Op een van de niet nader genoemde planeten leefde een natie genaamd "Dropa". Ze leefden gelukkig in vrede. Hun planeet was zo groen als onze aarde, als gevolg van groen gewas in het veld. Aan het einde van hun werkdag keerden de Dropers terug naar huis en namen een koel bad om vermoeidheid te verlichten; ja, zoals we dat vandaag hier op aarde doen.
Dit is bewezen dat water een van de belangrijkste voorwaarden is voor het ontstaan van leven in dit universum. Er was geen tekort aan water op die niet nader genoemde planeet. Dus net als onze kleine planeet Aarde, was die planeet ook vol overvloed aan leven.
Gaandeweg kwamen ze een heel eind in kennis en wetenschap. In lijn met de vooruitgang van de technologie werden op verschillende belangrijke plaatsen op aarde grote fabrieken, fabrieken en enorme projecten opgericht. De schone lucht van de planeet werd zeer snel vervuild en giftig.
Binnen een paar eeuwen stond de hele planeet vol met stadsafval. Op een gegeven moment realiseerden ze zich dat ze, om te overleven, op zoek moesten naar alternatieve accommodatie en onmiddellijk een nieuwe planeet moesten vinden. Als dat niet mogelijk is, zal de hele soort binnen enkele jaren uit de schoot van het universum verdwijnen.
De Dropers kozen er een paar dapperen uit. Met de beste wensen van iedereen gingen de ontdekkingsreizigers, het laatste redmiddel van de Dropers, aan boord van een geavanceerd ruimtevaartuig en gingen op zoek naar een nieuwe geschikte planeet. Iedereen op de expeditie nam een dagboek bij om de gang van zaken vast te leggen. Het dagboek van Droper is ook heel vreemd. Het is gewoon een schijf gemaakt van massief steen. Het lijkt niet op de kleurrijke dagboeken verpakt in het zachte papier van onze wereld.
Ze vlogen van melkweg naar melkweg. Duizenden planeten waren bezocht, maar geen enkele planeet was bewoonbaar. Uiteindelijk kwamen ze naar ons zonnestelsel. Het aantal planeten was hier ook minder. Ze hoefden dus niet de moeite te nemen om de groene aarde, de bron van het leven, te vinden. Het enorme ruimtevaartuig drong de atmosfeer van de aarde binnen en landde in een onbewoond gebied. De naam van die plek in het hart van de wereld is 'Tibet'.
Dropers bliezen hun laatste adem uit in de schone en zuivere lucht van deze wereld. Ze zagen eindelijk het gezicht van succes in deze reis van miljarden lichtjaren. Een paar Dropers schreven op dat moment dagboeken in hun hoofd. Dropa's reisverslag was gegraveerd op die rotsachtige schijf. Dit is het fascinerende verhaal van Dropa dat, voor het eerst, iedereen tot in de kern verbijstert.
Ze ontdekten de meest intrigerende gedenktekens van "Dropa"
In 1936 heeft een groep archeologen een aantal vreemde rotsschijven uit een grot in Tibet gered. Na een aantal jaren onderzoek beweert een professor de mysterieuze scripts die op de schijven zijn gegraveerd, te hebben kunnen ontcijferen. Daar hoort hij van de komst van een buitenaards wezen genaamd "Dropa" - van waaruit het verhaal van Dropa zijn ongelooflijke reis begon.
Velen accepteerden zijn claim. Nogmaals, veel mensen doen de zaak af als volledig nep. Maar wat is waar? Dropa-steen eigenlijk een dagboek is van de buitenaardse wezens (andere wereldwezens)? Of een gewone steen die in een grot in Tibet ligt??
Op zoek naar geschiedenis aan de Tibetaanse grens
Chi Puti, hoogleraar archeologie aan de Universiteit van Peking, ging vaak met zijn studenten op zoek naar ware historische feiten. Hij zocht vroeger naar belangrijke archeologische vindplaatsen in verschillende berggrotten, historische plaatsen, tempels enz.
Evenzo ging hij eind 1938 met een groep studenten op expeditie naar de Tibetaanse grens. Hij observeerde verschillende grotten in de bergen van Bayan-Kara-Ula (Bayan Har) in Tibet.
Plots vinden sommige studenten een vreemde grot. De grot zag er van buiten heel vreemd uit. De muren van de grot waren vrij glad. Om het bewoonbaar te maken, hakte Kara de stenen van de grot met een aantal zware machines en maakte het glad. Ze informeerden de professor over de grot.
Chu Puti ging met zijn groep de grot binnen. De binnenkant van de grot was behoorlijk warm. In een bepaald stadium van de zoektocht vonden ze verschillende omzoomde graven. De botten van de dode man, ongeveer 4 meter lang, waren naar buiten gekomen toen ze de grond van het graf groeven. Maar sommige botten, waaronder de schedel, waren veel groter dan normale mensen.
"Wiens schedel zou zo groot kunnen zijn?" Een leerling zei: "Misschien is het een gorilla of een aapskelet." Maar de professor heeft zijn antwoord wel verwerkt. "Wie zou een aap zo zorgvuldig begraven?"
Er was geen naambordje op het hoofd van het graf. Er was dus geen kans om te weten wiens graf dit zou kunnen zijn. In opdracht van de professor begonnen de studenten de grot verder te verkennen. Op een gegeven moment vinden ze honderden rotsschijven binnen een straal van ongeveer een voet. Verschillende natuurlijke voorwerpen, zoals de zon, maan, vogels, fruit, bomen, enz., werden zorgvuldig in de stenen uitgehouwen.
Professor Chi Puti keerde terug naar Peking met ongeveer honderd schijven. Hij vertelde over deze ontdekking aan andere professoren. Volgens zijn veronderstelling zijn de schijven ongeveer 12,000 jaar oud. Geleidelijk aan verspreidde het verhaal van deze rotsschijven zich buiten China naar de rest van de wereld. Onderzoekers noemen deze rotsschijven 'Dropa Stones'.
Het onderzoek is gestart met als doel de gebarentaal van het Dropa Stone-lichaam door te dringen. En de mensen van de wereld wachten gretig af. Iedereen wil weten of er een onbekend geheim verborgen zit in de duizenden tekens op de rots.
Dropa-mysterie en een 'Tsum Um Nui'
De raadselachtige schijfstenen werden eerst 'Dropa' genoemd door Tsum Um Nui, een mysterieuze onderzoeker van de Universiteit van Peking. Hij begon zijn onderzoek ongeveer twintig jaar na de ontdekking van de Dropa Stone. Na bijna vier jaar onderzoek was hij in staat om het mysterie van de ondoordringbare Dropers op te lossen.
Hij beweerde in een tijdschrift dat het reisverslag van een buitenaards volk genaamd 'Dropa' in hiërogliefen op de rots was geschreven. Zodra het woord 'alien' werd gehoord, was ieders aandacht ontroerd. Iedereen raakte geïnteresseerd in deze rotsachtige schijf, "Wat wil de man ermee zeggen? Is het de manipulatie van buitenaardse wezens?”
Volgens Tsum Um Nui is het precies het werk van buitenaardse wezens. Hij vertaalde een van de schijven volledig. De betekenis van zijn vertaling is,
Wij (Dropers) landen in een ruimteschip boven de wolken. Wij, onze kinderen, verstoppen ons in deze grot tot ongeveer tien zonsopgangen. Als we een paar dagen later de lokale bevolking ontmoeten, proberen we contact met hen op te nemen. We kwamen uit de grot omdat we met gebaren konden communiceren.
Vanaf dat moment werden de schijven bekend als Dropa Stones. Het volledige rapport van de studie uitgevoerd door Tsum Um Nui werd gepubliceerd in 1962. Maar de resultaten van zijn onderzoek werden niet geaccepteerd door andere reguliere onderzoekers.
Volgens hen is er een aanzienlijke inconsistentie in de vertaling van Dropa Stone door Tsum Um Nui. Hij slaagde er niet in om verschillende vragen van historici en archeologen te beantwoorden.
Tsum Um Nui zou in ballingschap zijn gegaan in Japan met de last van de mislukking in zijn hoofd. Hij stierf kort daarna. Velen zullen geschokt en verdrietig zijn om te horen van de schijnbaar tragische gevolgen van Tsum Um Nui. Maar het mysterie van Sum Um Nei is nog niet voorbij. Sterker nog, het is nog maar net begonnen! Na een tijdje komen we terug op dat mysterie.
Verder onderzoek door Russische wetenschappers
In 1986 werd de Dropa Stone overgebracht naar het laboratorium van de Russische wetenschapper Vyacheslav Saizev. Hij voerde verschillende experimenten uit op de externe eigenschappen van de schijf. Volgens hem is de structuur van Dropa-steen anders dan andere stenen die vaak op aarde worden gevonden. De rotsen zijn in feite een soort graniet waarin de hoeveelheid kobalt veel hoger is.
De aanwezigheid van kobalt heeft de steen extra stijf gemaakt dan normaal. Nu blijft de vraag, hoe hebben de bewoners van die tijd symbolen op deze harde rots gegraveerd? Het kleine formaat van de symbolen maakt het nog moeilijker om te antwoorden. Volgens Saizev was er in de oudheid geen methode om tussen dergelijke stenen te graveren!
Een speciale editie van het Sovjettijdschrift 'Sputnik' onthult veel meer vreemde informatie over deze steen. Russische wetenschappers hebben het gesteente met een oscillograaf onderzocht om te bevestigen dat het ooit als elektrische geleider werd gebruikt. Maar wanneer of hoe? Een goede verklaring konden ze niet geven.
Foto's van Ernst Wegerer
Een ander dubieus incident vond plaats in 1984. Een Oostenrijkse ingenieur genaamd Ernst Wegerer (Wegener) bezocht het Banpo Museum in China. Daar zag hij twee schijven van Dropa Stones.
Met toestemming van de autoriteiten legde hij de twee schijven vast op zijn camera. Later keerde hij terug naar Oostenrijk om camerabeelden te bekijken. Helaas werden de hiërogliefen op de schijf niet duidelijk vastgelegd door de flits van de camera.
Maar kort daarna werd de toenmalige algemeen directeur van het museum zonder reden ontslagen en werden de twee schijven vernietigd. In 1994 bezocht de Duitse wetenschapper Hartwig Hausdorf het Banpo Museum om meer te weten te komen over de schijf. De museumautoriteiten gaven aan hem hierover geen informatie te kunnen verstrekken.
Later bekeek hij documenten van de Chinese regering. Hausdorf doorzocht de documenten van de Chinese regering en vond nergens de naam van de Dropa-natie! Uiteindelijk werd er geen logische verklaring gevonden voor deze mysterieuze gebeurtenis.
'Tsum Um Nui' controverse
De spreekwoordelijke man van het Dropa Stone-onderzoek is verstrikt in de mysterieuze 'Tsum Um Nui'. Maar wetenschappers maakten kennis met Tsum Um Nui via een tijdschrift dat in 1972 werd gepubliceerd. Hij werd nooit in het openbaar gezien. Er is geen naam van Tsum Um Nui, behalve de Dropa Stone.
Er was een tijd dat er een gerucht ging dat Tsum Um Nui geen Chinese naam is. Hoogstwaarschijnlijk is het een Japanse naam. Zo werd het bestaan van Tsum Um Nui in twijfel getrokken en zijn vertaling werd ook betwist. Tsum Um Nui, die vanaf het begin geboorte gaf aan het mysterie, nam uiteindelijk afscheid omdat het een mysterie was.
Maar geleidelijk begon het Dropa-mysterie geconcentreerder te worden. Een tijdlang stonden archeologen sceptisch tegenover het onderzoek en het bestaan van persoonlijkheden als professor Chi Puti, Vyacheslav Saizev en Ernst Wegerer. Ten tijde van de ontdekking van de Dropa-steen woonden er twee stammen aan de Tibetaanse grens, de “Drokpa” en "Brommen".
Maar nergens in hun geschiedenis wordt melding gemaakt van dergelijke buitenaardse agressie. En Drokpa's zijn ongetwijfeld mensen, helemaal geen uitheemse soort! Hoewel er veel onderzoek is gedaan naar de Dropa Stones, is de voortgang van het onderzoek zeer verwaarloosbaar of geen vanwege verschillende verhitte controverses.
Als er geen goed antwoord is op het raadsel van Dropa Stones, zullen veel belangrijke feiten gehuld blijven in een onverklaarbaar mysterie. En als het hele ding is verzonnen, dan moet het mysterie worden beëindigd met specifiek bewijs.
