Jaar na jaar ontdekken onderzoekers op Antarctica onverklaarbare raadsels die orthodoxe historici en archeologen verbazen. Van de geruchten drie piramides die lijken op de piramides van Gizeh tot de honderden vreemde objecten die door satellietfoto's zijn gespot, blijft Antarctica 's werelds minst bezochte regio.
Dat is niet verwonderlijk, aangezien het de meest geïsoleerde locatie is van enige menselijke beschaving en begraven ligt onder minstens vijf kilometer ijs, of ongeveer vijf kilometer. Het is de koudste, hoogste, meest winderige en droogste plek op aarde, waardoor archeologische opgravingen en onderzoek praktisch moeilijk zijn zonder miljoenen dollars te investeren. Het is geen wonder dat we er zo weinig van weten.
Antarctica – een tropisch paradijs
Het weinige dat we er wel van weten, is aan de andere kant even verwarrend als altijd. Volgens fossielen was Antarctica miljoenen jaren geleden een tropisch paradijs, bedekt met tropische regenwouden, bossen, meren, planten en allerlei soorten.
Dit heeft ertoe geleid dat veel mensen tot de conclusie zijn gekomen dat, op een bepaald punt in het verre verleden, Antarctica was de thuisbasis van de oudste beschaving van de aarde, en dat alle bizarre bevindingen die daar zijn gedaan, slechts herinneringen zijn aan het bestaan ervan. Natuurlijk kunnen wetenschappers geen vijf kilometer ijs opgraven en het grondig onderzoeken, maar betekent dat dat niemand weet wat er onder het ijs zit? Blijkbaar niet!
Antarctica en de Piri Reis-kaart
Eind 1929 ontdekte een Duitse theoloog die in Istanbul, Turkije werkte, een perkament van de huid van een gazelle waarop een kaart was geschetst. De kaart werd in 1513 gemaakt en ondertekend door een Ottomaanse admiraal en cartograaf genaamd Ahmed Muhiddin Piri, later bekend als Piri Reis.
De gedetailleerde weergave van Noord- en Zuid-Amerika op de kaart was enigszins verrassend. Ondanks het feit dat Amerika 21 jaar eerder was ontdekt, werd het pas veel later zo duidelijk in kaart gebracht. Als gevolg hiervan is de kaart van Piri Reis de vroegste gedetailleerde kaart van Amerika die nog bestaat. De kaart bevatte zelfs het Andesgebergte, dat Francisco Pizarro 14 jaar later ontdekte.
Het feit dat de Piri Reis-kaart gaf het continent Antarctica aan, en niet alleen dat, maar beeldde het ook af voordat het in ijs werd begraven, verbaasde experts. Niemand kon uitleggen hoe dit mogelijk was, aangezien het vasteland van Antarctica in 1820 werd gevonden en al bedekt was met ijs.
Blijkbaar heeft Piri Reis de kaart niet helemaal zelf gemaakt. In plaats daarvan gebruikte hij de enorme bibliotheek van Constantinopel, die nu in Ottomaanse handen was. Daar ontdekte hij verschillende antieke kaarten van oude beschavingen zoals de Egyptenaren, Grieken en Indiërs, evenals zes andere bronnen die Piri Reis niet wilde onthullen. Het is onduidelijk waar deze beschavingen hun kennis van de topografie van Antarctica vandaan haalden toen het niet bedekt was met ijs, en wie de andere zes bronnen zijn.
Veel mensen nemen aan dat deze beschavingen dit van veel oudere oorsprong hebben geleerd. Bronnen achtergelaten door wat mogelijk de vroegste beschaving van de aarde was. Een beschaving die op Antarctica leefde toen er geen ijs was en het continent warm en levendig was met leven en vegetatie.
Zelfs als we veronderstellen dat navigators langs de kusten van Amerika, Afrika en Antarctica gingen om ze vast te leggen, zou de Piri Reis-kaart alleen kenmerken van de kustlijn moeten weergeven. Desalniettemin toont de kaart bergen, rivieren en diepe terreinkenmerken die zonder uitgebreid onderzoek onmogelijk te ontdekken zouden zijn.
Pas in 2004 en 2007 werd een grondig sonarradaronderzoek van Antarctica uitgevoerd, waarbij de topografische kenmerken van het gebied onder de ijskap werden gescand. Verrassend genoeg werden al deze dingen onder het ijs afgebeeld op de Piri Reis-kaart.
Veel mensen geloven dat de kaart bewijst dat er miljoenen jaren geleden een oude intelligente samenleving bestond en Antarctica afbeeldde, of dat buitenaards contact de Ouden van deze informatie heeft voorzien.
Hoe het ook zij, we zullen misschien nooit weten wat er schuilgaat onder de drie mijl ijs van Antarctica, maar misschien hoeven we het niet onder het ijs te onderzoeken. Wat als we in plaats daarvan naar de zeebodem bij de kust kijken? Wat kunnen we daar ontdekken?
De Eltanin-antenne
De USNS Eltanin, een technologisch geavanceerd oceanografisch onderzoeksschip, werd in 1962 gebouwd door de National Science Foundation van de Verenigde Staten. Het was 's werelds eerste geofysische schip en het werd belast met het onderzoeken van Antarctica en de omliggende wateren.
In de twee jaar daarna bracht het schip een schat aan voorheen onbekende gegevens en wierp het veel licht op ons begrip van de regio. Er werden echter een paar mysteries ontdekt op de diepten van de oceaan.
Op 29 augustus 1964 fotografeerde de USNS Eltanin de oceaanbodem ten westen van Kaap Hoorn op een diepte van bijna 3 mijl toen een van de grootste mysteries van Antarctica werd ontdekt. Wat ze ontdekten verbaasde hen. Ze konden een vreemd bouwwerk fotograferen dat in de middle of nowhere stond langs de overwegend kale bodem van de zee.
De structuur was 2 voet lang, symmetrisch en had knobbeltjes, spaken en uitsteeksels die eindigden in een bolvormige knoop. Het zag eruit als een antenne of een soort signaalzender.
Wetenschappers en onderzoekers waren stomverbaasd toen de foto's voor het eerst werden gepubliceerd in de New Zealand Herald op 5 december 1964, in een artikel met de titel "Puzzelfoto van de zeebodem."
Het artikel luidde: “Het Amerikaanse onderzoeksschip Eltanin is gisteren Auckland binnengevaren met een mysterieuze foto genomen op 2250 vadem 1000 mijl ten westen van Kaap Hoorn. De foto, die voor een leek iets laat zien als een complexe radioantenne die uit de modderbodem steekt, werd op 29 augustus gemaakt door een onderzeeërcamera.” Jarenlang werd het ambigue object gretig besproken en gedebatteerd, wat leidde tot het mysterie van de zogenaamde "Eltanin-antenne."
Wat is de Eltanin-antenne?
Veel mensen dachten dat het een item was dat niet op zijn plaats was van een oude beschaving die eerder het ijsvrije continent Antarctica bewoonde. Ze denken dat deze beschaving talloze artefacten en structurele overblijfselen heeft achtergelaten onder de 3 kilometer ijs die momenteel het continent bedekt. Omdat de zeebodem bij Antarctica de enige bodem is die niet bedekt is met ijs, kunnen we bewijzen van hun aanwezigheid daar blootleggen.
Anderen gingen zelfs nog verder, in de overtuiging dat het raadselachtige item een soort van buitenaardse technologie was die doelbewust op zo'n verre en eenzame plek was geplaatst om signalen uit te zenden voor buitenaards contact en misschien het in kaart brengen van de planeet.
In 1968 verklaarde auteur Brad Steiger in een artikel voor Saga Magazine dat de Eltanin had gefotografeerd "een verbazingwekkend stuk machine ... heel erg zoals de kruising tussen een tv-antenne en een telemetrie-antenne".
Is Eltanin Antenna een zeespons?
Natuurlijk wilden experts de ontdekking ontkennen en het afdoen als een onderzeese spons. Ze verklaarden dat de afgebeelde afbeelding van de Cladorhiza concrescentie, een zeespons uit de Cladorhizidae familie.
Dit idee heeft een aantal tekortkomingen. De zogenaamde Eltanin-antenne, bijvoorbeeld, is extreem geometrisch en heeft duidelijke engelen en vormen, die niet kunnen worden gezegd van de zeesponzen waarmee ze wordt vergeleken. Een ander probleem met dit concept is dat de concrescentie van Cladorhiza in kolonies leeft en zich snel voortplant.
Deze mariene soorten planten zich ongeslachtelijk voort, waarbij een klein deel van de spons afbreekt en zich weer vastzet op de bodem, waardoor bijna vergelijkbare organismen ontstaan en uiteindelijk een complete kolonie. Er werd niets vergelijkbaars op de zeebodem ontdekt omdat het object alleen stond.
Het derde probleem is dat het beeld van Eltanin is verkregen op een diepte van precies 2.5 kilometer. Op die diepte kan geen zonlicht de zeebodem bereiken, waardoor de aanwezigheid van zeesponzen of planten uiterst onwaarschijnlijk is. Dr. Thomas Hopkins, een gerenommeerd zeebioloog die gespecialiseerd is in planktononderzoeken, verwerpt eveneens de verklaring van de plant.
In zijn eigen woorden: “Onze wetenschap beschikt nog niet over onderwatervoertuigen die tot zulke diepten kunnen afdalen; daarom zou niemand op aarde, voor zover wij weten, het apparaat voor Kaap Hoorn hebben kunnen plaatsen ..."
Interessant is dat we een oude rotstekening uit 6000 voor Christus kunnen vinden in de Sego Canyon in Utah, die iets vertegenwoordigt dat sterk lijkt op de Eltanin-antenne. Wil dit zeggen dat de antenne al meer dan 8000 jaar op aarde is? De antenne is echter niet het enige item dat wordt getoond in de rotstekeningen van Sego Canyon.
Daar kunnen we deze vreemde entiteiten observeren die duidelijk niet menselijk zijn. Ze zijn veel groter dan de mensen en dieren om hen heen en hebben nogal rare en ongewone hoofden. Hebben deze wezens de leiding over de Eltanin-antenne?
Is het mogelijk dat een buitenaardse cultuur ons in de gaten houdt en verschillende instrumenten inzet om onze planeet te meten? En als ze dat doen, welke andere apparaten zijn er dan die ons bestuderen en onderzoeken?
