Het geloof in het bestaan van 'kleine mensen' beperkt zich niet tot een bepaald deel van de wereld. We horen intrigerende verhalen van raadselachtige kleine mensen die zolang als iemand zich kan herinneren onder ons op alle continenten hebben gewoond.
Deze 'kleine mensen' zijn doorgaans bedriegers en kunnen agressief zijn wanneer ze met mensen worden geconfronteerd. Ze kunnen echter wel als gidsen dienen en mensen helpen hun weg door het leven te vinden. Vaak omschreven als: "harige dwergen" in verhalen tonen rotstekeningen ze met hoorns op hun hoofd en reizend in een groep van 5 tot 7 per kano.
De meeste inheemse Amerikaanse stammen hebben interessante legendes over een mysterieus ras dat bekend staat als de 'kleine mensen'. Deze kleine wezens leven vaak in bossen, bergen, zandheuvels en soms in de buurt van rotsen langs grote watermassa's, zoals de Grote Meren. Vooral op locaties waar mensen ze niet kunnen vinden.
Volgens de mythologie zijn deze 'kleine mensen' ongelooflijk kleine wezens die in grootte variëren van 20 inch tot één meter hoog. Sommige inheemse stammen noemden hen 'kleine menseneters', terwijl anderen dachten dat ze genezers, geesten of legendarische entiteiten waren die verwant waren aan feeën en kabouters.
Een kabouter is een kleine magische entiteit in de Ierse folklore, door anderen geclassificeerd als een soort eenzame fee. Ze worden meestal voorgesteld als kleine bebaarde mannen gekleed in een jas en pet die kattenkwaad uithalen.
De traditie van 'kleine mensen' was algemeen bekend onder de inheemse bevolking, lang voordat de Europese kolonisten naar Noord-Amerika kwamen. Volgens de Shoshone-indianen van Wyoming waren de Nimerigar gewelddadige kleine mensen die vermeden moesten worden vanwege hun vijandige gezindheid.
Een populair idee is dat de kleine mensen afleiding creëren om onheil te veroorzaken. Sommigen beschouwden hen als goden. Een Indiaanse stam in Noord-Amerika dacht dat ze in naburige grotten woonden. De grotten werden nooit betreden uit angst de kleine mensen te storen.
De Cherokee herinner je de Yunwi-Tsunsdi, een ras van Kleine Mensen die over het algemeen onzichtbaar zijn maar af en toe aan mensen verschijnen. Men denkt dat de Yunwi-Tsunsdi magische vermogens hebben, en ze kunnen mensen helpen of schaden, afhankelijk van hoe we ze behandelen.
De Catawba-indianen van South Carolina hebben mythen over het geestenrijk die zowel hun eigen inheemse tradities als het christendom weerspiegelen. De Catawba-indianen geloven dat de Yehasuri (“wilde kleine mensen”) wonen in de bossen.
Verhalen in verhalen Het verhaal van de Pukwudgies, mensachtige wezens met grijze gezichten en enorme oren, wordt herhaald in het noordoosten van de Verenigde Staten, in het zuidoosten van Canada en in het gebied van de Grote Meren.
De Crow-indianen beweren dat het ras van de 'kleine mensen' leeft in de Pryor Mountains, een berggebied in de provincies Carbon en Big Horn in Montana. De Pryor Mountains bevinden zich in het Crow Indian Reservation, en de inboorlingen beweren dat de 'kleine mensen' de rotstekeningen hebben uitgehouwen die op de rotsen van de bergen zijn ontdekt.
Andere inheemse Amerikaanse stammen geloven dat de Pryor Mountains ook de thuisbasis zijn van de 'kleine mensen'. De Lewis en Clark-expeditie meldde waarnemingen van kleine wezentjes langs de White Stone River van de Indianen (de huidige Vermillion River) in 1804.
"Deze rivier is ongeveer 30 meter breed en loopt over een vlakte of grasland zijn hele loop," Lewis noteerde in zijn dagboek. Een grote heuvel met een kegelvorm ligt in een enorme vlakte ten noorden van de monding van deze stroom.
Volgens de vele indianenstammen zou dit gebied de woonplaats van duivels zijn. Ze hebben mensachtige lichamen, grote hoofden en zijn ongeveer 18 centimeter lang. Ze zijn alert en uitgerust met scherpe pijlen die op grote afstand kunnen doden.
Men gelooft dat ze iedereen zullen vermoorden die de heuvel durft te naderen. Ze beweren dat de traditie hun vertelt dat deze kleine mensen veel Indiërs hebben geschaad. Nog niet zo lang geleden werden onder meer drie Omaha-mannen geofferd aan hun meedogenloze toorn. Sommige Indianen geloven dat de Spirit Mound ook de thuisbasis is van de Little People, een ras van kleine wezens die weigeren iemand de heuvel te laten naderen.
De 'kleine mensen' zijn heilig voor de Crow-indianen, en ze worden gecrediteerd met het creëren van het lot van hun stam. De Crow-stam beeldt de 'kleine mensen' af als kleine demonachtige entiteiten die zowel dieren als mensen kunnen vermoorden.
De Crow-stam, aan de andere kant, beweert dat de kleine individuen af en toe vergelijkbaar kunnen zijn met geestdwergen en dat wanneer dit gebeurt, ze zegeningen of spirituele instructies kunnen schenken aan uitverkoren mensen. De 'kleine mensen' zijn heilige wezens die verbonden zijn met het kraaienritueel van de zonnedans, een belangrijke religieuze rite van Noord-Amerikaanse vlaktes-indianen.
Legenden over de fysieke overblijfselen van kleine mensen die worden ontdekt op verschillende locaties in het westen van de Verenigde Staten, met name Montana en Wyoming, beschrijven de overblijfselen meestal als ontdekt in grotten, met verschillende details, zoals beschrijvingen dat ze werden ontdekt. "perfect gevormd", dwerggrootte, enzovoort.
"De graven worden natuurlijk meestal naar een lokale instelling of het Smithsonian gebracht voor studie, alleen om zowel de exemplaren als de onderzoeksconclusies te laten verdwijnen," archeoloog Lawrence L. Loendorf merkt op.
De 'kleine mensen', vijandig of behulpzaam en vriendelijk, opvallend of zelden gezien, hebben altijd een effect gehad op de mensheid, en veel mensen zijn er nog steeds zeker van dat deze ongrijpbare kleine entiteiten in de echte wereld bestaan. Als we het op een historische en wetenschappelijke basis bekijken, hoe waar kan het dan zijn? Is het echt mogelijk dat ze naast ons bestaan?
Als we ooit proberen de geaccepteerde manier (historisch en wetenschappelijk) voor het bestaan van hobbits te achterhalen, zouden we zo'n geweldige ontdekking kunnen tegenkomen op een geïsoleerd Indonesisch eiland.
Een paar jaar geleden kondigden wetenschappers aan dat ze een nieuwe soort kleine mens hadden ontdekt die mogelijk interactie had met de voorouders van de moderne mens. Volgens hun onderzoek en bevindingen woonden de kleine wezens bijna 60,000 jaar geleden op het Indonesische eiland Flores, naast komodovaranen, pygmee-stegodons en echte knaagdieren van ongewone grootte.
De nu uitgestorven mensen - wetenschappelijk bekend als Homo floresiensis, en in de volksmond als de hobbits - waren minder dan 4 meter lang, met hersenen die een derde zo groot waren als levende mensen. Toch maakten ze stenen werktuigen, slachtten ze vlees en staken ze op de een of andere manier kilometers oceaan over om hun tropische huis te koloniseren.
De ontdekking verbaasde antropologen over de hele wereld - en riep op tot onmiddellijke herziening van het standaardverslag van de menselijke evolutie. In de loop der jaren hebben we meer geleerd over het uiterlijk, de gewoonten en de tijd op aarde van de soort. Maar de oorsprong en het lot van de hobbits blijven nog steeds een mysterie.
Er zijn een aantal locaties op het eiland Flores waar onderzoekers het bewijs hebben gevonden van: H. floresiensis' bestaan. Tot dusver worden echter alleen botten van de Liang Bua-site onbetwistbaar toegeschreven aan H. floresiensis.
In 2016 ontdekten onderzoekers hobbit-achtige fossielen op de Mata Menge-site, ongeveer 45 mijl van Liang Bua. De vondsten omvatten stenen werktuigen, een onderkaakfragment en zes kleine tanden, gedateerd op ongeveer 700,000 jaar geleden - aanzienlijk ouder dan de Liang Bua-fossielen.
Hoewel de Mata Menge-resten te karig zijn om ze definitief toe te wijzen aan de uitgestorven soort hobbit (H. floresiensis), beschouwen de meeste antropologen ze als hobbits.
Op een derde Flores-site ontdekten onderzoekers 1 miljoen jaar oude stenen werktuigen, zoals die van Liang Bua en Mata Menge-sites, maar daar werden geen menselijke fossielen ontdekt. Als deze artefacten zijn gemaakt door H. floresiensis of zijn voorouders, dan bewoonde de hobbit-afstamming Flores minstens 50,000 tot 1 miljoen jaar geleden, volgens het bewijs. Ter vergelijking: onze soort bestaat pas ongeveer een half miljoen jaar.
