In de reguliere archeologie wordt algemeen erkend dat de beschaving begon in Irak, in het oude Mesopotamië, met de enorme Sumerische beschaving. Er is echter een archeologische vondst op de archeologische vindplaats Al Ubaid, waar verschillende pre-Sumerische 7,000 jaar oude artefacten werden ontdekt die mensachtige wezens met hagediskenmerken uitbeelden. Ja, we hebben het over echte standbeelden van mannelijke en vrouwelijke reptielen die in verschillende poses te zien zijn.
Ubaidiaanse beschaving
De Ubaidiaanse beschaving was een oude Mesopotamische cultuur die bestond tussen 4500 en 4000 v.Chr. De oorsprong van de Ubaidiërs, zoals die van de Sumeriërs, is onbekend. Ze woonden in enorme dorpsgemeenschappen in lemen huizen en hadden een verfijnde architectuur, landbouw en geïrrigeerde landbouw.
Grote T-vormige huizen, brede binnenplaatsen, geplaveide looppaden en voedselverwerkende apparatuur maakten allemaal deel uit van de huiselijke architectuur. Sommige van deze nederzettingen groeiden uit tot steden en er begonnen tempels en massieve bouwwerken te verschijnen, zoals in Eridu, Ur en uruk, de belangrijkste locaties van de Sumerische beschaving. Ur werd volgens de Soemerische literatuur beschouwd als de vroegste stad.
Tell Al'Ubaid is de belangrijkste locatie waar de vreemde artefacten werden opgegraven, maar er werden ook beeldjes ontdekt in Ur en Eridu. In 1919 was Harry Reginald Hal de eerste die de site groef. De Al'Ubaid-site bestaat uit een kleine heuvel met een diameter van ongeveer een halve kilometer en twee meter boven de grond.
De mysterieuze hagedisbeeldjes
Er werden mannelijke en vrouwelijke beeldjes ontdekt in verschillende poses, waarbij de meeste beeldjes een helm leken te dragen en een soort vulling op de schouders hadden. Andere figuren werden ontdekt met een staf of een scepter, vermoedelijk als symbool van rechtvaardigheid en gezag. Elke figuur heeft een unieke houding, maar het vreemdste is dat sommige vrouwelijke standbeelden pasgeborenen borstvoeding geven, waarbij de pasgeborene ook wordt afgebeeld als een hagedisachtig wezen.
De figuren hebben lange hoofden, amandelvormige ogen, lange taps toelopende gezichten en een hagedisachtige snuit. Het is onduidelijk wat ze moeten voorstellen. Hun poses, zoals een vrouwenfiguur die borstvoeding geeft, impliceren volgens archeologen niet dat het ceremoniële voorwerpen waren.
Hoewel we weten dat de slang in veel beschavingen een prominent symbool was om een verscheidenheid aan goden te symboliseren, geloven veel archeologen dat deze hagedisachtige wezens niet als goden werden aanbeden. Dus, wat moesten deze hagedisbeeldjes voorstellen?
Wat ze ook waren, ze leken belangrijk te zijn voor de oude Ubaidiërs. Zoals William Bramley opmerkt, was de slang een prominent symbool dat in verschillende beschavingen werd gebruikt om een groot aantal goden te symboliseren, zoals de Sumerische godheid. Enki, en de slang werd vervolgens aangenomen als het embleem voor de Brotherhood of the Snake. Is er een verband tussen het slangensymbool en hagedisvoorstellingen?
Soortgelijke wezens verschenen in veel culturen over de hele wereld
Onderzoekers onderzochten de zaak en ontdekten een intrigerend idee. We weten dat de Hopi Indianen in het noorden van Arizona hebben honderden jaren oude legendes over hun "Snake Brothers" die ondergrondse steden bouwden in heel Arizona, Mexico en Midden-Amerika. Bovendien werd de Tolteekse Maya-god van Gucumatz soms een 'slang van wijsheid' genoemd, die een rol speelde bij het onderwijzen van mensen.
De Cherokee en andere indianenstammen hebben ook verhalen over een reptielenras. Als gevolg hiervan zou het geen sprong zijn om te geloven dat ze hetzelfde hadden kunnen doen in andere delen van de wereld.
In India noemen enkele teksten en tradities de Naga, dit zijn reptielachtige wezens die ondergronds leven en regelmatig contact hebben met mensen. Indiase geschriften maken ook melding van een groep mannen die bekend staat als de "Sarpa", een reptielenras met slangachtige neuzen en slangachtige poten.
Tales of the Kappa, een mensachtig reptiel, zijn in heel Japan te horen. In het Midden-Oosten, waar de sculpturen werden ontdekt, zijn er ook aanwijzingen voor een reptielenras, evenals reptielachtige individuen, variërend van djinn tot draken en slangenmensen. Een slangenrace wordt tot in detail beschreven in het verloren gegane Book of Jasher.
Wie zijn de mysterieuze hagedissenmensen?
Veel mensen worden herinnerd aan een item dat in de Los Angeles Times van 27 januari verscheen als ze over deze sculpturen horen. De kop luidde: "Er wordt gejaagd op de catacombenstad van de hagedismensen."
De plot draait om een lang verloren gewaande stad van catacomben met onmetelijke rijkdom en documenten van een geavanceerde soort mensen. G. Warren Shufelt, een geofysicus en mijningenieur, raakte in beslag genomen door het blootleggen van de begraven stad onder Fort Moore Hill in de hoop de geheimen van het Lizard-volk te onthullen.
Meneer Shufelt dacht dat in de catacomben gouden tabletten verborgen waren met informatie die gunstig zou zijn voor het menselijk ras, aangezien The Lizard People van een veel beter intellectueel kaliber waren dan de huidige mensen. Hij was er zo zeker van dat hij een gat van 250 voet in de grond groef.
Meneer Shufelt gebruikte radioröntgenstralen om te schetsen wat volgens hem het patroon was van de tunnels en gewelven van de oude stad. Grote kamers in de koepels van de heuvels boven de stad van labyrinten huisvestten 1000 gezinnen.
Hij was er niet zeker van of het doolhof van tunnels vroeger toebehoorde aan het Lizard-volk, totdat hij Little Chief Greenleaf zag in de medicijnhut van de Hopi-indianen. Meneer Shufelt was er zeker van dat hij een van de ondergrondse steden van de hagedismensen had ontdekt nadat chef Greenleaf hem erover had geïnformeerd. In feite realiseerde meneer Shufelt zich dat de stad zelf op een hagedis leek nadat hij de lay-out van de tunnels had geanalyseerd.
Volgens de legende bezaten de Lizard People één sleutelkamer die diende als adresboek voor alle delen van de stad. Bovendien beweert het verhaal dat alle archieven van de stad zouden worden opgeslagen op gouden tabletten van XNUMX meter lang en XNUMX inch breed.
Laatste woorden
Hoewel de conventionele wetenschap het concept van een reptielenras verwerpt, kunnen ze geen betere verklaring bedenken voor deze 7,000 jaar oude reptielenbeelden. Degenen onder ons die buiten de gebaande paden denken, geloven dat het grootste deel van het raadsel al is opgelost.
