Hij verdween decennia geleden na de moord op de oppas van de familie. Nu de Britse aristocraat Richard John Bingham, de 7e Graaf van Lucan, of beter bekend als Lord Lucan, is officieel voor dood achtergelaten, maar het mysterie over zijn verdwijning gaat door. En zijn verblijfplaats voedde decennia van speculatie.
De oppas, Sandra Rivett, werd geslagen tot ze stierf op 7 november 1974. Diezelfde dag verdween Bingham. In 1999 werd hij vermoedelijk overleden, maar pas in februari 2016 gaf de officiële verklaring zijn zoon het recht om zijn titel te erven.
Gokschulden en depressie duwen Lucans naar een leven vol hel
Richard John Bingham, de 7e graaf van Lucan, ontmoette zijn toekomstige vrouw, Veronica Duncan, begin 1963 op een golfevenement in Londen. In november van datzelfde jaar trouwden ze. Helaas stond hun huwelijk vanaf het begin onder zware druk. Lord Lucan had een ernstig gokprobleem ontwikkeld, waardoor hij een aanzienlijk deel van het geld van de familie verloor en zichzelf in de schulden stortte.
Wat hun huwelijksproblemen nog groter maakte, was het feit dat Lady Lucan aan een ernstige depressie leed. Nadat ze elk van hun drie kinderen had gebaard, leed ze aan een postpartumdepressie die werd behandeld met verschillende antidepressiva die haar geestelijke gezondheid in de daaropvolgende jaren in gevaar brachten. Men zei dat Lord Lucan aanvankelijk begrip had voor de toestand van zijn vrouw, maar uiteindelijk werd hij overweldigd en in wezen uitgecheckt.
De combinatie van haar depressie en zijn gokprobleem was te veel voor het paar; Lord Lucan begon gewelddadig uit te halen naar zijn vrouw, en hun huwelijk viel in 1973 uiteen. Hij verliet het ouderlijk huis en ging naar een appartement in de buurt.
Lord Lucan bedacht een plan dat verkeerd liep en hij verdween!
Er wordt meestal aangenomen dat Bingham op 7 november 1974 een plan bedacht om zijn vrouw te vermoorden, maar per ongeluk hun 29-jarige oppas, Sandra Rivett, vermoordde - een tragisch geval van identiteitsverwisseling. Als oppas van de drie Lucan-kinderen had Rivett meestal donderdagavond vrij.
Die donderdag was ze echter thuis gebleven en was ze rond 9 uur thee aan het zetten voor het gezin. Ze ging naar beneden om thee te zetten in de kelder, waar de lichten beneden niet werkten. Ze was ongeveer even lang en even gebouwd als Lady Lucan, en in het donker zou het moeilijk zijn geweest om de twee uit elkaar te houden.
Toen Rivett niet meteen terugkwam, ging Lady Lucan naar beneden om het te onderzoeken en werd aangevallen door een man in het donker. Ze wist te ontsnappen en rende naar een plaatselijke pub voor hulp, maar Sandra Rivett had niet zoveel geluk. Ze was doodgeslagen met een loden pijp. Lady Lucan vertelde de autoriteiten dat haar man de man was die haar aanviel en de oppas vermoordde.
George Weiss, een van de gokvrienden van Lord Lucan, beweerde dat de heer had besproken hoe hij de dag ervoor de moord op zijn vrouw beraamde tijdens een spelletje backgammon. Weiss zei, 'Hij ging die dag naar zijn huis met het idee om zijn vrouw te vermoorden. Hij zag geen weg terug naar het gezinsleven en het leven van zijn kinderen. "
Toen de politie bij het huis van de familie Lucan arriveerde, vonden ze een pijp en het lichaam van Sandra Rivett in de kelder. Lord Lucan was in een geleende auto naar het huis van een goede vriend, Susan Maxwell-Scott, gevlucht. Nadat hij Maxwell-Scott zijn kant van het verhaal had verteld, verliet hij haar huis rond 1 uur; zij was de laatste persoon die hem levend zag.
Toen de politie het appartement van Lord Lucan doorzocht, vonden ze zijn portemonnee, paspoort en autosleutels. De auto waarin hij reed, werd een paar dagen later achtergelaten aan de kust gevonden. Er waren bloedvlekken op het voertuig en de politie vond een pijp die leek op het wapen dat werd gebruikt om Sandra Rivett te doden.
Een onschuldig huisdier was naar verluidt een slachtoffer van de hechtenis van de Lucans
De scheiding van Lord en Lady Lucan was erg moeilijk geweest voor hun drie kinderen. De vader woonde niet bij hen, dus besloot Lord Lucan om de kinderen een kitten te kopen als vredesoffer na hun scheiding in 1973. Echter, een paar uur nadat hij hun nieuwe huisdier bij het ouderlijk huis had afgeleverd, werd het kitten naar verluidt met een doorgesneden keel in zijn brievenbus geduwd.
Lord Lucan geloofde dat zijn vrouw het kitten uit wrok had gedood, en het maakte hem woedend. Het zou hem ook hebben doen geloven dat zijn vrouw niet langer mentaal stabiel genoeg was om voor hun kinderen te zorgen. Tot haar dood geloofde Lady Lucan dat het het kitten was dat haar man over de rand stuurde en hem in een moordenaar veranderde.
Lord en Lady Lucan hadden zeer verschillende versies van wat er gebeurde in de nacht van de moord
Zowel Lord als Lady Lucan hadden hun eigen versie van hoe de gebeurtenissen op de avond van de moord zich ontvouwden. Nadat hij het toneel had verlaten, ging Lord Lucan naar het huis van een vriend en vertelde het verhaal van hoe hij langs liep en zijn vrouw door het raam zag, opgesloten in een strijd met een vreemde man.
Hij ging naar binnen om te helpen, gleed uit over een plas bloed en joeg de indringer af. Hij beweerde dat zijn vrouw hysterisch was en beschuldigde hem ervan iemand te hebben ingehuurd om haar te vermoorden. Nadat ze naar de plaatselijke pub rende om hulp te halen, besefte Lord Lucan hoe slecht het er voor hem uit zou zien en vluchtte.
Later die avond schreef hij meerdere brieven, een aan de eigenaar van de auto die hij leende en een aan zijn zwager. In beide verklaarde hij zijn onschuld en in de brief aan zijn zwager beschreef hij de veranderde mentale toestand van zijn vrouw.
De versie van Lady Lucan daarentegen is de versie die de meeste mensen tegenwoordig als waar beschouwen: dat Lord Lucan in een mislukte poging om zijn vrouw te vermoorden per ongeluk hun oppas heeft vermoord. Dat is de versie die werd gedeeld in het proces waarin Lord Lucan uiteindelijk schuldig werd bevonden aan de moord.
De speculaties die de verdwijning van Lord Lucan omringen
Aangenomen wordt dat Bingham, de 7e graaf van Lucan, bij het verlaten van het VK vanaf een veerboot in zee sprong. Kort na de dood kwamen echter de eerste berichten dat de overleden aristocraat nog leefde.
In januari 1975 werd hij vermoedelijk gezien in Melbourne, Australië, en vijf maanden later in Frankrijk. De politie in Kaapstad, Zuid-Afrika, nam zelfs vingerafdrukken van een glas bier dat naar verluidt in de hand van Lord Lucan was geweest.
In 2012 zei de broer van de aristocraat, Hugh Bingham, dat hij 'zeker' was dat hij naar Afrika was gevlucht na de moord op de oppas. Maar later beweerde hij dat hij niet zeker wist of zijn broer leefde of dood was.
De auteur van een boek beweerde dat een indringer de oppas had vermoord en Lady Lucan had aangevallen. In een ander boek zei een voormalige detective van Scotland Yard dat Lucan naar Goa, India was gevlucht, waar hij leefde als een hippie met de identiteit van Barry Halpin tot hij stierf in 1996.
Anderen beweerden hem te hebben gezien in een voormalige nazi-kolonie in Paraguay, op een boerderij in centraal Australië, op de Etna (Italië) en als ober te werken in San Francisco.
Conclusie
Velen hebben de verdwijning van de 7e graaf van Lucan op vele manieren uitgelegd, sommige zijn overtuigend, terwijl andere absoluut verbijsterend zijn. Maar de waarheid is dat 46 jaar na die ongelukkige dag van november 1974 de verblijfplaats van Lord Lucan een van de grootste onopgeloste mysteries van Groot-Brittannië blijft.
