சோடர் குழந்தைகள் காணாமல் போனது சோகமாகவும் புதிராகவும் இருக்கிறது. 1 கிறிஸ்மஸ் தினத்தன்று நள்ளிரவு 30:1945 மணியளவில் சோடர் குடும்பத்தின் மேற்கு வர்ஜீனியா வீட்டில் தீ விபத்து ஏற்பட்டது. அந்த நேரத்தில் ஜார்ஜ் சோடர், அவரது மனைவி ஜென்னி மற்றும் அவர்களது 10 குழந்தைகளில் ஒன்பது பேர் (மூத்த மகன் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தார்) அந்த நேரத்தில் இராணுவம்).
பெற்றோர் மற்றும் ஒன்பது குழந்தைகளில் நான்கு பேர் தப்பினர். ஆனால் மற்ற ஐந்து குழந்தைகளை காணவில்லை, பின்னர் அவர்கள் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை. சோடர்கள் தங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் காணாமல் போன தங்கள் ஐந்து குழந்தைகள் உயிர் பிழைத்ததாக நம்பினர்.
சோடர் குழந்தைகள் காணாமல் போனது
1945 ஆம் ஆண்டு கிறிஸ்துமஸ் ஈவ் அன்று சோடர்ஸ் கொண்டாடப்பட்டது. மூத்த மகள் மரியன், ஃபாயெட்டெவில்லே நகரத்தில் உள்ள ஒரு நாணய கடையில் பணிபுரிந்து வந்தார், மேலும் அவர் தனது மூன்று தங்கைகளை ஆச்சரியப்படுத்தினார் - மார்த்தா, 12, ஜென்னி, 8, மற்றும் பெட்டி, 5 - புதிய பொம்மைகளுடன் அவள் அங்கே அவர்களுக்கு பரிசாக வாங்கியிருந்தாள். இளைய குழந்தைகள் மிகவும் உற்சாகமாக இருந்தனர், அவர்கள் தங்கள் வழக்கமான படுக்கை நேரம் என்னவாக இருக்கும் என்று அவர்கள் தாயிடம் கேட்டார்கள்.
இரவு 10:00 மணிக்கு, ஜென்னி அவர்களிடம் சிறிது நேரம் கழித்து இருக்க முடியும் என்று சொன்னார், இன்னும் விழித்திருந்த இரண்டு மூத்த சிறுவர்களான 14 வயது மாரிஸ் மற்றும் அவரது 9 வயது சகோதரர் லூயிஸ் ஆகியோர் மாடுகளை வைக்க நினைவில் வைத்திருந்தனர் தங்களை படுக்கைக்குச் செல்வதற்கு முன் கோழிகளுக்கு உணவளிக்கவும்.
ஜென்னியின் கணவரும், இரண்டு மூத்த சிறுவர்களான ஜான், 23 மற்றும் ஜார்ஜ் ஜூனியர், 16, ஆகியோரும் தங்கள் தந்தையுடன் வேலை செய்வதில் கழித்தவர்கள் ஏற்கனவே தூங்கிக் கொண்டிருந்தனர். மீதமுள்ள அந்த வேலைகளை குழந்தைகளுக்கு நினைவூட்டிய பிறகு, ஜென்னி தன்னுடன் 2 வயதான சில்வியாவை அழைத்துச் சென்று ஒன்றாக படுக்கைக்குச் சென்றார்
காலை 12:30 மணிக்கு தொலைபேசி ஒலித்தது, ஜென்னி எழுந்து பதிலளிக்க கீழே சென்றார். அவள் குரலை அடையாளம் காணாத ஒரு பெண், தனக்கு அறிமுகமில்லாத ஒரு பெயரைக் கேட்டாள், பின்னணியில் சிரிப்பு மற்றும் ஒளிரும் கண்ணாடிகளின் சத்தம். அவள் தவறான எண்ணை அடைந்ததை அழைத்தவரிடம் சொன்னாள், பின்னர் அந்த பெண்ணின் எண்ணை நினைவு கூர்ந்தாள் "வித்தியாசமான சிரிப்பு".
பின்னர், அவள் தொங்கவிட்டு படுக்கைக்குத் திரும்பினாள். அவள் செய்ததைப் போல, விளக்குகள் இன்னும் இயங்குவதையும், திரைச்சீலைகள் வரையப்படவில்லை என்பதையும் அவள் கவனித்தாள், குழந்தைகள் பொதுவாக பெற்றோரை விட தாமதமாகத் தங்கியிருக்கும்போது அவர்கள் கவனித்த இரண்டு விஷயங்கள். மரியான் வாழ்க்கை அறை படுக்கையில் தூங்கிவிட்டார், எனவே பின்னர் தங்கியிருந்த மற்ற குழந்தைகள் அவர்கள் தூங்கிய அறைக்கு திரும்பிச் சென்றதாக ஜென்னி கருதினார். அவள் திரைச்சீலைகளை மூடி, விளக்குகளை அணைத்து, படுக்கைக்குத் திரும்பினாள்.
அதிகாலை 1:00 மணியளவில், ஜென்னி வீட்டின் கூரையை உரத்த இரைச்சலுடன், பின்னர் உருளும் சத்தத்தால் மீண்டும் எழுந்தார். மேலும் எதுவும் கேட்காதபின், அவள் மீண்டும் தூங்கச் சென்றாள். மற்றொரு அரை மணி நேரம் கழித்து, அவள் மீண்டும் எழுந்தாள், புகை வாசனை.
அவள் மீண்டும் எழுந்தபோது, ஜார்ஜ் தனது அலுவலகத்திற்கு பயன்படுத்திய அறை தீப்பிடித்தது, தொலைபேசி இணைப்பு மற்றும் உருகி பெட்டியைச் சுற்றி இருப்பதைக் கண்டாள். அவள் அவனை எழுப்பினாள், அவன் அவன் மூத்த மகன்களை எழுப்பினான். பெற்றோர் மற்றும் அவர்களது நான்கு குழந்தைகள் - மரியன், சில்வியா, ஜான் மற்றும் ஜார்ஜ் ஜூனியர் - வீட்டிலிருந்து தப்பினர்.
ஐந்து குழந்தைகள் காணாமல் போயினர்
அவர்கள் தப்பிக்கும் போது, ஜார்ஜ் மற்றும் ஜென்னி தங்கள் மற்ற ஐந்து குழந்தைகளை மாடிக்கு கத்தினார்கள், ஆனால் எந்த பதிலும் கேட்கவில்லை. படிக்கட்டு ஏற்கனவே எரிந்து கொண்டிருந்ததால் அவர்களால் அங்கு செல்ல முடியவில்லை. ஆரம்பத்தில், சோடர்ஸ் தங்கள் குழந்தைகள் எப்படியாவது எரியும் வீட்டிலிருந்து தப்பிக்க முடிந்தது என்று நினைத்தார்கள், ஆனால் சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, தங்கள் குழந்தைகளைக் காணவில்லை என்பதை அவர்கள் உணர்ந்தார்கள்.
குழந்தைகளை காப்பாற்ற ஜார்ஜ் மீண்டும் வீட்டிற்குள் நுழைய முயன்றபோது, எப்போதும் வீட்டின் மீது சாய்ந்திருந்த ஏணியும் காணவில்லை. அவர் தனது இரண்டு நிலக்கரி லாரிகளில் ஒன்றை வீட்டிற்கு ஓட்டி ஒரு ஜன்னல் வழியாக நுழைய ஏற நினைத்தார், ஆனால் லாரிகள் எதுவும் தொடங்கவில்லை - அவை இரண்டும் முந்தைய நாள் செயல்பட்டிருந்தாலும்.
பல நபர்கள் உதவிக்காக ஆபரேட்டருக்கு போன் செய்தனர், ஆனால் அழைப்புக்கு ஒருபோதும் பதிலளிக்கப்படவில்லை. தீயணைப்பு நிலையம் இரண்டு மைல் தொலைவில் இருந்தபோது, காலை 8:00 மணி வரை தீயணைப்பு வண்டிகள் வரவில்லை. இந்த நிகழ்வின் மிகவும் குழப்பமான பகுதி என்னவென்றால், நெருப்பின் எச்சங்களில் மனித எச்சங்கள் எதுவும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை. மற்றொரு கணக்கின் படி, அவர்கள் ஒரு சில எலும்பு துண்டுகள் மற்றும் உள் உறுப்புகளைக் கண்டுபிடித்தனர், ஆனால் குடும்பத்தினரிடம் சொல்ல வேண்டாம் என்று தேர்வு செய்தனர்.
சோடர்கள் தங்கள் காணாமல் போன குழந்தைகள் உயிருடன் இருப்பதாக நம்பினர்
குழந்தைகள் தப்பிப்பிழைத்தார்கள் என்ற அவர்களின் நம்பிக்கைக்கு ஆதரவாக, சோடர்ஸ் தீக்கு முன்னும் பின்னும் பல அசாதாரண சூழ்நிலைகளை சுட்டிக்காட்டியுள்ளார். தீயணைப்புத் துறையின் கண்டுபிடிப்பை ஜார்ஜ் மறுத்தார், அவர் சமீபத்தில் வீட்டை மாற்றியமைத்து ஆய்வு செய்தார்.
ஜார்ஜ் மற்றும் அவரது மனைவி தீப்பிடித்ததை சந்தேகித்தனர், இது சிசிலியன் மாஃபியாவால் குழந்தைகள் கடத்தப்பட்டதாக கோட்பாடுகளுக்கு வழிவகுத்தது, பெனிட்டோ முசோலினி மற்றும் அவரது சொந்த இத்தாலியின் பாசிச அரசாங்கத்தை ஜார்ஜ் வெளிப்படையாக விமர்சித்ததற்கு பதிலடியாக இருக்கலாம். சில கோட்பாடுகள் உள்ளூர் மாஃபியா ஜார்ஜ் சோடரை நியமிக்க முயன்றது, ஆனால் அவர் மறுத்துவிட்டார், அதனால் அவர்களின் குழந்தைகள் அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர்.
கிட்டத்தட்ட இரண்டு தசாப்தங்களுக்குப் பிறகு, சோடர்ஸ் ஒரு விசித்திரமான அஞ்சலைப் பெற்றார்
அவர்கள் காணாமல் போன இருபது வருடங்களுக்குப் பிறகு, குடும்பத்திற்கு ஒரு இளைஞனின் புகைப்படம் மின்னஞ்சலில் கிடைத்தது, அவர் காணாமல் போன தங்கள் மகன்களில் ஒருவரைப் போல இருந்தார். புகைப்படத்தின் பின்புறத்தில், கையால் எழுதப்பட்ட செய்தி இருந்தது: "லூயிஸ் சோடர். நான் சகோதரர் பிரான்கியை விரும்புகிறேன். இலில் பாய்ஸ். A90132 அல்லது 35. " இரண்டு ஜிப் குறியீடுகளும் இத்தாலியின் சிசிலி நகரில் உள்ள பலர்மோ நகரத்திலிருந்து வந்தவை.
இது லூயிஸ் என்று உறுதியாக நம்பினாலும், தெளிவற்ற செய்தியை டிகோட் செய்யவோ அல்லது உண்மையில் படத்தை அனுப்பியவர் யார் என்பதை கண்டுபிடிக்கவோ முடியவில்லை. காணாமல் போன குழந்தைகளைக் கண்டுபிடிக்க உதவுவதற்காக சோடெர்ஸ் பின்னர் தனியார் புலனாய்வாளர்களை நியமித்தார், ஆனால் அவர்களில் குறைந்தது இருவராவது உடனடியாக காணாமல் போயினர்.
வழக்கு தீர்க்கப்படாமல் உள்ளது
சோடர்ஸ் வீட்டை புனரமைக்கவில்லை, மாறாக அந்த இடத்தை தங்கள் தொலைந்த குழந்தைகளுக்கான நினைவு தோட்டமாக மாற்றினார். குழந்தைகள் இறந்துவிட்டார்கள் என்று அவர்கள் சந்தேகிக்கத் தொடங்கியதும், அவர்கள் மாநிலப் பாதை 16 இல் ஐந்து பேரின் படங்களுடன் ஒரு விளம்பரப் பலகையை வைத்து, வழக்கை முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் தகவலுக்கான பரிசை வழங்கினார்கள்.
1989 இல் ஜென்னி சோடர் இறந்து நீண்ட காலம் வரை அது இருந்தது. சோடெர் குழந்தைகளில் இளையவரான சில்வியா சோடர் தனது 70 வயதில் மேற்கு வர்ஜீனியாவின் செயிண்ட் அல்பன்ஸில் வசிக்கிறார். இறுதியில், சோடர் குழந்தைகள் காணாமல் போனது ஒரு தீர்க்கப்படாத மர்மம் இந்த நாள் வரைக்கும்.
