Wetenschappers van Sandia National Laboratories lanceerden een door zonne-energie aangedreven ballonmissie die een microfoon naar een gebied in de atmosfeer van de aarde, de stratosfeer genaamd, bracht.
De missie had tot doel de akoestische omgeving in deze regio te bestuderen. Wat ze ontdekten, bracht de wetenschappers echter in verwarring. Ze hebben geluiden opgenomen hoog in de atmosfeer van de aarde die niet kunnen worden geïdentificeerd.
De rare geluiden hebben experts verbijsterd achtergelaten en vanaf nu is er geen verklaring voor deze mysterieuze geluiden. Omdat deze regio meestal kalm is en vrij van stormen, turbulentie en commercieel vliegverkeer, kunnen microfoons in deze laag van de atmosfeer luisteren naar zowel natuurlijke als door de mens gemaakte geluiden.
De microfoon in de studie pikte echter vreemde geluiden op die zich een paar keer per uur herhaalden. Hun oorsprong moet nog worden geïdentificeerd.
De geluiden werden opgenomen in het infrageluidbereik, wat betekent dat ze frequenties van 20 hertz (Hz) en lager hadden, ver onder het bereik van het menselijk oor. "Er zijn mysterieuze infrageluidsignalen die een paar keer per uur optreden op sommige vluchten, maar de bron hiervan is volledig onbekend", zei Daniel Bowman van Sandia National Laboratories in een verklaring.
Bowman en zijn collega's gebruikten microbarometers, die oorspronkelijk waren ontwikkeld om vulkanen te bewaken en laagfrequente geluiden kunnen detecteren, om akoestische gegevens uit de stratosfeer te verzamelen. De microbarometers ontdekten de onverklaarbare herhaalde infraroodsignalen naast de verwachte natuurlijke en door de mens gemaakte geluiden.
De sensoren werden omhoog gehesen door ballonnen vervaardigd door Bowman en zijn collega's. De ballonnen, met een diameter variërend van 20 tot 23 voet (6 tot 7 meter), waren gemaakt van gewone en goedkope materialen. Deze bedrieglijk eenvoudige gadgets, aangedreven door zonlicht, waren in staat om hoogten van ongeveer 70,000 voet (13.3 mijl) boven de aarde te bereiken.
"Onze ballonnen zijn eigenlijk gigantische plastic zakken met wat houtskoolstof aan de binnenkant om ze donker te maken," zei Bowman. “We bouwen ze met schildersplastic uit de bouwmarkt, verzendtape en houtskoolpoeder uit pyrotechnische winkels. Als de zon op de donkere ballonnen schijnt, warmt de lucht binnenin op en wordt drijvend.”
Bowman legde uit dat de passieve zonne-energie voldoende is om de ballonnen van het aardoppervlak naar de stratosfeer te duwen. De ballonnen werden na de lancering gemonitord met behulp van GPS, iets wat het team moest doen omdat ballonnen vaak honderden kilometers kunnen vliegen en landen in moeilijk te navigeren delen van de wereld.
Bovendien, zoals recente voorbeelden hebben aangetoond, kunnen onderzoeksballonnen worden verward met andere dingen, waardoor onbedoelde bezorgdheid ontstaat. Ballonnen op zonne-energie zoals deze kunnen worden gebruikt om mysteries nog verder van de aarde te bestuderen, naast het helpen om deze vreemde stratosferische geluiden verder te onderzoeken.
Dergelijke voertuigen worden momenteel getest om te ontdekken of ze kunnen samenwerken met een Venus-orbiter om seismische en vulkanische activiteit door de dikke atmosfeer te observeren. Robotballonnen zouden door de bovenste atmosfeer van "Aarde's kwade tweelingbroer" kunnen drijven, hoog boven zijn hels hete en hogedrukoppervlak en de dikke atmosfeer en wolken zwavelzuur onderzoeken.
Het onderzoek van het team met de detectie van deze ongeïdentificeerde infrageluidbronnen werd op 11 mei 2023 door Bowman gepresenteerd op de 184e Bijeenkomst van de Akoestische Vereniging van Amerika wordt gehouden in Chicago.
