Ebers Papyrus เป็นเวชระเบียนจากอียิปต์โบราณที่มีการรักษาโรคและอุบัติเหตุมากกว่า 842 รายการ โดยเน้นที่หัวใจ ระบบทางเดินหายใจ และโรคเบาหวานโดยเฉพาะ
Papyrus มีความยาวเกือบ 68 ฟุต (21 เมตร) และกว้าง 12 นิ้ว (30 เซนติเมตร) ปัจจุบันตั้งอยู่ในห้องสมุดมหาวิทยาลัยไลพ์ซิกในประเทศเยอรมนี แบ่งออกเป็น 22 สาย ได้รับการตั้งชื่อตามนักอียิปต์ชื่อดัง Georg Ebers และคาดว่าจะถูกสร้างขึ้นระหว่างปี 1550 ถึง 1536 ปีก่อนคริสตกาลในรัชสมัยของกษัตริย์อียิปต์ Amenopis I
Ebers Papyrus ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในเอกสารทางการแพทย์ที่เก่าแก่และครอบคลุมที่สุดของอียิปต์ ให้ภาพรวมที่มีสีสันในยาอียิปต์โบราณและแสดงการผสมผสานของวิทยาศาสตร์ ได้รับการตรวจสอบอย่างกว้างขวางและแปลใหม่เกือบห้าครั้ง และได้รับการยอมรับด้วยการให้ข้อมูลเชิงลึกอย่างมากเกี่ยวกับโลกวัฒนธรรมของอียิปต์โบราณระหว่างศตวรรษที่ 14 และ 16 ก่อนคริสต์ศักราช
แม้ว่า Ebers Papyrus จะมีความรู้ทางการแพทย์มากมาย แต่ก็มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการค้นพบนี้ เดิมรู้จักกันในชื่อ Assasif Medical Papyrus แห่ง Thebes ก่อนที่จะถูกซื้อโดย Georg Ebers การได้เรียนรู้ว่า Geog Ebers อยู่ในมือของ Geog Ebers นั้นน่าทึ่งมากเพียงใด เช่นเดียวกับการเรียนรู้เกี่ยวกับการรักษาทางการแพทย์และทางจิตวิญญาณที่กล่าวถึงนั้นเป็นเรื่องที่น่าสนใจพอๆ กัน
ตำนานและประวัติของ Ebers Papyrus
ตามตำนานเล่าขาน Georg Ebers และผู้สนับสนุนผู้มั่งคั่งของเขา Herr Gunther เข้าไปในร้านสะสมหายากที่ดำเนินการโดยนักสะสมชื่อ Edwin Smith ในเมือง Luxor (Thebes) ในปี 1872 ชุมชน Egyptology ได้ยินมาว่าเขาได้รับ Assasif Medical Papyrus อย่างน่าประหลาด
เมื่อเอเบอร์และกุนเธอร์มาถึง พวกเขาถามถึงข้ออ้างของสมิธ กระดาษปาปิรัสทางการแพทย์ที่ห่อด้วยผ้าลินินสำหรับมัมมี่ถูกส่งไปยังพวกเขาโดย Smith เขากล่าวว่ามันถูกค้นพบระหว่างขาของมัมมี่ในเขต El-Assasif ของสุสาน Theban โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป Ebers และ Gunther ซื้อกระดาษปาปิรัสทางการแพทย์และในปี 1875 พวกเขาตีพิมพ์ภายใต้ชื่อโทรสาร
แม้ว่าจะเป็นที่ถกเถียงกันว่ากระดาษปาปิรัสทางการแพทย์ของ Ebers นั้นเป็นของแท้หรือของปลอมที่มีความซับซ้อน แต่ความจริงก็คือ Georg Ebers ได้ซื้อกระดาษ Papyrus ของ Assasif และดำเนินการคัดลอกหนึ่งในตำราทางการแพทย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้
กระดาษปาปิรัสทางการแพทย์ผลิตโดย Ebers ในรูปแบบภาพสีสองชุด พร้อมด้วยการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาละตินแบบอักษรอียิปต์โบราณ การแปลภาษาเยอรมันของ Joachim เกิดขึ้นไม่นานหลังจากการตีพิมพ์ในปี 1890 ตามด้วยการแปลลำดับชั้นเป็นอักษรอียิปต์โบราณของ H. Wreszinski ในปี 1917
การแปลภาษาอังกฤษอีกสี่ฉบับของ Ebers Papyrus เสร็จสมบูรณ์: ครั้งแรกโดย Carl Von Klein ในปี 1905, ครั้งที่สองโดย Cyril P. Byron ในปี 1930, ครั้งที่สามโดย Bendiz Ebbel ในปี 1937 และครั้งที่สี่โดยแพทย์และนักวิชาการ Paul Ghalioungui สำเนาของ Ghalioungui ยังคงเป็นฉบับแปลที่ทันสมัยที่สุดของต้นกก นอกจากนี้ยังถือเป็นหนึ่งในสิ่งพิมพ์ที่มีค่าที่สุดของ Ebers Papyrus
แม้จะมีความพยายามหลายครั้งในการตีความ Ebers Papyrus อย่างถูกต้อง แต่ต้นกกยังคงหลบเลี่ยงแม้แต่นักอียิปต์วิทยาที่มีประสบการณ์มากที่สุด มีการพบวิธีรักษาจำนวนมากจากสิ่งที่ได้รับการแปลในช่วง 200 ปีที่ผ่านมา ซึ่งให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับอารยธรรมอียิปต์โบราณ
The Ebers Papyrus: เราได้เรียนรู้อะไรบ้าง?
ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ โลกการแพทย์ของอียิปต์แบ่งออกเป็นสองประเภท: “วิธีการแบบมีเหตุผล” ซึ่งเป็นการรักษาตามหลักการทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ และ “วิธีการที่ไม่ลงตัว” ซึ่งเกี่ยวข้องกับความเชื่อทางเวทมนตร์คาถาที่เกี่ยวข้องกับพระเครื่อง คาถา และคาถาที่เป็นลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับสมัยโบราณ เทพเจ้าอียิปต์ ท้ายที่สุด ในช่วงเวลานั้นมีความเชื่อมโยงระหว่างเวทมนตร์ ศาสนา และสุขภาพทางการแพทย์ที่เป็นประสบการณ์แบบองค์รวม ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการติดเชื้อแบคทีเรียหรือไวรัส เฉพาะพระพิโรธของพระเจ้า
แม้ว่า Ebers Papyrus จะมีอายุตั้งแต่ศตวรรษที่ 16 ก่อนคริสตกาล (1550-1536 ปีก่อนคริสตกาล) หลักฐานทางภาษาศาสตร์ชี้ให้เห็นว่าข้อความนี้นำมาจากแหล่งที่เก่ากว่าซึ่งมีอายุย้อนไปถึงราชวงศ์ที่ 12 ของอียิปต์ (ตั้งแต่ พ.ศ. 1995 ถึง พ.ศ. 1775) Ebers Papyrus เขียนเป็นลำดับชั้น ซึ่งเป็นอักษรอียิปต์โบราณแบบย่อ มี 877 รูบริก (ส่วนหัวของส่วน) ด้วยหมึกสีแดง ตามด้วยข้อความสีดำ
Ebers Papyrus ประกอบด้วย 108 คอลัมน์หมายเลข 1–110 แต่ละคอลัมน์มีข้อความระหว่าง 20 ถึง 22 บรรทัด ต้นฉบับลงท้ายด้วยปฏิทินที่แสดงว่ามันถูกเขียนขึ้นในปีที่เก้าของ Amenophis I ซึ่งหมายความว่ามันถูกสร้างขึ้นใน 1536 ปีก่อนคริสตกาล
ประกอบด้วยความรู้มากมายเกี่ยวกับกายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยา พิษวิทยา คาถา และการจัดการโรคเบาหวาน การรักษาที่รวมอยู่ในหนังสือเล่มนี้ ได้แก่ การรักษาโรคที่เกิดจากสัตว์ สารระคายเคืองจากพืช และแร่ธาตุเป็นพิษ
ต้นปาปิรัสส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่การรักษาโดยใช้ยาพอก โลชั่น และการเยียวยาทางการแพทย์อื่นๆ มีเอกสารการรักษาและใบสั่งยาจำนวน 842 หน้า ซึ่งสามารถนำมารวมกันทำเป็นส่วนผสมสำหรับโรคต่างๆ ได้ 328 หน้า อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีหลักฐานว่าสารผสมเหล่านี้ได้รับการประเมินก่อนใบสั่งยา บางคนเชื่อว่าเครื่องปรุงดังกล่าวได้รับแรงบันดาลใจจากการเชื่อมโยงขององค์ประกอบเฉพาะกับเหล่าทวยเทพ
ตามหลักฐานทางโบราณคดี ประวัติศาสตร์ และทางการแพทย์ แพทย์อียิปต์โบราณมีความรู้และความสามารถในการรักษาผู้ป่วยของตนอย่างมีเหตุผล (การรักษาตามหลักการทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่) อย่างไรก็ตาม ความปรารถนาที่จะรวมพิธีกรรมทางศาสนาที่มีมนต์ขลัง (วิธีการที่ไม่มีเหตุผล) อาจเป็นข้อกำหนดทางวัฒนธรรม หากการประยุกต์ใช้ในทางปฏิบัติล้มเหลว แพทย์แผนโบราณสามารถหันไปใช้วิธีการทางจิตวิญญาณเพื่ออธิบายว่าทำไมการรักษาจึงไม่ได้ผล ตัวอย่างหนึ่งสามารถพบได้ในการแปลคาถารักษาหวัดทั่วไป:
“ไหลออก จมูกเหม็น ไหลออกไป ลูกของจมูกเหม็น! ไหลออกมา เจ้าผู้ทำลายกระดูก ทำลายกะโหลกศีรษะและทำให้ศีรษะทั้งเจ็ดเจ็บ!” (Ebers Papyrus, บรรทัดที่ 763)
ชาวอียิปต์โบราณให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับระบบหัวใจและหลอดเลือด พวกเขาคิดว่าหัวใจมีหน้าที่ควบคุมและขนส่งของเหลวในร่างกาย เช่น เลือด น้ำตา ปัสสาวะ และสเปิร์ม Ebers Papyrus มีหัวข้อมากมายที่ชื่อว่า “หนังสือแห่งหัวใจ” ซึ่งให้รายละเอียดเกี่ยวกับปริมาณเลือดและหลอดเลือดแดงที่เชื่อมต่อกับทุกส่วนของร่างกายมนุษย์ นอกจากนี้ยังกล่าวถึงปัญหาทางจิตเช่นภาวะซึมเศร้าและภาวะสมองเสื่อมว่าเป็นผลข้างเคียงที่สำคัญของการมีหัวใจที่อ่อนแอ
พื้นที่ ต้นกก ยังรวมถึงบทเกี่ยวกับโรคกระเพาะ การตรวจหาการตั้งครรภ์ นรีเวชวิทยา การคุมกำเนิด ปรสิต ปัญหาตา ความผิดปกติของผิวหนัง การผ่าตัดรักษาเนื้องอกมะเร็ง และการตั้งค่ากระดูก
มีวรรคหนึ่งที่เจาะจงในคำอธิบายของปาปิรัสเกี่ยวกับโรคบางอย่างที่ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่เชื่อว่าเป็นคำแถลงที่ชัดเจนเกี่ยวกับวิธีการระบุโรคเบาหวาน ตัวอย่างเช่น เบนดิกซ์ เอ็บเบลล์ รู้สึกว่ารูบริก 197 ของเอเบอร์พาไพรัสตรงกับอาการของโรคเบาหวาน การแปลข้อความของ Ebers มีดังนี้:
“ถ้าคุณตรวจดูคนป่วย (ใน) ศูนย์กลางของความเป็นอยู่ของเขา (และ) คือร่างกายของเขาหดตัวด้วยโรคที่จำกัด; หากคุณไม่ตรวจเขาและคุณพบโรคใน (ร่างกายของเขายกเว้นพื้นผิวของกระดูกซี่โครงซึ่งสมาชิกเป็นเหมือนยาเม็ดคุณควรท่อง - สะกด - ต่อต้านโรคนี้ในบ้านของคุณแล้วคุณควรเตรียมตัวสำหรับ ส่วนผสมสำหรับบำบัด: หินเลือดของเอเลเฟนทีน บด เม็ดสีแดง คารอบ ปรุงในน้ำมันและน้ำผึ้ง เขาควรจะกินมันในช่วงเช้าสี่วันเพื่อระงับความกระหายของเขาและเพื่อรักษาอาการเจ็บป่วยของเขา” (Ebers Papyrus, รูบริกหมายเลข 197 คอลัมน์ 39 บรรทัด 7)
แม้ว่าบางส่วนจาก Ebers Papyrus จะอ่านเหมือนบทกวีลึกลับในบางครั้ง แต่ก็เป็นตัวแทนของความพยายามครั้งแรกในการวินิจฉัยที่คล้ายกับที่พบในหนังสือทางการแพทย์ในปัจจุบัน Ebers Papyrus ก็เหมือนกับที่อื่น ๆ พริกขี้หนูไม่ควรมองข้ามว่าเป็นคำอธิษฐานตามทฤษฎี แต่เป็นแนวทางปฏิบัติที่ใช้ได้กับสังคมและเวลาของอียิปต์โบราณ ในช่วงเวลาที่ความทุกข์ยากของมนุษย์ถือได้ว่าเกิดจากเหล่าทวยเทพ หนังสือเหล่านี้เป็นยารักษาโรคและการบาดเจ็บ
Ebers Papyrus ให้ข้อมูลที่มีค่าในความรู้ปัจจุบันของเราเกี่ยวกับชีวิตอียิปต์โบราณ หากไม่มี Ebers Papyrus และตำราอื่น ๆ นักวิทยาศาสตร์และนักประวัติศาสตร์จะมีเพียงมัมมี่ ศิลปะ และสุสานให้ทำงานด้วย สิ่งของเหล่านี้อาจช่วยในเรื่องข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์ แต่หากไม่มีเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับโลกของยาฉบับนั้น ก็จะไม่มีการอ้างอิงถึงคำอธิบายของโลกอียิปต์โบราณ อย่างไรก็ตาม ยังมีความสงสัยเกี่ยวกับกระดาษอยู่บ้าง
ข้อสงสัย
ด้วยความพยายามอย่างมากในการแปล Ebers Papyrus นับตั้งแต่ค้นพบ มีคนคิดว่าคำส่วนใหญ่เข้าใจผิดเนื่องจากอคติของผู้แปลแต่ละคน
Ebers Papyrus ตามที่ Rosalie David หัวหน้าศูนย์ KNH สำหรับชีววิทยาอียิปต์วิทยาที่มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์อาจไร้ประโยชน์ Rosalie ระบุในรายงาน Lancet ปี 2008 ของเธอว่ากำลังค้นคว้า กระดาษปาปิริอียิปต์ เป็นแหล่งที่จำกัดและยากลำบากเนื่องจากงานชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่คิดว่าคงที่ตลอด 3,000 ปีของอารยธรรม
เดวิดกล่าวต่อไปว่านักแปลปัจจุบันประสบปัญหาเกี่ยวกับภาษาในเอกสาร นอกจากนี้ เธอยังตั้งข้อสังเกตว่าการระบุคำและคำแปลที่พบในข้อความหนึ่งมักขัดแย้งกับคำจารึกที่แปลซึ่งพบในข้อความอื่น
ในมุมมองของเธอ การแปลควรยังคงเป็นแบบสำรวจและไม่ได้รับการสรุป เนื่องจากความท้าทายที่ Rosalie David กล่าวถึง นักวิชาการส่วนใหญ่จึงมุ่งเน้นไปที่การวิเคราะห์ซากโครงกระดูกของบุคคล
อย่างไรก็ตาม การตรวจสอบทางกายวิภาคและรังสีเกี่ยวกับมัมมี่ของอียิปต์ได้แสดงให้เห็นหลักฐานมากขึ้นว่าแพทย์อียิปต์โบราณมีทักษะสูง การตรวจเหล่านี้แสดงให้เห็นว่ามีกระดูกหักและการตัดแขนขาที่ได้รับการซ่อมแซม ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าศัลยแพทย์ชาวอียิปต์โบราณมีความชำนาญในการผ่าตัดและการตัดแขนขา นอกจากนี้ยังมีการค้นพบว่าชาวอียิปต์โบราณมีฝีมือในการสร้างขนาดใหญ่ นิ้วเท้าเทียม.
ตัวอย่างเนื้อเยื่อ กระดูก ผม และฟันของมัมมี่ถูกวิเคราะห์โดยใช้จุลกายวิภาคศาสตร์ อิมมูโนไซโตเคมี การสอบวิเคราะห์อิมมูโนดูดซับที่เชื่อมโยงกับเอนไซม์ และการวิเคราะห์ดีเอ็นเอ การทดสอบเหล่านี้ช่วยในการระบุโรคที่ทำให้มัมมี่เสียชีวิต โรคบางอย่างที่ระบุในมัมมี่ที่ขุดพบได้รับการรักษาด้วยยารักษาโรคที่กล่าวถึงในปาปิริทางการแพทย์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาบางชนิด หากไม่ทั้งหมด ที่ระบุไว้ในงานเขียน เช่น Ebers Papyrus อาจประสบความสำเร็จ
papyri ทางการแพทย์ เช่น Ebers Papyrus เป็นหลักฐานแสดงที่มาของวรรณกรรมทางการแพทย์และวิทยาศาสตร์ของอียิปต์ ดังที่ Veronica M. Pagan ชี้ให้เห็นในบทความ World Neurosurgery ของเธอ:
“ม้วนหนังสือเหล่านี้ถูกใช้เพื่อส่งต่อข้อมูลจากรุ่นสู่รุ่น สันนิษฐานว่าคงอยู่ในมือระหว่างสงครามและใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงในชีวิตประจำวัน แม้จะมีม้วนคัมภีร์พิเศษเหล่านี้ มีความเป็นไปได้ที่ความรู้ทางการแพทย์จะถ่ายทอดจากอาจารย์สู่ลูกศิษย์มากกว่าระดับหนึ่ง” (Pagan, 2011)
การตรวจสอบเพิ่มเติมของ Ebers Papyrus เช่นเดียวกับอื่น ๆ อีกมากมายที่มีอยู่ช่วยให้นักวิชาการเห็นความเชื่อมโยงระหว่างจิตวิญญาณและวิทยาศาสตร์ในความรู้ทางการแพทย์ของอียิปต์โบราณยุคแรก ช่วยให้เราเข้าใจความรู้ทางวิทยาศาสตร์จำนวนมหาศาลที่รู้กันในอดีตและสืบทอดมาหลายชั่วอายุคน มันอาจจะง่ายที่จะเพิกเฉยต่ออดีตและเชื่อว่าทุกสิ่งใหม่ได้รับการพัฒนาในศตวรรษที่ XNUMX แต่สิ่งนี้อาจไม่เป็นเช่นนั้น
สรุป
ในทางกลับกัน โรซาลี เดวิด เรียกร้องให้มีการวิจัยเพิ่มเติมและไม่เชื่อในม้วนคัมภีร์และความสามารถในการรักษาของม้วนกระดาษ เป็นเรื่องง่ายสำหรับบุคคลในยุคปัจจุบันที่จะละเลยการรักษาทางการแพทย์แบบโบราณ ความก้าวหน้าที่ได้ดำเนินการไปถึงจุดที่ โรคที่อันตรายที่สุด และความทุกข์ยากอยู่บนขอบของความดับ ในทางกลับกัน การปรับปรุงเหล่านี้สร้างความประหลาดใจให้กับผู้ที่อาศัยอยู่ในศตวรรษที่ 45 เท่านั้น พิจารณาสิ่งที่บุคคลจากศตวรรษที่ XNUMX อาจคิดเกี่ยวกับการฝึกฝนในปัจจุบัน
ท้ายที่สุด จะเป็นที่น่าสนใจที่จะสังเกตว่ากระบวนการทางการแพทย์ร่วมสมัยในโลกตะวันตกจะถือเป็น:
“การผสมผสานของการรักษาทางวัฒนธรรมและอุดมการณ์ที่คิดค้นขึ้นเพื่อบรรเทาความเจ็บป่วยที่เต้นเป็นเส้นแบ่งระหว่างเทพเจ้าที่นับถือพระเจ้าหลายองค์กับพระเจ้าที่มองไม่เห็นซึ่งเรียกว่า 'วิทยาศาสตร์' ถ้ามีเพียงคนเหล่านี้รู้ว่าม้ามและภาคผนวกเป็นอวัยวะที่สำคัญที่สุด พวกเขาก็อาจจะเป็นมากกว่านักประสาทวิทยาแห่งศตวรรษที่ 21 เท่านั้น”
ความรู้สึกที่เราในโลกปัจจุบันจะมองว่าทั้งโง่เขลาและดูหมิ่น แต่บรรพบุรุษของเราอาจเห็นว่าเป็นที่ยอมรับในทางประวัติศาสตร์และทางโบราณคดี อาจจำเป็นต้องมีบริบทสำหรับ ชาวอียิปต์โบราณ ในเรื่องนี้ เทพเจ้าโบราณและขั้นตอนการรักษาของพวกเขามีอยู่จริงในโลกของพวกเขา
