1950களின் பிற்பகுதியில், மிகவும் பிரபலமான அமெரிக்க இயற்கை ஆர்வலரான இவான் டெரன்ஸ் சாண்டர்சன், இரண்டாம் உலகப் போரின்போது அலூடியன்ஸில் உள்ள ஷெமியா தீவில் நிலைகொண்டிருந்த பொறியாளர் ஆலன் மக்ஷிரிடமிருந்து பெற்ற கடிதத்தைப் பற்றிய சுவாரஸ்யமான கணக்கைப் பகிர்ந்து கொண்டார்.
ஆலன் மக்ஷிர் மற்றும் அவரது குழுவினர் தரையிறங்கும் பகுதியைக் கட்டும் பணியில் ஈடுபட்டபோது, அவர்கள் தற்செயலாக ஒரு சில மலைகளை இடித்து, சில வண்டல் அடுக்குகளுக்கு அடியில் மனித எலும்புகளைக் கண்டுபிடித்தனர். பாரிய மண்டை ஓடுகள் மற்றும் எலும்புகள் உட்பட சில பெரிய மனித எச்சங்கள் புதைக்கப்பட்ட இடமாகத் தோன்றிய இடத்திற்கு அவர்கள் வந்தனர்.
அடிமிருந்து மேல் வரை, ஒரு மண்டை ஓடு 11 அங்குல அகலமும் 22 அங்குல நீளமும் கொண்டது. ஒரு பொதுவான வயதுவந்த மண்டை ஓடு பின்புறத்திலிருந்து முன் வரை 8 அங்குல நீளம் கொண்டது. இது போன்ற ஒரு பெரிய மண்டை ஓடு ஒரு மாபெரும் நபரின் சொத்தாக மட்டுமே இருக்க முடியும்.
கடிதத்தில் கொடுக்கப்பட்டுள்ள அறிக்கையின்படி, தொலைதூர கடந்த காலத்தில், ராட்சதர்களுக்கு இரண்டாவது வரிசை பற்கள் மற்றும் பகுத்தறிவற்ற தட்டையான தலைகள் இருந்தன. ஒவ்வொரு மண்டை ஓட்டின் மேல் பக்கத்திலும், ட்ரெபன் செய்யப்பட்ட, அழகாக செதுக்கப்பட்ட துளை இருந்தது.
பெருவின் மாயன்கள் மற்றும் மொன்டானாவின் பிளாட்ஹெட் இந்தியர்கள் ஒரு குழந்தையின் மண்டை ஓட்டை ஒரு நீளமான வடிவில் வளர நிர்ப்பந்திக்க கசக்கி வைத்திருந்தனர்.
திரு. சாண்டர்சன் இரண்டாவது கடிதத்தைப் பெற்ற பிறகு மேலும் ஆதாரத்தைத் தேடினார், ஆனால் அது அவருடைய சந்தேகத்தை மீண்டும் உறுதிப்படுத்தியது. தி ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனம் மர்ம எலும்புகளை கைப்பற்றியது. இரண்டு எழுத்துக்களின் படி.
ஸ்மித்சோனியன் நிறுவனம் எலும்புகளை வைத்திருப்பதை திரு. சாண்டர்சன் அறிந்திருந்தார், மேலும் அவர்கள் ஏன் தங்கள் கண்டுபிடிப்புகளை பகிரங்கப்படுத்த மறுக்கிறார்கள் என்று அவர் குழப்பமடைந்தார். "வரலாறு மீண்டும் எழுதப்படுவதை மக்கள் சமாளிக்க முடியாதா?" அவர் ஆச்சரியப்பட்டார்.
