Lycurgus Cup: bewijs van "nanotechnologie" die 1,600 jaar geleden werd gebruikt!

Volgens wetenschappers werd nanotechnologie bijna 1,700 jaar geleden voor het eerst ontdekt in het oude Rome en is het niet een van de vele voorbeelden van moderne technologie die wordt toegeschreven aan onze geavanceerde samenleving. Een kelk die ergens tussen 290 en 325 is gemaakt, is het ultieme bewijs dat oude culturen duizenden jaren geleden geavanceerde technologie gebruikten.

Lycurgus Cup: bewijs van "nanotechnologie" die 1,600 jaar geleden werd gebruikt! 1
Medisch concept op het gebied van nanotechnologie. Een nanobot bestudeert of doodt een virus. 3D illustratie. © Afbeelding tegoed: Anolkil | Licentie van DreamsTime.com (Redactioneel/commercieel gebruik Stock Photo, ID:151485350)

Nanotechnologie is waarschijnlijk een van de belangrijkste mijlpalen van de afgelopen decennia. Door de technologische explosie heeft de moderne mens kunnen werken met systemen die tussen de honderd en een miljard keer kleiner zijn dan een meter; waar de materialen bijzondere eigenschappen krijgen. Het begin van nanotechnologie gaat echter minstens 1,700 jaar terug.

Maar waar is het bewijs? Welnu, een overblijfsel uit de tijd van het Romeinse rijk, bekend als de "Lycurgus Cup", lijkt aan te tonen dat oude Romeinse ambachtslieden 1,600 jaar geleden van nanotechnologie afwisten. De Lycurgus Cup is een uitstekende weergave van oude technologie.

Roman Lycurgus Cup is een 1,600 jaar oude jadegroene Romeinse kelk. Wanneer je een lichtbron erin plaatst, verandert deze op magische wijze van kleur. Het lijkt jadegroen wanneer het van voren wordt verlicht, maar bloedrood wanneer het van achteren of van binnen wordt verlicht.
Roman Lycurgus Cup is een 1,600 jaar oude jadegroene Romeinse kelk. Wanneer je een lichtbron erin plaatst, verandert deze op magische wijze van kleur. Het lijkt jadegroen wanneer het van voren wordt verlicht, maar bloedrood wanneer het van achteren of van binnen wordt verlicht.

De Lycurgus Cup wordt beschouwd als een van de technisch meest geavanceerde glasobjecten die vóór het moderne tijdperk zijn geproduceerd. Deskundigen zijn ervan overtuigd dat de kelk die tussen 290 en 325 werd gemaakt, het definitieve bewijs is dat laat zien hoe ingenieus de oude ambachtslieden waren.

Lycurgus beker
De beker is een voorbeeld van het diatreta- of kooikop-type waarbij het glas werd weggesneden om figuren in hoog reliëf te creëren die aan het binnenoppervlak zijn bevestigd met kleine verborgen bruggetjes achter de figuren. De beker is zo genoemd omdat hij de mythe weergeeft van Lycurgus verstrengeld in een wijnstok © Flickr / Carole Raddato

De afbeeldingen van kleine glassculpturen in de kelk tonen scènes uit de dood van koning Lycurgus van Thracië. Hoewel het glas met het blote oog een doffe groene kleur lijkt te hebben wanneer er een lamp achter wordt geplaatst, vertonen ze een doorschijnende rode kleur; effect bereikt door het inbedden van kleine deeltjes goud en zilver in het glas, zoals gerapporteerd door het Smithsonian Institution.

Lycurgus beker
Gezien in gereflecteerd licht, zoals op deze flitsfoto, is het dichroïsche glas van de beker groen van kleur, terwijl het glas er bij doorvallend licht rood uitziet © Johnbod

De tests lieten interessante resultaten zien

Toen Britse onderzoekers de fragmenten door een microscoop onderzochten, ontdekten ze dat de diameter waartoe de metaaldeeltjes werden verkleind gelijk was aan 50 nanometer - dat komt overeen met een duizendste van een zoutkorrel.

Dit is momenteel moeilijk te realiseren, wat op dat moment een enorme ontwikkeling zou hebben betekend die absoluut onbekend was. Bovendien geven experts aan dat het "Exact mengsel" van edelmetalen in de samenstelling van het object laat zien dat de oude Romeinen precies wisten wat ze deden. Sinds 1958 blijft de Lycurgus Cup in het British Museum.

Oude nanotechnologie die echt werkt

Maar hoe werkt dat? Welnu, wanneer het licht op het glas valt, hebben de elektronen die tot de metalen vlekken behoren de neiging te trillen op een manier die de kleur verandert, afhankelijk van de positie van de waarnemer. Het simpelweg toevoegen van goud en zilver aan glas levert echter niet automatisch die unieke optische eigenschap op. Om dit te bereiken, is een zo gecontroleerd en zorgvuldig proces vereist dat veel experts de mogelijkheid uitsluiten dat de Romeinen het verbazingwekkende stuk per ongeluk hebben geproduceerd, zoals sommigen suggereren.

Bovendien suggereert het exacte mengsel van metalen dat de Romeinen begonnen te begrijpen hoe ze nanodeeltjes moesten gebruiken. Ze ontdekten dat het toevoegen van edelmetalen aan gesmolten glas het rood kan kleuren en ongebruikelijke kleurveranderende effecten kan veroorzaken.

Maar volgens de onderzoekers in de studie "The Cup of Lycurgus - Roman Nanotechnology", het was een te gecompliceerde techniek om lang mee te gaan. Eeuwen later was de prachtige beker echter de inspiratie voor hedendaags nanoplasmonisch onderzoek.

Gang Logan Liu, een ingenieur aan de Universiteit van Illinois in Urbana-Champaign, zei: “De Romeinen wisten hoe ze nanodeeltjes moesten maken en gebruiken om tot prachtige kunst te komen… .. We willen zien of dit wetenschappelijke toepassingen kan hebben. '

Lycurgus 'waanzin
Bovenste register van dit rituele watervat versierd met de scène van Lycurgus 'waanzin. De Thracische koning, nadat hij zijn vrouw heeft vermoord, bedreigt Dionysus met zijn zwaard. Aeschylus schreef een (verloren) tetralogie over de legende van Lycurgus, en de Thracische koning verschijnt af en toe op oude vaasschilderijen, waarbij hij zijn vrouw of zoon afslacht.

De originele Lycurgus-beker uit de vierde eeuw na Christus, die waarschijnlijk alleen voor speciale gelegenheden werd meegenomen, beeldt koning Lycurgus af die verstrikt is geraakt in een wirwar van wijnstokken, vermoedelijk wegens slechte daden begaan tegen Dionysus - de Griekse god van de wijn. Als uitvinders erin slagen om een ​​nieuwe detectietool te ontwikkelen op basis van deze oude technologie, is het de beurt aan Lycurgus om te strikken.