Wiltshire staat bekend om zijn grafheuvels uit de Bronstijd, met name die gevonden in de Werelderfgoedlocatie van Stonehenge en op de krijtlanden van Cranborne Chase. Er is daarentegen weinig bekend over vergelijkbare locaties in de buurt van de middeleeuwse stad Salisbury.
Echter, van Vistry Door de bouw van een nieuw wooncomplex aan de rand van Harnham, een voorstad in het zuiden van Salisbury, is een deel van de overblijfselen van een enorme ronde grafheuvel en de landschappelijke omgeving opgegraven.
Ronde grafheuvels werden oorspronkelijk gevormd tijdens de neolithische periode, maar de meeste werden gemaakt tijdens de beker- en vroege bronstijd (2400 - 1500 v.Chr.) En bestaan meestal uit een centrale tombe, een heuvel en een omsluitende sloot.
Hun diameter kan variëren van minder dan 10 meter tot een verbazingwekkende 50 meter, waarbij de meerderheid gemiddeld 20-30 meter is. Hun grondwerken verschillen ook, sommige hebben enorme centrale terpen ('belheuvels'), andere hebben kleine kernheuvels en buitenoevers ('schijfheuvels') en weer andere hebben centrale holtes ('vijverheuvels').
Hun greppels zouden materiaal hebben opgeleverd voor de grafheuvel, die zou zijn gemaakt van krijt, aarde en graszoden. Barrows zijn typisch verbonden met graven; sommige bevatten slechts één persoon, terwijl andere een reeks begrafenissen hebben en, in zeldzame gevallen, meerdere begrafenissen.
De grafheuvels van Netherhampton Road waren allemaal met de grond gelijk gemaakt door eeuwenlange landbouw en zijn nu gewoon greppels, hoewel er elf begrafenissen en drie onomgekeerde crematies bewaard zijn gebleven.
De begraafplaats bestaat uit ongeveer twintig of meer grafheuvels die zich uitstrekken vanaf de uiterste rand van Harnham op het niveau van de Nadder-vallei, omhoog en over de omringende krijtheuvel op wat de noordelijke grens van het landschap van Cranborne Chase is.
Archeologen hebben slechts vijf van de grafheuvels op de begraafplaats gegraven, die zijn georganiseerd in kleine clusters van paren of groepen van ongeveer zes. Minstens drie van onze grafheuvels zijn aanzienlijk verlengd, en één begon met een enigszins ovale greppel die uiteindelijk werd vervangen door een bijna ronde greppel.
De ovale vorm suggereert dat de laatste grafheuvel neolithisch was, of werd gebouwd in een neolithisch gebied. Een massagraf in het midden bevatte de skeletresten van volwassenen en kinderen; dergelijke graven zijn ongebruikelijk, en bij gebrek aan grafgiften zal het doelwit zijn van radiokoolstofdatering. De grafheuvel onthulde nog twee graven, die beide bekergraven hadden, die hoogstwaarschijnlijk aan het begin van de bronstijd zijn gemaakt.
De ovale kruiwagen sneed door neolithische kuilen met caches van edelhertengeweien. Hertengewei was zeer gewaardeerd en werd gebruikt om handpicks of hooivorken en harken te bouwen met rechte hardhouten handgrepen. Het werd ook gevormd tot kammen en spelden, gereedschappen en wapens zoals knotskoppen en houwelen, en werd gebruikt in rituelen.
Deskundigen van dierlijk bot en bewerkt bot zullen deze onderzoeken om te zien of er duidelijke aanwijzingen zijn voor opzettelijke breuk- of slijtagepatronen. Dit kunnen wijzigingen voor gebruik aangeven, zoals de bramen en tanden die worden gebruikt voor het kloppen van vuurstenen, als hamers, of voor het onder druk afschilferen van vuurstenen om gereedschappen te vormen.
De andere twee naburige kruiwagens hadden geen kerngraven, waarschijnlijk als gevolg van schade veroorzaakt door eeuwenlange landbouw. Deze drie maken deel uit van een bredere groep grafheuvels, met drie of vier andere zichtbaar als snijtekens aan de noordkant van Netherhampton Road.
In dit deel van de site werd ook een potentieel verzonken gebouw ontdekt - mogelijk gebruikt als schuilplaats, werkplaats of winkel en een waterpoel. De onderzoekers ontdekten werkhout dat bewaard was gebleven door wateroverlast, evenals Saksisch aardewerk en ijzeren mesbladen, en mogelijk Romeinse keramiek op de bodem van de waterpoel.
De tweede regio onthulde een teeltterras ('lynchet') van mogelijk datering uit de late ijzertijd, wat vrij ongebruikelijk is in Wiltshire, evenals een gebied met nederzettingen uit de late bronstijd tot de ijzertijd met meer dan 240 kuilen en paalgaten.
De kuilen werden meestal gebruikt voor het afvoeren van afval, hoewel sommige mogelijk werden gebruikt om graan op te slaan; het materiaal dat uit deze putten is gewonnen, zal het bewijs leveren van hoe deze gemeenschap leefde en het land bewerkte.
Gebied 2 is ook waar archeologen de resterende grafheuvels hebben blootgelegd. Een daarvan was een eenvoudige greppel die was uitgehouwen door een vroege afzetting van heuvelwas; In en rond de sloot zijn crematiegraven ontdekt.
De andere grafheuvel was in het krijt uitgehouwen en het midden ervan was op een bescheiden helling geplaatst, waardoor het zicht vanaf het lager gelegen terrein van de rivier de Nadder-vallei werd vergroot.
In het midden was een inhumatiebegrafenis van een kind, dat vergezeld was gegaan van een voedselvat met handvat van het type 'Yorkshire', zo genoemd vanwege het geribbelde profiel en de hoeveelheid versieringen.
Deze stijl van vaartuigen, zoals de naam al doet vermoeden, komt meer voor in Noord-Engeland en kan een indicatie zijn dat mensen aanzienlijke afstanden hebben afgelegd.
De analyse van de isotopen van het skelet kan uitwijzen of het kind in het gebied is geboren of elders is opgegroeid. Zeker, degene die de pot maakte die met het kind werd begraven, was bekend met niet-lokaal aardewerk.
Deze grafheuvel bevat uitgehouwen neolithische kuilen met Grooved Ware-aardewerk, dat rond 3000 voor Christus in verschillende steden op Orkney ontstond voordat het zich over Groot-Brittannië en Ierland verspreidde.
Het werd ook gebruikt door de bouwers van Stonehenge en de enorme omheiningen van Durrington Walls en Avebury. Deze putafzettingen bevatten vaak sporen van verbrijzeld en verbrand materiaal, de restanten van feesten en het vreemde zeldzame of vreemde voorwerp.
De putten van Netherhampton vormen daarop geen uitzondering en leverden een sint-jakobsschelp, een intrigerende kleibal, een microtandvormige '- in wezen een kleine vuursteenzaag - en drie Britse schuine pijlpunten op, die populair waren gedurende de laat-neolithische periode.
Wanneer de huidige opgravingen zijn voltooid, zal het post-opgravingsteam beginnen met het analyseren en onderzoeken van het opgegraven materiaal.
Deze ontdekking zou mogelijk nieuw licht kunnen werpen op hoe het leven in dit gebied was tijdens de bronstijd en hoe de mensen leefden en met elkaar omgingen. We zijn verheugd om te zien wat er nog meer wordt ontdekt terwijl archeologen op de site blijven werken.
