Theorieën over de Holle Aarde bevatten vaak een centrale zon, buitenaardse wezens en mythische ondergrondse steden en beschavingen waarvan sommige ruimdenkende individuen geloven dat ze de kloof tussen wetenschap en pseudowetenschap kunnen overbruggen als ze fysiek worden ontdekt.
Dit idee van ondergrondse regio's leek in de oudheid discutabel en ging gepaard met afbeeldingen van 'plaatsen' zoals de christelijke hel, de Griekse Hades, de Joodse Sheol of het Noordse geloof van Svartalfheim.
Nu beide zijden van de Arctische en Antarctische gebieden in de huidige tijd in een snel tempo smelten, kan de waarheid achter dit raadsel en zijn symbolische verbanden met andere oorsprongs- of scheppingsmythen in de geschiedenis van de reis van de mensheid op planeet Aarde binnenkort worden onthuld.
Onze bol is, volgens het Hollow Earth-idee, ofwel volledig hol of heeft een groot inwendig gebied. Er zijn geruchten dat rassen die in ondergrondse steden onder het aardoppervlak leven.
Deze ondergrondse bewoners zijn vaak technologisch geavanceerder dan wij mensen aan de oppervlakte. Sommigen denken dat UFO's niet van andere planeten komen, maar zijn gefabriceerd door vreemde wezens van binnenuit onze planeet.
Door de geschiedenis heen hebben sommige mensen beweerd deze raadselachtige wezens van de aarde te hebben gezien, en sommigen hebben zelfs uitgebreide verslagen geschreven van hun ontmoetingen of zelfs boeken over hoe ze werden begroet en geadviseerd.
Een intrigerende weergave van zo'n ontmoeting komt van John Cleves Symmes Jr, een Amerikaanse officier, koopman en spreker die pionierde met het idee van ingangen naar de innerlijke wereld van de polen.
Symmes verklaarde dat: “De aarde is hol en van binnen bewoond; het bevat verschillende vaste concentrische bollen, de een in de ander, en het is open bij de polen van 12 of 16 graden; Ik heb mijn leven gezworen ten gunste van deze realiteit, en ik ben klaar om de holte te verkennen als de wereld me zou steunen en helpen in de poging.”
De planeet, volgens de Holle Aarde-hypothese van Symmes, bestaat uit vijf concentrische bollen, waarvan de grootste onze buitenaarde en zijn atmosfeer is. Hij schatte de aardkorst op ongeveer 1000 mijl diep, met een Arctische opening van ongeveer 4000 mijl breed en een Antarctische opening van ongeveer 6000 mijl breed.
Hij zei dat hij toegang had tot deze ondergrondse wereld omdat de kromming van de rand van de polaire openingen zo geleidelijk was dat hij de 'binnenaarde' kon betreden zonder zich bewust te zijn van de route.
Hij beweerde dat de aardbol aan de polen zou worden afgeplat vanwege de middelpuntvliedende kracht van de rotatie van de aarde, waardoor er voldoende toegang zou zijn tot de 'binnenaarde'.
Symmes verklaarde ook dat het binnenoppervlak van de concentrische cirkels van zijn Holle Aarde zou worden verlicht door zonlicht dat weerkaatst zou worden door het buitenoppervlak van de volgende bol en bewoond zou worden, zijnde een "warme en welvarende plek, voorzien van spaarzame planten en dieren, zo niet de mensheid. ”
Hij stelde uiteindelijk vast dat de aarde, evenals elk hemellichaam dat in de kosmos bestond, zichtbaar of onzichtbaar, en dat deelnam aan welke graad van planetair type, van het kleinste tot het grootste, allemaal in verschillende mate tot stand zijn gekomen in een compilatie van sferen. Symmes was niet de meest effectieve professor.
Als spreker in het openbaar voelde hij zich ongemakkelijk. Toch hield hij vol. Hij begon volgelingen te maken en zijn ideeën begonnen vorm te krijgen in de hoofden van de mensen. Symzonia, een roman die hij in 1820 schreef, is op grote schaal met hem verbonden.
Het vertelt het verhaal van kapitein Seaborn, die in 1817 naar de Zuidpool zeilde om de hypothese van kapitein John Cleve Symmes van een inwendig universum te verifiëren.
Bang voor de houding van zijn bemanning, stelt hij hen niet volledig op de hoogte van zijn doel, in plaats van hen te rekruteren voor een commerciële expeditie in de Stille Zuidzee. Het team ontdekt een binnencontinent genaamd Symzonia naar Symmes, waar de nieuwe planeet een paradijselijke tuin lijkt te zijn, inclusief de volgende elementen:
Zacht glooiende heuvels binnen een gemakkelijk glooiende kust, bedekt met groen, geblokt met bosjes van bomen en struiken, bezaaid met talrijke witte gebouwen en bezield met groepen mannen en vee, allemaal in reliëf staande aan de voet van een hoge berg, die ophief zijn majestueuze hoofd boven de wolken in de verte.”
De internals worden beschouwd als een vreedzaam ras, met autoriteit afgeleid van de mensen. Ze werden bestuurd door een "Beste Man" en een raad van honderd mensen die werden gekozen vanwege hun nederige en uitstekende waarde. De meest elementaire kwaliteit van de internals was hun bescheiden manier van leven, omdat ze financieel gewin en sensuele genoegens minachtten.
Ze leefden gelijk, zonder verlangen naar geld of seksuele genoegens, en produceerden precies wat de samenleving vereiste. De samenleving wordt gedefinieerd als het streven naar het algemeen welzijn en de welvaart van al haar leden.
Deze gerechtigheid strekte zich ook uit tot hun eten, aangezien ze allemaal vegetariërs waren. Vanwege de ongelijkheid in de ideeën en idealen van de twee soorten, beveelt de "Beste Man" Seaborn en zijn bemanning om dit paradijs op aarde te verlaten, zoals beschreven:
We leken van een ras te zijn dat ofwel volledig van de deugd was gevallen of erg onder de heerschappij stond van de donkerste verlangens van onze natuur.
Zelfs als Symmes en zijn leerlingen geen sluitend bewijs konden leveren voor hun beweringen, moet er meer dan een kern van waarheid in zitten, omdat ontelbare individuen een glimp opvangen van deze innerlijke locatie en er geestelijk onderricht van ontvangen.
In onze huidige stand van kennis realiseren we ons dat de planeet Aarde zit vol met mysteries die nog moeten worden opgelost. Er wordt beweerd dat de aarde ongeveer 8,000 mijl in omtrek is, hoewel de diepste opgravingen die ooit zijn geprobeerd nauwelijks een halve mijl onder het oppervlak bereikten.
Als gevolg hiervan zijn we ons ongelooflijk onbewust van de aard en structuur van de ingewanden van deze immense massa die de aarde is, en dat kunnen we blijven tenzij die intraterrestrische entiteiten (ervan uitgaande dat ze bestaan natuurlijk) besluiten de eerste stap naar ons toe te zetten .
