கால்வாரினோ ஒரு சிறந்த மாபுச்சே போர்வீரர், அவர் மில்லராபு போரில் அவரது துண்டிக்கப்பட்ட கைகளில் பிளேடுகளை இணைத்தார்; எல்லையற்ற தைரியத்தைக் காட்டி, ஸ்பெயினின் சக்திவாய்ந்த துருப்புக்களுக்கு எதிராகப் போரிட்டார்.
காலனித்துவ ஸ்பானியர்களுக்கும் மாபூச்சே மக்களுக்கும் இடையே நீண்ட காலமாக நடந்த மோதலாக இருந்த அரக்கோ போரின் போது இந்த சின்னமான கதை வரலாற்றில் நடந்தது. இந்த மோதல் 1536 முதல் 1810 வரை நீடித்தது, பெரும்பாலும் சிலியின் அரௌகானியா பிராந்தியத்தில் சண்டையிட்டது.
போரின் ஆரம்ப கட்டத்தில், Mapuche மக்களின் பெரும் போர்த் தலைவரான Caupolican, 16 ஆம் நூற்றாண்டில் முழுப் பகுதியையும் (இப்போது சிலியில்) ஆக்கிரமித்த ஸ்பானிய வெற்றியாளர்களுக்கு எதிராகப் போராடத் தனது மக்களை வழிநடத்தினார்.
அந்த நேரத்தில், கால்வாரினோ என்ற மற்றொரு புகழ்பெற்ற மாபூச்சி போர்வீரன் இருந்தார், அவர் அரௌகோ போரின் ஆரம்ப காலத்தில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கைக் கொண்டிருந்தார். லாகுனிலாஸ் போரில் இருந்து அவரது துணிச்சலான கதை தொடங்கப்பட்டது, அங்கு அவர் ஸ்பானிஷ் கவர்னர் கார்சியா ஹர்டாடோ டி மென்டோசாவுக்கு எதிராக போராடினார் மற்றும் நவம்பர் 150, 8 இல் 1557 மற்ற மாபுச்சே வீரர்களுடன் கைதியாக அழைத்துச் செல்லப்பட்டார்.
கிளர்ச்சிக்கான தண்டனை சில கைதிகளுக்கு வலது கை மற்றும்/அல்லது மூக்கை துண்டிக்கும் வடிவத்தில் அவமானப்படுத்தப்பட்டது. குறிப்பாக அதிக ஆக்ரோஷமாக இருந்த கால்வாரினோ மற்றும் வேறு சில மாபுச்சே வீரர்கள் இரு கைகளும் துண்டிக்கப்பட்டனர். பின்னர், அவர்கள் ஒரு பாடமாகவும், எஞ்சிய மாப்புச்சே மக்களுக்கு எச்சரிக்கையாகவும் விடுவிக்கப்பட்டனர்.
Mapuche திரும்பிய பிறகு, கால்வாரினோ அவர்களின் போர்த் தலைவர் Caupolican மற்றும் போர் கவுன்சில் முன் தோன்றினார், அவரது சிதைந்த கைகளை அவர்களுக்குக் காட்டினார், அவர் நீதிக்காக அழுதார். 1553 டிசம்பரில், டுகாப்பல் போர் என்று அழைக்கப்படும் முந்தைய போரில் வலிமைமிக்க ஸ்பானியப் படைக்கு எதிராக மாபுச்சே வீரர்களை வெற்றிகளின் வரிசையில் வழிநடத்திய லௌடாரோ போன்ற ஸ்பானிஷ் படையெடுப்பாளர்களுக்கு எதிராக அவர் மாபுச்சியின் அதிக எழுச்சியை நாடினார்; அங்கு ஸ்பானிய வெற்றியாளரும் சிலியின் முதல் அரச ஆளுநருமான பெட்ரோ டி வால்டிவியா கொல்லப்பட்டார்.
கால்வாரினோவின் துணிச்சல் மற்றும் துணிச்சலுக்காக, அவர் ஒரு படைப்பிரிவைக் கட்டளையிட சபையால் பெயரிடப்பட்டார். காயங்கள் ஆறிவிடும் வரை காத்திருக்காமல், மறுநாளில் இருந்தே, சிதைந்த கைகளின் இரண்டு குச்சிகளிலும் கத்தியுடன் போர்க்களத்தில் ஈடுபட்டார். அடுத்த சில நாட்களுக்குள் நவம்பர் 30, 1557 இல் நடக்கவிருந்த மில்லராப் போர் வரை அவர் பின்வரும் பிரச்சாரத்தில் கௌபோலிகனுக்கு அடுத்ததாக போரிட்டார். அங்கு கால்வரினோவின் படைப்பிரிவு கவர்னர் மெண்டோசாவின் படைகளுக்கு எதிராக போராடும். ஆச்சரியப்படும் விதமாக, காயம்பட்ட கைகளால், மெண்டோசாவின் கட்டளையில் நம்பர் XNUMX ஆக இருந்த எரிக் டிமாண்டை கால்வாரினோவால் வீழ்த்த முடிந்தது.
இருப்பினும், ஸ்பானிய துருப்புக்கள் சில கடினமான மணிநேரங்களை போரில் செலவழித்த பிறகு கால்வாரினோவின் பிரிவை உடைத்து, 3,000 மாபுச்சே வீரர்களைக் கொன்று போரில் வெற்றி பெற்றனர், கால்வரினோ உட்பட 800 க்கும் மேற்பட்டவர்களைக் கைப்பற்றினர். மென்டோசா அவரை ஆக்கிரமிப்பு நாய்களுக்கு தூக்கி எறிந்து அன்றைய தினம் தூக்கிலிட உத்தரவிட்டார். அலோன்சோ டி எர்சில்லா தனது புத்தகத்தில் விளக்கியிருந்தாலும் 'லா அரௌசனா' கால்வரினோவின் உண்மையான மரணம் தூக்கில் தொங்கியதுதான்.
கால்வாரினோ அவரது உடல் ரீதியான துன்பம் மற்றும் எதிரியின் சிறந்த போர் வியூகம் மற்றும் மேம்பட்ட ஆயுத அமைப்புகளால் தோற்கடிக்கப்பட்டார் என்பது மிகவும் தெளிவாக உள்ளது. ஆனால், உண்மையில், கால்வரினோவின் அபார தைரியத்தால் மெண்டோசா தோற்கடிக்கப்பட்டார், ஒருவேளை மெண்டோசாவும் அதை உணர்ந்திருக்கலாம்.
