எவரெஸ்டில் இறந்த முதல் பெண் மற்றும் எவரெஸ்ட் சிகரத்தில் இறந்த உடல்களை ஹன்னெலோர் ஷ்மாட்ஸ்

ஹன்னலோர் ஷ்மாட்ஸ் ஒரு ஜெர்மன் மலையேறுபவர், அவர் எவரெஸ்ட் சிகரத்தை உச்சரித்த நான்காவது பெண்மணி ஆவார். 2 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 1979 ஆம் தேதி எவரெஸ்ட் சிகரத்திலிருந்து தெற்குப் பாதை வழியாக திரும்பி வந்தபோது அவர் சரிந்து இறந்தார். எவரெஸ்டின் மேல் சரிவுகளில் இறந்த முதல் பெண் மற்றும் முதல் ஜெர்மன் குடிமகன் ஷ்மாட்ஸ் ஆவார்.

Hannelore Schmatz இன் இறுதி ஏறுதல்

1979 ஆம் ஆண்டில், ஹன்னலோர் ஷ்மாட்ஸ் எவரெஸ்ட் சிகரத்தை அடைந்த பின்னர் அவரது வம்சாவளியில் இறந்தார். ஸ்க்மாட்ஸ் தனது கணவர் ஹெகார்ட் ஷ்மாட்ஸுடன் தென்கிழக்கு ரிட்ஜ் பாதை வழியாக 27,200 அடி (8,300 மீட்டர்) உயரத்தில் இறந்தார். ஹெகார்ட் ஷ்மாட்ஸ் பயணத் தலைவராகவும், பின்னர் 50 வயதாகவும், எவரெஸ்ட் சிகரத்தை எட்டிய மிகப் பெரிய மனிதராகவும் இருந்தார். அதே பயணத்தில் அமெரிக்க ரே ஜெனட் இருந்தார், அவர் உச்சிமாநாட்டிலிருந்து இறங்கும்போது இறந்தார்.

ஏறுவதிலிருந்து சோர்ந்துபோன அவர்கள், இரவு நெருங்க நெருங்க 28,000 அடி (8,500 மீ) தொலைவில் நிறுத்திவிட்டனர், அவர்களின் ஷெர்பா வழிகாட்டிகள் அவர்களை நிறுத்த வேண்டாம் என்று வலியுறுத்தினாலும் - ஷெர்பா நேபாளத்தின் மிக மலைப்பிரதேசங்கள் மற்றும் திபெத்திய இனக்குழுக்களில் ஒன்றாகும் இமயமலை.

ரே ஜெனட் அன்றிரவு இறந்தார், ஷெர்பா மற்றும் ஷ்மாட்ஸ் இருவரும் மன உளைச்சலுக்கு ஆளானார்கள், ஆனால் அவர்களின் வம்சாவளியைத் தொடர முடிவு செய்தனர். பின்னர் 27,200 அடி (8,300 மீ) உயரத்தில், களைத்துப்போன ஷ்மாட்ஸ் உட்கார்ந்து, தனது ஷெர்பாவிடம் “நீர், நீர்” என்று கூறி இறந்தார். ஷெர்பா வழிகாட்டிகளில் ஒருவரான சுங்தரே ஷெர்பா அவரது உடலுடன் இருந்தார், இதன் விளைவாக, அவரது பெரும்பாலான விரல்களையும் கால்விரல்களையும் இழந்தார்.

சோர்ந்துபோன அவள் உச்சிமாநாட்டிற்குக் கீழே 27,200 அடி உயரத்தில் இருளினால் பிடிபட்டாள், ஷ்மாட்ஸும் மற்றொரு ஏறுபவரும் இருள் வீழ்ச்சியடைந்ததால் பிவாக் செய்ய முடிவு செய்தனர். ஷெர்பாஸ் அவளையும் அமெரிக்க ஏறுபவரான ரே ஜென்னெட்டையும் இறங்குமாறு வற்புறுத்தினார், ஆனால் அவர்கள் ஓய்வெடுக்க உட்கார்ந்தார்கள், ஒருபோதும் எழுந்திருக்கவில்லை. அந்த நேரத்தில் எவரெஸ்டின் மேல் சரிவுகளில் இறந்த முதல் பெண் இவர்.

ரெயின்போ பள்ளத்தாக்கில் ஷ்னாட்ஸின் உடல்

மவுண்டின் தென்கிழக்கு ரிட்ஜில் உள்ள பல உடல்களில் ஹன்னலோர் ஷ்மாட்ஸ் ஒருவரானார். எவரெஸ்ட், "ரெயின்போ பள்ளத்தாக்கு" என்று அழைக்கப்படுகிறது, ஏனெனில் வண்ணமயமான மற்றும் பிரகாசமான பனி-கியர் அணிந்த உடல்கள் அனைத்தும் அங்கு காணப்படுகின்றன.

ஜெனட்டின் உடல் காணாமல் போனது, ஒருபோதும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை, ஆனால் பல ஆண்டுகளாக, ஸ்க்ராட்ஸின் எச்சங்கள் எவரெஸ்ட்டை தெற்குப் பாதையில் செல்ல முயற்சிக்கும் எவராலும் காணப்படுகின்றன. முகம் IV க்கு 100 மீட்டர் உயரத்தில், கண்களைத் திறந்து, காற்றில் தலைமுடி வீசுவதால், அவளது உடல் உட்கார்ந்த நிலையில் உறைந்து கிடந்தது.

1981 ஆம் ஆண்டு பயணத்தின்போது, ​​ஏறுபவர்களின் குழுவுக்கு சுங்க்தரே ஷெர்பா மீண்டும் வழிகாட்டியாக இருந்தார். 1979 ஆம் ஆண்டு பயணத்தின் போது விரல்களையும் கால்விரல்களையும் இழந்ததால் அவர் முதலில் மறுத்துவிட்டார், ஆனால் ஏறுபவர் கிறிஸ் கோப்சின்ஸ்கி கூடுதல் ஊதியம் பெற்றார். கீழே ஏறும் போது அவர்கள் ஷ்மாட்ஸின் உடலைக் கடந்து சென்றனர், கோப்க்ஜின்ஸ்கி இது ஒரு கூடாரம் என்று நினைத்து அதிர்ச்சியடைந்து கூறினார் “நாங்கள் அதைத் தொடவில்லை. அவள் கைக்கடிகாரத்தில் இருந்ததை என்னால் பார்க்க முடிந்தது. ”

சோகத்திற்குப் பின் ஒரு சோகம்

1984 ஆம் ஆண்டில், நேபாள பொலிஸ் பயணத்தில் ஷ்மாட்ஸின் உடலை மீட்க முயன்றபோது, ​​போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் யோகேந்திர பகதூர் தாபா மற்றும் ஷெர்பா அங் டோர்ஜே ஆகியோர் இறந்தனர். ஷ்மாட்ஸின் உடல் கண்களைத் திறந்து அந்த நிலையில் உறைந்திருந்த அவளது முதுகில் சாய்ந்து காணப்பட்டது.

ஷ்மாட்ஸின் உறைந்த உடலை நினைவுபடுத்துகிறது

கிறிஸ் போனிங்டன் 1985 ஆம் ஆண்டில் ஸ்க்மாட்ஸை தூரத்திலிருந்தே கண்டார், ஆரம்பத்தில் அவரது உடலை ஒரு கூடாரத்திற்காக தவறாகப் புரிந்து கொண்டார். கிறிஸ் போனிங்டன் சுருக்கமாக எவரெஸ்ட் சிகரத்தை ஏப்ரல் 1985 இல் தனது 50 வயதில் உச்சிமாநாட்டிற்கு அழைத்தார். அவரை ரிச்சர்ட் பாஸ் மிஞ்சினார், அதே பருவத்தின் பிற்பகுதியில் 55 வயதில், போனிங்டனை விட ஐந்து வயது மூத்தவர். அதன் பின்னர் இந்த பதிவு பல முறை மிஞ்சப்பட்டுள்ளது.

எவரெஸ்ட் சிகரத்தை அடைந்த முதல் ஸ்காண்டிநேவிய பெண்மணி லீன் கம்மெல்கார்ட், நோர்வே மலையேறுபவரும், பயணத் தலைவருமான ஆர்னே நாஸ் ஜூனியரை மேற்கோள் காட்டி, ஷ்மாட்ஸின் எச்சங்களுடன் அவர் சந்தித்ததை விவரித்தார், தனது புத்தகத்தில் ஏறும் உயரம்: எவரெஸ்ட் சோகத்திலிருந்து தப்பிப்பிழைத்த ஒரு பெண்ணின் கணக்கு (1999), இது தனது சொந்த 1996 பயணத்தை விவரிக்கிறது. நாஸின் விளக்கம் பின்வருமாறு:

“இது இப்போது வெகு தொலைவில் இல்லை. கெட்ட காவலரிடமிருந்து என்னால் தப்ப முடியாது. கேம்ப் IV க்கு ஏறக்குறைய 100 மீட்டர் உயரத்தில் அவள் ஒரு சிறிய இடைவெளி எடுப்பது போல, அவளது பொதிக்கு எதிராக சாய்ந்து அமர்ந்திருக்கிறாள். கண்களை அகலமாக திறந்து, காற்றின் ஒவ்வொரு வாயிலிலும் தலைமுடி அசைக்கும் ஒரு பெண். இது 1979 ஆம் ஆண்டு ஜேர்மன் பயணத்தின் தலைவரின் மனைவி ஹன்னலோர் ஷ்மாட்ஸின் சடலம். அவள் கூடினாள், ஆனால் இறங்கி இறந்தாள். ஆனாலும் நான் கடந்து செல்லும்போது அவள் கண்களால் என்னைப் பின்தொடர்வது போல் உணர்கிறது. மலையின் நிலைமைகளில் நாங்கள் இங்கே இருக்கிறோம் என்பதை அவளுடைய இருப்பு எனக்கு நினைவூட்டுகிறது. "

காற்று இறுதியில் ஷ்மாட்ஸின் எச்சங்களை விளிம்பிலும், காங்ஷங் முகத்திலும் வீசியது - எவரெஸ்ட் சிகரத்தின் கிழக்கு நோக்கிய பக்கமாகும், இது மலையின் சீனப் பக்கங்களில் ஒன்றாகும்.

எவரெஸ்ட் சிகரத்தில் இறந்த உடல்கள்

ஜார்ஜ் மல்லோரி

ஜார்ஜ் ஹெர்பர்ட் லே மல்லோரி ஒரு ஆங்கில மலையேறுபவர், 1920 களின் முற்பகுதியில் எவரெஸ்ட் சிகரத்திற்கு முதல் மூன்று பிரிட்டிஷ் பயணங்களில் பங்கேற்றார். செஷயரில் பிறந்த மல்லோரி, வின்செஸ்டர் கல்லூரியில் மாணவராக ராக் க்ளைம்பிங் மற்றும் மலையேறுதலுக்கு அறிமுகமானார். ஜூன் 1924 இல், எவரெஸ்ட் சிகரத்தின் வடக்கு முகத்தில் விழுந்ததால் மல்லோரி இறந்தார், மேலும் அவரது உடல் 1999 இல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

எவரெஸ்ட் சிகரம் மிகவும் பிரபலமான மலையாகும், இது ஆர்வமுள்ள ஆனால் மிகவும் பிரபலமான பேய்களை கொண்டுள்ளது. சில ஏறுபவர்கள் ஒரு "இருப்பை" உணர்ந்துள்ளனர், இது விரைவில் பழைய பாணியில் ஏறும் கியர் உடையணிந்த ஒரு மனிதனின் தோற்றத்தைத் தொடர்ந்து வருகிறது. இந்த மனிதர் ஏறுபவர்களுடன் சிறிது காலம் தங்கி, இன்னும் ஒருமுறை மறைவதற்கு முன், கடினமான ஏறுதலுக்கு ஊக்கமளிப்பார். 1924 ஆம் ஆண்டு திபெத்தில் வடக்கு முகமாக உள்ள மலைகளில் ஜார்ஜ் மல்லோரியுடன் காணாமல் போன ஆங்கிலேய மலையேறுபவர் ஆண்ட்ரூ இர்வின் பேய் என்று கருதப்படுகிறது. அவரது உடல் இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை.

சேவாங் பால்ஜோர்: பச்சை பூட்ஸ்

1996 மவுண்ட் எவரெஸ்ட் பேரழிவு என்று அழைக்கப்படும் ஏழு பேருடன் சேவாங் பால்ஜோர் இறந்தார். மலையிலிருந்து கீழே செல்லும் வழியில், அவர் கடுமையான பனிப்புயலில் சிக்கி, வெளிப்பாட்டால் இறந்தார். அவர் ஏறும் இரண்டு தோழர்களும் இறந்தனர். அவர் அணிந்திருந்த பிரகாசமான பச்சை பூட்ஸ் "கிரீன் பூட்ஸ்" என்ற புனைப்பெயருக்கு வழிவகுத்தது. அவரது உடல் அறியப்படாத சூழ்நிலையில் காணாமல் போகும் வரை 2014 வரை ஒரு தட அடையாளமாக பயன்படுத்தப்பட்டது. மற்றொரு ஏறுபவர் பால்ஜோரின் உடல் காணாமல் போவதற்கு முன்பு அதை வீடியோ எடுத்தார். நீங்கள் அதை இங்கே பார்க்கலாம்.

மார்கோ லிஹ்தெனெக்கர்

அவர் ஒரு ஸ்லோவேனியன் மலை ஏறுபவர், அவர் 45 வயதில் எவரெஸ்ட் சிகரத்திலிருந்து வந்தபோது இறந்தார். கடைசியாக அவரை உயிருடன் பார்த்தவர்களின் கூற்றுப்படி, லிஹ்தெனெக்கர் தனது ஆக்ஸிஜன் அமைப்பில் உள்ள சிக்கல்களைத் தீர்க்க முயன்றார். ஏறுபவர்களில் ஒரு சீனக் குழு அவரைத் தாண்டி வந்து அவருக்கு தேநீர் வழங்கியது, ஆனால் அவரால் குடிக்க முடியவில்லை. மே 5, 2005 அன்று அவர் அதே இடத்தில் இறந்து கிடந்தார்.

பிரான்சிஸ் மற்றும் செர்ஜி ஆர்சென்டீவ்: எவரெஸ்ட் சிகரத்தின் "தூங்கும் அழகு", ரெயின்போ பள்ளத்தாக்கு

மே 1998 இல், மவுண்டெய்னர்ஸ் ஃபிரான்சிஸ் மற்றும் செர்ஜி அர்சென்டிவ் ஆகியோர் எவரெஸ்ட்டை பாட்டில் ஆக்ஸிஜன் இல்லாமல் அளவிட முடிவு செய்து வெற்றி பெற்றனர். அவ்வாறு செய்த முதல் அமெரிக்க பெண் ஃபிரான்சிஸ், ஆனால் அவளும் அவரது கணவரும் ஒருபோதும் அவர்களின் வம்சாவளியை முடிக்க மாட்டார்கள். எவ்வாறாயினும், உச்சிமாநாட்டிலிருந்து திரும்பிச் செல்லும் வழியில், அவர்கள் களைத்துப்போய், எந்தவொரு ஆக்ஸிஜனுடனும் சாய்வில் மற்றொரு இரவைக் கழிக்க வேண்டியிருந்தது.

அடுத்த நாள் ஒரு கட்டத்தில், செர்ஜி தனது மனைவியிடமிருந்து பிரிந்தார். அவர் அதை மீண்டும் முகாமுக்கு அனுப்பினார், ஆனால் அவள் அங்கு இல்லை என்பதை உணர்ந்தவுடன் அவளைக் கண்டுபிடிக்க திரும்பிச் சென்றார். இரண்டு ஏறுபவர்கள் ஃபிரான்சிஸை எதிர்கொண்டு, ஆக்ஸிஜன் பற்றாக்குறை மற்றும் உறைபனியால் அவதிப்படுவதாகக் கூறி, தன்னைக் காப்பாற்றுமாறு கெஞ்சினார்கள். ஆனால் அவர்களால் எதுவும் செய்யமுடியவில்லை, செர்ஜி எங்கும் காணப்படவில்லை. ஒரு வருடம் கழித்து அவரது உடல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, துரதிர்ஷ்டவசமாக, அவர் தனது மனைவியைத் தேடும் போது செங்குத்தான பனி அலமாரியில் இருந்து நழுவி எவரெஸ்ட் சிகரத்தின் அடியில் பெயரிடப்படாத பள்ளத்தாக்கில் இறந்தார். அவர்கள் ஒரு மகனை விட்டுச் சென்றார்கள்.

அந்த இரண்டு ஏறுபவர்களால் ஏன் பிரான்சிஸ் அர்சென்டீவின் உயிரைக் காப்பாற்ற முடியவில்லை?

ஆப்பிரிக்க மலையேறுபவரான லான் வுடால் சவுத் இதற்கு முன்பு எவரெஸ்ட் சிகரத்தில் ஏற ஒரு குழுவை வழிநடத்தினார். அவர் தனது ஏறும் கூட்டாளியான Cathy O'Dowd உடன் மீண்டும் எவரெஸ்டில் இருந்தபோது, ​​அவர்களது நண்பர் Francis Arsentiev ஐ சந்தித்தார். வூடல் அவள் இன்னும் உயிருடன் இருப்பதைக் கண்டு, அவசர அவசரமாக அவளைக் காப்பாற்ற விரைந்தான்.

வூடால் மற்றும் கேத்தி ஆகியோர் பிரான்சிஸை மீண்டும் மலையிலிருந்து கீழே தள்ளும் திறனைக் கொண்டிருக்கவில்லை என்பதை அறிந்திருந்தனர், ஆனால் தொடர்ந்து ஏற அவளைத் தனியாக விட்டுவிட முடியாது. உளவியல் ஆறுதலைத் தேடுவதற்காக, அவர்கள் உதவிக்காக கீழ்நோக்கிச் செல்லத் தேர்வு செய்கிறார்கள். வலுவூட்டல்கள் வரும் வரை தன்னால் வாழ முடியாது என்பதை பிரான்சிஸ் அறிந்திருந்தார். அவள் கடைசி மூச்சுடன் கெஞ்சினாள்: “தயவுசெய்து என்னை விட்டுவிடாதே! என்னை விட்டுவிடாதே. ”

இரண்டாவது காலையில், மற்றொரு மலையேறும் குழு பிரான்சிஸைக் கடந்து சென்றபோது, ​​அவர்கள் இறந்து கிடப்பதைக் கண்டார்கள். யாரும் அவளுக்கு உதவ முடியவில்லை. செங்குத்தான பாறை உருளும் போது எவரெஸ்ட் சிகரத்தின் வடக்கு சரிவின் கீழ் இறந்த உடலை எடுத்துச் செல்வது எவ்வளவு ஆபத்தானது என்பது அனைவருக்கும் தெரியும்.

அடுத்த 9 ஆண்டுகளில், எவரெஸ்ட் சிகரத்தின் கடல் மட்டத்திலிருந்து 8 ஆயிரம் மீட்டருக்கு மேல் பிரான்சிஸின் உறைந்த இறந்த உடல் ஒரு திடுக்கிடும் அடையாளமாக மாறியது. இங்கிருந்து எவரெஸ்ட் சிகரத்தை ஏறிய எவரும் அவரது ஊதா நிற மலையேறுதல் உடையும், வெள்ளை பனியை வெளிப்படுத்திய அவரது இறந்த உடலையும் காணலாம்.

ஷிரியா ஷா-க்ளோர்ஃபைன்

ஷிரியா ஷா-க்ளோர்ஃபைன் நேபாளத்தில் பிறந்தார், ஆனால் அவர் இறக்கும் போது கனடாவில் வசித்து வந்தார். அவரது வழிகாட்டிகளிடமிருந்து வந்த தகவல்கள் மற்றும் நேர்காணல்களின்படி, அவர் மெதுவான, அனுபவமற்ற ஏறுபவர், அவர் திரும்பிச் செல்லும்படி கூறப்பட்டு, அவர் இறக்கக்கூடும் என்று எச்சரித்தார். அவள் இறுதியில் அதை முதலிடம் பிடித்தாள், ஆனால் சோர்வு கீழே இறங்கும் வழியில் இறந்தாள். அவள் ஆக்ஸிஜனை விட்டு வெளியேறிவிட்டாள் என்று ஊகிக்கப்படுகிறது. இந்த இடுகையில் உள்ள மற்ற ஏறுபவர்களைப் போலல்லாமல், ஷா-க்ளோர்ஃபைனின் உடல் இறுதியில் எவரெஸ்ட் சிகரத்திலிருந்து அகற்றப்பட்டது. கனடியக் கொடி ஒன்று அவள் உடலின் மேல் போர்த்தப்பட்டது.

செங்குத்தான சரிவுகள் மற்றும் கணிக்க முடியாத வானிலை காரணமாக ஒருபோதும் மீட்கப்படாத நூற்றுக்கணக்கான உடல்கள் உள்ளன.