Miał miejsce dziwny i pozornie wyjątkowy pochówek, który miał miejsce w pewnej wiosce w Wielkiej Brytanii gdzieś w trzecim lub czwartym wieku naszej ery. W 1991 roku, gdy archeolodzy badali miejsce pochówku rzymskiej Wielkiej Brytanii w Northamptonshire, ze zdziwieniem odkryli, że z 35 szczątków cmentarza tylko jeden został pochowany twarzą w dół.
Chociaż sprawiało to wrażenie mniej uprzywilejowanej pozycji w społeczności, sama pozycja nie była aż tak niezwykła. Usta mężczyzny tworzyły historię. Zakażona kość dostarczyła dowodów na to, że język mężczyzny, który w chwili śmierci miał trzydzieści kilka lat, został amputowany i zastąpiony kawałkiem płaskiej skały.
Źródła archeologiczne nie wspominają o tego rodzaju okaleczeniu, które może być początkiem nowego zwyczaju lub być może formą kary.
Jednak inne rzymskie groby brytyjskie zawierają zwłoki, które zostały uzupełnione przedmiotami. Nie są znane rzymskie prawa dotyczące usuwania języków. Większość zamiast brakujących głów ma kamienie lub garnki.
Zagadką jest, dlaczego język mężczyzny został usunięty z jego ust. Według Simona Maysa, biologa zajmującego się ludzkim szkieletem z Historic England, zdjęcia z wykopalisk, które miały miejsce w 1991 roku, pokazują, że szkielet mężczyzny został odkryty twarzą w dół z prawą ręką wystającą pod niezwykłym kątem. Jest to możliwy dowód na to, że mężczyzna był związany, kiedy umierał.
Mays znalazł we współczesnej literaturze medycznej przykłady pacjentów, którzy cierpieli na poważne choroby psychiczne i mieli epizody psychotyczne, które powodowały, że odgryzali sobie języki. Mays spekulował, że starożytny człowiek mógł doświadczyć takiej choroby. Dodał, że mógł być związany, gdy zmarł, ponieważ ludzie w społeczności uważali go za zagrożenie.
