Elizabeth Short, of algemeen bekend als de "Black Dahlia", werd vermoord op 15 januari 1947. Ze was verminkt en aan haar middel afgehakt, met de twee helften een voet uit elkaar. Aangenomen werd dat de moordenaar een medische opleiding moet hebben gehad vanwege de zuivere aard van de snee.
Het vroege leven van Elizabeth Short:
Elizabeth Short werd geboren op 29 juli 1924 in Hyde Park, Massachusetts. Kort nadat ze was geboren, verhuisden haar ouders het gezin naar Medford, Massachusetts. Cleo Short, de vader van Elizabeth, verdiende de kost met het ontwerpen en bouwen van minigolfbanen. Toen de Grote Depressie in 1929 toesloeg, liet hij zijn vrouw, Phoebe Short, en zijn vijf dochters in de steek. Cleo deed alsof hij zelfmoord pleegde en liet zijn lege auto achter bij een brug die de autoriteiten leidde om te geloven dat hij in de rivier beneden was gesprongen.
Phoebe moest de moeilijke tijden van de depressie het hoofd bieden en moest de vijf meisjes alleen opvoeden. Om haar gezin te onderhouden, werkte Phoebe meerdere banen, maar het meeste geld van de familie Short kwam van openbare hulp. Op een dag ontving Phoebe een brief van Cleo, die naar Californië was verhuisd. Hij verontschuldigde zich en zei tegen Phoebe dat hij bij haar naar huis wilde komen; ze weigerde hem echter weer te zien.
Elizabeth, bekend als 'Betty', 'Bette' of 'Beth', groeide op tot een mooi meisje. Ze kreeg altijd te horen dat ze er ouder uitzag en zich volwassener gedroeg dan ze in werkelijkheid was. Hoewel Elizabeth astma en longproblemen had, beschouwden haar vrienden haar nog steeds als erg levendig. Elizabeth was gefixeerd op films, de belangrijkste bron van betaalbaar entertainment voor de familie Short. Het theater liet haar toe te ontsnappen aan de somberheid van het gewone leven.
Reis naar Californië:
Toen Elizabeth ouder was, bood Cleo haar verblijf bij hem in Californië aan totdat ze een baan had gevonden. Elizabeth had in het verleden in restaurants en theaters gewerkt, maar ze wist dat ze een ster wilde worden als ze naar Californië verhuisde. Gedreven door haar enthousiasme voor de films pakte Elizabeth haar spullen en ging begin 1943 bij Cleo in Vallejo, Californië wonen. Het duurde niet lang voordat hun relatie gespannen raakte. Haar vader zou haar uitschelden vanwege haar luiheid, slechte huishouding en datinggewoonten. Hij schopte Elizabeth uiteindelijk halverwege 1943 eruit en ze werd gedwongen voor zichzelf te zorgen.
Elizabeth solliciteerde naar een baan als kassamedewerker bij de Post Exchange in Camp Cooke. De militairen merkten haar al snel op en ze won de titel van "Camp Cutie of Camp Cooke" tijdens een schoonheidswedstrijd. Elizabeth was echter emotioneel kwetsbaar en wanhopig op zoek naar een permanente huwelijkssluiting. Het gerucht ging dat Elizabeth geen 'gemakkelijk' meisje was, dat haar de meeste nachten thuis hield in plaats van op dates. Ze voelde zich ongemakkelijk in Camp Cooke en vertrok naar een vriendin die in de buurt van Santa Barbara woonde.
Elizabeth had haar enige inloop met de wet in deze tijd, op 23 september 1943. Ze was met een groep rumoerige vrienden in een restaurant uit geweest totdat de eigenaren de politie belden. Elizabeth was op dat moment minderjarig, dus ze was geboekt en had vingerafdrukken gekregen, maar ze werd nooit in rekening gebracht. De politieagent had medelijden met haar en zorgde ervoor dat Elizabeth naar Massachusetts werd teruggestuurd. Het duurde niet lang voordat Elizabeth terugkeerde naar Californië, dit keer naar Hollywood.
In Los Angeles ontmoette Elizabeth een piloot genaamd luitenant Gordon Fickling en werd verliefd. Hij was het type man waarnaar ze op zoek was en maakte al snel plannen om met hem te trouwen. Haar plannen werden echter stopgezet toen Fickling naar Europa werd verscheept.
Elizabeth nam een paar modellenbanen, maar voelde zich nog steeds ontmoedigd door haar carrière. Ze ging terug naar het oosten om de vakantie in Medford door te brengen voordat ze bij familie in Miami ging wonen. Ze begon met militairen te daten, het huwelijk nog steeds in haar gedachten, en werd opnieuw verliefd op een piloot, deze keer genaamd majoor Matt Gordon. Hij beloofde met haar te trouwen nadat hij naar India was gestuurd. Gordon werd echter gedood in actie, waardoor Elizabeth opnieuw diepbedroefd achterbleef. Elizabeth had een periode van rouw waarin ze anderen vertelde dat Matt eigenlijk haar echtgenoot was geweest en dat hun baby tijdens de bevalling was overleden. Toen ze eenmaal begon te herstellen, probeerde ze terug te keren naar haar oude leven door contact op te nemen met haar Hollywood-vrienden.
Een van die vrienden was Gordon Fickling, haar ex-vriend. Ze zag hem als een mogelijke vervanger voor Matt Gordon en begon hem te schrijven en ontmoette hem in Chicago toen hij een paar dagen in de stad was. Ze viel al snel weer halsoverkop voor hem. Elizabeth stemde ermee in om zich bij hem te voegen in Long Beach voordat ze terugging naar Californië om haar droom om in de film te spelen voort te zetten.
Elizabeth verliet Los Angeles op 8 december 1946 om een bus naar San Diego te nemen. Voordat ze wegging, had Elizabeth zich ergens zorgen over gemaakt. Elizabeth logeerde bij Mark Hansen, die het volgende zei toen hij op 16 december 1949 door Frank Jemison werd ondervraagd.
Frank Jemison: "Terwijl ze in de Chancellor Apartments woonde, kwam ze terug naar je huis en kreeg ze post?"
Mark Hansen: “Ik heb haar niet gezien, maar ze zat daar op een avond toen ik naar huis kwam, met Ann omstreeks half vijf, zes uur - zittend en huilend en zei dat ze daar weg moest. Ze huilde omdat ze bang was - het een en het ander, ik weet het niet. "
Terwijl Elizabeth in San Diego was, raakte ze bevriend met een jonge vrouw genaamd Dorothy French. Dorothy was een tegenmeisje in het Aztec Theatre en had Elizabeth na een avondvoorstelling in een van de stoelen zien slapen. Elizabeth vertelde Dorothy dat ze Hollywood verliet omdat het vinden van een baan als actrice moeilijk was met de stakingen van de acteur die op dat moment aan de gang waren. Dorothy had medelijden met haar en bood haar een onderdak aan voor een paar dagen bij haar moeder. In werkelijkheid sliep Elizabeth daar uiteindelijk meer dan een maand.
Terwijl Elizabeth in San Diego was, raakte ze bevriend met een jonge vrouw genaamd Dorothy French. Dorothy was een tegenmeisje in het Aztec Theatre en had Elizabeth na een avondvoorstelling in een van de stoelen zien slapen. Elizabeth vertelde Dorothy dat ze Hollywood verliet omdat het vinden van een baan als actrice moeilijk was met de stakingen van de acteur die op dat moment aan de gang waren. Dorothy had medelijden met haar en bood haar een onderdak aan voor een paar dagen bij haar moeder. In werkelijkheid sliep Elizabeth daar uiteindelijk meer dan een maand.
Short's laatste dagen:
Elizabeth deed weinig huishoudelijk werk voor het Franse gezin en ging door met haar gewoontes op het gebied van feesten en daten 's avonds laat. Een van de mannen op wie ze verliefd werd, was Robert "Red" Manley, een verkoper uit Los Angeles die thuis een zwangere vrouw had. Manley gaf toe dat hij zich aangetrokken voelde tot Elizabeth, maar beweerde dat hij nooit met haar naar bed was geweest. De twee zagen elkaar een paar weken aan en uit, en Elizabeth vroeg hem om een rit terug naar Hollywood. Manley stemde toe en haalde haar op 8 januari 1947 op bij het Franse huishouden. Hij betaalde voor die nacht haar hotelkamer en ging met haar naar een feestje. Toen ze samen naar het hotel terugkeerden, sliep hij op het bed en Elizabeth sliep in een stoel.
Manley had op de ochtend van 9 januari een afspraak en keerde rond het middaguur terug naar het hotel om Elizabeth op te halen. Ze vertelde hem dat ze terugkeerde naar Massachusetts, maar eerst haar getrouwde zus moest ontmoeten in het Biltmore Hotel in Hollywood. Manley bracht haar daarheen maar bleef niet hangen. Hij had om 6 uur een afspraak en wachtte niet tot Elizabeths zus arriveerde. Toen Manley Elizabeth voor het laatst zag, was ze aan het bellen in de lobby van het hotel. Daarna verdween ze gewoon.
Ontdekking van het verminkte lichaam van Short:
Manley en de hotelmedewerkers waren de laatste mensen die Elizabeth Short levend zagen. Voor zover de politie van Los Angeles (LAPD) kon nagaan, zag alleen Elizabeths moordenaar haar na 9 januari 1947. Ze werd zes dagen vermist in het Biltmore Hotel voordat haar lichaam op de ochtend van 15 januari werd gevonden op een braakliggend terrein. 1947.
Elizabeth Short's lichaam werd gevonden in Leimert Park, Los Angeles door een lokale bewoner en haar dochter. De vrouw die haar ontdekte, geloofde dat het lichaam van Black Dahlia een etalagepop was vanwege haar bleke huid nadat het bloed was afgetapt. De plaats delict van Elizabeth Short werd geënsceneerd. Ze stond met haar handen op haar hoofd en haar benen gespreid. Ze was ook met benzine ingesmeerd om forensisch bewijs van de plaats delict van Black Dahlia te verwijderen.
Het onderzoek van de zaak:
Elizabeth Short werd naar het mortuarium gebracht waar de autopsie onthulde dat de oorzaak van herhaalde klappen op het hoofd en shock door bloedverlies. Er waren ook ligatuursporen gevonden op haar polsen en enkels en er was weefsel van haar borst verwijderd. Ze kreeg de bijnaam de Black Dahlia nadat een winkeleigenaar aan verslaggevers had verteld dat het haar bijnaam was onder de mannelijke klanten vanwege haar donkere haar en donkere kleding.
Wie heeft Elizabeth Short vermoord?
leidt:
Vanwege de manier waarop Elizabeth Short netjes in tweeën werd gesneden, was de LAPD ervan overtuigd dat haar moordenaar een of andere medische opleiding had genoten. De University of Southern California voldeed aan de LAPD en stuurde hen een lijst van hun medische studenten.
De eerste verdachte die werd gearresteerd voor de moord op Elizabeth Short was echter niet een van deze medische studenten. Zijn naam was Robert "Red" Manley. Manley was een van de laatste mensen die Elizabeth Short levend zag. Omdat zijn alibi voor 14 en 15 januari solide was en hij slaagde voor twee leugendetectortests, liet de LAPD hem gaan.
Verdachten en bekentenissen:
Vanwege de complexiteit van de Black Dahlia-zaak behandelden de oorspronkelijke onderzoekers iedereen die Elizabeth Short kende als een verdachte. In juni 1947 had de politie een lijst van vijfenzeventig verdachten verwerkt en geëlimineerd. In december 1948 hadden de rechercheurs in totaal 192 verdachten onderzocht. Van hen bekenden ongeveer 60 mensen de moord op Black Dahlia, vanwege een beloning van $ 10,000 die werd gepost. Maar slechts 22 mensen werden door de officier van justitie van Los Angeles als levensvatbare verdachten beschouwd, maar de autoriteiten hebben de oorspronkelijke moordenaar niet kunnen identificeren.
Degenen met vetgedrukte namen staan ook op de huidige lijst van verdachten:
- Mark Hansen
- Carl Balsinger
- C. Wels
- Sergeant "Chuck" (naam onbekend)
- John D.Wade
- Joe Scalis
- James Nimmo
- Maurice Clemens
- Een politieagent uit Chicago
- Salvador Torres Vera (student geneeskunde)
- Dokter George Hodel
- Marvin Margolis (student geneeskunde)
- Glen Wolf
- Michaël Antonius Otero
- George Bacos
- Franciscus Campbell
- "Queer Woman Surgeon"
- Dokter Paul DeGaston
- Dokter AE Brix
- Dokter MM Schwartz
- Dokter Arthur McGinnis Faught
- Dokter Patrick S. O'Reilly
Een geloofwaardige biechtvader beweerde haar moordenaar te zijn, en belde de krant en de examinator om te zeggen dat hij zichzelf zou overgeven nadat hij verder met de politie had gespeeld en had bewezen dat hij haar moordenaar was.
Hij stuurde een aantal van haar persoonlijke spullen naar de krant die ook in benzine werden gewassen, waardoor de politie dacht dat dit haar moordenaar was. Vingerafdrukken die uit een brief werden gehaald, werden beschadigd voordat ze konden worden geanalyseerd. Vlakbij werden een handtas en een schoen ontdekt waarvan men vermoedt dat ze van Elizabeth zijn, ook gewassen met benzine.
Een dagboek van Mark Hansen werd naar de krant gestuurd en hij werd kort als verdachte beschouwd voordat hij door de politie werd opgeruimd. Er werd nog een reeks brieven naar de examinator en de herald-express gestuurd van "de moordenaar" met een tijd en plaats waar hij zichzelf moest inleveren. De brief luidde: “Ik zal het doden van Dahlia opgeven als ik 10 jaar krijg. Probeer me niet te vinden. " Dit is nooit gebeurd en er werd weer een brief gestuurd waarin stond dat "hij" van gedachten was veranderd.
Huidige verdachten:
Terwijl sommige van de oorspronkelijke tweeëntwintig verdachten buiten beschouwing werden gelaten, zijn er ook nieuwe verdachten ontstaan. De volgende verdachten zijn besproken door verschillende auteurs en experts en worden momenteel beschouwd als de hoofdverdachten van de moord op Black Dahlia:
- Walter Bayley
- Norman Chandler
- Leslie Dillon
- Ed Brands
- Joseph A. Dumais
- Mark Hansen
- George Hodel
- George Knowlton
- Robert M. "Red" Manley
- Patrick S. O'Reilly
- Jack AndersonWilson
Conclusie:
Er zijn een aantal Black Dahlia-verdachten verantwoordelijk voor de dood van Elizabeth Short. Leslie Dillon werd door velen als een sterke verdachte beschouwd vanwege zijn mortuariumopleiding. Hij was een vriend van Mark Hansen en er werd gesuggereerd dat ze op de hoogte was van de illegale activiteiten van de vrienden. Er werd gesuggereerd dat de moord zou plaatsvinden in het Aster Motel in Los Angeles. Op het moment van de moord werd een met bloed doordrenkte kamer aangetroffen.
George Hodel werd als verdachte beschouwd vanwege zijn medische opleiding en zijn telefoon werd afgeluisterd. Hij was opgenomen om te zeggen 'Veronderstel dat ik de Black Dahlia heb vermoord. Ze konden het nu niet bewijzen. Ze kunnen niet met mijn secretaresse praten omdat ze dood is. " Zijn zoon gelooft ook dat hij de moordenaar was en merkt op dat zijn handschrift opvallend veel lijkt op de brieven die The Herald ontving.
Uiteindelijk blijft de korte zaak Elizabeth tot op de dag van vandaag onopgelost en wordt hij geregistreerd als een van 's werelds beroemdste cold cases.
