Eeuwenlang hebben historici en archeologen zich verbaasd over de vele mysteries van Stonehenge, het prehistorische monument waarvoor neolithische bouwers naar schatting 1,500 jaar nodig hadden om te bouwen. Gelegen in Zuid-Engeland, bestaat het uit ongeveer 100 massieve rechtopstaande stenen die in een cirkelvormige lay-out zijn geplaatst.
Hoewel veel moderne geleerden het er nu over eens zijn dat Stonehenge ooit een begraafplaats was, moeten ze nog bepalen welke andere doelen het diende en hoe een beschaving zonder moderne technologie - of zelfs het wiel - het machtige monument heeft geproduceerd. De constructie is des te verbijsterender omdat, terwijl de zandstenen platen van de buitenste ring afkomstig zijn uit lokale steengroeven, wetenschappers de blauwe hardstenen hebben getraceerd die de binnenste ring vormen tot aan de Preseli Hills in Wales, zo'n 200 mijl van waar Stonehenge ligt op de vlakte van Salisbury.
De mysterieuze gebeurtenissen op de Stonehenge-site
In 2015 werd paranormale expert Mike Hallowell ingeschakeld om de zaak van een bizarre vermiste persoon opnieuw te onderzoeken, die oorspronkelijk in augustus 1971 door een politieagent was gemeld. de trillingen. Na het opzetten van het kamp binnen de stenen cirkel en het starten van een klein soort feest, verlichtte een bliksemflits de lucht, een hevige storm volgde snel. De tieners gingen door, maar toen meer bliksemschichten de bomen en de enorme stenen raakten, renden ze naar hun tenten voor dekking. De zaken namen toen een donkere wending.
Een lokale politieagent op patrouille meldde dat de steencirkel was omgeven door een angstaanjagend blauw licht, de ruïne werd al snel zo helder dat hij zijn blik moest afschermen. Even later hoorde hij bloedstollend geschreeuw vanuit het midden van de kring en toen niets meer, verdwenen de tieners. Als het rapport van deze politieagent kan worden geloofd, is het dan voldoende bewijs om sceptici ervan te overtuigen dat de bovennatuurlijke verhalen rond Stonehenge meer zijn dan alleen folklore?
Onderzoeker Billy Carson vertelt over een andere getuige die deze schokkende ramp heeft gezien:
“Een boer die eigenaar was van het land waar Stonehenge ligt, was van streek omdat een groep hippies in de Stonehenge kampeerde. Hij belde de politie. Hij en de politieagenten begonnen naar Stonehenge te lopen en terwijl ze dit deden, zagen ze bliksem inslaan op de stenen. Maar in plaats van alleen de stenen te sorteren, gebeurde er iets heel vreemds waarbij zich een gloed begon te vormen in de Stonehenge, en heel snel ging de gloed van een soort blauwachtig naar helder wit. Het was zo helder dat de bal van energie letterlijk de rand van de buitenste ring van de stenen bereikte. De boer en de politieagenten beginnen hiernaartoe te rennen omdat er een flits was en toen verdween het licht. Dit was een ooggetuigenverslag en is nu onbetwistbaar. Ooggetuigenverklaringen zijn bewezen in een rechtbank, en wie daar ook was, was volledig naar buiten geporteerd.”
Zou het ontcijferen van de mysteries van Stonehenge ons ertoe kunnen brengen de geheime technologieën van de ouden te begrijpen?
De verbindingen tussen de Leylijnen en het Stonehenge en het Caduceus-symbool
Over het algemeen denken we dat de Ley-lijnen een rechte lijn zijn die door de grond loopt en sommige Ley-lijnen zijn astronomisch en wijzen op een astronomische gebeurtenis zoals de opkomst van de midzomerzonsopgang bijvoorbeeld, of in de maanfase, dat is een op de hemel georiënteerde baan. Dan heb je andere Leylijnen die gewoon topografisch zijn en geen energie hebben en ze verbinden zicht na zicht door de oude landschappen. Dus we moeten Ley-lijnen zien als verschillende categorieën. Het is duidelijk dat sommige energie hebben, andere niet. Dan kunnen we een zogenaamd Ley-systeem tegenkomen. En een Leylijnensysteem is een rechte lijn in het landschap met meanderende stromingen in touw.
Laten we ons dus even het Caduceus-symbool voorstellen dat paramedici vandaag de dag nog steeds dragen. Het bevat een rechte lijn met twee slangen in touw erin, één is mannelijk en één is vrouwelijk. En als we kijken naar het oeroude landschap dat is wat er aan de hand is, dan heb je een rechte Ley-lijn en Ley-systemen hebben een meanderende mannelijke stroom en vrouwelijke stroom erin verstrengeld. Nu, deze Ley's, als je ze over de hele wereld projecteert, worden een grote cirkel. En de oude Keltische druïden die de informatie van de bronstijd hebben geërfd, zeiden altijd in hun literatuur dat er 12 machtige cirkels rond de aarde zijn, en een van deze machtige cirkels die rond de aarde gaat, is precies 51 graden noorderbreedte.
Stonehenge ligt precies op 51 graden en 11 minuten noorderbreedte, en dat is de enige plaats op de Britse eilanden waar een nauwkeurige oriëntatie op de zonsondergang tijdens de winterzonnewende, in omgekeerde richting, een geschatte oriëntatie op de zonsopgang van de zomerzonnewende oplevert. Bovendien gaat de zon midden in de zomer onder een hoek met de ondergaande maan in de noordelijke fase onder, waardoor een rechte hoek ontstaat. Dus Stonehenge bevond zich op die breedtegraad van 51 graden, de Ley stroomt daar doorheen op 51 graden, de Heel Stone wordt waargenomen op 51 graden breedte. Deze Ley sluit dan niet alleen aan op die breedtegraad, maar ook op de plaats waar de planeten rond 2700 v.Chr. aan de hemel stonden.
Astronomen zijn het erover eens dat in het jaar 2700 voor Christus de planeten en sterren perfect zouden zijn uitgelijnd om de steenplaatsingen bij Stonehenge weer te geven. Wanneer we de hemelse archieven van de antieke wereld bestuderen, wordt het duidelijk dat de mensen van Stonehenge de afstanden tussen heilige energieplaatsen en planeten berekenden en deze dimensies vervolgens opnieuw creëerden door stenen in de grond op aarde te plaatsen. Maar met welk doel? Wat was de relatie tussen deze gigantische stenen en de planeten erboven?
De geheime connecties van Stonehenge
Er is een theorie dat Stonehenge, naast de invloed van de zon en de maan en de kracht van de eclips, een verband heeft met de invloed van Saturnus. Dit komt van een theorie die oorspronkelijk in de jaren tachtig werd voorgesteld. De theorie verklaart het binnenste zogenaamde hoefijzer van stenen die zijn gemaakt van blauwe steen - die afkomstig is uit Wales, dat honderden kilometers verwijderd is van Stonehenge - zelf weerspiegelde deze invloed; en omdat ze gericht waren, wezen ze een beetje op de invloed van Saturnus.
Als we dit nu op de grond visualiseren, moeten we zien dat Stonehenge Saturnus vertegenwoordigt en dat er 30 lateien omheen lopen en dat Saturnus er precies 30 jaar over doet om één ronde van de dierenriem te maken, wat elke astronoom en astroloog je zal vertellen. dat heet een satijnen retour. Het is een cyclus van 30 jaar, daarom waren er 30 lateien in Stonehenge.
Volgens theoretici deden onze oude voorouders alles voor een betekenis, niets was toeval. Alles had een metafysische en fysieke eigenschap in de oude wereld van Stonehenge. We moeten ons nu voorstellen dat er in die lijn nog een andere plaats was die Marden heette.
Marden was een super henge. 'Den' is een oud Engels woord voor nederzetting en 'Mars' betekent modern - de nederzetting van mars, en dat is waar mars zich bevond in het oude landschap en naar de aarde werd gebracht, ze brachten de hemel naar de aarde. Als je verder de Ley opgaat, zie je de zon en de maan vertegenwoordigd door Avebury Henge, die de grootste steencirkel ter wereld bevat.
Terwijl Stonehenge langzaam in verval raakt, graven wetenschappers dieper naar antwoorden over het ware doel van deze stenen megalieten. De site bestond uit een binnenste cirkel van kleinere blauwe stenen in een hoefijzervormige opstelling omringd door een grotere buitenmuur van 60 miljoen jaar oude verkiezelde sarsenzandsteen. 100 staan nog steeds overeind, maar oorspronkelijk werd aangenomen dat er veel meer waren.
De massa van de grootste is vergelijkbaar met het gewicht van een volgeladen cementwagen. Het begon allemaal met de u-vormige constructie aan de binnenkant. Veel mensen geloven dat de u-vormige constructie letterlijk symbool staat voor de vrouwelijke menselijke baarmoeder en daarom aan één kant open is om naar buiten te kunnen baren tot aan de energie. Dit waren geen mensen die toegang hadden tot enige vorm van technologie die we tegenwoordig hebben en toch bereikten ze waarschijnlijk dingen met deze wetenschap waar we vandaag alleen maar van konden dromen door alleen stenen te gebruiken. Dat is fascinerend.
Verbazingwekkender dan de grootte van deze megalieten is dat de eigenschappen in sarsen vergelijkbaar zijn met het bergkristalkwarts. Hebben de Ouden een manier gevonden om geluids- en energiefrequenties te reguleren? En zo ja, waarvoor gebruikten ze deze frequenties?
Stonehenge en de energie van hogesnelheidsdeeltjes
Theoretici suggereren dat wanneer we zien dat de stenen in het energiesysteem worden geworteld en in staat zijn om luchtenergie te produceren in een bandvorm die van de ene steen naar de andere communiceert in overspraakcommunicatie (zoals het wordt genoemd), we dat kunnen vergelijken met een groot energiesysteem.
Stonehenge is uniek, er is geen andere steencirkel zoals deze op de Britse eilanden, die precies bovendorpels heeft. Het heeft een cirkel van perfecte 360 graden cirkel aan de bovenkant, gecreëerd door de linzen die, volgens veel onderzoekers en geomancers, een vorm van energie maken die rond en rond gaat door de monumenten en dan elk soort derde of vierde circuit.
De energie spint af naar de Heel Stone, het zal altijd een zogenaamde uitgangspoort hebben. Dit is een staande steen die enigszins naar één kant is gericht waar de energie naartoe wordt geleid, wat kan worden vergeleken met zoiets als het testproject uitgevoerd door The European Organization voor nucleair onderzoek, bekend als CERN. Want ook dat is een cirkelvormig monument dat een hoge deeltjessnelheid genereert van energie die rond en rond gaat.
Konden de Ouden technologie hebben die oneindig zo krachtig was als CERN in 1954 opgericht? Het CERN-laboratorium bevindt zich aan weerszijden van de Frans-Zwitserse grens in de buurt van Genève. Hier ontwikkelen de beste kernfysici op aarde complexe wetenschappelijke instrumenten die de kernbestanddelen van materie analyseren. Niemand zou beweren dat hun krachtigste creatie tot nu toe de Large Hadron Collider (LHC) is, een 27 kilometer lange ring van supergeleidende magneten die de energie van deeltjes die erdoorheen versnellen aanzienlijk verhogen.
Wanneer een steencirkel die cirkelvorm heeft, genereert hij een krachtveld dat rond en rond en rond gaat. Dus zouden onze oude voorouders dit type energieveld hebben gecreëerd?
Een paar jaar geleden, toen een ingenieur van het LHC-project van CERN de oude site van Stonehenge onafhankelijk kwam ervaren en onderzoeken, ontdekte hij dat een ongewoon hoge deeltjessnelheid van energie die door het land ging, die op dezelfde manier kon worden verkregen van de hadron-botser van moderne dagen.
Volgens veel onafhankelijke onderzoekers zouden monumenten zoals Stonehenge, die over de hele wereld beschikbaar zijn op verschillende op energie gebaseerde geolocaties, een deeltje letterlijk met hoge snelheid door de aarde kunnen laten gaan. Op een lineaire lijn is het een baan van geleidende superenergie. Als dit het geval is, was wat onze oude voorouders aan het doen waren, dat ze energie langs rechte lijnen of uit een cirkel (zoals de hadron-botser) stuwden, wat in feite een deeltjesversneller is die atomen in zo'n versnelde mate rondschiet dat ze letterlijk kunnen splits ze op in hun samenstellende delen.
Met Stonehenge zie je misschien een oude poging tot zoiets. Misschien probeerden ze echter niet per se atomen af te breken, maar met beide zouden ze een deur naar een andere dimensie kunnen openen.
Er zijn veel mensen die geloven dat de hadronversneller eigenlijk is uitgevonden om precies dat te doen, en dat de rest van het verhaal alleen maar is verzonnen om het te laten lijken alsof het een echt geldige wetenschappelijke onderneming is. Het kan zijn dat de diepe staat die het heeft gebouwd, een deur wil openen naar het innerlijke, zogenaamde hoefijzer. Omdat ze gericht waren, wezen ze min of meer naar de invloed van Saturnus, niet noodzakelijk waar hij opkwam, maar misschien naar een ander monument aan de horizon. Maar hierdoor kreeg Stonehenge een vrij donker aspect omdat Saturnus wordt geassocieerd met de kleur zwart met dood of sterfelijkheid.
Zou Stonehenge onder invloed van Saturnus kunnen zijn?
Saturnus is een fascinerende planeet, want in de Griekse mythologie was het Cronus die eigenlijk de Titan was, de heerser van alle goden. En Zeus, Jupiter moest Saturnus omverwerpen om te overleven omdat Cronus zijn eigen kinderen opslokte en er is iets te zeggen voor deze relatie van Saturnus tot satan (duivel).
Hoewel we deze theorie een beetje vreemd vinden, is de associatie van Saturnus met 'tijd' erg belangrijk omdat deze steencirkels vaak het idee van het verstrijken van de tijd lijken te weerspiegelen. De 'tijd' zelf is de oudste duivel in dit universum. Wat weten we als mensen, het enige waar we allemaal tegenaan lopen dat we niet kunnen verslaan, is 'tijd', dus Saturnus als dit soort ringheer is eigenlijk 'heer van de ringen' - de ringen die de tijd op zich beïnvloeden.
In alle vormen van oude mythologie, zelfs in hindoeïstische en Sumerische teksten, wordt Saturnus altijd als een zeer destructieve planeet beschouwd. En het is moeilijk om precies te begrijpen waarom elke planeet een bepaalde resonantie en overeenkomsten heeft door mythologieën over de hele wereld, hoewel ze onafhankelijk zijn gemaakt vanuit totaal verschillende culturen. Mars voor oorlog, Pluto is een soort uitbijter, Venus is voor liefde, maar Saturnus was dit soort monster in de mythologische geschiedenis. Deze ideeën hebben sommigen uitgedaagd om anders naar Stonehenge te kijken dan voorheen.
Wat heeft de plaatsing van de stenen in lijn met Saturnus te maken met onze ruimte-tijdrealiteit? Is het mogelijk dat Stonehenge met zijn plaatsing van stenen om Saturnus, de maan en de zon te vertegenwoordigen, de moderne mens eigenlijk vertelt om te onthouden wie we zijn en waar we vandaan komen?
