ڪيميا جو رواج قديم زماني تائين پکڙيل آهي، پر اهو لفظ صرف 17 صدي جي شروعات کان وٺي ٿو. اهو عربي ڪيميا مان ورتل آهي ۽ هڪ پراڻي فارسي جملي الڪيميا، معنيٰ "دات کي منتقل ڪرڻ جو فن"ٻين لفظن ۾، هڪ ڌاتو کي ٻئي ۾ تبديل ڪرڻ.
ڪيميڪل سوچ ۾، ڌاتو مڪمل آرڪٽائپس هئا جيڪي سڀني معاملن جي بنيادي ملڪيت جي نمائندگي ڪن ٿا. اهي پڻ ڪارآمد هئا - ڪيميا ماهر بنيادي ڌاتن جهڙوڪ لوهه يا ليڊ کي سون، چاندي يا ٽامي ۾ تبديل ڪري سگھن ٿا انهن کي ٻين مادي سان ملائي ۽ انهن کي باهه سان گرم ڪري.
Alchemists جو خيال هو ته انهن عملن مادي جي نوعيت بابت ڪجهه ظاهر ڪيو آهي: ليڊ کي زحل جو ٿلهو نسخو سمجهيو ويندو هو. لوهه، مارس؛ ٽامي، وينس؛ ۽ ايئن. حياتيات جي ماهرن ۽ حياتيات جي ماهرن جي وچ ۾ ”زندگيءَ جو امر“ جي ڳولا اڄ به جاري آهي، جيڪي اهو سمجهڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهن ته سيلز ۽ جاندارن جي عمر ڪيئن ٿيندي آهي.
هڪ دفعي قرون وسطي جي ڪيميا جو ماهر هو، جنهن جو نالو Paracelsus هو، جنهن جو خيال هو ته اهو ممڪن آهي ته مصنوعي طور تي پيدا ڪيل ”عقلي جانور“، يا انسان، جنهن کي هو هومونڪولس سڏين. Paracelsus جي مطابق، "Homunculus ۾ عورت جي پيدا ٿيندڙ ٻار جا سڀ عضوا ۽ خاصيتون آهن، سواء ان کان وڌيڪ ننڍا."
ڪيميا قديم دور جي ڪيترن ئي تمدنن پاران مشق ڪئي وئي، چين کان قديم يونان تائين، هيلينسٽڪ دور ۾ مصر ڏانهن لڏپلاڻ. بعد ۾، 12 صدي عيسويء جي وچ ڌاري، اهو يورپ ڏانهن واپس آندو ويو لاطيني ترجمي ذريعي عربي متنن جي.
ڪيميا ۾ چار مکيه مقصد آهن. انھن مان ھڪڙو ھوندو "منتقلي" گھٽين دھاتن جي سون ۾؛ ٻيو ته ”ايلڪسير آف ڊگھي زندگي“ حاصل ڪرڻ لاءِ، اها دوا جيڪا سڀني بيمارين کي، ايستائين جو سڀ کان بدترين (موت) جو علاج ڪندي، ۽ ان کي پيئيندڙن کي ڊگهي زندگي ڏئي ٿي.
ٻئي مقصد حاصل ڪري سگھجن ٿا فلسفي جي پٿر کي حاصل ڪرڻ سان، هڪ صوفياتي مادو. ٽيون مقصد مصنوعي انساني زندگي پيدا ڪرڻ هو، هومونڪولس.
اهڙا محقق آهن جيڪي ڊگهي زندگي جي ايلڪسير کي انساني جسم پاران پيدا ڪيل مادي طور سڃاڻندا آهن. هن نامعلوم ماديءَ جو سرچشمو ”Adrenochrome“ (Adrenochrome) آهي جيڪو زنده انساني جسم مان نڪرندڙ ايڊرينالين غدود آهي. تائي چي چوان جي روايت ۾ پڻ هن پراسرار مادو جا حوالا موجود آهن.
ايلزبيٿ بيٿوري، بدنام بلڊ ڪائونٽيس17هين صديءَ جي هنگري جي امير عورت هئي جنهن منظم طريقي سان بيشمار نوجوان نوڪرن کي قتل ڪيو (سڀني حساب سان 600)، نه رڳو انهن تي تشدد ڪري، پر پنهنجي جوانيءَ کي برقرار رکڻ لاءِ انهن جو رت پيئڻ ۽ غسل ڪرڻ سان.
هومونڪيولس جو اصطلاح پهريون ڀيرو ڪيميا جي لکڻين ۾ ظاهر ٿئي ٿو جيڪو پيراسيلسس (1493 - 1541) ڏانهن منسوب آهي، جيڪو هڪ سوئس-جرمن طبيب ۽ فلسفي، پنهنجي وقت جو هڪ انقلابي هو. هن جي ڪم ۾ "دي فطرت ريرم" (1537) هومونڪولس ٺاهڻ لاءِ هن جي طريقي جو خاڪو، هن لکيو:
”هڪ انسان جي نطفيءَ کي هڪ بند ڪڪربائيٽ ۾ پاڻ ئي ڦوڪيو وڃي، جنهن ۾ وينٽر ايڪوئنس [گهوڙي جي مٽي] جي بلند ترين ٿلهي سان چاليهه ڏينهن تائين، يا جيستائين اهو آخر ۾ جيئرو ٿيڻ، حرڪت ڪرڻ ۽ متحرڪ ٿيڻ شروع ٿئي ٿو، جيڪو آساني سان ڏسي سگهجي ٿو. …جيڪڏهن هاڻي، ان کان پوءِ، ان کي روزانو پاليو پيو وڃي ۽ احتياط ۽ تدبير سان انساني رت جي [هڪ] آرڪينم سان کارايو وڃي ٿو ... اهو هڪ سچو ۽ زنده ٻار بڻجي ويندو، جنهن ۾ هڪ عورت مان پيدا ٿيندڙ ٻار جا سڀ عضوا هوندا، پر تمام ننڍو.
قرون وسطيٰ جي لکڻين جا اڃا به بچيل بچيل آهن جيڪي اڄ ڏينهن تائين بچيل آهن جن ۾ هومونڪولس ٺاهڻ لاءِ اجزاء شامل آهن، ۽ اهو ڪافي عجيب آهي.
هومونڪولس ٺاهڻ جا ٻيا به طريقا آهن، پر انهن وانگر ڪو به پريشان ڪندڙ يا خام نه آهي. تصوف جي اونهائي ۾ وڌندي، انهن راکشس جو ٺهڻ گهڻو وڌيڪ باطني ۽ پراسرار ٿي ويندو آهي، ان نقطي تائين جتي صرف شروع ڪيل حقيقت کي سمجھندا آهن جيڪي چيو ويندو آهي.
Paracelsus جي وقت کان پوء، homunculus کي ڪيميا جي لکڻين ۾ ظاهر ٿيندو رهيو. عيسائي Rosenkreutz جي "ڪيميائي شادي" (1616)، مثال طور، هڪ نر ۽ مادي فارم جي پيدائش سان ختم ٿئي ٿو جيڪو هومونڪولي جي هڪ جوڙي جي نالي سان مشهور آهي.
تمثيل وارو متن پڙهندڙ کي ٻڌائي ٿو ته ڪيميا جو آخري مقصد ڪرسوپ نه آهي، بلڪه انساني شڪلين جي مصنوعي نسل آهي.
1775 ۾، ڳڻپ جوهان فرڊيننڊ وون ڪفسٽين، ايبي گيلوني، هڪ اطالوي عالم سان گڏ، هن لاءِ مشهور آهي ته ڏهه هومونڪولي ٺاهيا هئا جن کي مستقبل جي اڳڪٿي ڪرڻ جي صلاحيت هئي، جن کي وان ڪوفسٽن ويانا ۾ پنهنجي ميسونڪ لاج ۾ شيشي جي ڪنٽينر ۾ رکيو هو.
Homunculi تمام مفيد نوڪر آهن، نه رڳو جسماني تشدد جي قابل آهن، پر ڪيترن ئي جادوگر صلاحيتن جي پڻ.
اڪثر ڪيسن ۾، هومونڪولي تمام وفادار نوڪر آهن، جيتوڻيڪ حڪم تي مارڻ جي صورت ۾ جيڪڏهن الڪيمسٽ حڪم ڏنو. پر، ڪيميا جي ماهرن جون ڪيتريون ئي ڪهاڻيون آهن، جيڪي پنهنجي تخليق سان لاپرواهيءَ سان علاج ڪن ٿا، ايتري قدر جو هومنڪيولس پنهنجي مالڪ کي تمام مناسب وقت تي، انهن کي قتل ڪري ٿو يا انهن جي زندگين ۾ وڏو سانحو آڻي ٿو.
اڄ، ڪو به پڪ سان نه ٿو ڄاڻي ته هومونڪولس ڪڏهن به موجود هو. ڪجهه مڃيندا آهن ته اهي هڪ جادوگر يا جادوگر طرفان ٺاهيا ويا آهن، جڏهن ته ٻيا دعوي ڪن ٿا ته اهي هڪ چريو سائنسدان جي غلط تجربن جي پيداوار هئا.
ڪيترن سالن کان هومونڪولس جا ڪيترائي نظارا ٿي چڪا آهن، جديد ڏينهن ۾ به. ڪجهه چون ٿا ته اهي ننڍڙن انسانن وانگر نظر اچن ٿا، جڏهن ته ٻيا انهن کي جانورن وانگر يا حتي راکشس وانگر نظر اچن ٿا. چيو وڃي ٿو ته اهي ڏاڍا تيز ۽ چست هوندا آهن، ۽ آسانيءَ سان ڀتين ۽ ڇت تي چڙهڻ جي قابل هوندا آهن.
Homunculus چيو وڃي ٿو ته ڏاڍا ذهين آهن، ۽ انسانن سان ڳالهائڻ جي قابل آهن. انهن کي ڏاڍا شرارتي به چيو ويندو آهي، ۽ ماڻهن تي چالبازيون کيڏڻ ۾ مزو ايندو آهي.
ڪهاڻي جي آخر ۾، پڪ سان ڄاڻڻ جو ڪو طريقو ناهي ته هومونڪولس موجود آهي. ان جو وجود اڃا تائين هڪ راز آهي. بهرحال، انسان کي مصنوعي طور تي پيدا ڪرڻ جي خيال صدين تائين ماڻهن کي متوجه ڪيو آهي، ۽ ڪجهه سائنسدانن کي به اهڙي مخلوق پيدا ڪرڻ جي ڪوشش ڪرڻ لاء متاثر ڪيو آهي.
تنهن ڪري، هومونڪيولس اصل ۾ موجود آهي يا نه، اهو خيال يقيناً هڪ دلچسپ آهي، ۽ يقيناً ممڪن آهي ته اهڙي مخلوق دنيا ۾ ڪٿي به هجي. ۽ سالن کان انهن جون ڪهاڻيون ۽ نظارا شايد حقيقت ۾ هجن.
