De vroegst bekende nederzetting in Noord-Amerika is ontdekt. De Paisley Five Mile Point Caves in het zuiden van Oregon, nabij het Fremont-Winema National Forest, zijn officieel toegevoegd aan de lijst van de belangrijkste archeologische vindplaatsen in de Verenigde Staten door de United States Park Service onder het gezag van de National Historic Preservation Act van 1966.
Sinds 1938 zijn de grotten een prominente archeologische vindplaats, maar met doorbraken in koolstofdatering en andere technologieën blijft de vindplaats nieuwe vondsten opleveren.
Archeoloog Dr. Luther Cressman, bekend als de "vader van de archeologie en antropologie van Oregon", begon eind jaren dertig in Paisley Caves en duurde tot de jaren zestig, volgens The Oregon Encyclopedia.
Hij hielp bij het opzetten van de afdeling antropologie aan de Universiteit van Oregon en was de eerste directeur van wat het Oregon State Museum of Anthropology zou worden.
Vóór het baanbrekende werk van Cressman geloofden wetenschappers dat de vroegste bewoners van Noord-Amerika het Clovis-volk waren wiens onderscheidende speerpunten hun woonplaats vastleggen.
National Geographic stelt dat eerst werd aangenomen dat de oude bewoners van Noord-Amerika ongeveer dertienduizend jaar geleden massaal vanuit Azië migreerden, maar volgens Michael Waters, directeur van het Center for the Study of the First Americans aan de Texas A&M University, bewijs van menselijke bewoning vóór de Clovis-cultuur is op tal van locaties gevonden.
In 2002 begonnen Dr. Dennis L. Jenkins, archeoloog en Field School Supervisor voor het Oregon State Museum of Anthropology aan de Universiteit van Oregon, en zijn studenten de door Cressman onderzochte grotten opnieuw te beoordelen, en rapporteerden in 2008 dat menselijk DNA in er waren coprolieten (uitwerpselen) gevonden die tussen 14,000 en 15,000 jaar geleden dateerden, waardoor ze geloofden dat mensen minstens duizend jaar vóór het Clovis-volk in Amerika waren en dat de eerste menselijke populatie in Noordoost-Azië ontstond in plaats van in Afrika.
Het team testte afzonderlijk aarde, grind en zand, evenals fragmenten van obsidiaan en botten, salie touwwerk en grasdraden, gesneden botten van dieren, houten pinnen en puin dat overbleef van vuurkorven, samen met botten van dieren uit het Pleistoceen.
De uitgedroogde menselijke uitwerpselen werden beschouwd als de belangrijkste vondsten en werden opgestuurd naar Dr. Eske Willerslev, directeur van het Centre of Excellence GeoGenetics van de Universiteit van Kopenhagen.
Hij ontdekte dat de monsters menselijk mitochondriaal DNA bevatten van volkeren waarvan eerder bekend was dat ze van Azië naar Amerika waren verhuisd, evenals verschillende radiokoolstofdateringen die meer dan veertienduizend jaar geleden waren gekalibreerd, meer dan duizend jaar ouder dan de oudste Clovis-sites.
Anderen trokken de legitimiteit van de ontdekking in twijfel vanwege eerder werk van Cressman en anderen merkten op dat de afzettingen niet in situ (hun oorspronkelijke locatie) werden ontdekt en mogelijk kruisbesmet waren.
Bij verder onderzoek in 2009 werd een gekarteld botwerktuig ontdekt dat ouder was dan het Clovis-volk, en de analyse van coprolieten werd bevestigd.
