Obelisk, een hoge, vierzijdige, taps toelopende monolithische pilaar, die eindigt in een piramidevorm. In de hoofdsteden van de landen over de hele wereld kun je deze lange, ingeschreven structuur zien. Dus waar komt deze iconische vorm eigenlijk vandaan?
De eerste obelisken werden gebouwd door oude Egyptenaren. Ze werden uit steen gehouwen en paarsgewijs bij de ingang van tempels geplaatst als heilige voorwerpen die de zonnegod Ra symboliseerden. Er wordt aangenomen dat de vorm een enkele zonnestraal symboliseerde. Op deze manier zijn er zoveel interessante feiten over de Obelisken, waarvan sommige echt verbazingwekkend zijn. Hier, in dit artikel, zijn 10 meest interessante feiten over Obelisken die je zullen verbazen.
1 | Ze zijn gebouwd door de oude Egyptenaren, hoewel er nog maar een paar in Egypte zijn
De oude Egyptenaren plaatsten paren obelisken bij de ingangen van hun tempels. Volgens Gordon werden de kolommen geassocieerd met de Egyptische zonnegod, en misschien vertegenwoordigden ze lichtstralen. Ze waren vaak bedekt met goud, of een natuurlijke goud-en-zilverlegering, electrum genaamd, om de eerste stralen van het ochtendlicht op te vangen. Achtentwintig Egyptische obelisken blijven staan, hoewel er slechts acht in Egypte zijn. De rest is over de hele wereld verspreid, hetzij met geschenken van de Egyptische regering, hetzij geplunderd door buitenlandse indringers.
De acht grote obelisken van Egypte:
Er zijn acht grote obelisken, die vandaag in Egypte blijven:
- Karnak-tempel, Thebe - opgericht door koning Tuthmosis I.
- Karnak-tempel, Thebe - opgericht door koningin Hatsjepsoet, de tweede obelisk (gevallen)
- Karnak-tempel, Thebe - opgericht door Seti II (7m).
- Luxortempel - opgericht door Ramses II.
- Luxor Museum - opgericht door Ramses II
- Heliopolis, Caïro - opgevoed door Senusret I.
- Gezira Island, Cairo - opgericht door Ramses II (20.4 m hoog / 120 ton).
- Cairo International Airport - opgericht door Ramses II 16.97 m hoog.
2 | Bij de eerste berekening van de omtrek van de aarde werd een obelisk gebruikt
Rond 250 voor Christus gebruikte een Griekse filosoof genaamd Eratosthenes een obelisk om de omtrek van de aarde te berekenen. Hij wist dat obelisken in de stad Swenet (het huidige Aswan) 's middags op de zomerzonnewende geen schaduw zouden werpen omdat de zon recht boven je hoofd zou staan (of nul graden omhoog). Hij wist ook dat in diezelfde tijd in Alexandrië obelisken schaduwen wierpen.
Door die schaduw af te meten aan de punt van de obelisk, kwam hij tot de conclusie dat het verschil in graden tussen Alexandrië en Swenet: zeven graden, 14 minuten - eenvijftigste van de omtrek van een cirkel. Hij paste de fysieke afstand tussen de twee steden toe en concludeerde dat de omtrek van de aarde (in moderne eenheden) 40,000 kilometer was. Dit is niet het juiste aantal, hoewel zijn methoden perfect waren: in die tijd was het onmogelijk om de precieze afstand tussen Alexandrië en Swenet te weten.
Als we de formule van Eratosthenes vandaag toepassen, krijgen we een getal dat verbazingwekkend dicht bij de werkelijke omtrek van de aarde ligt. In feite was zelfs zijn onnauwkeurige figuur nauwkeuriger dan die van Christopher Columbus 1700 jaar later.
3 | Echte obelisken zijn gemaakt van één stuk steen
Echte obelisken zoals die door de oude Egyptenaren zijn bedacht, zijn 'monolithisch' of gemaakt uit één stuk steen. De obelisk in het midden van Place de la Concorde is bijvoorbeeld monolithisch. Het is 3300 jaar oud en markeerde ooit de ingang van de tempel van Thebe in Egypte.
4 | De onvoltooide obelisk van Aswan
De grote onvoltooide obelisk van Aswan wordt beschouwd als de grootste obelisk die door een man ter wereld is gebouwd. Het was bedoeld als een 42 meter hoge obelisk die meer dan 1,200 ton weegt. Deze obelisk is eigenlijk een derde groter dan welke obelisk dan ook in het oude Egypte.
Het wonderbaarlijke verhaal van het gebouw eindigde niet zoals tijdens de bouw en toen het blok steen van het moedergesteente werd verwijderd, verscheen er een enorme scheur die de steen onbruikbaar maakte. Koningin Hatsjepsoet was van plan het te bouwen op de locatie van een andere obelisk die tegenwoordig de "Lateraanse Obelisk" wordt genoemd.
De onvoltooide obelisk is waarschijnlijk bereikt door gaten in de rots te beitelen volgens de markeringen erop. De basis van de obelisk is nog steeds bevestigd aan het gesteente van deze granietgroeve in Aswan. Aangenomen wordt dat de oude Egyptenaren kleine balletjes van een mineraal gebruikten, harder dan graniet, bekend als doleriet.
5 | Ze waren echt heel moeilijk te bouwen
Niemand weet precies waarom obelisken werden gebouwd, of zelfs hoe. Graniet is echt moeilijk - een 6.5 op de schaal van Mohs (diamant is een 10) - en om het vorm te geven, heb je nog iets moeilijkers nodig. De metalen die op dat moment beschikbaar waren, waren ofwel te zacht (goud, koper, brons) of te moeilijk om voor gereedschap te gebruiken (het smeltpunt van ijzer is 1,538 ° C; de Egyptenaren zouden pas in 600 voor Christus ijzer smelten).
De Egyptenaren gebruikten waarschijnlijk ballen van doleriet om de obelisken vorm te geven, wat volgens Gordon "een oneindige menselijke inspanning" zou hebben vereist. Honderden arbeiders zouden elk graniet in vorm hebben moeten slaan met behulp van dolerietballen die tot 12 pond wogen. Dit lost niet eens de vraag op hoe iemand een 100 meter hoge kolom van 400 ton van de steengroeve naar zijn bestemming zou kunnen verplaatsen. Hoewel er veel hypothesen zijn, weet niemand precies hoe ze het hebben gedaan.
6 | Een obelisk hielp archeologen bij het vertalen van hiërogliefen
Tot de 19e eeuw werden hiërogliefen als onvertaalbaar beschouwd - mystieke symbolen zonder samenhangende boodschap eronder. Jean-François Champollion, een Franse egyptoloog en taalkundige, dacht daar anders over en maakte er zijn levensdoel van om ze uit te zoeken. Zijn eerste succes kwam van de Rosetta Stone, waarvan hij de naam "Ptolemaeus" ontwierp uit de symbolen.
In 1819 werd ook "Ptolemaeus" ontdekt, geschreven op een obelisk die net naar Engeland was teruggebracht - de Philae-obelisk. De "p", "o" en "l" op de obelisk kwamen ook elders op de obelisk voor, op de perfecte plekken om de naam "Cleopatra" (koningin Cleopatra IX van Ptolemaeus) te spellen. Met die aanwijzingen, en met behulp van deze obelisk, slaagde Champollion erin de mysterieuze code van hiërogliefen te kraken, hun woorden te vertalen en zo de geheimen van het oude Egypte te ontsluiten.
7 | De oudste overgebleven obelisken zijn zo oud als de menselijke geschiedenis
De oudste obelisken zijn bijna onmogelijk oud - oud zelfs naar de maatstaven van de oudheid. Seaton Schroeder, een ingenieur die hielp om Cleopatra's Needle naar Central Park te brengen, noemde het een "Machtig monument van grijze oudheid," en merkte welsprekend op, 'Uit het houtsnijwerk op het gezicht lezen we over een tijdperk dat vóór de meeste gebeurtenissen in de oude geschiedenis ligt; Troje was niet gevallen, Homerus was niet geboren, Salomo's tempel was niet gebouwd; en Rome verrees, veroverde de wereld en ging de geschiedenis in in de tijd dat deze sobere kroniek van stille eeuwen de elementen trotseerde. "
8 | De obelisk van het Sint-Pietersplein in Vaticaanstad kwam eigenlijk uit Egypte
De obelisk die in het midden van het Sint-Pietersplein in Vaticaanstad staat, is een 4,000 jaar oude Egyptische obelisk die in 37 na Christus door keizer Caligula vanuit Alexandrië naar Rome werd gebracht. Ruim anderhalf millennium later, in 1585, gaf paus Sixtus V opdracht om de obelisk te verplaatsen van de plek op het oude Circus van Nero naar het plein voor de basiliek.
Hoewel het een korte reis van 275 voet was, was het vervoeren van zo'n enorm stenen voorwerp (83 voet lang en 326 ton om precies te zijn) zelfs zo ver extreem riskant, en niemand wist hoe het moest. Iedereen maakte zich zorgen en zei: "Wat als het breekt?"
Een speciale commissie stuurde een oproep tot het indienen van voorstellen om deze enorme klus uit te voeren, en honderden ingenieurs stroomden naar Rome om hun ideeën in te dienen. Uiteindelijk won architect Domenico Fontana het van zijn vele concurrenten; hij ontwierp een houten toren die rond de obelisk zou worden gebouwd, verbonden met een systeem van touwen en katrollen.
9 | Luxor Obelisk In Het Centrum Van Place de la Concorde, Parijs
De Luxor-obelisken zijn een paar oude Egyptische obelisken die tijdens het bewind van Ramses II aan weerszijden van de poort van de Luxortempel staan. De linker obelisk blijft op zijn plaats in Egypte, maar de rechter steen, die 75 meter hoog is, staat nu in het midden van de Place de la Concorde in Parijs, Frankrijk. De punt van de Luxor-obelisk op de Place de la Concorde gaf de internationale tijd aan en is daarmee de grootste zonnewijzer ter wereld. Het is ook het oudste monument van Parijs.
De 3,000 jaar oude obelisken bevonden zich oorspronkelijk beide buiten de Luxortempel. Het Parijse voorbeeld arriveerde voor het eerst in Parijs op 21 december 1833, nadat het vanuit Luxor via Alexandrië en Cherbourg was verscheept, en drie jaar later, op 25 oktober 1836, werd het door koning Louis-Phillipe naar het centrum van Place de la Concorde verplaatst.
De Obelisk was aan Frankrijk gegeven door Muhammad Ali Pasha, heerser van het Ottomaanse Egypte in ruil voor een Franse mechanische klok. Nadat de Obelisk was ingenomen, bleek de in ruil geleverde mechanische klok defect te zijn, waarschijnlijk tijdens het transport beschadigd. De klok staat nog steeds in een klokkentoren bij de Citadel van Caïro en werkt nog steeds niet.
10 | De hoogste obelisk ter wereld is het Washington Monument
Het Washington Monument, dat voor het eerst werd bedacht in 1832, ter ere van George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten, duurde tientallen jaren om te bouwen. Het is volgens de wet het hoogste bouwwerk in het District of Columbia, en is twee keer zo groot als elke andere obelisk ter wereld. Het staat uniek onder gedenktekens in Washington.
De basis van het Washington Monument heeft een andere kleur dan de bovenkant. Het project begon in 1848, maar de financiering raakte voor een derde op - dus het bleef de volgende 25 jaar onafgemaakt. Ingenieurs probeerden later het originele marmer te evenaren, maar erosie en condensatie beïnvloedden de materialen in de loop van de tijd anders en veroorzaakten een dramatisch contrast in hun uiterlijk.
Bonus:
Cleopatra's naald
Central Park in New York herbergt een 3,500 jaar oude Egyptische obelisk, in de volksmond bekend als Cleopatra's Needle. Met een gewicht van 200 ton werd het in 1877 aan de Verenigde Staten geschonken als dank voor het feit dat de VS zich niet bemoeiden met de Egyptische politiek.
