Michael Packard, een kreeftenman uit New England, heeft beschreven hoe het is om voor de kust van Cape Cod in de mond van een bultrug te belanden.
'O mijn god, ik zit in de bek van een walvis en hij probeert me op te slokken. Ik dacht bij mezelf: 'Hé, dit is het. Ik ga eindelijk dood. Hier kom je niet uit''' Michael Packard vertelde een lokaal nieuwsstation in Provincetown, Massachusetts.
Het Michael Packard-incident
Michael Packard, een 56-jarige gediplomeerde commerciële kreeftduiker, was op 11 juni 2021 voor de kust van Provincetown, Massachusetts naar kreeft aan het duiken. Hij dook 45 voet de oceaan in om een val te controleren - toen een passerende walvis hem naar binnen slokte. Hij zei dat hij "voelde deze enorme bult en alles werd donker".
De visser nam eerst aan dat een grote witte haai hem had aangevallen, maar hij kon geen tanden vinden. 'Het ging zo snel' zei Packard. "Mijn enige gedachte was hoe ik uit die mond kon komen."
Gedeeltelijk ingeslikt in de gigantische mond, zei Packard dat hij bleef ademen in de ademautomaat van zijn duikfles, omringd door een filterend baleinengordijn. "Ik realiseerde me dat ik een beest van die omvang op geen enkele manier kon overwinnen. Hij zou met mij doen wat hij wilde. Hij zou me opslokken of uitspugen."
In de overtuiging dat het einde nabij was, denkt Michael aan zijn vrouw, zijn zonen, zijn moeder en de rest van zijn familie. 'Hier ben ik, ik adem lucht. Ga ik lucht in de bek van deze walvis inademen tot hij op is? Gekke dingen."
Na meer dan 30 ondraaglijke seconden gooide de walvis plotseling Michael uit zijn mond en zelfs uit het water.
De bemanningslid van Michael Packard was getuige van het hele incident.
De ontmoeting werd vanaf hun boot bekeken door Micheal's bemanningslid, Josiah Mayo. "Het was gewoon een enorme plons en een soort van geselen rond," Josiah vertelde 10 Boston. "Ik zag Michael een soort van opduiken in de puinhoop en de walvis verdween."
De bootkapitein Joe Francis vertelde CBS Boston: “Ik zag Mike met zijn vinnen aan het water als eerste uit het water komen vliegen en weer in het water landen. Ik sprong aan boord van de boot. We hebben hem overeind, zijn tank eraf gehaald. Kreeg hem op het dek en kalmeerde hem en hij zegt: 'Joe, ik was in de mond van een walvis.' Hij zegt: 'Ik kan het niet geloven, ik was in de mond van een walvis, Joe!'”
Na het incident
Packard was opgenomen in het Hyannis Cape Cod Hospital en herinnerde zich het hele incident na zijn vrijlating. Wonder boven wonder had Michael alleen een ontwrichte knie en beschadiging van de weke delen in zijn verstrikking met de bultrug. En nu staat hij te popelen om te herstellen en weer het water in te gaan, meldt 10 Boston.
Nog wonderbaarlijker is dat Michael twee decennia geleden nog een bijna-doodervaring overleefde: hij raakte zwaargewond bij een vliegtuigcrash in 2001 in Costa Rica, met ernstige verwondingen aan zijn gezicht en meerdere gebroken botten in zijn armen en benen, volgens de Cape Cod Times.
De bultrug
Volgens het Wereld Natuur Fonds is de wereldbevolking van bultrugwalvissen ligt rond de 60,000. Ze kunnen ongeveer 36 ton wegen en kunnen wel 50 meter lang worden.
Bultruggen eten geen mensen. Volgens experts is dit soort gedrag vrijwel ongehoord en is het hoogstwaarschijnlijk het gevolg van een buitenissig voorval - een toevalstreffer, als je wilt. Buiten de aan Nineveh gebonden bijbelse figuren is de kans groot dat niemand het verhaal van Packard kan evenaren.
Volgens Peter Corkeron, expert op het gebied van zeezoogdieren uit het New England Aquarium, zijn bultruggen "slikvoeders" die eten door hun mond los te laten en grote lunges door het water te nemen. En als je 50 meter lang bent en 30 ton weegt, zoals bultruggen dat kunnen, heb je niet altijd veel controle over waar je heen gaat, zegt hij.
De ervaring van Michael Packard
Packards zoon, Jacob, richtte een "vraag me iets" voor zijn vader, en beantwoordde enkele vragen over zijn bijna-doodervaring.
V: Was de tong (van de walvis) glad als die van een hond of krassend als die van een kat?
A: Ik zat in een droogpak, ik kon het niet echt zien. Ook de mond was gevuld met water.
Vraag: Wat was je 'laatste gedachte' toen je je realiseerde dat je was opgegeten door een walvis?
A: Mijn vrouw en kinderen
Vraag: Hoe lang zat je vast? Dacht je dat je zou sterven?
A: (Ik zat) ongeveer 30-40 seconden vast. Ja, ik was er bijna van overtuigd dat ik vandaag zou sterven.
V: Hoe ben je eruit gekomen?
A: Uiteindelijk slaagde de walvis erin me los te maken door zijn kop en tong te bewegen, denk ik.
Vraag: Wat gebeurde er nadat je vrijkwam? Kon je in veiligheid zwemmen of moest iemand je helpen?
A: Mijn maat trok me uit het water terug op de boot, dankbaar dat hij er was.
