هندو رام سيتو، جيڪو آدم جي پل جي نالي سان پڻ مشهور آهي، هڪ مقدس ماڳ سمجهي ٿو. اها هڪ زميني پل آهي جيڪا سري لنڪا ۽ هندستاني برصغير کي ڳنڍي ٿي، جنهن جو ذڪر هندو تصوف ۽ ابتدائي اسلامي متنن ۾ ملي ٿو.
اها ڳالهه ياد رکڻ دلچسپ آهي ته هي پل 15 صدي عيسويء ۾ هڪ ڀيرو هلڻ جي قابل هئي، پر وقت ۽ طوفان اڳتي وڌندي، گذرڻ وارو رستو ڪجهه وڌيڪ ڊگهو ٿي ويو، ۽ سڄو چينل سمنڊ ۾ اونڌو ٿي ويو.
جيولوجيڪل ثبوت اهو ظاهر ڪن ٿا ته هي پل ڪنهن زماني ۾ سريلنڪا ۽ هندستان جي وچ ۾ زميني ڪنيڪشن هئي. ان حوالي سان ته اهو ”قدرتي“ آهي يا ”انسان جو ٺهيل“، ماهرن جي وچ ۾ ڪجهه اختلاف آهن.
اسان ٻنهي طرفن جي دليلن جي جانچ ڪنداسين ۽ پڙهندڙن کي هڪ اشتعال انگیز سوال سان ڇڏينداسين.
هندو تصوف ۾ رام سيتو
هندو ڌرم جي ڪتاب رامائن جي ڪتاب موجب، رب رام، عظيم ذات، هن پل جي تعمير جو حڪم ڏنو هو ته جيئن بدڪار راون بادشاهه راون کي شڪست ڏني وڃي. برائي بادشاهه سيتا کي پنهنجي ناقابل تسخير ٻيٽ لنڪا (جنهن جي پٺيان سري لنڪا جو نالو ڏنو ويو) ۾ قيد ڪيو، جيڪو سمنڊ جي پار کان اڻڄاتل هو.
رام کي هڪ وڏي زميني پل تعمير ڪرڻ ۾ مدد ڪئي وئي جيڪا قلعي ڏانهن وٺي وئي جتي سيتا کي پنهنجي بندر جي فوج ۽ افسانوي جنگلاتي مخلوق پنهنجي بادشاهه ڏانهن وقف ڪري رهي هئي. ورنا، بندر جهڙو مخلوق، پوءِ قلعي تي قبضو ڪرڻ ۽ راون کي مارڻ ۾ رام جي مدد ڪئي.
اڄ جي ماهرن جو اندازو آهي ته هي پل وڌ ۾ وڌ 125,000 سال پراڻي آهي. هيءَ عمر ارضيات جي دائري کان ٻاهر هجڻ جي باوجود، رامائن ۾ ڏنل پل جي عمر کان واضح طور تي مختلف آهي.
صرف تاريخي ثبوت اسان کي ان جي تصديق ڪرڻ جي اجازت ڏين ٿا. ڪجهه ماڻهن جو چوڻ آهي ته رام سيتو رامائن جو واحد تاريخي ۽ آثار قديمه وارو مثال آهي. مهاڀاري ۾ تعمير جا سٺا نقطا ڪجهه سائنسي نظرين سان ڳنڍيل هوندا. تنهن هوندي به، هر شيء کي افسانوي نقطي نظر کان قبول ڪرڻ مشڪل آهي.
اسلامي متن ۾ آدم جي پل
نالو آدم جي پل، جيئن اهو انگريزن جي نقشي تي ظاهر ٿئي ٿو، اسلامي متن مان ورتو ويو آهي جيڪو آدم ۽ حوا جي تخليق جي ڪهاڻي جو حوالو ڏئي ٿو. انهن لکڻين مطابق، آدم جنت مان ڪڍيو ويو ۽ سري لنڪا جي آدم جي چوٽي تي زمين تي ڪري پيو. ان کان پوءِ هو اتان هندستان پهتو.
رام سيتو جو سائنسي جواز ڇا آهي؟
سائنسدانن هاڻي ڊگهي تحقيق کانپوءِ رام سيتو پل ۾ استعمال ٿيندڙ پٿرن جي نشاندهي ڪئي آهي. سائنس جي مطابق، "Pumice" پٿر جي نالي سان مشهور پٿر جا ڪجهه منفرد قسم رام سيتو پل جي تعمير لاء استعمال ڪيا ويا. اهي پٿر اصل ۾ ٻرندڙ لاوا مان ٺهيل هئا. لاوا جي گرمي مختلف ذرڙن ۾ تبديل ٿئي ٿي جڏهن اهو ماحول جي ٿڌي هوا يا پاڻي سان رابطي ۾ اچي ٿو.
اهي داڻا اڪثر ڪري گڏ ٿي هڪ وڏو پٿر ٺاهيندا آهن. سائنسدانن موجب هوا جو توازن تڏهن تبديل ٿي ويندو آهي جڏهن آتش فشان مان گرم لاوا فضا ۾ ٿڌي هوا سان ملندو آهي.
شڪي سائنسدان ڇا چون ٿا پوميس پٿر جي مفروضي بابت؟
اچو ته ان سائنسي حقيقت سان شروع ڪريون ته سليڪا پٿر جهڙو نظر ايندو جيڪڏهن هوا ان جي اندر ڦاسي پوندي، پر حقيقت ۾ اها تمام هلڪي ۽ تري پوندي. هڪ سٺو مثال آهي "Pumice" پٿر. جڏهن لاوا ٻرندڙ جبل مان نڪرندو آهي، ته فوم سخت ٿي ويندو آهي ۽ پوميس بڻجي ويندو آهي. هڪ ٻرندڙ جبل جو اندريون 1600 ° C جي گرمي پد تائين پهچي سگهي ٿو ۽ شديد دٻاء هيٺ آهي.
ٿڌي هوا يا سمنڊ جو پاڻي اهو آهي جيڪو لاوا سان ملندو آهي جڏهن اهو ٻرندڙ جبل مان نڪرندو آهي. پوءِ پاڻي ۽ هوا جا بلبلا نڪرندا جيڪي لاوا سان مليا هئا. ان جي اندر جا بلبل گرمي جي فرق جي نتيجي ۾ منجمد ٿي ويندا آهن. گھٽ وزن جي نتيجي ۾، اهو تري ٿو.
پٿر جيڪي گھاٽا هوندا آهن اهي پاڻيءَ ۾ نه ترندا آهن. جڏهن ته، پوميس، پاڻيء جي ڀيٽ ۾ گهٽ گندو آهي ڇو ته ان ۾ تمام گهڻو هوائي بلبل شامل آهن. اهو، تنهن ڪري، شروعاتي طور تي فلوٽ ٿيندو. بهرحال، پاڻي آخرڪار بلبل ۾ داخل ٿيندو، هوا کي خارج ڪندي. پوميس آهستي آهستي ٻڏي ٿو. اضافي طور تي، هي وضاحت ڪري ٿو ته ڇو رام سيتو هن وقت پاڻي هيٺ آهي،
Pumice جي نظريي کي ھيٺين 3 سببن لاءِ حل ڪري سگھجي ٿو:
- 7000 سال گذرڻ کان پوءِ به، رام سيتو پٿر اڃا تائين ترندا ڏسي سگهجن ٿا، جڏهن ته پوميس اڻڄاتل طور تي ترندو ناهي.
- راميشورم هڪ ٻرندڙ جبل جي ويجهو به نه آهي جتان وانارا آرمي پوميس پٿر واپس وٺي سگهي ها.
- راميشورم جي ڪجهه سچل پٿرن ۾ ڪيميائي ساخت نه هوندي آهي جيئن پوميس پٿر ۽ وزن نه هوندو آهي پوميس پٿر جيترو. Rameswaram ۾ سچل پٿر گهڻو ڪري ڪارا آهن، جڏهن ته پوميس پٿر اڇا يا ڪريم رنگ جا آهن. (هڪ تجربي مان مشاهدو)
مٿي بيان ڪيل مڪمل طور تي عقلي دليلن کي ڪجهه حد تائين Pumice پٿر جي نظريي کي رد ڪري ٿو.
رام سيتو جو سائنسي بنياد ڇا آهي، جيڪڏهن پوميس پٿر نه آهي؟
ٻيا به ڪيترائي نظريا آھن، پر اھي سڀ ناقص آھن ۽ انھن ۾ بيشمار خاميون آھن. هن وقت تائين، ڪو به رام سيتو نظريو مڪمل طور تي قبول نه ٿو ڪري سگهجي، پر تحقيق جاري آهي.
هندن ۽ ڪيترن ئي تنظيمن حڪومت پاران شروع ڪيل سيٽو سمودرم پروجيڪٽ جي مخالفت ڪئي، جنهن رام سيتو جي تباهي جو مطالبو ڪيو. عدالت پاران منصوبي کي روڪيو ويو. بهرحال، حڪومت تازو ئي هڪ تجويز پيش ڪئي ته پل کي تباهه ڪرڻ کان سواء ڪيئن ڪجي.
”48 ڪلوميٽر ڊگھي پل سمنڊ جي سطح کان پوريءَ طرح مٿي هئي جيستائين اها 1480 ۾ هڪ طوفان ۾ ٽٽي وئي. - راميشورم مندر رڪارڊ
موسم تي مدار رکندي، هن ڪاز وي جا ڪجهه حصا مڪمل طور تي لهرن کان مٿي ٿي سگهن ٿا، ۽ ان حصي ۾ سمنڊ جي کوٽائي 3 فوٽ (1 ميٽر) کان وڌيڪ نه ٿيندي. اهو لڳ ڀڳ ناقابل يقين لڳي ٿو ته اتي هڪ پل آهي جنهن کي ٻن زميني عوام جي وچ ۾ پار ڪري سگهجي ٿو، خاص طور تي هڪ وسيع سمنڊ جي ٻنهي طرفن سان.
آخري لفظ
ڪير ڄاڻي ٿو ته مستقبل ۾ پل جي تعمير جي حوالي سان ڪهڙو ناول دريافت ڪيو ويندو؟ قدرتي دنيا شايد اهو بيان ڪرڻ جي ڪنجي رکي ٿي ته پل ڪيئن وجود ۾ آئي جيئن اسان جي ڌرتي بابت ڄاڻ ۽ ان جي قدرتي عملن جي ترقي.
Discovery Channel ان کي ”سپر انساني حاصلات“ جي طور تي بيان ڪيو، پر هندن لاءِ، اهو هڪ مصنوعي ڍانچي آهي جنهن کي هڪ ديوتا پيدا ڪيو. ان ڳالهه جو ڪافي ثبوت آهي ته تازو جيولوجيڪل ماضي ۾، حقيقت ۾، هڪ زميني پل هئي، جيڪا هندستان ۽ سريلنڪا کي ڳنڍيندي هئي. ڇا اهو ممڪن هو ته ڪنهن انسان کان سواءِ ٻيو ڪجهه ٺاهيو هجي؟
