Het verschijnen van vreemde menselijke gezichten in Bélmez begon in augustus 1971, toen María Gómez Cámara - de vrouw van Juan Pereira en een huisvrouw - klaagde dat er een menselijk gezicht was gevormd op haar betonnen keukenvloer. Haar man vernietigde de foto met een houweel om hem weer op de vloer te laten verschijnen. Later verbood de burgemeester van Bélmez de vernietiging van het beeld en in plaats daarvan werd de betonnen vloer uitgesneden en meegenomen voor studie.
De volgende tweeëndertig jaar beweerde de familie Pereira dat er gezichten bleven verschijnen van zowel mannen als vrouwen en van verschillende vormen en maten. Toen de vloer van het huis werd gegraven, bleek het de overblijfselen van mensen te bevatten. Er werd gespeculeerd dat er onder het huis een kerkhof bestond.
De gezichten van Bélmez
In de Andalusische provincie Jaén, aan de voet van de Sierra Magna, tussen eindeloze plantages die de grondstof bieden voor de beste olijfolie van Spanje, ligt Bélmez de la Moraleda. Het is een kleine stad met een kasteel omgeven door de top van Carboneras, waar de 1,500 inwoners vredig leven, van wie de meesten toegewijd zijn aan de landbouw en de productie van een olie die bescherming geniet en de trots een oorsprongsbenaming te hebben.
Rust, stilte en stilte zijn de belangrijkste kenmerken van de straten, vooral in de zomer, wanneer de mediterrane zon op deze landen schijnt. Maar alles was anders op die warme middag op 23 augustus 1971. Binnen een paar minuten verspreidde het bericht zich door de stad dat er een vreemd beeld was verschenen dat op een menselijk gezicht leek op de keukenvloer van het huis van María Gómez Cámara.
Noch de burgemeester, noch de priester, noch het hoofd van de gemeentepolitie vonden een rationele verklaring. Toen werden de hypothesen geactiveerd aan de kant van het bovennatuurlijke; vooral toen een van de zoons van María Gómez en haar man, genoeg van al het gedoe, besloten het beeld te vernietigen en het terrein met cement te bedekken. Een paar dagen later verscheen het gezicht - blijkbaar mannelijk, met open ogen en mond en lange donkere lijnen als snorharen - weer in het nieuwe beton.
Dit waren de eerste van de meer dan 1,000 gezichten die jarenlang op de vloeren en muren van alle kamers van het huis verschenen, evenals op de bestrating van het pand, waardoor Bélmez het middelpunt van de aandacht werd van nieuwsgierige mensen die het fenomeen met hun ogen.
Volgens verschillende experts in de parapsychologie wordt dit fenomeen 'teleplastiek' genoemd. Die bestaat uit het “verschijnen door toeval van min of meer herkenbare vormen of figuren op een oppervlak, vanwege een verondersteld contact van deze oppervlakken met ectoplasma”. Voor de reguliere wetenschap is het "pareidolie", een psychologisch fenomeen waarbij een vage en willekeurige prikkel ten onrechte wordt gezien als een herkenbare vorm.
"Ik zag die dag een vlek op de grond, maar ik dacht dat het mijn hallucinaties waren omdat ik koorts had en ik me niet lekker voelde", zei María Gómez Cámara, van wie verschillende experts zeiden dat ze in staat was om 'teleplastiek' te doen. 'die erin bestaat gedachten in beelden vast te leggen. Maar de burgemeester verdedigde nog steeds de eerlijkheid van deze vrouw, die ermee instemde de keuken een paar maanden te laten verzegelen en afdekken onder toezicht van een notaris. Toen de kamer opnieuw werd betreden, waren er 17 nieuwe gezichten verschenen.
Paranormaal toerisme in Bélmez
Dankzij de berichten van de krant El Pueblo werd María Gómez beroemd in heel Spanje, maar er was geen tekort aan wetenschappers en experts die de gezichten van een gigantische fraudeur beschreven. Haar zoon, Diego Pereira, zou ze hebben geverfd met nitraten en zilverchloride. En een woordvoerder van het ministerie van Binnenlandse Zaken verklaarde dat alles een opzet was en de familie bedreigde met een gerechtelijke procedure wegens fraude.
Feit is dat er op het hoogtepunt van het fenomeen weekenden waren waarin ongeveer 10,000 mensen Bélmez benaderden om de gezichten te zien die waren gewist, opnieuw verschenen en over de grond bewogen. María Gómez Cámara rekende niet op om mensen in haar huis te laten, maar accepteerde wel fooien. Haar man werkte samen met een fotograaf om de afbeeldingen te verkopen voor 15 peseta's. Sommige roddels verzekerden dat de eigenaar in 1972 het fortuin van ongeveer een miljoen peseta's binnenkwam toen er lange rijen voor haar deur stonden.
Wat wordt later onthuld?
Volgend jaar toonden geologische studies aan dat het huis op een oude begraafplaats was gebouwd, wat de stemmen en het gefluister zou verklaren die ook werden gehoord op de plaats die hen dwong de grond te graven en botten van een 13e-eeuws kerkhof te onthullen. "Het vreemde was dat ze botten vonden maar geen schedels", zegt Lorenzo Fernandez, de auteur van een boek over de "Gezichten van Bélmez".
María Gómez, een inwoner van de stad, stierf in februari 2004 op 85-jarige leeftijd en kort na haar vervaldatum verschenen nieuwe gezichten in een ander huis waar ze was geboren en woonde, wat de stelling van degenen die in haar geloofden, versterkte buitenzintuiglijke psychische krachten. Maar deze keer publiceerde de krant El Mundo een artikel met de kop: "Nieuwe Belmez-gezichten vervalst door 'Ghostbusters' en gemeentelijke overheid."
Tot op de dag van vandaag blijven de meningen verdeeld over de vraag of de gezichten van Bélmez een grote fraude waren of een product waren van de geest van María Gómez Cámara, die altijd beweerde een normale vrouw te zijn, gekweld door een tragisch verleden waarin een deel van haar familie stierf op de plaats van het heiligdom van Santa María de la Cabeza tijdens de burgeroorlog. Laat iedereen hun conclusies trekken.
