Volgens een recent onderzoek uitgevoerd door Yale-archeoloog Richard Burger, Machu Picchu, het beroemde 15e-eeuwse Inca-monument in het zuiden van Peru, is vele decennia ouder dan eerder werd aangenomen.
Richard Burger en onderzoekers van verschillende Amerikaanse universiteiten gebruikten accelerator-massaspectrometrie (AMS), een meer geavanceerde vorm van radiokoolstofdatering, tot op heden menselijke resten ontdekt in het begin van de twintigste eeuw op het monumentale complex en voormalig landgoed van Inca-keizer Pachacuti aan de oostkant van het Andesgebergte.
Hun bevindingen, gepubliceerd in het tijdschrift Antiquity, tonen aan dat Machu Picchu in gebruik was van ongeveer 1420 na Christus tot 1530 na Christus, eindigend rond de tijd van de Spaanse verovering, waardoor de site minstens 20 jaar ouder is dan het geaccepteerde historische record suggereert en vragen oproept over ons begrip van de Inca-chronologie.
Volgens historische verslagen van de Spaanse verovering van de Inca-rijk, Pachacuti kreeg de controle in 1438 en veroverde later de lagere Urubamba-vallei, waar Machu Picchu zich bevindt. Geleerden denken dat de site werd gebouwd na 1440 na Christus, en misschien pas in 1450 na Christus, afhankelijk van hoe lang het Pachacuti kostte om de regio te onderwerpen en het stenen paleis te bouwen.
Uit de AMS-test blijkt dat het historische tijdsbestek niet klopt. "Tot voor kort waren schattingen van de oudheid en duur van de bezetting van Machu Picchu afhankelijk van tegenstrijdige historische gegevens die door de Spanjaarden werden gepubliceerd na de Spaanse verovering," zei Burger, de Charles J. MacCurdy hoogleraar antropologie aan de Faculteit der Kunsten en Wetenschappen van Yale. “Dit is het eerste wetenschappelijke onderzoek dat een schatting geeft van de creatie van Machu Picchu en de duur van zijn bezetting, waardoor we een beter begrip krijgen van de plaats oorsprong en geschiedenis. '
De ontdekking houdt in dat Pachacuti, wiens heerschappij de Inca op weg zette om het grootste en machtigste pre-Columbiaanse rijk van Amerika te worden, aan de macht kwam en zijn veroveringen lanceerde tientallen jaren voordat literaire bronnen aangeven. Als gevolg hiervan heeft het gevolgen voor de algemene kennis van mensen over Inca-geschiedenis, aldus Burger.
"De bevindingen impliceren dat het concept van de groei van het Inca-rijk, grotendeels gebaseerd op koloniale documenten, moet worden herzien," hij voegde toe. "Moderne radiokoolstoftechnologieën geven een sterkere basis voor het interpreteren van Inca-chronologie dan historische documenten."
De AMS-methode kan botten en tanden dateren die zelfs maar sporen van organisch materiaal bevatten, waardoor de hoeveelheid resten die acceptabel is voor wetenschappelijk onderzoek toeneemt. De onderzoekers gebruikten het om menselijke monsters te onderzoeken van 26 mensen die in 1912 uit vier graven in Machu Picchu waren verzameld tijdens opgravingen onder leiding van Yale-professor Hiram Bingham III, die het monument het jaar ervoor had 'herontdekt'.
Volgens de studie behoorden de botten en tanden die in de analyse werden gebruikt toe aan houders of bedienden die waren toegewezen aan het koninklijk landgoed. De overblijfselen vertonen geen indicatie van intensief fysiek werk, zoals constructie, wat aangeeft dat ze hoogstwaarschijnlijk uit de tijd stamden toen de locatie diende als een landpaleis in plaats van terwijl het werd gebouwd, aldus de onderzoekers.
