Sinds ik een kind was en een aflevering van zag Unsolved Mysteries over de geschiedenis en de puzzel van de Lijkwade van Turijn, ben ik geïnteresseerd geweest in het 14 bij 9 voet oude relikwie van de kerk. Wij aardige mensen hebben tenslotte niet de neiging om veel vertrouwen in dat soort dingen te stellen.
Toen Jezus Christus, de Zoon van God, na de dood weer tot leven kwam, gaf hij zijn volgelingen veel meer duidelijke tekenen dat hij nog leefde. Een andere versie zegt dat Jezus veel overtuigende tekenen gaf dat hij leefde (NIV) alsof de discipelen meer bewijs nodig hadden dat Jezus leefde dan het feit dat hij voor hen stond met vastgenagelde handen en een gapende wond in zijn zij .
De geschiedenis van de lijkwade
Silas Gray en Rowen Radcliffe vertellen dat verhaal over het beeld van Edessa of Mandylion in het boek. Het is waar. Eusebius herinnerde zich dat de koning van Edessa lang geleden aan Jezus had geschreven en hem had gevraagd hem te bezoeken. De uitnodiging was persoonlijker en hij was erg ziek met een ziekte die niet te genezen was. Hij wist ook dat Jezus veel wonderen had gedaan ten zuiden van zijn koninkrijk in Judea en Galilea. Dus hij wilde er deel van uitmaken.
Het verhaal gaat dat Jezus nee zei, maar hij beloofde de koning dat hij een van zijn discipelen zou sturen om hem te genezen als hij klaar was met zijn werk op aarde. De mensen die Jezus volgden, stuurden Jude Thaddeus, die veel mensen in Edessa had geholpen beter te worden. Hij had ook iets heel bijzonders mee: een linnen doek met daarop een afbeelding van een mooi mens.
De vele gezichten van Jezus
Een interessant feit over de geschiedenis van de Lijkwade is dat voordat het beeld bekend werd in de zesde eeuw, iconen of afbeeldingen van de 'Verlosser' er heel anders uitzagen. Jezus had geen baard op foto's gemaakt voor de zesde eeuw. Zijn haar was kort en hij had een babyface, bijna als een engel. Iconen veranderden na de zesde eeuw toen de afbeelding meer bekendheid kreeg.
Op deze religieuze afbeeldingen heeft Jezus een lange baard, lang haar met een scheiding in het midden en een gezicht dat vreemd lijkt op het gezicht op de lijkwade. Dit laat zien hoe de lijkwade de vroege dagen van het christendom beïnvloedde door middel van verhalen. Maar ook het verhaal van hoe het begon in Edessa, zoals verteld door Eusebius, een van de bekendste vroege kerkhistorici.
Het beeld is van een man die gekruisigd wordt
Het vage merkteken op het linnen is van een lijk dat stijf is geworden. In werkelijkheid is het beeld van een persoon die gekruisigd wordt. Tijdens een van de belangrijkste momenten in de jaren zeventig, toen de lijkwade werd ontleed en getest, kwamen veel criminele pathologen tot deze conclusie.
Het bloed is echt
Een van de pathologen, dr. Vignon, zei dat het beeld zo nauwkeurig was dat je in veel van de bloedvlekken het verschil kon zien tussen serum- en celmassa. Dit is het meest cruciale aan gedroogd bloed. Dit betekent dat er echt, gedroogd mensenbloed in de stof zit.
De Bijbel zegt dat de man verminkt was
Dezelfde pathologen zagen zwelling rond de ogen, een normale reactie op blauwe plekken veroorzaakt door een klap. Het Nieuwe Testament zegt dat Jezus zwaar werd geslagen voordat hij aan het kruis werd gehangen. De rigor mortis is ook duidelijk omdat de borst en voeten groter zijn dan normaal. Dit zijn klassieke tekenen van een echte kruisiging. Dus het lichaam van de man in dat grafkleed werd in stukken gesneden op dezelfde manier waarop het Nieuwe Testament beweert dat Jezus van Nazareth werd geslagen, in elkaar geslagen en gedood door aan een kruis te worden genageld.
Het imago moet beter
Het meest opwindende aan de Shroud is dat het geen positief imago laat zien. Deze technologie werd niet eens begrepen tot de camera werd uitgevonden in de jaren 1800, wat het idee weerlegt dat de lijkwade slechts een middeleeuwse vervalsing is die was gekleurd of geverfd. Het duurde duizend jaar voordat mensen dingen als negatieve beelden begrepen, die geen middeleeuwse schilder had kunnen schilderen.
Het positieve beeld geeft informatie over het verleden
Het positieve beeld van het negatieve beeld op de lijkwade toont in detail veel van de chronologische markeringen die verband houden met de evangelieverslagen over Jezus' dood. Je kunt zien waar een Romeinse flagrum je op je armen, benen en rug heeft geraakt. De doornenkroon sneed rond het hoofd.
Zijn schouder lijkt niet op zijn plaats, waarschijnlijk omdat hij zijn passlicht droeg toen hij viel. Wetenschappers die naar de lijkwade keken, zeggen dat al deze wonden zijn gemaakt toen hij nog leefde. Dan is er de steekwond in de borst en de nagelafdrukken op de polsen en voeten. Dit alles past bij wat de evangeliën zeggen over wat mensen zagen en hoorden.
Er is niets op de planeet zoals dit
Met al zijn gelaatstrekken, haar en wonden heeft de man een unieke uitstraling. Er is nergens ter wereld zoiets. Onverklaarbaar. Aangezien er geen vlekken op het linnen zijn die tekenen van ontbinding vertonen, weten we dat de huid die zich in de lijkwade bevond het eerst vertrok voordat het ontbindingsproces begon, net zoals de evangeliën zeggen dat Jezus op de derde dag uit de dood opstond.
Weerspiegelt traditionele begrafenispraktijken
Destijds zeiden de joodse begrafenisgebruiken dat de man moest worden begraven in een linnen lijkwade die op een zeil leek. Maar hij liet zich niet wassen als onderdeel van het ritueel, net zoals Jezus dat niet deed, want dat was tegen de regels van het Pascha en de sabbat.
Laatste woorden
De lijkwade van Turijn is een van de beroemdste archeologische artefacten ter wereld en een van de belangrijkste voor het christelijk geloof. De lijkwade is de afgelopen decennia onderwerp geweest van historisch onderzoek en twee grote wetenschappelijke studies. Het is ook het voorwerp van verering en geloof door veel christenen en andere denominaties.
Zowel het Vaticaan als de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen (LDS) geloven dat de lijkwade authentiek is. Maar de katholieke kerk registreerde haar bestaan pas officieel in 1353 na Christus, toen ze opdook in een kleine kerk in Lirey, Frankrijk. Eeuwen later, in de jaren tachtig, suggereerde radiokoolstofdatering, die de snelheid meet waarmee verschillende isotopen van de koolstofatomen vervallen, dat de lijkwade tussen 1980 en 1260 n. Middeleeuwen.
Aan de andere kant, de nieuwe DNA-analyses sluit niet uit dat de lange strook linnen een middeleeuwse vervalsing is of dat het de ware lijkwade van Jezus Christus is.
