In 2008 onthulde een wetenschappelijk onderzoek een verbazingwekkend feit over de paleolithische mens - een aantal grotschilderingen, waarvan sommige wel 40,000 jaar oud waren, waren eigenlijk producten van complexe astronomie die onze primitieve voorouders in het verre verleden hadden verworven.
De oude schilderijen waarvan werd gedacht dat ze symbolen van prehistorische dieren waren, zijn eigenlijk oude sterrenkaarten, volgens wat experts onthulden in hun fascinerende ontdekking.
Vroege grotkunst laat zien dat mensen een geavanceerde kennis hadden van de nachtelijke hemel in de laatste ijstijd. Intellectueel waren ze nauwelijks anders dan wij vandaag. Maar deze specifieke grotschilderingen onthulden dat mensen meer dan 40,000 jaar geleden een geavanceerde kennis van sterren en sterrenbeelden hadden.
Het was tijdens het paleolithische tijdperk, of ook wel het oude stenen tijdperk genoemd - een periode in de prehistorie die zich onderscheidt door de oorspronkelijke ontwikkeling van stenen werktuigen die bijna 99% van de periode van de menselijke technologische prehistorie beslaat.
Oude sterrenkaarten
Volgens de baanbrekende wetenschappelijke studie gepubliceerd door de Universiteit van Edinburgh, beheersten oude mensen het verstrijken van de tijd door te kijken hoe sterren van positie aan de hemel veranderen. De oude kunstwerken, gevonden op verschillende plaatsen in Europa, zijn niet alleen afbeeldingen van wilde dieren, zoals eerder werd gedacht.
In plaats daarvan vertegenwoordigen dierensymbolen sterrenbeelden aan de nachtelijke hemel. Ze worden gebruikt om datums weer te geven en gebeurtenissen zoals asteroïdebotsingen, verduisteringen, meteorenregens, zonsopgang en zonsondergang, zonnewendes en equinoxen, maanfasen en dergelijke aan te duiden.
Wetenschappers suggereren dat oude volkeren perfect het effect begrepen dat werd veroorzaakt door de geleidelijke verandering in de rotatieas van de aarde. De ontdekking van dit fenomeen, de precessie van de equinoxen genoemd, werd eerder toegeschreven aan de oude Grieken.
Een van de hoofdonderzoekers, dr. Martin Sweatman, van de Universiteit van Edinburgh, legde uit: "Vroege grotkunst laat zien dat mensen een geavanceerde kennis hadden van de nachtelijke hemel in de laatste ijstijd. Intellectueel waren ze niet anders dan wij vandaag. tDeze bevindingen ondersteunen een theorie van meerdere effecten van kometen tijdens de menselijke ontwikkeling en zullen waarschijnlijk een revolutie teweegbrengen in de manier waarop prehistorische populaties worden bekeken."
Geavanceerde kennis van sterrenbeelden
Experts van de universiteiten van Edinburgh en Kent bestudeerden een aantal beroemde kunsten in oude grotten in Turkije, Spanje, Frankrijk en Duitsland. In hun diepgaande studie hadden ze het tijdperk van die rotskunst bereikt door de verven die door oude mensen werden gebruikt chemisch te dateren.
Vervolgens voorspelden de onderzoekers met behulp van computersoftware de positie van de sterren precies op het moment dat de schilderijen werden gemaakt. Hieruit bleek dat wat eerder kan zijn verschenen, als abstracte voorstellingen van dieren, kan worden geïnterpreteerd als sterrenbeelden zoals ze in het verre verleden zijn ontstaan.
Wetenschappers kwamen tot de conclusie dat deze ongelooflijke grotschilderingen een duidelijk bewijs zijn dat oude mensen een geavanceerde methode van timing gebruikten op basis van astronomische berekeningen. Dit alles, hoewel de grotschilderingen in de tijd tienduizenden jaren van elkaar gescheiden waren.
"Het oudste beeldhouwwerk ter wereld, de leeuwenman uit de Hohlenstein-Stadel-grot, uit 38,000 v.Chr., Werd ook als compatibel beschouwd met dit oeroude timingsysteem," onthulden experts in een verklaring van de Universiteit van Edinburgh.
Het mysterieuze beeldje zou de catastrofale inslag herdenken van een asteroïde die ongeveer 11,000 jaar geleden plaatsvond en het zogenaamde Younger Dryas Event initieerde, een periode van plotselinge afkoeling van het klimaat wereldwijd.
“De datum uitgehouwen in de 'Vulture Stone' van Göbekli Tepe wordt geïnterpreteerd als 10,950 v.Chr., binnen 250 jaar, " legden de wetenschappers in de studie uit. "Deze datum is geschreven met behulp van de precessie van de equinoxen, waarbij dierensymbolen de sterrenbeelden voorstellen die overeenkomen met de vier zonnewendes en equinoxen van dit jaar."
Conclusie
Deze grote ontdekking onthult dus de waarheid dat mensen duizenden jaren vóór de oude Grieken een complex begrip van tijd en ruimte hadden, aan wie de eerste studies van moderne astronomie worden toegeschreven. Niet alleen deze, er zijn verschillende andere gevallen, zoals de Sumerische Planisfeer Nebra Sky Disk, Babylonische kleitablet enz., die meer geavanceerde kennis van moderne astronomie impliceren die onze oude voorouders ooit hebben verworven.
