Een van de belangrijkste redenen waarom we vandaag de dag gefascineerd blijven door oude bouwwerken, is het mysterie van hoe vaak massieve stenen werden gesneden en met onverklaarbare precisie in elkaar werden gezet. Als je je eigen ogen gebruikt, wordt een duidelijke fout in het reguliere verhaal overduidelijk duidelijk.
Traditionele verklaringen suggereren dat gewone, primitieve gereedschappen in combinatie met buitengewone prestaties van menselijke inspanning het allemaal mogelijk maakten. Er is geen goede verklaring waarom bouwtechnieken en ontwerpen zoveel overeenkomsten delen over de hele planeet nu het grote geheel naar voren komt.
Ontbrekende koppelingen
Behalve het mysterie van de constructie is er nog een ontbrekende schakel: wat is er met de gereedschappen gebeurd? En waarom zien we geen opgenomen informatie die deze verbazingwekkende constructiemethoden verklaart?
Waren deze methoden met opzet geheim gehouden, of hebben de antwoorden ons de hele tijd in de ogen gekeken? Is de reden dat we geen duidelijk bewijs van gereedschappen hebben gevonden, omdat een van de gereedschappen kortstondig geluid en trillingen is? En is er nog een reden omdat we de gebruikte tools verkeerd hebben begrepen?
De 'zeilstenen van Egypte'
Een oud verslag van een oude Arabische historicus en geograaf suggereert dat de Egyptenaren geluid gebruikten om enorme blokken steen te vervoeren. Bekend als de Herodotus van de Arabieren, schreef hij tegen 947 na Christus een eeuwenoude legende op. Het ongelooflijke verhaal dat al-Mas'udi ontdekte, ging precies als volgt:
“Bij het bouwen van de piramides plaatsten hun makers zorgvuldig wat werd beschreven als magische papyrus onder de randen van de machtige stenen die bij het bouwproces zouden worden gebruikt. Toen werden de stenen een voor een getroffen door wat merkwaardig en nogal raadselachtig was, alleen beschreven als een staaf van metaal. Zie, de stenen begonnen toen langzaam de lucht in te stijgen, en - als plichtsgetrouwe soldaten die zonder twijfel bevelen opvolgden - gingen ze langzaam, methodisch, uit één bestand verder, een aantal voet boven een geplaveid pad dat aan beide zijden werd omringd door soortgelijke, mysterieuze metalen staven. "
De was-scepter
We hebben allemaal Egyptische goden zoals Anubis gezien, staande met een vreemde staaf in zijn hand, zoals op de foto hierboven. Maar niet veel mensen weten wat dat object is. Het wordt een was-scepter genoemd, een staf met een gevorkte basis en bedekt met een puntige kop in de vorm van een gestileerde hoektand of een ander dier. De staaf is dun en perfect recht en wordt geassocieerd met andere mysterieuze objecten zoals de Ankh en de Djed. Waren ze louter symbolisch, of zouden ze een soort gereedschap kunnen zijn?
Volgens de Ancient History Encyclopedia zijn deze objecten symbolen die koninklijke macht en heerschappij vertegenwoordigen.
“De drie belangrijkste symbolen, die vaak voorkomen in allerlei Egyptische kunstwerken, van amuletten tot architectuur, waren de ankh, de djed en de was scepter. Deze werden vaak gecombineerd in inscripties en verschijnen vaak samen in een groep of afzonderlijk op sarcofagen. In het geval van elk van deze vertegenwoordigt de vorm de eeuwige waarde van het concept: de ankh vertegenwoordigde het leven; de djed-stabiliteit; het was macht. "
In sommige afbeeldingen worden Was-scepters gezien die het dak van een heiligdom ondersteunen terwijl Horus toekijkt. Evenzo wordt de Djed gezien op de lateien van de tempel die de lucht lijken te houden in het complex van Djoser in Saqqara.
Een video van Ancient Architects verkent dit idee en toont voorbeelden van stemvorken die door de Egyptenaren werden gebruikt. Verteller Matthew Sibson uit het VK werpt een aantal fascinerende ideeën op over hoe de Egyptenaren mogelijk voorwerpen zoals de Was-scepter en stemvorken hebben gebruikt om door de hardste stenen te snijden met behulp van de kracht van geluid en trillingen.
https://youtu.be/7H2-BawRLGw
Een afbeelding van stemvorken is te zien op een standbeeld van Isis en Anubis, die elk een staaf vasthouden. Tussen de goden toont een gravure twee stemvorken die lijken te zijn verbonden door draden. Onder de vorken is een afgerond object met vier tanden gecentreerd, en het lijkt bijna alsof een pijl naar boven wijst.
In de video brengt Sibson een interessante maar niet-geverifieerde e-mail op de website KeelyNet.com uit 1997. De e-mail suggereert dat egyptologen oude stemvorken hebben gevonden en ze misschien als "afwijkend" hebben bestempeld terwijl ze zich niet konden voorstellen wat hun doel was.
'Enkele jaren geleden koos een Amerikaanse vriend het slot van een deur die naar een opslagruimte van een Egyptisch museum leidde van ongeveer 8 meter bij drie meter. Binnenin vond ze 'honderden' van wat ze omschreef als 'stemvorken'.
Deze varieerden in grootte van ongeveer 8 inch tot ongeveer 8 of 9 voet totale lengte en leken op katapulten, maar met een strakke draad gespannen tussen de tanden van de vork. ' Ze benadrukt overigens dat dit beslist geen non-ferro was, maar 'staal'.
Deze objecten leken op een letter 'U' met een handvat (een beetje als een hooivork) en als het draad werd geplukt, trilden ze langdurig.
Het komt bij me op om me af te vragen of deze apparaten misschien geharde gereedschapsbits aan de onderkant van hun handvatten hadden bevestigd en of ze misschien zijn gebruikt voor het snijden of graveren van steen, nadat ze in trilling waren gebracht. "
Hoewel de e-mail op zijn best slechts anekdotisch bewijs is, lijkt het de hiëroglief van stemvorken op het standbeeld van Isis en Anubis te bevestigen, met draad tussen de tanden.
Vervolgens zien we een veel ouder Sumerisch cilinderzegel met een figuur die vasthoudt wat lijkt op een stemvork. Zoals je meer ziet, lijkt het erop dat oude mensen veel meer wisten over de effecten van geluid en trillingen dan we momenteel begrijpen.
Tegenwoordig leren we nieuwe manieren om naar oude structuren te kijken. Archeoaccoustics onthult hoe geluid een cruciale rol speelde bij de bouw van sites over de hele wereld. Ondertussen onthult de studie van cymatica hoe trillingen de geometrie van materie op ingewikkelde en onverklaarbare manieren veranderen. Bovendien ontvouwen de mysteries van de kwantummechanica zich naarmate we nieuwe deeltjes vinden en kunstmatige intelligentie-algoritmen gebruiken om te ontdekken hoe materie zelf werkt.
Zouden we eindelijk het stadium kunnen bereiken waarop we precies zullen beginnen te begrijpen hoe de oude mensen van de wereld wereldwijd enorme monumenten hebben gecreëerd?
