Gelegen in het Peruaanse Andesgebergte, op een hoog, dor terras met uitzicht op een weelderige riviervallei, staat een reeks Amerikaanse piramides die veel ouder kunnen zijn dan de Egyptische piramides. Het zijn de overblijfselen van de oude stad Caral, die ook wel de "oudste samenleving in Amerika."
De heilige stad Caral is een van de oudste steden die ooit zijn ontdekt, met wortels die teruggaan tot onder andere Mesopotamië, het oude Egypte, China en Meso-Amerika. Het wordt gekenmerkt door prachtige piramides, een groot rond plein en natuurlijk een enorme arena waar gladiatorengevechten of theatrale evenementen zouden worden opgevoerd voor een grote menigte.
Caral werd in 1905 ontdekt door een Duitse archeoloog genaamd Max Uhle, die op dat moment een uitgebreide studie deed van oude Peruaanse steden en begraafplaatsen. Uhle was geïntrigeerd door het tafereel, maar hij was zich er pas later van bewust dat de grote heuvels voor hem echte piramides waren.
Die ontdekking werd pas in de jaren zeventig door archeologen gedaan. Ondanks dit alles zou het nog twee decennia duren voordat de Peruaanse archeologe Ruth Shady systematische opgravingen in de regio begon uit te voeren.
Shady begon in 1993 met een tweejarig onderzoek van de Supe-vallei, waarbij ze in de weekenden werkte met de hulp van haar studenten. Het onderzoek resulteerde in de ontdekking van maar liefst 18 verschillende nederzettingen, die ze in haar boek documenteerde.
Niemand wist hoe oud ze waren, maar de overeenkomsten tussen de steden en hun meer rudimentaire technologieën suggereerden dat ze behoorden tot één enkele, oude samenleving die voorafging aan alle andere culturen in het gebied.
De piramides die je vandaag ziet, werden gebouwd rond 2,600 v.Chr., en hoewel het werk rond die tijd een tijdje werd onderbroken, geloven onderzoekers dat het proces doorging tot ongeveer 2,000 v.Chr. In termen van leeftijd zijn ze ongeveer gelijk aan de piramides van Gizeh en de Egyptische piramides die voor Cheops werden gebouwd, respectievelijk tussen 2,600 en 2480 voor Christus.
Hoewel de Peruaanse stad Caral naar schatting al zo'n 5,000 jaar bestaat, lijkt de bevolking behoorlijk intelligent te zijn geweest, zoals blijkt uit het feit dat ze ondergrondse leidingen gebruikten om hun vuren te laten branden, ongeacht het weer buiten.
Het is ook vreemd om te bedenken hoe dichtbevolkt Caral was, maar er zijn daar nooit kantelen of wapens, of zelfs misvormde lichamen opgegraven. In plaats daarvan ontdekten de teams 32 fluiten gemaakt van condor- en pelikaanbotten, evenals 37 kornetten gemaakt van lama- en hertenbotten, die ze gebruikten om muziek te spelen.
De stad heeft een oppervlakte van ongeveer 60 hectare (150 acres) en heeft een bevolking van meer dan 3,000 mensen. Er waren veel prachtige tempels en herenhuizen in het gebied, evenals de eerder genoemde waanzinnig grote arena. Omdat niemand weet waarom ze al die jaren geleden wisten hoe ze ventilatiesystemen moesten bedienen, is er een overvloed aan mogelijkheden voorgesteld in een poging om uit te leggen waarom ze het deden.
Op dit moment is het een enige veronderstelling dat ze het hebben geleerd van een intelligent buitenaards ras; geen sluitend bewijs is aangetoond om deze hypothese te ondersteunen.
Tot eer van Tommie S. Montgomery waren de irrigatiekanalen die door de hele stad ontstonden zo uitzonderlijk dat ze zelfs naar de huidige maatstaven als meesters in hun vak zouden worden beschouwd.
Uiteindelijk werd Caral rond 1,800 voor Christus verlaten toen de inwoners werden gedwongen te evacueren vanwege een langdurige droogte, waardoor ze moesten zoeken naar een nieuw huis of gezicht dat levend in het zand werd begraven.
