"தடை" என்ற வார்த்தையின் தோற்றம் ஹவாய் மற்றும் டஹிடியில் பேசப்படும் மொழிகளில் ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது, அவர்களிடமிருந்து அது ஆங்கிலம் மற்றும் பிரெஞ்சு மொழிகளுக்கு அனுப்பப்பட்டது. அசல் சொல் “தபே” மற்றும் முதலில் எதையாவது சாப்பிடுவதற்கோ தொடுவதற்கோ தடை விதிக்கப்பட்டுள்ளது. இன்னும் விரிவாக, ஒரு தடை என்பது “ஒரு சமூகம், ஒரு மனித குழு அல்லது ஒரு மதத்தால் ஒழுக்க ரீதியாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத நடத்தை.” தாய்லாந்தின் ராணி சுனந்தாவைக் கொன்ற அபத்தமான தடை போன்ற சில தடைகள் அபாயகரமானவை.
தாய்லாந்தின் ராணி சுனந்தா குமாரிரதன
1860 நவம்பரில் பிறந்த சுனந்தா குமாரிரதானா தனது 20 வது பிறந்தநாளுக்கு சற்று முன்னர் இறந்தார், ஒரு அபத்தமான தடைக்கு பலியானார். சுனந்தா நான்காம் ராமரின் மகள் மற்றும் அவரது மனைவிகளில் ஒருவரான ராணி பியாம் சுச்சரிதகுல். சியாம் இராச்சியத்தின் வம்சத்தின் பழக்கவழக்கங்களைப் பின்பற்றி, சுனந்தா தனது அரை சகோதரர் ராஜா வி. வின் நான்கு மனைவிகளில் (ராணிகளில்) ஒருவர்.
ஆகஸ்ட் 12, 1878 இல் பிறந்த ராணி சுனந்தாவுடன், மன்னர் ராமா 31 க்கு ஒரு மகள் பிறந்தாள். மேலும் அவர் ஒரு குழந்தையாக இருக்கும் மற்றொரு குழந்தையை எதிர்பார்க்கிறார், எனவே முதல் குழந்தை மற்றும் வருங்கால ராஜா, 1880 மே XNUMX அன்று சோகம் ஏற்பட்டபோது - ராணி சுனந்தா ஒரு வித்தியாசமான முறையில் இறந்தார்.
உண்மையில், கிங் ராமா ஒரு சிறந்த நவீனமயமாக்கல் செய்பவர், ஆனால் அவரது கர்ப்பிணி ராணி சுனந்தா மற்றும் அவரது சிறிய மகளின் துயர மரணங்களுக்கு அவரது காலத்தின் மிகக் கடுமையான சட்டங்களில் ஒன்று காரணமாக இருந்தது.
பல கலாச்சாரங்களில், அரச குடும்பத்தின் எந்தவொரு உறுப்பினரையும் தொடுவதைத் தடை செய்வது மிகவும் பொதுவான ஒரு தடை. பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு சியாமில், எந்தவொரு சாமானியரும் ராணியைத் தொட முடியாது (மரண வலியால்), அவர்கள் இதைச் செய்தால், தண்டனை தவிர்க்க முடியாமல் “மரண தண்டனை” ஆகும்.
ராணி சுனந்தா மற்றும் இளவரசி கண்ணபார்னின் சோகமான மரணங்கள்
மே 31, 1880 இல், ராணி சுனந்தா மற்றும் இளவரசி கண்ணபோர்ன் ஆகியோர் சாவோ ஃபிராயா ஆற்றின் குறுக்கே பேங் பா-இன் ("கோடைக்கால அரண்மனை" என்றும் அழைக்கப்படும்) அரச அரண்மனைக்குச் செல்ல அரச கப்பலில் ஏறினர். இறுதியில், கப்பல் கவிழ்ந்து, தனது சிறிய மகள் (இளவரசி) உடன் ராணி தண்ணீரில் விழுந்தது.
அந்த நேரத்தில், ரோல்ஓவரைப் பார்த்த பல பார்வையாளர்கள் இருந்தனர், ஆனால் அவர்களை மீட்க யாரும் வரவில்லை. காரணம்: யாராவது ராணியைத் தொட்டால், அவரது உயிரைக் காப்பாற்ற கூட, அவர் தனது சொந்தத்தை இழக்க நேரிடும். மேலும், மற்றொரு கப்பலில் இருந்த ஒரு காவலரும் மற்றவர்களை ஒன்றும் செய்யக்கூடாது என்று கட்டளையிட்டார். எனவே, யாரும் ஒரு விரலைத் தூக்கவில்லை, அவர்கள் மூழ்கியதால் அவர்கள் அனைவரும் வெறித்துப் பார்த்தார்கள். ஒரு அரச உடலைத் தொடுவதைத் தடைசெய்த அபத்தமான தடை இறுதியில் அவர்களின் மரணங்களுக்கு காரணமாக அமைந்தது.
இந்த சோகமான நிகழ்வுக்குப் பிறகு, மன்னர் V ராமர் முற்றிலும் அழிந்து போனார். இதுபோன்ற சூழ்நிலைகளில் சட்டத்தைப் பற்றி அவர் கடுமையாகக் கருதியதற்காக காவலர் தண்டிக்கப்பட்டார், மன்னர் தனது மனைவி மற்றும் குழந்தைகளை கொலை செய்ததாக குற்றம் சாட்டி சிறைக்கு அனுப்பினார்.
சோகத்திற்குப் பிறகு, மன்னர் V ராமாவின் முதல் செயல்களில் ஒன்று முட்டாள்தனமான தடைகளை ஒழிப்பதாகும், பின்னர் அவர் தனது மனைவி, மகள் மற்றும் பிறக்காத குழந்தையின் நினைவாக பேங் பா-இன் நினைவுச்சின்னத்தை அமைத்தார்.
வரலாறு உலகம் முழுவதும் சென்றுவிட்டது
பல ஆண்டுகளாக, இந்த கொடூரமான நிகழ்வின் கதை உலகின் பிற பகுதிகளுக்கும் பரவியது மற்றும் பல பத்திரிகையாளர்கள் தாய்லாந்தை விமர்சித்தனர், இது ஆன்மீக மற்றும் மனிதாபிமானமற்ற வளர்ச்சியைக் கொண்ட நாடு என்று தீர்ப்பளித்தது. ஒரு கர்ப்பிணி இளம் பெண்ணையும் அவளுடைய இளம் மகளையும் இந்த மக்கள் எப்படி எதிர்வினையாற்றாமல் கண்களுக்கு முன்னால் மூழ்கடிக்க அனுமதிக்க முடியும்!
எவ்வாறாயினும், இந்த கட்டுரைகள் மற்றும் அறிக்கைகளில் காவலர் ஒரு பண்டைய மற்றும் கடுமையான தாய் சட்டத்திற்குக் கீழ்ப்படிகிறார் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது, இது எந்தவொரு சாதாரண மனிதனையும் அரச இரத்தத்தில் தொடுவதைத் தடைசெய்தது, ஏனெனில் தண்டனை உடனடி மரணம்.
சாவோ ஃபிராயா நதியில் (மேனம் நதி) தற்செயலாக நீரில் மூழ்கியது மிகவும் பரவலாக இருந்தது என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். நீரில் மூழ்குவதிலிருந்து ஒருவரைக் காப்பாற்றுவதில், நீர் ஆவிகள் பொறுப்பைக் கோருகின்றன, பின்னர் மீட்பரின் உயிரைப் பறிக்கும் என்று நம்பப்பட்டது, எனவே நீரில் மூழ்குவதைக் காப்பாற்றுவதில் சியாமில் உள்ள உறுதியும் அலட்சியமும்.
எனவே காவலர்கள் சாவோ ஃபிராயா நதியில் உள்ள சட்டத்திற்கும் மூடநம்பிக்கைகளுக்கும் கீழ்ப்படிந்தனர், ராணியின் தீங்கு, அவரது ஒரே மகள் மற்றும் அவரது பிறக்காத குழந்தையின் வாழ்க்கை.
இறுதி சொற்கள்
இன்றைய சமுதாயங்களில், இந்த அபத்தமான தடைகள் ஒழிக்கப்பட்டுள்ளன, ஆனால் பண்டைய காலங்களிலிருந்து ஒரு குழுவாக வளர வளர வளரக்கூடிய மற்றவையும் நம்மிடம் உள்ளன.
