Spontane menselijke verbranding: kunnen mensen spontaan door vuur worden verteerd?

In december 1966 werd het lichaam van Dr. John Irving Bentley, 92, ontdekt in Pennsylvania, naast de verbruiksmeter van zijn huis. In feite was slechts een deel van zijn been en een voet gevonden, zelfs met de pantoffel. De rest van zijn lichaam was tot as verbrand. Het enige bewijs van de brand die hem doodde, was een gat in de badkamervloer, de rest van het huis was intact en had niets geleden.

Hoe kon een man vlam vatten - zonder duidelijke bron van vonk of vlam - zijn eigen lichaam afbranden zonder de vlammen naar iets om hem heen te verspreiden? Het geval van Dr. Bentley, en honderden andere soortgelijke gevallen, zijn bestempeld als "Spontane menselijke verbranding (SHC)." Hoewel hij en andere slachtoffers van het fenomeen bijna volledig zijn verbrand, bleef de buurt waar ze waren, of hun kleding, vaak onaangeroerd.

Kunnen mensen spontaan door vuur worden verteerd? Veel mensen geloven dat spontane menselijke verbranding een echt feit is, maar de meeste wetenschappers zijn niet overtuigd.

Wat is spontane menselijke verbranding?

Spontane verbranding treedt op wanneer een persoon in vlammen oploopt vanwege een chemische reactie binnenin, blijkbaar niet veroorzaakt door een externe warmtebron. Om precies te zijn, spontane menselijke verbranding (SHC) is het concept van de verbranding van een levend of recent overleden menselijk lichaam zonder een duidelijke externe ontstekingsbron. Er wordt algemeen aangenomen dat dit fenomeen tot op de dag van vandaag een onopgelost medisch mysterie is.

De geschiedenis van spontane menselijke verbranding

Eeuwenlang hebben mensen gedebatteerd of mensen spontaan kunnen ontbranden of in vlammen kunnen opgaan zonder te worden ontstoken door een externe bron. De eerste bekende spontane menselijke verbranding werd in 1663 beschreven door de Deense anatoom en wiskundige Thomas Bartholin in zijn Historiarum Anatomicarum Rariorum - een boekdeel waarin vreemde medische verschijnselen werden gecatalogiseerd.

In het boek beschreef Bartholin de dood van een Italiaanse ridder genaamd Polonus Vorstius die wijn dronk in haar huis in Milaan, op een avond in 1470 voordat hij in vlammen opging en in as en rook veranderde terwijl hij sliep. De stromatras waarop ze sliep, was echter niet beschadigd door brand.

In 1673 publiceerde een Fransman genaamd Jonas Dupont een verzameling gevallen van zelfontbranding in zijn boek "De Humani Corporis vuurt spontaan."

Enkele opmerkelijke vreemde gevallen van spontane menselijke verbranding

Er zijn een paar voorbeelden van spontane menselijke verbranding, waarvan er enkele hieronder worden vermeld:

Het lichaam van Mary Reeser werd bijna volledig gecremeerd door de politie gevonden op 2 juli 1951. Terwijl het lichaam werd gecremeerd, waar Reeser zat en het appartement relatief schadevrij was. Haar stoffelijk overschot is volledig in as verbrand, met slechts één been over. Haar stoel werd ook vernietigd. Detectives ontdekten dat haar temperatuur ongeveer 3,500 ° F was. Sommigen speculeren dat Reeser spontaan is ontbrand. De dood van Reeser is echter nog steeds niet opgelost.

Een soortgelijk geval vond plaats op 28 maart 1970, toen Margaret Hogan, een 89-jarige weduwe die alleen woonde in een huis in Prussia Street, Dublin, Ierland, verbrand werd aangetroffen tot bijna volledige vernietiging. De omgeving was nagenoeg onaangetast. Haar twee voeten en beide benen van onder de knieën waren onbeschadigd. Een gerechtelijk onderzoek, gehouden op 3 april 1970, vermeldde haar dood door verbranding, waarbij de oorzaak van de brand werd vermeld als "onbekend".

Een ander geval vond plaats op 15 september 1982, toen Jeannie Saffin zich uiteindelijk in vlammen wikkelde terwijl hij op een stoel zat. Haar vader, die getuige was van dit incident, zegt dat hij een zaklamp uit zijn ooghoek en handen zag komen. Toen zag hij Jeannie in vlammen gehuld en zelfs niet huilen of bewegen.

Terwijl het onderzoek aan de gang was, vond de politie geen reden voor Jeannie's verbranding. Er was geen teken van verbranding in het huis, behalve Jeannie's lichaam. De oorzaak van haar overlijden is nog onbekend.

Gemeenschappelijke kenmerken in alle gevallen van spontane menselijke verbranding

Honderden gevallen van spontane verbranding hebben zich voorgedaan sinds de eerste melding en hebben één gemeenschappelijk kenmerk: het slachtoffer wordt bijna volledig verteerd door vlammen, meestal in hun woning, en de aanwezige medische onderzoekers meldden een zoete rook te hebben geroken in kamers waar de gebeurtenissen hadden plaatsgevonden. heeft plaatsgevonden.

De bijzonderheid van de verkoolde lichamen was dat de ledematen vaak intact bleven. Hoewel de romp en het hoofd onherkenbaar verkoold zijn, kunnen de handen, voeten en een deel van de benen onverbrand zijn. Bovendien vertoont de kamer rond de persoon weinig of geen teken van vuur, behalve een klein residu dat achterblijft op meubels of muren.

In zeldzame gevallen blijven de interne organen van het slachtoffer onaangeroerd terwijl de buitenkant verkoold is. Niet elk slachtoffer van spontane menselijke verbranding werd gewoon door de vlammen verteerd. Sommigen ontwikkelen vreemde brandwonden op het lichaam, hoewel er geen reden voor was, of er komt rook uit. Niet alle vlammen zijn overleden: een klein percentage van de mensen had het overleefd door zelfontbranding.

Theorieën achter spontane menselijke verbranding

Theorieën om het menselijk lichaam te ontsteken hebben twee dingen nodig: extreem hoge temperaturen en een brandbare stof. Onder normale omstandigheden heeft het menselijk lichaam geen van de genoemde kenmerken, maar sommige wetenschappers hebben gespeculeerd over de mogelijkheid van dergelijke gebeurtenissen door de eeuwen heen.

In de negentiende eeuw wekte Charles Dickens grote belangstelling voor spontane menselijke verbranding. Een van de meest populaire aanwijzingen is dat het vuur wordt aangewakkerd wanneer methaan zich ophoopt in de darmen en wordt ontstoken door enzymen. Veel slachtoffers van spontane menselijke verbranding lijden echter meer schade aan de buitenkant dan aan de binnenkant van hun lichaam, wat deze theorie blijkbaar tegenspreekt.

Andere theorieën speculeren dat de oorsprong van vuur het gevolg kan zijn van een opeenhoping van statische elektriciteit in het lichaam, of afkomstig kan zijn van een externe geomagnetische kracht die op het lichaam wordt uitgeoefend. Een expert op het gebied van spontane menselijke verbranding, Larry Arnold, suggereert dat dit fenomeen het resultaat is van een nieuw subatomair deeltje genaamd 'pyroton' dat in wisselwerking staat met cellen om een ​​micro-explosie te creëren. Maar er is geen wetenschappelijk bewijs dat het bestaan ​​van dit deeltje aantoont.

Wick Effect - een andere mogelijkheid

Een mogelijke verklaring is het piteffect, dat stelt dat een lichaam dat voortdurend in contact staat met een gloeiende kool, een brandende sigaret of een andere warmtebron, zich als een kaars gedraagt. De kaars is gemaakt van een lont omgeven door een was zuurbestendig. Bij het aansteken houdt het kaarsvet het brandend.

In het menselijk lichaam fungeert het vet als een brandbare stof en de kleding van het slachtoffer of hun haar als lont. Het vet smelt van de hitte, laat de kleding weken en werkt als was, waardoor de lont langzaam brandt. Wetenschappers zeggen dat daarom de lichamen van de slachtoffers worden vernietigd zonder de oproep om de objecten te verspreiden.

Hoe zit het dan met de foto's van volledig verbrande of verkoolde lichamen, maar met intacte handen en voeten?

Het antwoord op deze vraag heeft misschien iets te maken met de temperatuurgradiënt - het idee dat de bovenkant van een zittende persoon warmer is dan de onderkant. In principe doet hetzelfde fenomeen zich voor wanneer je een lucifer vasthoudt met de vlam onderaan. De vlam zal vaak verdwijnen, omdat de onderkant van de lucifer kouder is dan de bovenkant.