Hadj Mohammed Mesfewi, ook wel de "Marrakesh Arch-Killer" genoemd, was een Marokkaanse seriemoordenaar die ten minste 36 vrouwen vermoordde.
Hadj Mohammed Mesfewi woonde in de smalle straatjes van Marrakech, de oude medina. Zijn reputatie was niet goed in de samenleving omdat iedereen van hem wist dat hij ergens een of meer personen had vermoord en op de een of andere manier ontsnapte.
Aan het begin van de 1900e eeuw werden tientallen vrouwen vermist in de omgeving van Mesfewi, en er werd gemeld dat hij achter de plotselinge en vreemde verdwijningen zat. Later, in 1906, werd ontdekt dat Hadj Mohammed Mesfewi het brein en de dader was van een reeks moorden die de vreemde verdwijningen veroorzaakten.
Mesfewi werkte als schoenmaker en handelaar. Gesteund door een 70-jarige vrouw genaamd Annah Rahali, nodigde hij vrouwen uit om te eten, gedroogde ze en vermoordde ze in hun slaap. Annah werd gevangengenomen en gemarteld door een van de families van het slachtoffer om een bekentenis te krijgen.
Annah onthulde alle moorden die Mesfewi door de jaren heen had gepleegd. 26 lijken verminkt met een dolk werden gevonden begraven onder Mesfewi's winkel, terwijl de andere tien werden ontdekt onder een ander eigendom dat hij bezat. Hij beroofde veel van zijn slachtoffers om zichzelf te verrijken. Annah stierf op dezelfde dag door openbare marteling.
Mesfewi werd schuldig bevonden en veroordeeld. Zijn executie op 2 mei 1906 zou plaatsvinden door middel van kruisiging, maar aangezien buitenlandse diplomaten deze methode te brutaal vonden, werd Mesfewi op 11 juni 1906 in Marrakesh ommuurd. Hij huilde en schreeuwde en stierf twee dagen later in de muur. Annah was ook gestorven door de openbare martelingen.
Deze vorm van straf wordt "Immurement" genoemd, wat letterlijk "ommuring" betekent in de Latijnse taal, is een vorm van opsluiting, meestal tot aan de dood, waarbij een persoon wordt geplaatst in een afgesloten ruimte zonder uitgangen. Dit omvat gevallen waarin mensen zijn opgesloten in extreem krappe opsluitingen, zoals in een doodskist.
Wanneer Immurement als executiemiddel wordt gebruikt, wordt de gevangene gewoon achtergelaten om te sterven door verhongering of uitdroging. Deze vorm van executie verschilt van levend begraven worden, waarbij het slachtoffer doorgaans sterft door verstikking.
