தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு: மனிதர்களை தன்னிச்சையாக நெருப்பால் நுகர முடியுமா?

டிசம்பர் 1966 இல், டாக்டர் ஜான் இர்விங் பென்ட்லி, 92, அவரது உடல் பென்சில்வேனியாவில், அவரது வீட்டின் நுகர்வு மின்சார மீட்டருக்கு அடுத்ததாக கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. உண்மையில், ஸ்லிப்பருடன் கூட அவரது காலின் ஒரு பகுதியும் ஒரு காலும் மட்டுமே கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. அவரது உடலின் எஞ்சிய பகுதிகள் சாம்பலாக எரிந்தன. அவரைக் கொன்ற தீ விபத்துக்கான ஒரே சான்று குளியலறையில் இருந்த ஒரு துளைதான், வீட்டின் மற்ற பகுதிகள் அப்படியே இருந்தன, எதையும் பாதிக்கவில்லை.

ஒரு மனிதன் எப்படி நெருப்பைப் பிடிக்க முடியும் - வெளிப்படையான தீப்பொறி அல்லது சுடர் இல்லாமல் - தன்னைச் சுற்றியுள்ள எதற்கும் தீப்பிழம்புகளை பரப்பாமல், தனது உடலை எரிப்பது எப்படி? டாக்டர் பென்ட்லியின் வழக்கு மற்றும் இது போன்ற நூற்றுக்கணக்கான வழக்குகள் "தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு (SHC)" என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளன. அவரும் இந்த நிகழ்வின் பாதிக்கப்பட்டவர்களும் முற்றிலுமாக எரிக்கப்பட்டிருந்தாலும், அவர்கள் இருந்த அக்கம், அல்லது அவர்களின் உடைகள் பெரும்பாலும் தீண்டப்படாமல் விடப்பட்டன.

மனிதர்களை தன்னிச்சையாக நெருப்பால் நுகர முடியுமா? தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு ஒரு உண்மையான உண்மை என்று பலர் நம்புகிறார்கள், ஆனால் பெரும்பாலான விஞ்ஞானிகள் நம்பவில்லை.

தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு என்றால் என்ன?

ஒரு நபர் ஒரு வேதியியல் எதிர்வினை காரணமாக தீப்பிழம்புகளாக உடைக்கும்போது தன்னிச்சையான எரிப்பு ஏற்படுகிறது, வெளிப்படையாக வெப்பத்தின் வெளிப்புற மூலத்தால் ஏற்படாது. இன்னும் துல்லியமாக, தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு (எஸ்.எச்.சி) என்பது ஒரு வெளிப்புற வெளிப்புற ஆதாரம் இல்லாமல் ஒரு உயிருள்ள அல்லது சமீபத்தில் இறந்த மனித உடலின் எரிப்பு பற்றிய கருத்தாகும். இந்த நிகழ்வு இன்றுவரை தீர்க்கப்படாத மருத்துவ மர்மம் என்று பரவலாக நம்பப்படுகிறது.

தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு வரலாறு

பல நூற்றாண்டுகளாக, மனிதர்கள் தன்னிச்சையாக எரிய முடியுமா, அல்லது வெளிப்புற மூலத்தால் பற்றவைக்கப்படாமல் தீப்பிழம்புகளாக வெடிக்க முடியுமா என்று மக்கள் விவாதித்து வருகின்றனர். முதன்முதலில் அறியப்பட்ட தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு 1663 இல் டேனிஷ் உடற்கூறியல் மற்றும் கணிதவியலாளர் தாமஸ் பார்தோலின் என்பவரால் விவரிக்கப்பட்டது ஹிஸ்டோரியாரம் அனடோமிகாரம் ரரியோரம் - விசித்திரமான மருத்துவ நிகழ்வுகளை பட்டியலிடும் ஒரு டோம்.

1470 ஆம் ஆண்டில் ஒரு நாள் மாலை மிலனில் உள்ள தனது வீட்டில் மது அருந்திய பொலோனஸ் வோர்ஸ்டியஸ் என்ற இத்தாலிய நைட்டியின் மரணம் குறித்து பார்தோலின் விவரித்தார், தீப்பிழம்புகளை வெடிக்கச் செய்வதற்கும், தூங்கும்போது சாம்பல் மற்றும் புகைப்பதைக் குறைப்பதற்கும் முன்பு. இருப்பினும், அவள் தூங்கிய வைக்கோல் மெத்தை தீயில் சேதமடையவில்லை.

1673 ஆம் ஆண்டில், ஜோனாஸ் டுபோன்ட் என்ற பிரெஞ்சுக்காரர் தன்னிச்சையான எரிப்பு வழக்குகளின் தொகுப்பை தனது புத்தகத்தில் வெளியிட்டார் "டி ஹ்யூமனி கார்போரிஸ் தன்னிச்சையாகத் தீ."

தன்னிச்சையான மனித எரிப்புக்கான சில குறிப்பிடத்தக்க விசித்திரமான வழக்குகள்

தன்னிச்சையான மனித எரிப்புக்கு சில எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன, அவற்றில் சில குறிப்பிடத்தக்கவை கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன:

மேரி ரீசரின் உடல் 2 ஜூலை 1951 ஆம் தேதி பொலிஸாரால் தகனம் செய்யப்பட்டது. உடல் தகனம் செய்யப்பட்டபோது, ​​ரீசர் அமர்ந்திருந்தபோது, ​​அபார்ட்மெண்ட் ஒப்பீட்டளவில் சேதமின்றி இருந்தது. அவளது எச்சங்கள் முற்றிலும் சாம்பலாக எரிந்தன, ஒரு கால் மட்டுமே மீதமுள்ளது. அவளது நாற்காலியும் அழிக்கப்பட்டது. துப்பறியும் நபர்கள் அவரது வெப்பநிலை 3,500 ° F ஆக இருப்பதைக் கண்டறிந்தனர். சிலர் ரீசர் தன்னிச்சையாக எரிக்கப்படுவதாக ஊகிக்கின்றனர். இருப்பினும், ரீசரின் மரணம் இன்னும் தீர்க்கப்படவில்லை.

இதேபோன்ற ஒரு வழக்கு 28 மார்ச் 1970 ஆம் தேதி, அயர்லாந்தின் டப்ளினில் உள்ள பிரஸ்ஸியா தெருவில் ஒரு வீட்டில் தனியாக வசித்து வந்த 89 வயதான மார்கரெட் ஹோகன் என்ற விதவை கிட்டத்தட்ட முழுமையான அழிவு நிலைக்கு எரிக்கப்பட்ட நிலையில் காணப்பட்டது. சுற்றுப்புறங்கள் கிட்டத்தட்ட தீண்டத்தகாதவை. அவளது இரண்டு கால்களும், முழங்கால்களுக்கு கீழே இருந்து இரண்டு கால்களும் சேதமடையவில்லை. ஏப்ரல் 3, 1970 அன்று நடைபெற்ற ஒரு விசாரணையில், "தெரியாதது" என்று பட்டியலிடப்பட்ட தீக்கான காரணத்துடன், எரியும் அவரது மரணத்தை பதிவு செய்தது.

15 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 1982 ஆம் தேதி மற்றொரு வழக்கு நடந்தது, ஜீனி சாஃபின் இறுதியில் நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தபோது தீப்பிழம்புகளில் போர்த்தப்பட்டார். இந்த சம்பவத்திற்கு சாட்சியாக இருந்த அவரது தந்தை, அவரது கண்கள் மற்றும் கைகளில் இருந்து ஒளிரும் விளக்கு வெளியே வந்ததைக் கண்டதாக கூறுகிறார். பின்னர் அவர் ஜீனியை தீப்பிழம்புகளால் மூடியிருப்பதைக் கண்டார், அழவில்லை அல்லது நகரவில்லை.

விசாரணை நடந்து கொண்டிருந்தபோது, ​​ஜீனியின் எரிப்புக்கு போலீசார் எந்த காரணத்தையும் கண்டுபிடிக்கவில்லை. வீட்டில் ஜீனியின் உடலைத் தவிர வேறு எந்த அடையாளமும் இல்லை. அவரது மரணத்திற்கான காரணம் இன்னும் அறியப்படவில்லை.

அனைத்து தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு வழக்குகளிலும் பொதுவான பண்புகள்

முதன்முதலில் அறிவிக்கப்பட்ட காலத்திலிருந்தே நூற்றுக்கணக்கான தன்னிச்சையான எரிப்பு நிகழ்வுகள் நிகழ்ந்தன, மேலும் ஒரு பொதுவான அம்சம் உள்ளது: பாதிக்கப்பட்டவர் தீப்பிழம்புகளால் முற்றிலுமாக நுகரப்படுகிறார், வழக்கமாக அவர்கள் வசிக்கும் இடத்திலேயே, மற்றும் மருத்துவ பரிசோதகர்கள் நிகழ்வுகள் இருந்த அறைகளில் ஒரு இனிமையான புகை வாசனை வீசியதாக தெரிவித்தனர் ஏற்பட்டது.

எரிந்த உடல்களின் விசித்திரம் என்னவென்றால், முனைகள் பெரும்பாலும் அப்படியே இருக்கும். உடற்பகுதி மற்றும் தலை ஆகியவை அங்கீகாரத்திற்கு அப்பாற்பட்டவை என்றாலும், கைகள், கால்கள் மற்றும் கால்களின் ஒரு பகுதி எரிக்கப்படாமல் இருக்கலாம். கூடுதலாக, நபரைச் சுற்றியுள்ள அறை தளபாடங்கள் அல்லது சுவர்களில் எஞ்சியிருக்கும் ஒரு சிறிய எச்சத்தைத் தவிர, நெருப்பின் சிறிய அல்லது அறிகுறியைக் காட்டுகிறது.

அரிதான சந்தர்ப்பங்களில், பாதிக்கப்பட்டவரின் உட்புற உறுப்புகள் தீண்டத்தகாத நிலையில் இருக்கும். தன்னிச்சையான மனித எரிப்புக்கு பலியான ஒவ்வொருவரும் வெறுமனே தீப்பிழம்புகளால் நுகரப்படவில்லை. சிலர் உடலில் விசித்திரமான தீக்காயங்களை உருவாக்குகிறார்கள், அதற்கு எந்த காரணமும் இல்லை, அல்லது புகை வெளியேறுகிறது. பிடிபட்ட தீ அனைத்தும் இறந்துவிடவில்லை: ஒரு சிறிய சதவீத மக்கள் தன்னிச்சையான எரிப்பு மூலம் தப்பிப்பிழைத்தனர்.

தன்னிச்சையான மனித எரிப்புக்கு பின்னால் உள்ள கோட்பாடுகள்

மனித உடலைப் பற்றவைப்பதற்கான கோட்பாடுகளுக்கு இரண்டு விஷயங்கள் தேவை: தீவிரமாக அதிக வெப்பம் மற்றும் எரியக்கூடிய பொருள். சாதாரண சூழ்நிலைகளில் மனித உடலில் குறிப்பிடப்பட்ட அம்சங்கள் எதுவும் இல்லை, ஆனால் சில விஞ்ஞானிகள் பல நூற்றாண்டுகளாக இத்தகைய நிகழ்வுகளின் சாத்தியம் குறித்து ஊகித்துள்ளனர்.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில், சார்லஸ் டிக்கன்ஸ் தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு மீது மிகுந்த ஆர்வத்தைத் தூண்டினார். மிகவும் பிரபலமான அறிவுறுத்தல்களில் ஒன்று, குடலில் மீத்தேன் குவிந்து, நொதிகளால் பற்றவைக்கப்படும்போது தீ தூண்டப்படுகிறது. இருப்பினும், தன்னிச்சையான மனித எரிப்புக்கு பலியானவர்கள், அவர்களின் உடலுக்குள் இருப்பதை விட வெளியில் அதிக சேதத்தை சந்திக்கின்றனர், இது இந்த கோட்பாட்டிற்கு முரணானது.

மற்ற கோட்பாடுகள் நெருப்பின் தோற்றம் உடலுக்குள் நிலையான மின்சாரம் கட்டமைப்பதன் விளைவாக இருக்கலாம் அல்லது உடலில் செலுத்தப்படும் வெளிப்புற புவி காந்த சக்தியிலிருந்து தோன்றக்கூடும் என்று ஊகிக்கிறது. தன்னிச்சையான மனித எரிப்பு பற்றிய நிபுணர், லாரி அர்னால்ட், இந்த நிகழ்வு 'பைரோட்டான்' என்ற புதிய துணைத் துகள்களின் விளைவாகும், இது நுண்ணிய வெடிப்பை உருவாக்க உயிரணுக்களுடன் தொடர்புகொள்கிறது. ஆனால் இந்த துகள் இருப்பதை நிரூபிக்கும் அறிவியல் சான்றுகள் எதுவும் இல்லை.

விக் விளைவு - மற்றொரு சாத்தியம்

ஒரு சாத்தியமான விளக்கம் விக் விளைவு, இது ஒரு நேரடி நிலக்கரி, ஒளிரும் சிகரெட் அல்லது பிற வெப்ப மூலத்துடன் தொடர்ச்சியான தொடர்பு கொண்ட ஒரு உடல் மெழுகுவர்த்தியைப் போலவே செயல்படுகிறது என்று கூறுகிறது. மெழுகுவர்த்தி மெழுகு அமிலத்தை எதிர்க்கும் ஒரு விக்கால் ஆனது. ஒளிரும் போது மெழுகுவர்த்தி மெழுகு எரியும்.

மனித உடலில், கொழுப்பு எரியக்கூடிய பொருளாகவும், பாதிக்கப்பட்டவரின் ஆடை அல்லது அவர்களின் தலைமுடி விக்காகவும் செயல்படுகிறது. கொழுப்பு வெப்பத்திலிருந்து உருகி, துணிகளை ஊறவைத்து, மெழுகு போல செயல்படுகிறது, விக் மெதுவாக எரியும். விஞ்ஞானிகள் அதனால்தான் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் உடல்கள் சுற்றியுள்ள பொருட்களை பரப்ப அழைப்பு இல்லாமல் அழிக்கப்படுகின்றன.

பின்னர் முற்றிலும் எரிந்த அல்லது எரிந்த உடல்களின் புகைப்படங்கள் பற்றி என்ன, ஆனால் கைகள் மற்றும் கால்களை அப்படியே?

இந்த கேள்விக்கான பதிலுக்கு வெப்பநிலை சாய்வுடன் ஏதாவது தொடர்பு இருக்கலாம் - அமர்ந்திருக்கும் நபரின் மேற்பகுதி அவர்களின் அடிப்பகுதியை விட வெப்பமானது என்ற கருத்து. அடிப்படையில், நீங்கள் கீழே சுடருடன் ஒரு போட்டியை நடத்தும்போது அதே நிகழ்வு ஏற்படுகிறது. சுடர் பெரும்பாலும் மறைந்துவிடும், ஏனென்றால் போட்டியின் அடிப்பகுதி மேலே இருப்பதை விட குளிராக இருக்கும்.