Opalen staan bekend om hun levendige en iriserende kleuren, die worden veroorzaakt door de unieke manier waarop ze licht afbuigen. Dit fenomeen treedt op vanwege de aanwezigheid van microscopisch kleine silicabolletjes in de steen. Wanneer licht het opaal binnendringt, wordt het door deze bollen verstrooid en verspreid, waardoor een oogverblindend kleurenspel ontstaat.
Maar hoe ontstaan opaalvormige fossielen precies? Het begint allemaal met het begraven van een bot, schelp of dennenappel in zand of klei. Naarmate sediment zich ophoopt en verdicht, kan dit materiaal na verloop van tijd uitharden tot gesteente. Als de omstandigheden goed zijn, zoals de aanwezigheid van silicarijk grondwater, kan opalisatie optreden.
Opalisatie is een proces waarbij het oorspronkelijke organische materiaal wordt vervangen door silica, waardoor het in opaal wordt omgezet. Terwijl grondwater in de holte sijpelt die door het begraven object is achtergelaten, neemt het opgeloste silica met zich mee. Langzaam, gedurende duizenden jaren, slaat dit silica neer en vult het de holtes op die zijn achtergelaten door het rottende organische materiaal.
Het resultaat is een prachtige opalen replica van het originele object. De kleuren en patronen die te zien zijn in opaal gemaakte fossielen worden bepaald door de rangschikking van de silicabollen in het opaal. De grootte en uniformiteit van deze bollen kunnen variëren, wat leidt tot verschillende kleurpatronen en kleurspeleffecten.
Opaal gemaakte fossielen kunnen een scala aan kleuren vertonen, waaronder stralend blauw, levendig groen, vurig rood en glinsterend geel. Sommige exemplaren kunnen zelfs een volledig kleurenspectrum vertonen, bekend als kostbaar opaal. Het kleurenspel dat je ziet in opalen maakt ze zo gewild en gewaardeerd door verzamelaars en liefhebbers van edelstenen.
Er zijn twee soorten opaal gemaakte fossielen. Bij het eerste type zijn de interne details van het fossiel niet bewaard gebleven. Dit gebeurt wanneer silica, een soort mineraal opgelost in water, lege ruimtes opvult die zijn achtergelaten door rotte schelpen of botten. Het wordt moeilijker om een kopie van het originele object te maken, maar er zijn geen details van de interne structuur zichtbaar. Het is alsof je gelei in een vorm giet en deze laat uitharden.
Het tweede type is wanneer de interne details behouden blijven. Als het organische materiaal niet is weggerot en silica erin trekt, hardt het silica uit en ontstaat een replica van de interne structuur van het object. Dit gebeurt soms bij hout- of botfossielen.
Vooral Australië staat bekend om zijn opalen fossielen. Het land heeft enorme afzettingen van opaalrijke rotsen, waaronder de beroemde Lightning Ridge in New South Wales. Deze regio staat bekend om het produceren van enkele van de meest spectaculaire opalen fossielen ter wereld.
Opaal gemaakte fossielen bieden een uniek inzicht in het oude verleden van de aarde. Ze laten ons de ingewikkelde details zien van lang uitgestorven wezens bewaard in opaal, een edelsteen die tot de verbeelding spreekt met zijn betoverende kleurenspel. Deze fossielen bieden niet alleen waardevolle wetenschappelijke inzichten, maar dienen ook als verbluffende kunstwerken die door de natuur zelf zijn gemaakt.
Nadat je hebt gelezen over de opaal gemaakte krabklauw, lees je meer Opgraving van afvalwaterpijp in Auckland onthult verbazingwekkende “fossiele schatkamer”.
