Er zijn meer dan tweehonderd megalithische bouwwerken ontdekt in de provincie Huelva in het zuidwesten van Spanje. Een van deze structuren is bijzonder indrukwekkend, maar ook mysterieus en raadselachtig.
Dolmen de Soto is een enorme ondergrondse structuur die duizenden jaren oud is en begraven ligt onder een heuvel met een diameter van zestig meter. Het wordt vaak het ondergrondse Stonehenge van Spanje genoemd en is een van de grootste cirkelvormige megalithische constructies in Spanje.
Als resultaat van moderne technologieën die door experts worden gebruikt, hebben ze oude tekeningen op de stenen ontdekt, en velen van hen tonen mensen gewapend met dolken, staven en bijlen. Verrassend genoeg heeft geen enkele andere megalithische structuur in Europa zoveel goed bewapende figuren als Dolmen de Soto, volgens de analyse. De vraag die hieruit voortkomt is: waren de mensen die in het verleden leefden bang voor iets of iemand?
Recente archeologische vondsten hebben het bestaan blootgelegd en bewezen van een neolithische steencirkel met een diameter van 65 meter en een datum tussen 5,000 en 4,000 voor Christus. De constructie van de cirkel werd gedaan met stenen van verschillende maten en vormen.
De 21 meter lange ondergrondse doorgang begint smal en wordt breder tot drie meter in breedte en hoogte als het de achterkant van het monument nadert. Aan de binnenkant is een galerij met 63 stenen pilaren, een frontale plaat en nog 30 andere stenen die deze bedekken voor dekking.
Was deze megaliet een plaats van aanbidding voor de cultus van de dood? Of was het misschien een plaats waar devotie werd betoond aan verschillende goden en andere vormen van goddelijkheid? Met welk doel diende Dolmen de Soto?
Was daar een begraafplaats? Als dit het geval is, hoe komt het dan dat er maar een paar lichamen zijn begraven in zo'n groot ondergronds complex? Hoe zat het precies in elkaar? Er zijn veel vragen, maar niet allemaal hebben ze een duidelijke uitleg.
Er zijn 94 granieten pilaren rond de muren van de dolmen, die werd gebouwd tussen 3000 en 2500 voor Christus en een antropomorfe stele heeft met een menselijk gezicht, riem en drietand, die erg lijkt op de dolmen op het Kanaaleiland Guernsey.
De Dolmen de Soto werd in 1923 ontdekt door Armando de Soto Morillas en vervolgens gedurende drie opeenvolgende seizoenen opgegraven door de Duitse archeoloog Hugo Obermaier, die licht wierp op de architectuur, een enorme hoeveelheid gravures en verschillende steles die meer dan eens werden gebruikt.
Dolmen de Soto is astronomisch gericht op het oosten en past perfect bij de zonsopgang tijdens de lente- en herfst-equinoxen. Op het moment van de equinox schijnen de eerste zonnestralen door de gang en worden ze geworpen op een specifieke kamer die zich op het meest oostelijke punt van de Dolmen-doorgang bevindt. Het wekt de indruk dat de oude mensen een symbolisch ritueel hadden waarbij de overledene herboren werd door zonlicht te ervaren.
De ondergrondse structuur van de dolmensfamilie met lange gangen is de meest uitgebreide megalithische faciliteit in de provincie Huelva. Het is bijna 21 m lang, hoewel de breedte varieert van 0,82 m bij de deur tot 3.1 m.
Experts ontdekten een metaalbewerkingswerkplaats in de heuvel die dateert van rond 3,000 voor Christus, wat aangeeft dat de gravures van de wapens hoogstwaarschijnlijk verband houden met de ontdekking van metallurgie.
Er zijn slechts acht lichamen gevonden in de Dolmen, begraven op zeven verschillende plaatsen. De lichamen lijken gehurkt bij de muur en hebben orthostaten, versierd met een paar gravures die het beeld van de overledene, zijn beschermende totemteken of enkele van zijn wapens tonen.
Zoals te zien is, weten we tegenwoordig veel over Dolmen de Soto, maar er is nog steeds veel dat we niet weten. Het is twijfelachtig of het mysterie van dit belangrijke neolithische monument ooit definitief zal worden opgelost, zelfs met moderne technieken.
Het probleem is dat de acht lichamen die op zeven verschillende plaatsen in de Dolmen zijn begraven, ontbreken! De lichamen en hun bezittingen werden uit Dolmen de Soto gehaald en naar het Verenigd Koninkrijk vervoerd. Hun verblijfplaats is niet bekend.
“Als we toegang hadden tot de oude lichamen die op de site zijn gevonden, zouden we meer te weten kunnen komen over deze fascinerende plek. Het is jammer dat deze menselijke resten en artefacten nooit zijn geanalyseerd” zei Mimi Bueno-Ramrez, hoogleraar prehistorie aan de Alcalá de Henares Universiteit in Madrid. De geschiedenis van Dolmen De Soto is niet compleet zonder dit ontbrekende stuk.
