Het uitgestorven menselijke familielid Homo naledi, waarvan de hersenen een derde van de onze waren, begroeven hun doden en gegraveerde grotmuren ongeveer 300,000 jaar geleden, volgens nieuw onderzoek dat lang gekoesterde theorieën omverwerpt dat alleen moderne mensen en onze Neanderthaler neven deze complexe activiteiten zouden kunnen doen.
Sommige experts zeggen echter dat het bewijs niet voldoende is om te concluderen Homo naledi hun doden begraven of herdacht.
Archeologen ontdekten voor het eerst de overblijfselen van Homo naledi in het Rising Star Cave-systeem van Zuid-Afrika in 2013. Sindsdien zijn er meer dan 1,500 skeletfragmenten van meerdere individuen gevonden in het 2.5 kilometer lange systeem.
De anatomie van Homo naledi is bekend vanwege het opmerkelijke behoud van hun overblijfselen; het waren tweevoetige wezens die ongeveer 5 meter lang waren en 1.5 kilo wogen, en ze hadden behendige handen en kleine maar complexe hersenen, eigenschappen die hebben geleid tot discussie over de complexiteit van hun gedrag. In een studie uit 100 gepubliceerd in het tijdschrift eLife, suggereerde het Rising Star-team dat Homo naledi hadden doelbewust hun doden begraven in het grottenstelsel.
Dit jaar in een persconferentie op 1 juni paleoantropoloog Le Berger, de leider van het Rising Star-programma, en zijn collega's ondersteunen die bewering met drie nieuwe onderzoeken, die maandag (5 juni) zijn gepubliceerd op de preprint-server bioRxiv, die samen het meest substantiële bewijs tot nu toe naar voren hebben gebracht dat Homo naledi doelbewust hun doden begraven en creëerde betekenisvolle gravures op de rots boven de begrafenissen. De bevindingen zijn nog niet peer-reviewed.
Het nieuwe onderzoek beschrijft twee ondiepe, ovaalvormige kuilen op de vloer van een grotkamer die skeletresten bevatten die consistent zijn met de begrafenis van vlezige lichamen die bedekt waren met sediment en die vervolgens ontbonden. Een van de begrafenissen kan zelfs een grafoffer bevatten: een enkel stenen artefact werd gevonden in nauw contact met de hand- en polsbeenderen.
Berger zei tijdens de persconferentie dat "we het gevoel hebben dat ze de lakmoesproef van menselijke begrafenissen of archaïsche menselijke begrafenissen hebben doorstaan." Indien geaccepteerd, zouden de interpretaties van de onderzoekers het vroegste bewijs van doelbewuste begrafenis met 100,000 jaar terugdringen, een record dat eerder werd gehouden door Homo sapiens.
De ontdekking van abstracte gravures op de rotswanden van het Rising Star Cave-systeem signaleert dat ook Homo naledi had complex gedrag, suggereren de onderzoekers in een andere nieuwe preprint. Deze lijnen, vormen en "hashtag"-achtige figuren lijken te zijn gemaakt op speciaal geprepareerde oppervlakken gemaakt door Homo naledi, die de rots schuurde voordat hij deze met een stenen gereedschap graveerde. De lijndiepte, compositie en volgorde suggereren dat ze doelbewust zijn gemaakt in plaats van op natuurlijke wijze zijn gevormd.
"Er zijn begrafenissen van deze soort direct onder deze gravures," zei Berger, wat suggereert dat dit een Homo naledi culturele ruimte. "Ze hebben deze ruimte intens veranderd in kilometers ondergrondse grottenstelsels."
In een andere preprint onderzoeken Agustín Fuentes, een antropoloog aan de Princeton University, en collega's Waarom Homo naledi gebruik gemaakt van het grottenstelsel. "De gedeelde en geplande afzetting van verschillende lichamen in het Rising Star-systeem", evenals de gravures, zijn het bewijs dat deze individuen een gedeelde reeks overtuigingen of veronderstellingen hadden rond de dood en mogelijk de doden hebben herdacht, "iets wat men 'gedeeld verdriet' zou noemen. ' bij de hedendaagse mens', schreven ze. Andere onderzoekers zijn echter niet helemaal overtuigd van de nieuwe interpretaties.
“Mensen hebben mogelijk vinkjes op rotsen gemaakt. Dat is niet genoeg om bij te dragen aan dit gesprek over abstract denken,' zei Athreya. Er zijn ook vragen over hoe Homo naledi kwam in het Rising Star Cave-systeem; de veronderstelling dat het moeilijk was, ligt ten grondslag aan veel van de interpretaties van betekenisvol gedrag door de onderzoekers.
