Als het gaat om uniek zijn in deze wereld, vallen tweelingen inderdaad op. Ze delen een band met elkaar die hun andere broers en zussen niet hebben. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze hun eigen taal uitvinden die ze kunnen gebruiken om in het geheim met elkaar te communiceren. Sommige tweelingen zijn echter ongetwijfeld uniek, maar op een donkere en vreselijke manier, net als de zusjes Eriksson.
De tweelingzussen Ursula en Sabina Eriksson haalden wereldwijd de krantenkoppen toen een reeks schokkend bizarre gebeurtenissen hen onder de aandacht van het hele land brachten. Het paar werd het slachtoffer van folie a deux (of "gedeelde psychose"), een zeldzame en intense aandoening die ervoor zorgt dat de psychotische wanen van de ene persoon op de andere overgaan. Hun vreemde situatie en psychose leidden zelfs tot de moord op een onschuldige man.
We hebben je al geïnformeerd over de vreemde rituelen de Silent Sisters. In vergelijking met de chaotische antilogica die de zusjes Eriksson elkaar opleggen, lijkt de cryptofasie van de Silent Sisters vrijwel ongevaarlijk.
De zaak van Ursula en Sabina Eriksson
De identieke Eriksson-zussen werden geboren op 3 november 1967 in Värmland, Zweden. Er is niet veel bekend over hun jeugd, behalve dat ze bij hun oudere broer woonden en dat de omstandigheden er slecht waren. Tot 2008 woonde Sabina met haar partner en kinderen in Ierland zonder enig teken van geestesziekte. Pas toen haar gekwelde tweelingzus uit Amerika op bezoek kwam, ging het mis. Bij de aankomst van Ursula werden de twee onafscheidelijk. Toen waren ze ineens verdwenen.
Het incident op de snelweg M6
Op zaterdag 17 mei 2008 reisden de twee naar Liverpool, waar ze door hun vreemde gedrag uit een bus werden getrapt. Ze besloten de snelweg M6 af te lopen, maar toen ze het verkeer actief gingen verstoren, moest de politie ingrijpen. “In Zweden zeggen we dat een ongeval zelden alleen komt. Meestal volgt er nog minstens één – misschien twee,” zei Sabrina cryptisch tegen een van de agenten. Plots kwam Ursula een semi tegen die met een snelheid van 56 mph reed. Sabina volgde al snel en werd aangereden door een Volkswagen.
Beide vrouwen overleefden. Ursula was geïmmobiliseerd omdat de vrachtwagen haar benen had verpletterd, en Sabina was een kwartier bewusteloos. Het paar werd behandeld door paramedici; Ursula verzette zich echter tegen medische hulp door te spugen, krabben en schreeuwen. Ursula zei tegen de politieagenten die haar tegenhielden, "Ik herken je - ik weet dat je niet echt bent", en Sabina, nu bij bewustzijn, schreeuwde “Ze gaan je organen stelen”.
Tot verbazing van de politie kwam Sabina overeind, ondanks pogingen om haar over te halen op de grond te blijven. Sabina begon om hulp te schreeuwen en de politie te roepen, ook al was ze aanwezig, en sloeg toen een agent in het gezicht, voordat ze tegen het verkeer aan botste aan de andere kant van de snelweg. Hulpverleners en verschillende leden van het publiek haalden haar in, hielden haar vast en droegen haar naar een wachtende ambulance, waar ze werd geboeid en verdoofd. Gezien de overeenkomsten in hun gedrag werd al snel een zelfmoordpact of drugsgebruik vermoed.
Ursula is per traumahelikopter naar het ziekenhuis gebracht. Na een kwartier bewusteloos te zijn werd Sabina wakker en werd door de politie aangehouden. Ondanks haar beproeving en een schijnbaar gebrek aan bezorgdheid over de verwondingen van haar zus, werd ze al snel rustiger en beheerst.
In politiehechtenis bleef ze ontspannen, en terwijl ze werd behandeld, vertelde ze een agent opnieuw: “In Zweden zeggen we dat een ongeval zelden alleen komt. Meestal volgt er nog minstens één – misschien twee.” Dit zei ze cryptisch tegen een van de agenten op de snelweg M6.
Op 19 mei 2008 werd Sabina vrijgelaten uit de rechtbank zonder een volledig psychiatrisch onderzoek, nadat ze schuldig had gepleit voor overtreding op de snelweg en het slaan van een politieagent. De rechtbank veroordeelde haar tot één dag hechtenis, die ze geacht werd een volledige nacht in politiehechtenis te hebben doorgebracht. Ze werd vrijgelaten uit de hechtenis.
De moord op Glenn Hollinshead
Sabina verliet de rechtbank en begon door de straten van Stoke-on-Trent te dwalen, in een poging haar zus in het ziekenhuis te vinden en haar bezittingen in een doorzichtige plastic zak te dragen die haar door de politie was gegeven. Ze droeg ook het groene topje van haar zus. Om 7 uur zagen twee lokale mannen Sabina tijdens het uitlaten van hun hond in Christchurch Street, Fenton. Een van de mannen was de 00-jarige Glenn Hollinshead, een zelfstandige lasser, gediplomeerd paramedicus en voormalig RAF-vlieger, en de andere was zijn vriend, Peter Molloy.
Sabina leek vriendelijk en aaide de hond terwijl de drie een gesprek aangingen. Hoewel ze vriendelijk was, leek Sabina zich nerveus te gedragen, wat Molloy ongerust maakte. Sabina vroeg de twee mannen om een routebeschrijving naar bed & breakfasts of hotels in de buurt. Hollinshead en Molloy probeerden de schijnbaar doodsbange vrouw te helpen en boden haar aan om in het huis van Hollinshead in de nabijgelegen Duke Street te blijven. Sabina stemde toe, ging naar het huis en ontspande zich terwijl ze begon te vertellen hoe ze haar in het ziekenhuis opgenomen zus probeerde te vinden.
Terug bij het huis, onder het genot van een drankje, ging haar vreemde gedrag door terwijl ze constant opstond en uit het raam keek, waardoor Molloy aannam dat ze was weggelopen van een gewelddadige partner. Ze leek ook paranoïde en bood de mannen sigaretten aan, om ze vervolgens snel uit hun mond te rukken en beweerde dat ze mogelijk vergiftigd waren. Kort voor middernacht vertrok Molloy en bleef Sabina overnachten.
De volgende dag, rond het middaguur, belde Hollinshead zijn broer over plaatselijke ziekenhuizen om Sabina's zus Ursula te vinden. Om 7 uur, terwijl een maaltijd werd bereid, verliet Hollinshead het huis om een buurman om theezakjes te vragen en ging toen terug naar binnen. Een minuut later strompelde hij terug naar buiten, nu bloedend, en vertelde hem: "Ze heeft me gestoken", voordat hij op de grond viel en snel stierf aan zijn verwondingen. Sabina stak Hollinshead vijf keer met een keukenmes.
Capture, proces en gevangenschap van Sabina Eriksson
Toen de buurvrouw 999 belde, kwam Sabina het huis van Hollinshead tevoorschijn met een hamer in haar hand. Ze sloeg zichzelf er voortdurend mee op het hoofd. Op een gegeven moment probeerde een passerende man genaamd Joshua Grattage de hamer in beslag te nemen, maar ze sloeg hem neer met een stuk dakbedekking dat ze ook bij zich had.
Politie en paramedici vonden Sabina en joegen haar helemaal naar een brug, waar Sabina van af sprong en 40 voet op een weg viel. Ze brak beide enkels en brak haar schedel in de val, ze werd naar het ziekenhuis gebracht. Ze werd beschuldigd van moord op dezelfde dag dat ze het ziekenhuis verliet in een rolstoel.
De raadsman in het proces beweerde dat Eriksson een "secundaire" patiënt was van folie a deux, beïnvloed door de aanwezigheid of waargenomen aanwezigheid van haar tweelingzus, de "primaire" patiënt. Hoewel ze de rationele reden achter de moord niet konden interpreteren. Justitie Saunders concludeerde dat Sabina een "laag" niveau van schuld had voor haar acties. Sabina werd veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf en werd in 2011 voorwaardelijk vrijgelaten voordat ze terugkeerde naar Zweden.
Tot op heden weet niemand precies wat de gedeelde hysterie van de tweeling veroorzaakte, behalve de schijnbare folie à deux tussen de twee. Een alternatieve theorie is dat ze ook leden aan een acute polymorfe waanstoornis. In een interview in 2008 beweerde hun broer dat de twee die dag op de snelweg werden achtervolgd door 'maniakken'.
Wie waren deze "maniakken"? Bestonden ze echt, of was dit precies wat de tweeling uit waanvoorstellingen tegen hun bezorgde broer zei? Hoe dan ook, het is schokkend dat twee vrouwen in zo'n toestand kunnen zijn om deze misdaad te plegen.
