Dingen die griezelig of mysterieus zijn, hebben een vreemde invloed op ons, en ze drijven onze gedachten vaak tot waanzin, met het verlangen een overtuigende verklaring te vinden. Toen de familie van Charles E. Peck twaalf uur lang meerdere telefoontjes ontving nadat hij omkwam bij een verschrikkelijk spoorwegongeluk, bracht dit zelfs de sceptici in verwarring en bood het hoop aan degenen die in een leven na de dood geloven.
Het leven van Charles E. Peck
Het was 2008 en het leven ging goed voor Charles E. Peck uit Salt Lake City. Na een scheiding had hij de liefde weer gevonden en wilde hij graag bij zijn verloofde Andrea Katz in Californië intrekken, zodat ze eindelijk hun bruiloft konden regelen.
Helaas zou het paar nooit door het gangpad kunnen gaan. En de manier waarop Peck om het leven kwam bij een van de dodelijkste treinongelukken in de geschiedenis van de VS zou een mysterie creëren dat nog moet worden opgelost.
Charles E. Peck werd geboren op 16 oktober 1950 in Californië, VS. Peck werkte 19 jaar als Delta Air Lines-agent op Salt Lake City International Airport, voordat hij naar Los Angeles reisde voor een sollicitatiegesprek op Van Nuys Airport.
Door daar een baan te vinden, had hij kunnen trouwen met zijn verloofde Andrea uit Westlake Village. Hoewel het paar klaar was om te trouwen, vormde het feit dat ze niet in dezelfde staat woonden een probleem. Dus toen er een vacature ontstond op Van Nuys Airport, moet het lijken alsof het noodlot tussenbeide kwam.
De noodlottige treinrit van Charles E. Peck: 2008 Chatsworth treinbotsing
Op 12 september 2008 stapte Charles op het vliegtuig naar Los Angeles voor het interview en nam vervolgens de Metrolink naar zijn laatste stop in Moorpark, waar Andrea had afgesproken hem op te halen. Er zaten 225 mensen in die vrijdagavondtrein en hij zou om 4.45 uur op zijn eindbestemming aankomen
In die tijd bestuurde ingenieur Robert Sanchez de trein vanaf Union Station tijdens zijn tweede helft van zijn dienst. Sanchez, aan de andere kant, reed door rood terwijl hij sms'te op zijn telefoon. Terwijl de trein door Chatsworth reed, kwam de trein op een enkel spoor dat gedeeld werd door een Union Pacific goederentrein die in de tegenovergestelde richting reed.
Uiteindelijk kwam de metro in botsing met de goederentrein die uit de tegenovergestelde richting kwam met een gecombineerde snelheid van 83 mijl per uur. 135 mensen raakten gewond en 25 doden, waaronder Peck bij wat bekend werd als het 'treinongeval in Chatsworth in 2008'. Andrea was op weg om hem op te halen van het treinstation toen ze het nieuws van het ongeval op de radio hoorde.
Een onderzoek zou later bevestigen dat de ingenieur sms-berichten ontving en stuurde naar twee tieners die zeiden dat ze bevriend met hem waren om meer te weten te komen over zijn beroep. Volgens de vastgestelde tijdlijn van de gebeurtenissen stuurde de machinist zijn laatste sms 22 seconden voordat hij in botsing kwam met de goederentrein.
Het mysterieuze telefoontje
Gedurende de 11 uur na het ongeval ontvingen Pecks familie en verloofde verschillende telefoontjes van zijn telefoon, maar toen ze reageerden, kregen ze alleen ruis in plaats van zijn stem. Het gaf hen echter hoop dat hij nog leefde, gevangen in het puin en te gewond om te praten.
Andrea, de verloofde van Peck, was op weg naar het treinstation om hem op te halen toen ze op de radio over de aanrijding hoorde. Aangespoord door de veronderstelling dat hij nog leefde, schreeuwde Andrea Peck haar aanmoediging toe dat er hulp onderweg was telkens als er een verbinding tot stand kwam en ze stilte aan de andere kant van de lijn hoorde.
Tijdens de eerste twaalf uur voordat zijn lijk werd ontdekt, kregen zijn kind, broer, zus en stiefmoeder, evenals zijn verloofde, in totaal 35 telefoontjes van zijn telefoon. Toen ze hem opnieuw probeerden te bereiken, konden ze alleen zijn voicemail bereiken.
De hele nacht werkten brandweerlieden en politie om de andere slachtoffers uit de rijtuigen te halen, waarbij ze het signaal van Pecks' telefoon gebruikten om hem te lokaliseren. De oproepen stopten uiteindelijk rond 3:00 de volgende ochtend.
Peck werd een uur later teruggevonden door het reddingsteam. Tot ontzetting van zijn familie was de man die ze aanbaden overleden. Toen artsen zijn lijk onderzochten, realiseerden ze zich echter dat hij de eerste botsing niet had overleefd. Dus hoe kon Peck 12 uur na zijn dood naar zijn familie hebben gebeld?
Er zijn verschillende theorieën naar voren gebracht over waarom Peck's telefoon zelfs na zijn dood contact heeft gehad met zijn dierbaren. Sommigen geloven dat de telefoontjes werden gedaan door trollen - maar dit wordt uitgesloten door het feit dat niemand behalve Andrea wist dat hij in de trein zat, laat staan vermist.
Een andere populaire hypothese is dat het apparaat niet goed werkte, wat een mogelijkheid is. Het verklaart echter niet waarom de telefoontjes beperkt leken te zijn tot zijn naasten en niet werden gemeld aan zijn bredere contacten.
Laatste woorden
Is het mogelijk dat Peck op de een of andere manier de barrière tussen deze wereld en de volgende overschreed om zijn familie naar zijn lichaam te leiden en hen vaarwel te zeggen? Eindelijk heeft niemand het mysterie kunnen oplossen en toen reddingswerkers zijn lichaam terugvonden, was zijn mobiele telefoon nergens te vinden.
Hoe of waarom de telefoontjes zo lang en zo vaak bleven na zijn dood, is een mysterie dat hoogstwaarschijnlijk nooit zal worden opgelost.
