Odkrywca AP Kazantsev odkrył tajemnicze gliniane figurki w regionie Tohoku na wyspie Honsiu w Japonii. Zostały wykonane przez ludzi zwanych Jomon około 7,000 pne. Jak to często bywa ze starożytną sztuką przedstawiającą dziwne kształty lub sugerującą pewien humanoidalny aspekt, fani lub badacze zjawiska UFO nie wahali się kojarzyć tych figurek z kosmitami, to znaczy byłyby reprezentacjami istot z innych planet, z którymi Jomon w pewnym momencie nawiązał kontakt.
W rzeczywistości są to postacie reprezentujące bóstwa żeńskie, głównie symulujące ciąże, co doprowadziło archeologów do wniosku, że są to reprezentacje bogiń płodności, „bogiń-matek” dla Jomonów. Ciekawy kształt oczu (większy niż normalnie), rodzaj okularów w nich oraz zwarte ciała doprowadziły do zobaczenia w tych kawałkach obcych reprezentacji.
Innymi podstawowymi cechami postaci Dogu (do = ziemia, gū = lalka) są rysunki na ich ciałach, co doprowadziło do teorii, że tatuaże lub skaryfikacje były częścią kultury Jomon, która charakteryzowała się doskonałym obchodzeniem się z gliną. umiejętność późniejszego przekształcenia go w ceramikę. Dla innych teoretyków spiskowych rysunki są w rzeczywistości częścią projektu skafandra kosmicznego, z którym te istoty przybyły na Ziemię.
Jednym z autorów, którzy podtrzymują tę ideę jako absolutną prawdę, jest Vaughn Greene, który napisał Astronauts of Ancient Japan, stwierdzając, że guziki na piersiach figurek Dogu są umieszczone w tej samej pozycji, co konwencjonalny skafander noszony przez astronautów NASA. . Jednak nic z tego nie należy do rzeczywistości, ani nie wykazano, że figurki przedstawiają istoty z obcej planety.
Uważa się, że figurki Dogu były nie tylko reprezentacją płodności, ale także mogły być nosicielami chorób: osoba modliła się, aby ona lub jej krewna pozbyła się choroby fizycznej, a być może emocjonalnej, i przeszła na figurę. Jeśli to prawda, przedmiotowe przedmioty byłyby rodzajem szamańskiego lekarstwa, które używało magii do zapewnienia właścicielowi dobrego samopoczucia. Znaleziono figurki, którym brakowało części ciała i uważa się, że dzieje się tak, ponieważ osoba amputowała tę część ciała, w której miała dolegliwość, którą chciał wykorzenić (coś w rodzaju uzdrawiającej lalki voodoo).
Istnieje jednak teoria, że Dogu nie były niczym innym jak zabawkami, obrazami religijnymi lub prostymi przedmiotami ozdoby, zgodnie z teoriami Shirai Mitsutarō, członka założyciela Tokijskiego Towarzystwa Antropologicznego. Niektóre znaleziono również w grobowcach, co wzmocniłoby ideę ich wykorzystania jako reprezentacji bóstw płodności i ideę odrodzenia podczas towarzyszenia zmarłej osobie w ich podróży przez zaświaty.
Rafael Abad, profesor studiów wschodnioazjatyckich na Uniwersytecie w Sewilli oraz specjalista w dziedzinie historii i archeologii archipelagu japońskiego, wspomina w swoim niezwykłym artykule zatytułowanym Dogū, antropomorficzna reprezentacja w Japonii Jōmon:
Oprócz pracy w glinie, Jomonowie byli wytrawnymi myśliwymi i rolnikami, mieszkali w małych domach z drewna i słomy, a także byli jednym z pierwszych stowarzyszeń założonych na terenie dzisiejszej Japonii, których są przykłady ich sztuki. Figurki Dogu są niepodobne do niczego, co widziano przed lub po w japońskiej archeologii. Nie znaleziono żadnych innych wcześniejszych próbek, które wpłynęły na artystów Jomona w innych zakątkach Japonii, stąd ich fascynacja i tajemniczość, która prześladuje ich od czasu ich odkrycia.
Cała historia sztuki pełna jest tajemnic i ukrytych znaczeń, które artyści świadomie starali się umieścić w niektórych swoich pracach lub które upływ czasu niesłusznie im nadał. Te statuetki, które właśnie widzieliśmy, mogą być jedną z tych zagadek z logicznym wyjaśnieniem, ale która nabrała obrazu szerokiej tajemnicy, czyniąc z jej bohaterów najbardziej enigmatyczne kobiety w historii sztuki.
