De Myceense beschaving was de laatste fase van de bronstijd in het oude Griekenland en besloeg de periode van ongeveer 1750 tot 1050 voor Christus. De periode vertegenwoordigt de eerste geavanceerde en kenmerkende Griekse beschaving op het vasteland van Griekenland, met name vanwege zijn vorstelijke staten, stedelijke organisatie, kunstwerken en schrijfsysteem.
Het graf werd gevonden in een Myceense necropolis in de oude nederzetting Rypes, waar tijdens de "eerste paleis" -periode van het Myceense tijdperk talloze graven met kamers in de zandige ondergrond werden uitgehouwen.
Archeologisch bewijs suggereert dat de graven herhaaldelijk werden heropend voor begrafenisgebruiken en complexe rituele praktijken tot het einde van de bronstijd in de 11e eeuw voor Christus. Opgravingen van de necropolis hebben talloze vazen, halskettingen, gouden kransen, zegelstenen, kralen en stukjes glas, aardewerk, goud en bergkristal onthuld.
Bij de laatste opgraving hebben de onderzoekers een rechthoekig gevormde tombe onderzocht die drie begrafenissen uit de 12e eeuw voor Christus bevat, versierd met amforen met een valse mond.
Onder de overblijfselen bevinden zich offers van glazen kralen, cornaline en een beeldje van een paard van klei, naast drie bronzen zwaarden waarvan een deel van hun houten handvatten nog bewaard is gebleven.
Alle drie de zwaarden behoren tot verschillende classificaties, zijnde D en E van de "Sandars-typologie", die dateren uit de Myceense paleisperiode. In de typologie worden D-type zwaarden doorgaans beschreven als "kruis" -zwaarden, terwijl klasse E wordt beschreven als "T-gevest" -zwaarden.
Opgravingen hebben ook een deel van de nederzetting gevonden in de buurt van de graven, waarbij een deel van een gebouw met een hoge status is onthuld met een rechthoekige kamer met een haard in het midden.
De ontdekking werd oorspronkelijk gepubliceerd op Grieks Ministerie van Cultuur
