Waren de Maya-goden die hun geavanceerde kennis naar oude beschavingen brachten echt goden, of waren het oude buitenaardse wezens?
De oude Maya-beschaving van Midden-Amerika verrast archeologen en onderzoekers al tientallen jaren, terwijl de ene na de andere intrigerende ontdekking met betrekking tot deze oude cultuur nog steeds wordt gedaan.
De Maya's waren mensen die geobsedeerd waren door astronomie, met een zeer geavanceerde kalender die vandaag de dag nog steeds intrigerend is. Hoewel de Meso-Amerikaanse kalender niet door de Maya's is gemaakt, waren de uitbreidingen en verfijningen die door hen werden aangebracht het meest verfijnd.
In hun cultuur was er een "gevederde god in de vorm van een slang" die uit de lucht kwam en deze oude volkeren onder meer over astronomie, architectuur en constructie leerde.
Bekend als Quetzalcoatl in de Nahuatl-taal van de Azteken, of Kukulkan in Maya, werd deze entiteit zeer vereerd en vertelde hij de Maya's voor zijn vertrek dat hij op een dag naar de aarde zou terugkeren.
Deze datum van zijn terugkeer werd berekend om samen te vallen met het einde van de kalender, op 21 december 2012, wat veel opwinding en angst veroorzaakte, waardoor velen dachten dat dit het begin van de apocalyps zou kunnen zijn.
Hoewel deze profetie blijkbaar niet uitkwam, beroemde onderzoeker Erich von Däniken zegt dat hij gelooft dat deze datum werd berekend op basis van onze kalender, die enigszins dubbelzinnig is in relatie tot het begin, de geboorte van Christus.
Von Däniken beweert dat er ongeveer 20 jaar van fout kan zijn rond de dag dat we denken dat Christus werd geboren, als gevolg van misrekeningen in de veranderingen van de oude Juliaanse kalender naar de huidige Gregoriaanse kalender, waardoor onze voorspelling van de terugkeer van Quetzalcoatl wordt verdraaid. Dit zou betekenen dat we nog een paar jaar hebben om te zien of de Maya-voorspelling echt uitkomt.
Maar Von Däniken betwist dat de terugkeer van Quetzalcoatl niet een Gevederde Slang zou zijn die uit de lucht neerdaalt, maar mogelijk een buitenaards wezen.
Er is een terugkerend thema in de Maya-kunsten: menselijke gezichten bedekt door wat lijkt op helmen met ademhalingsapparatuur in hun mond. Von Däniken zegt dat deze apparaten die hun mond bedekken waarschijnlijk de lucht filteren om infecties door virussen of bacteriën te voorkomen.
De omslag van de sarcofaag van koning Pakal, gevonden in de Maya-stad Palenque, in het huidige Mexico, is hier een voorbeeld van en toont een reliëf dat kan worden geïnterpreteerd als een piloot in een vliegmachine, met vlammen en rook die van achteren komen. .
Terwijl archeologen beweren dat dit beeld de boom des levens of een afdaling naar de onderwereld voorstelt, beschrijven twee belangrijke inscripties rond het graf het als een "klim naar de kosmos".
In de sarcofaag werden de overblijfselen van deze oude heerser gevonden, zijn lichaam was aanzienlijk langer dan de gemiddelde lengte van de oude Maya's en leek een ongebruikelijke botstructuur te hebben. Van Pakal is ook bekend dat hij 68 jaar lang de Maya's heeft geregeerd en 80 jaar heeft geleefd, veel meer dan de gemiddelde levensduur van die tijd.
Hadden de Maya's contacten met buitenaardse wezens?
Er zijn nog steeds onverklaarbare ontdekkingen gedaan met betrekking tot de oude Maya's, die nieuwsgierigheid opwekken en het idee voeden dat ze mogelijk zijn bezocht door oude buitenaardse goden. De stad Tikal, met zijn prachtige piramides, is een andere anomalie die bijdraagt aan de mysteries rond de Maya-beschaving.
Tikal, ontdekt in een regenwoud in Guatemala, was een van de grootste bevolking en culturele centra van de Maya-beschaving, gevuld met tempels, paleizen, piramides, woningen, monumenten en zelfs stadions voor het rituele balspel. Het was een grote stad met een potentieel om tot 200,000 inwoners te huisvesten, maar met een heel eigenaardig kenmerk, het ligt 40 kilometer van de dichtstbijzijnde waterbron.
Normaal gesproken bouwen beschavingen hun steden dicht bij waterbronnen, maar waarom zouden de Maya's zo hard hebben gewerkt om op zo'n ongemakkelijke plek een stad van deze omvang te bouwen?
Von Däniken wijst naar een van de symbolen op een getrapte piramide, waar een inscriptie zegt dat Tikal een heilige plaats was, bezocht door oude goden die uit de hemel neerdaalden.
De Maya's bouwden indrukwekkende piramides in hun uitgestrekte rijk, waarvan 60 in Tikal en andere van hun meest bekende piramides, waaronder de Tempel van Quetzalcoatl, de Tempel van de Zon en de Tempel van de Maan, zijn te vinden in Teotihuacan. piramides staan in lijn met de drie sterren in de gordel van het sterrenbeeld Orion, evenals de piramides van Gizeh.
Deze Teotihuacan-piramides werden gebouwd onder een laag Mica, een mineraal dat nergens in Midden-Amerika voorkomt, en dit materiaal zou moeten worden gewonnen en vervoerd vanuit de dichtstbijzijnde mijn, gelegen in Brazilië, over een afstand van meer dan 4,000 kilometer, en zonder de luxe van wielen.
Mica is een type zeer geleidend kristal dat wordt gebruikt in onze moderne technologie in radiofrequentiecondensatoren en als isolator in hoogspanningsapparatuur omdat het een hoge weerstand tegen hitte en vuur heeft, feiten die zijn aanwezigheid in de ondergrond van deze piramides nog steeds doen meer intrigerend.
Een andere recente en zeer interessante ontdekking die onder de Teotihuacan-tempels is gevonden, is de aanwezigheid van Mercurius en, net zoals Mica een geleidend kristal is, is Mercurius een elektrisch geleidend metaal dat aan de andere kant van de wereld wordt genoemd, in de Veda's, het oude heilige teksten uit India, zoals de brandstofbron Vimanas, de “vliegende wagens van de goden”.
Het idee om kwik te gebruiken als brandstof voor ruimtevaartuigen is niet irrationeel voor de wetenschap. NASA experimenteerde met kwik in de jaren '60, tijdens de SERT-missies. De twee ruimtevaartuigen in deze serie, SERT-I en SERT-II, zijn ontworpen om het concept van ionenaandrijving te testen. Met een ionenmotor duwen krachtige magneten in het ruimtevaartuig kleine geladen deeltjes met hoge snelheden weg, waardoor stuwkracht wordt gegenereerd. De huidige ionenmotoren gebruiken gewoonlijk krypton of xenon in plaats van kwik.
Kwik is veel zwaarder dan xenon of krypton, dus ruimtevaartuigen die ze vervoeren zouden meer stuwkracht kunnen genereren. Tijdens de SERT-testmissies gebruikten de satellietmotoren echter kwik. Natuurlijk is kwik ook een gevaarlijk neurotoxine, dus NASA stopte met het gebruik ervan na SERT.
Terwijl de conventionele archeologie het gebruik van kwik alleen interpreteert als een oude fascinatie voor een glanzende substantie, maar zeer giftig voor de mens, geloven anderen dat het gebruikt kan zijn op lanceerplatforms van ruimtevaartuigen en als brandstofbron voor de technologie van de oude buitenaardse goden.
