Paracas is een woestijnschiereiland gelegen in de provincie Pisco, in de Ica-regio, aan de zuidkust van Peru. Het is hier dat de Peruaanse archeoloog Julio C. Tello een van de meest mysterieuze ontdekkingen deed in 1928. Tijdens de opgravingen ontdekte Tello een complexe en verfijnde begraafplaats in de ruwe grond van de Paracas-woestijn.
In de enigmatische graven ontdekte Tello een reeks controversiële menselijke resten die voor altijd zouden veranderen hoe we naar onze voorouders en onze oorsprong kijken. De lichamen in de graven hadden enkele van de grootste langwerpige schedels die ooit op de planeet zijn ontdekt, de zogenaamde Paracas-schedels. De Peruaanse archeoloog ontdekte meer dan 300 mysterieuze schedels waarvan wordt aangenomen dat ze minstens 3,000 jaar oud zijn.
Alsof de vorm van de schedels niet mysterieus genoeg was, presenteert een recente DNA-analyse die is uitgevoerd op enkele van de schedels enkele van de meest raadselachtige en ongelooflijke resultaten die alles wat we weten over de menselijke evolutionaire boom en oorsprong in twijfel trekken.
Het mysterie achter de Paracas-schedels
Vervorming van de schedel: een oude religieuze praktijk
Terwijl verschillende culturen over de hele wereld schedelvervorming (verlenging) beoefenden, waren de gebruikte technieken verschillend, wat betekent dat de resultaten ook niet hetzelfde waren. Er zijn bepaalde Zuid-Amerikaanse stammen die 'schedels van baby's vastbonden' om hun vorm te veranderen, wat resulteerde in een drastisch langwerpige schedelvorm. Door gedurende een lange periode constante druk uit te oefenen met behulp van oude gereedschappen, slaagden de stammen erin om schedelvervormingen uit te voeren die ook in oude culturen in Afrika voorkomen.
Hoewel dit type schedelvervorming de vorm van de schedel veranderde, veranderde het de grootte, het gewicht of het volume van de schedel niet, die allemaal karakteristieke kenmerken zijn van gewone menselijke schedels.
Dit is precies waar de kenmerken van de Paracas-schedels het meest interessant blijken te zijn. Paracas-schedels zijn allesbehalve gewoon. Paracas-schedels zijn minstens 25% groter en tot 60% zwaarder dan de schedels van gewone mensen. De onderzoekers zijn ervan overtuigd dat deze kenmerken niet konden worden bereikt met de technieken die door de stammen werden gebruikt, zoals sommige wetenschappers suggereren. Ze verschillen niet alleen in gewicht, maar de schedels van Paracas zijn ook structureel verschillend en hebben slechts één wandplaat terwijl normale mensen er twee hebben.
Deze vreemde kenmerken dragen al decennia bij aan het mysterie, omdat onderzoekers nog steeds geen idee hebben wie deze individuen met zulke langwerpige schedels ooit waren.
Latere tests maakten de schedels van Paracas raadselachtiger
De directeur van het Paracas Museum of History stuurde vijf monsters van Paracas-schedels voor genetische tests en de resultaten waren fascinerend. Monsters bestaande uit haar, tanden, huid en enkele fragmenten van schedelbeenderen gaven ongelooflijke details die het mysterie rond deze afwijkende schedels hebben aangewakkerd. Het genetisch laboratorium waar de monsters naartoe zijn gestuurd, was niet eerder geïnformeerd over de herkomst van de schedels om 'beïnvloeding van de resultaten' te voorkomen.
Interessant is dat mitochondriaal DNA, dat is geërfd van de moeder, mutaties vertoonde die onbekend waren bij een mens, primaat of dier dat op planeet Aarde werd gevonden. De mutaties die aanwezig zijn in de schedelmonsters van Paracas suggereren dat de onderzoekers te maken hadden met een geheel nieuwe 'mens', heel anders dan Homo sapiens, Neanderthalers en Denisovans. De vergelijkbare resultaten werden gevonden bij de tests die werden uitgevoerd op Star Child Skull die rond 1930 werd ontdekt in een mijntunnel ongeveer 100 kilometer ten zuidwesten van Chihuahua, Mexico.
De mensen in de schedels van Paracas waren naar verluidt zo biologisch verschillend dat het voor mensen onmogelijk zou zijn geweest om met hen te kruisen. "Ik weet niet zeker of dit in de bekende evolutionaire boom past," schreef de geneticus.
Wie waren deze mysterieuze wezens? Zijn ze afzonderlijk op aarde geëvolueerd? Wat zorgde ervoor dat ze zulke drastische verschillen hadden met gewone mensen? En is het mogelijk dat deze wezens niet van de aarde kwamen? Al deze mogelijkheden zijn theorieën die op basis van het huidige bewijs niet teniet kunnen worden gedaan. Alles wat we tot nu toe weten, is dat er veel dingen zijn die het begrip van onderzoekers, historici en wetenschappers te boven gaan. Het is mogelijk dat de vraag of we alleen in het universum zijn, toch beantwoord kan worden dankzij de schedels van Paracas.
