Beschavingen stijgen en dalen in een oogwenk van een kosmisch oog. Als we decennia, generaties of eeuwen later hun oude nederzettingen opgraven, ontdekken we soms dat ze verlaten werden na een vreselijke ziekte, hongersnood of ramp, of dat ze werden weggevaagd door oorlog. Andere keren vinden we gewoon niets, en als er iets over is, zijn het enkele 'niet-doorslaggevende theorieën en onopgeloste argumenten'.
1 | Çatalhöyük, Turkije
In 7,500 vGT huisvestte deze stad in de Mesopotamische regio - nu Turkije - duizenden mensen en wordt door velen beschouwd als een van 's werelds vroegste stedelijke nederzettingen. Maar de cultuur van de mensen hier was anders dan alles wat we vandaag kennen.
Allereerst hebben ze de stad gebouwd als een honingraat, met huizen die muren delen. Huizen en gebouwen waren toegankelijk via in de daken gesneden deuren. Mensen slenterden over deze daken door de straten en klommen ladders af om bij hun woonruimte te komen. Deuropeningen waren vaak gemarkeerd met hoorns van stieren, en dode familieleden werden begraven in de vloer van elk huis.
Het is niet duidelijk wat er is gebeurd met de cultuur van de mensen die in deze stad woonden. Hun bouwstijl lijkt uniek te zijn, hoewel archeologen in de stad veel beeldjes van vruchtbaarheidsgodinnen hebben gevonden die lijken op andere in de regio. Het is dus waarschijnlijk dat toen de stad werd verlaten, de cultuur naar buiten uitstraalde naar andere steden in de Mesopotamische regio.
2 | Palenque Of Mexico - De Maya-beschaving
Als een van de grootste en best bewaarde Maya-stadstaten, staat Palenque symbool voor het mysterie van de hele Maya-beschaving - die verrezen, domineerde delen van Mexico, Guatemala, Belize en Honduras, en daarna verdween met weinig uitleg.
De verwoeste stad Palenque, ontdekt in de jaren 1950, ligt in de beschermende omhelzing van de Mexicaanse oerwouden en is een van de meest adembenemende van alle Maya-ruïnes. Bekend om zijn ingewikkelde gravures en als de rustplaats van Pakal de Grote, was de stad ooit een bloeiende metropool tussen 500 na Christus en 700 na Christus en was het de thuisbasis van ongeveer 6,000 mensen op zijn hoogtepunt.
Hoewel de afstammelingen van de Maya's nog steeds gedijen in Mexico en Midden-Amerika, weet niemand zeker waarom de grote steden van de Maya's in puin vielen en uiteindelijk in de 1400e eeuw werden verlaten. Palenque beleefde zijn hoogtijdagen tijdens de klassieke periode van de Maya-beschaving, van ongeveer 700-1000 na Christus. Zoals veel Mayasteden had het tempels, paleizen en marktplaatsen die werkelijk verbazingwekkend waren.
Palenque, gelegen in de buurt van wat tegenwoordig bekend staat als de Chiapas-regio, is echter een unieke grote archeologische vondst omdat het enkele van de meest gedetailleerde sculpturen en inscripties uit de Maya-beschaving bevat, met stapels historische informatie over koningen, veldslagen en het dagelijks leven van Maya-volkeren. Theorieën waarom deze en andere Maya-steden werden verlaten, zijn onder meer oorlog, hongersnood en klimaatverandering.
Er zijn enkele cryptische gravures die bizarre symbolen uitbeelden, die afwisselend geïnterpreteerd zijn als astrologische of religieuze symbolen, of symboliek die het gebruik van een ruimteschip door de overledene impliceert op weg naar de volgende wereld.
Nu een Werelderfgoedlocatie, is slechts een deel van de naar schatting 1,500 gebouwen van Palenque opgegraven. Onder degenen die grondig zijn onderzocht, zijn onder meer het graf van Pakal de Grote en de Tempel van de Rode Koningin. Dit laatste leverde de wetenschap op dat de Maya's de lichamen van hun overleden adel helderrood schilderden - hetzelfde rood dat zou zijn gebruikt om veel van de gebouwen te schilderen. Voor de Maya's was rood de kleur van bloed en de kleur van leven.
Palenque werd verlaten in de 10e eeuw CE, achtergelaten om te worden omhuld door de jungle en bewaard door dezelfde wildernis die er ooit uit was gekapt. Er zijn genoeg theorieën over waarom mensen de stad verlieten, van hongersnood veroorzaakt door droogte tot een verschuiving in politieke macht. De laatste datum waarvan we weten dat de stad bezet was, was 17 november 799 - de datum uitgehouwen op een vaas.
El Mirador:
Toen wetenschappers de oerwouden van Guatemala met LiDAR-technologie scanden, vonden ze een oeroud netwerk van wegen en nederzettingen verborgen in de jungle. Ze bedekten een verbazingwekkende 87 mijl van het gebied dat hielp bij het creëren van El Mirador, de bakermat van de Maya-beschaving.
Lasertechnologie, bekend als LiDAR, verwijdert digitaal het bladerdak van het bos om hieronder oude ruïnes te onthullen, wat aantoont dat Maya-steden zoals Tikal veel groter waren dan grondonderzoek had gesuggereerd.
Onderzoekers identificeerden de ruïnes van meer dan 60,000 huizen, paleizen, verhoogde snelwegen en andere door mensen gemaakte kenmerken die eeuwenlang verborgen zijn geweest onder de oerwouden van Noord-Guatemala.
Het project bracht meer dan 800 vierkante mijl (2,100 vierkante kilometer) van het Maya-biosfeerreservaat in de Petén-regio van Guatemala in kaart en produceerde de grootste LiDAR-dataset ooit verkregen voor archeologisch onderzoek.
De resultaten suggereren dat Midden-Amerika een geavanceerde beschaving ondersteunde die, op zijn hoogtepunt, zo'n 1,200 jaar geleden, meer vergelijkbaar was met geavanceerde culturen zoals het oude Griekenland of China dan met de verspreide en dunbevolkte stadstaten die op de grond al lang waren gesuggereerd.
3 | Cahokia, Verenigde Staten
De historische site van Cahokia Mounds is de locatie van een pre-Columbiaanse Indiaanse stad direct aan de overkant van de rivier de Mississippi vanuit het moderne St. Louis, Missouri. De oude stadsruïnes liggen in het zuidwesten van Illinois tussen East St. Louis en Collinsville.
Cahokia was honderden jaren de grootste stad van Noord-Amerika. De inwoners bouwden enorme aarden heuvels - waarvan je sommige nu nog kunt bezoeken - en uitgestrekte pleinen die dienden als markten en ontmoetingsplaatsen. Er zijn sterke aanwijzingen dat de inwoners zeer geavanceerde landbouwpraktijken hadden en dat ze zijrivieren van de Mississippi verschillende keren omgeleid hadden om hun velden te besproeien.
Net als de Maya's bevonden de mensen van Cahokia zich tussen 600-1400 na Christus op hun beschavingsniveau. Niemand weet zeker waarom de stad werd verlaten, noch hoe de regio honderden jaren lang zo'n dichtbevolkte stedelijke beschaving van wel 40,000 mensen heeft kunnen onderhouden.
Cahokia is enigszins misleidend, omdat we eigenlijk niet zeker weten hoe de mensen die daar woonden zichzelf noemden. We hebben ceremoniële grafheuvels gevonden, waaronder een die een grotere voetafdruk heeft dan de grootste piramides van Egypte. Om te zeggen dat er heel weinig bekend is over de werkelijke geschiedenis en uitgestrektheid van deze nederzettingen. Archeologen maken ruzie over hoe groot de nederzetting was, met een geschatte bevolking van 10,000 tot 15,000 voor het belangrijkste centrum van de stad, terwijl nog eens 30,000 mensen zich vestigden in wat in wezen de buitenwijken waren.
Het werd rond 1050 na Christus met verrassende snelheid opgericht en was volledig verlaten tegen de tijd dat Columbus aan land kwam in de Nieuwe Wereld. De stad vertoont tussen 1100 na Christus en 1275 na Christus verschillende keren tekenen van herbouw, maar verder weet niemand waarom zoveel mensen zijn vertrokken. Klimaatverandering en mislukte oogsten zijn naar voren gebracht als gissingen over wat er met de bevolking van de stad is gebeurd, maar aan het eind van de dag weet niemand het echt.
4 | Machu Picchu, Peru - De Inca-beschaving
Er blijft veel mysterieus over het Inca-rijk, dat honderden jaren lang delen van de regio's domineerde die nu bekend staan als Peru, Chili, Ecuador, Bolivia en Argentinië voordat de Spanjaarden binnenvielen, zijn steden verwoestten en zijn bibliotheken met quipu-records verbrandden - de Inca taal "geschreven" met knopen en touw. Hoewel we veel weten over Inca-technologie, architectuur en geavanceerde landbouw - die allemaal te zien zijn in de grote Inca-stad Machu Picchu - kunnen we nog steeds niet lezen wat er over is van de wandtapijten die hun schriftelijke verslagen bevatten.
Het meest interessante is dat we niet begrijpen hoe ze een enorm rijk runden zonder ooit een interne markt te bouwen. Dat klopt - Machu Picchu en andere Inca-steden hebben geen markten. Dit verschilt dramatisch van de meeste andere steden, die vaak rond centrale marktpleinen en pleinen zijn gebouwd. Hoe heeft zo'n succesvolle beschaving bestaan zonder een herkenbare economie? Misschien ontdekken we ooit de antwoorden.
5 | De verloren Egyptische stad Thonis
In de 8e eeuw voor Christus was deze legendarische stad de toegangspoort tot Egypte, een havenstad vol ongelooflijke monumenten, rijke kooplieden en enorme gebouwen. Nu is het volledig ondergedompeld in de Middellandse Zee. Thonis begon zijn langzame achteruitgang na de opkomst van Alexandrië in de 3e eeuw na Christus. Maar uiteindelijk werd die glijbaan letterlijk, toen de stad verdronk in de zee die ooit de bron van haar rijkdom was.
Niemand weet zeker hoe het gebeurde, maar tegen de 8e eeuw na Christus was de stad verdwenen. Mogelijk is het het slachtoffer geworden van liquefactie na een aardbeving. Onlangs herontdekt door archeoloog Franck Goddio, wordt de onderwaterstad Thonis, ook wel Heracleion genoemd, nu langzaamaan opgegraven in de Middellandse Zee voor de Egyptische kust. Lees meer
6 | De beschaving van de Indusvallei, Pakistan en India
Als thuisbasis van een van de grootste door mensen gemaakte architectonische wonderen van de antieke wereld, was de Indusvallei-beschaving - die op het hoogtepunt van zijn invloed bekend stond als de Harappan-beschaving - een van de grootste vroege stedelijke nederzettingen op elk continent. Samen met het oude Egypte en Mesopotamië was het een van de drie vroege beschavingen in het Nabije Oosten en Zuid-Azië, en van de drie, de meest wijdverspreide, vindplaatsen die zich uitstrekken over een gebied dat zich uitstrekt van het noordoosten van Afghanistan tot een groot deel van Pakistan en tot in het westen en noordwestelijk India. Het bloeide in de stroomgebieden van de rivier de Indus, die door de uitgestrekte gebieden stroomt.
De beschaving van de Indusvallei, voornamelijk gelegen in het hedendaagse Pakistan, bloeide 4,500 jaar geleden en werd vervolgens vergeten tot de jaren 1920 toen lokale legendes archeologen ertoe brachten de enorme ruïnes op te graven en op te graven. Geavanceerd en technologisch geavanceerd, deze beschaving, inclusief de beroemde Mohenjo Daro, bevatte 's werelds eerste stedelijke sanitaire systemen, kunstmatige zwembaden, wasruimtes, overdekte afvoersystemen, geplande trappen voor individuele huizen of groepen huizen, evenals bewijs van verrassende vaardigheid in wiskunde, techniek en zelfs proto-tandheelkunde.
Tegen het jaar 1800 vGT begonnen mensen de steden te verlaten, en niemand weet precies waarom. Sommige theorieën suggereren dat ze vluchtten omdat de rivier opdroogde als gevolg van klimaatverandering, wat leidde tot een ineenstorting van de landbouw, terwijl andere een overstroming of invasie door Indo-Europese stammen of nomadische veehoeders noemen. Hoewel er nog geen is bevestigd.
In de Indusvallei waren er vroegere en latere culturen die vaak Early Harappan en Late Harappan werden genoemd in hetzelfde gebied. De Late Harappan-beschaving wordt soms de Mature Harappan genoemd om haar te onderscheiden van andere culturen, die bloeide tussen 2600 BCE en 1900 BCE. In 2002 waren er meer dan 1,000 steden en nederzettingen in Mature Harappan gemeld, waarvan er iets minder dan honderd zijn opgegraven. Er zijn echter slechts vijf grote stedelijke locaties: Harappa, Mohenjo-Daro, Dholavira, Ganeriwala in Cholistan en Rakhigarhi.
7 | Het Khmer-rijk van Angkor, Cambodja
Ooit een van de machtigste rijken van Zuidoost-Azië, verspreidde de Khmer-beschaving zich van het huidige Cambodja naar Laos, Thailand, Vietnam, Myanmar en Maleisië en is tegenwoordig vooral bekend vanwege Angkor, de hoofdstad. Het rijk dateert uit 802 CE. Behalve stenen inscripties, zijn er geen geschreven verslagen bewaard gebleven, dus onze kennis van de beschaving is samengesteld uit archeologisch onderzoek, reliëfs in tempelmuren en de rapporten van buitenstaanders, waaronder de Chinezen.
De Khmers beoefenden zowel het hindoeïsme als het boeddhisme en bouwden ingewikkelde tempels, torens en andere bouwwerken, waaronder Angkor Wat, gewijd aan de god Vishnu. Aanvallen van buitenstaanders, sterfgevallen als gevolg van de pest, problemen met het waterbeheer die van invloed waren op de rijstoogst en machtsconflicten tussen de koninklijke families leidden waarschijnlijk tot het einde van dit rijk, dat uiteindelijk in 1431 n.Chr. Voor het Thaise volk viel.
8 | The Aksumite Empire, Ethiopië
Een belangrijke deelnemer in de handel met het Romeinse Rijk en het oude India, het Aksumitische rijk - ook bekend als het koninkrijk Aksum of Axum - regeerde vanaf de 4e eeuw voor Christus over Noordoost-Afrika, inclusief Ethiopië. Theoretisch gezien als de thuisbasis van de koningin van Sheba, was het Aksumite-rijk waarschijnlijk een inheemse Afrikaanse ontwikkeling die het grootste deel van het huidige Eritrea, Noord-Ethiopië, Jemen, Zuid-Saudi-Arabië en Noord-Soedan omvatte.
Het rijk had zijn eigen alfabet en bouwde enorme obelisken, waaronder de Obelisk van Axum, die er nog steeds staat. Het was het eerste grote rijk dat zich tot het christendom bekeerde. De achteruitgang van Axum is afwisselend toegeschreven aan economisch isolement als gevolg van de uitbreiding van het islamitische rijk, invasies of klimaatverandering die het overstromingspatroon van de Nijl veranderden.
9 | De verloren Nabateeërs van Petra, Jordanië
De oude Nabateese beschaving bezette het zuiden van Jordanië, Kanaän en Noord-Arabië vanaf de zesde eeuw vGT, toen de Aramees sprekende Nabateese nomaden geleidelijk begonnen te migreren vanuit Arabië. Hun nalatenschap wordt belichaamd door de adembenemende stad Petra, uitgehouwen in de massieve zandstenen rotsen van de Jordaanse bergen, en ze worden herinnerd vanwege hun vaardigheid in watertechniek, het beheer van een complex systeem van dammen, kanalen en reservoirs die hen hielpen uit te breiden en te gedijen in een dorre woestijngebied.
Er is weinig bekend over hun cultuur en er is geen geschreven literatuur bewaard gebleven. Nabateeërs verdedigden hun prachtige stad Petra tegen Alexander de Grote en werden geplunderd door de militaire kapiteins die na hem kwamen. Ze werden in 65 vGT ingehaald door de Romeinen, die tegen 106 nC de volledige controle overnamen en het koninkrijk Arabia Petrea noemden.
Ergens rond de 4e eeuw na Christus verlieten de Nabateeërs Petra om onbekende redenen. Er wordt aangenomen dat, na eeuwen van buitenlandse overheersing, de Nabateese beschaving werd teruggebracht tot ongelijksoortige groepen Grieks-schrijvende boeren die uiteindelijk tot het christendom werden bekeerd voordat hun land volledig werd ingenomen door Arabische indringers. Hoewel ze een vorm van Arabisch spraken, lieten ze bijna geen schriftelijke verslagen achter.
Bovendien is er een duidelijk gebrek aan persoonlijke artefacten in de stad, wat suggereert dat, welke reden mensen ook hadden om de stad te verlaten, het er een was die hen in staat stelde hun tijd te nemen, hun bezittingen op te halen en op een vrij ordelijke manier te vertrekken. Toen ze eenmaal hun droomstad hadden gebouwd, vochten ze tegen de Griekse macht, werden ze ingehaald door de Romeinen, zagen ze de opkomst van het christendom en daarna vertrokken ze om nooit meer gevonden te worden.
10 | Moche-beschaving, Peru
De Moche-beschaving was meer een verzameling volkeren die een vergelijkbare cultuur deelden dan een imperium, en ontwikkelde tussen ongeveer 100 nC en 800 nC een op landbouw gebaseerde samenleving, compleet met paleizen, piramides en complexe irrigatiekanalen aan de noordkust van Peru. Hoewel ze geen overheersende geschreven taal hadden en ons weinig aanwijzingen over hun geschiedenis lieten, waren ze een buitengewoon artistiek en expressief volk dat ongelooflijk gedetailleerd aardewerk en monumentale architectuur achterliet.
In 2006 werd een Moche-kamer ontdekt die blijkbaar werd gebruikt voor mensenoffers, met de overblijfselen van menselijke offers. Er zijn veel theorieën over waarom de Moche verdween, maar de meest voorkomende verklaring is het effect van El Nino, een patroon van extreem weer dat wordt gekenmerkt door afwisselende periodes van overstromingen en extreme droogte. Misschien verklaart dit de bloedige pogingen van de Moche om de goden te sussen.
11 | Amaru Muru - De poort van de goden
Het verhaal van Amaru Muru is evenzeer legende als geschiedenis vandaag, omdat er absoluut geen sporen zijn van een soort verlaten stad of nederzetting die een enorme, mysterieuze deuropening kan redden. Volgens de conventionele archeologische theorie was de 23 vierkante meter grote deuropening met de 6 meter hoge alkoof die in de zijkant van een enorme, platte rots op de grens van Peru en Bolivia is gebeiteld, waarschijnlijk een verlaten Inca-bouwproject. Er is echter absoluut geen echt bewijs van wie het project heeft gebouwd of begonnen met bouwen en waarom het werd verlaten.
Andere theorieën suggereren enkele duistere geheimen van de deuropening van Amaru Muru. Lokale bewoners noemen het de Poort van de Goden, en velen weigeren er dichtbij te komen. Er zijn verhalen over mysterieuze lichten die in de deuropening verschijnen en over mensen die er te dicht bij zijn gekomen en zijn verdwenen. Alles wat zich buiten de deuropening bevindt, zou een bijzondere eetlust voor kinderen hebben.
Oudere legendes zeggen dat het een deur is die alleen opengaat voor de grootste helden, wanneer het tijd is voor hen om over te gaan van het land van de levenden naar het land van hun goden, en andere legendes zeggen dat het opengaat voor iedereen met de wijsheid om weten hoe u er toegang toe krijgt. De naam Amaru Muru zou die van een Inca-priester zijn die in het bezit was van een heilige Inca-relikwie - een gouden schijf die uit de lucht viel - en op de vlucht was voor Spaanse achtervolgers. Het hek verscheen en ging voor hem open, het relikwie veilig houdend.
12 | De verloren kolonie Roanoke
In 1587 landde een groep van 115 Engelse kolonisten op Roanoke Island, voor de kust van het huidige North Carolina, Verenigde Staten. Na een paar maanden werd overeengekomen dat de nieuwe gouverneur van de kolonie, John White, terug zou zeilen naar Engeland voor meer bevoorrading en mensen. White arriveerde in Engeland net toen er een grote zeeoorlog uitbrak en koningin Elizabeth I alle beschikbare schepen in beslag nam om te helpen bij de zaak tegen de Spaanse Armada.
Toen White drie jaar later in 1590 terugkwam op Roanoke Island, trof hij de kolonie volledig verlaten aan. Er was geen teken van de kolonisten behalve een boom met de naam "Croatoan" erin gegraveerd.
Croatoan was de naam van een eiland en de Indiaanse stam die het bewoonde, waardoor sommige experts dachten dat ze waren ontvoerd en vermoord. Die theorie moet echter nog worden bewezen. Anderen veronderstellen dat ze probeerden terug te zeilen naar Engeland en ergens stierven, of werden gedood door Spaanse kolonisten die vanuit Florida naar het noorden reisden.
13 | Paaseiland
Paaseiland is beroemd om zijn enorme hoofdbeelden, genaamd Moai. Ze zijn gemaakt door het Rapa Nui-volk, waarvan werd gedacht dat ze rond 800 n.Chr. Met houten kraanbalkkano's naar het eiland in het midden van de Stille Zuidzee reisden. Er wordt geschat dat de bevolking van het eiland op zijn hoogtepunt rond de 12,000 was.
De eerste keer dat Europese ontdekkingsreizigers op het eiland landden was op Paaszondag in 1722, toen de Nederlandse bemanning schatte dat er 2,000 tot 3,000 inwoners op het eiland waren. Blijkbaar rapporteerden ontdekkingsreizigers in de loop van de jaren steeds minder inwoners, totdat uiteindelijk de bevolking afnam tot minder dan 100.
Niemand kan het eens worden over een definitieve reden over de oorzaak van de achteruitgang van de eilandbewoners of de samenleving. Het is waarschijnlijk dat het eiland niet genoeg middelen kon onderhouden voor zo'n grote bevolking, wat leidde tot stammenoorlogen. Inwoners hadden ook kunnen verhongeren, zoals blijkt uit de overblijfselen van gekookte rattenbotten die op het eiland zijn gevonden.
14 | De Olmec-beschaving
De Olmeken ontwikkelden hun beschaving rond 1100 voor Christus langs de Golf van Mexico. Hoewel het meeste bewijs van hun structuren is verdwenen, zijn veel van deze gebeeldhouwde hoofden bewaard gebleven om hun bestaan te herdenken. Alle archeologische bewijzen van de samenleving verdwenen na 300 v.Chr. Hun graven zijn sindsdien verdwenen, dus het is onmogelijk te achterhalen waarom en of ze zijn gedood door ziekte of geweld. Burgeroorlog, hongersnood en natuurrampen zijn de belangrijkste theorieën, hoewel er zonder botten maar weinig met zekerheid kan worden vastgesteld.
15 | Nabta Playa
Hoewel er weinig bekend is over de mensen die ooit in dit grote bekken leefden, ongeveer 500 kilometer ten zuiden van het huidige Caïro, hebben we op archeologische vindplaatsen in het gebied ontdekt dat de mensen hier meer dan 9,000 jaar geleden boerderijen, gedomesticeerde dieren en vervaardigde keramische vaten hadden. , rond 7,000 v.Chr. Een van de meest opvallende ruïnes die in Nabta Playa zijn overgebleven, zijn steencirkels die op Stonehenge lijken. Deze cirkels suggereren dat de mensen die hier ooit woonden ook astronomie beoefenden.
16 | Anasazi - Bergcomplex uitlopers
De beschaving die we "Anasazi" noemen, heeft ongelooflijke pueblo-steden achtergelaten die in de steden van kliffen in heel Zuidwest-Amerika zijn uitgehouwen, die nu bekend staat als het Foothills Mountain Complex. Wat ze niet achterlieten, was een reden voor hun weigering, of zelfs hun werkelijke naam. De naam "Anasazi" komt uit Navajo en betekent oude vijanden. Veel hedendaagse afstammelingen van deze oude beschaving geven de voorkeur aan de term Ancestral Puebloans.
Hoe ze ook werden genoemd, de Ancestral Puebloans bouwden ooit grote steden in de gebieden Utah, Arizona, New Mexico. Sommige van deze luchtige nederzettingen werden gebouwd rond 1500 voor Christus, het was de tijd dat hun beschaving voor het eerst opkwam. Hun nakomelingen zijn de huidige Pueblo-indianen, zoals de Hopi en de Zuni, die in 20 gemeenschappen langs de Rio Grande, in New Mexico en in het noorden van Arizona leven.
Tegen het einde van de 13e eeuw dwong een cataclysmische gebeurtenis de Anasazi om die klifhuizen en hun thuisland te ontvluchten en naar het zuiden en oosten te trekken naar de Rio Grande en de Little Colorado River. Wat er precies gebeurde, was de grootste puzzel voor archeologen die de oude cultuur bestuderen. De huidige Pueblo-indianen hebben mondelinge verhalen over de migratie van hun volkeren, maar de details van deze verhalen blijven goed bewaarde geheimen.
Bonus:
Wie waren de zeevolken?
Het oude Egypte werd herhaaldelijk aangevallen door een mysterieus leger van enorme oorlogsschepen. De overvallers kwamen plotseling opdagen rond 1250 vGT en bleven aanvallen totdat ze werden verslagen door Ramses III, die rond 1170 vGT een reeks cataclysmische veldslagen tegen het leger vochten. Er bestaat geen verslag van na 1178 vGT, en geleerden debatteren over theorieën over waar ze heen gingen, waar ze vandaan kwamen, waarom ze kwamen en wie ze waren - dus noemt iedereen ze gewoon de zeevolken.
Wie heeft de megalieten van de Bada Valley gemaakt?
Verborgen in de Bada-vallei, ten zuiden van het Lore Lindu National Park in Centraal Sulawesi, Indonesië, zijn honderden oude megalieten en prehistorische beelden waarvan wordt aangenomen dat ze minstens 5000 jaar oud zijn. Dit is niet met zekerheid bekend wanneer deze megalieten daadwerkelijk zijn gemaakt, noch wie ze heeft gemaakt. Het doel van de megalieten is ook onbekend. Ze werden in 1908 ontdekt door de westerse archeologen.
Verrassend genoeg lijken de megalieten van de Bada Valley niet alleen op de Moai van Paaseiland, maar zijn ze ook volledig geïsoleerd van de rest van de wereld. Zelfs Indonesiërs van buiten het gebied weten nauwelijks van de beelden af. Of het nu archeologen of lokale bewoners zijn, niemand heeft die beelden tot nu toe kunnen dateren. Lokale populaties die inheemse wijsheid en geschiedenis van generatie op generatie overbrengen, stellen dat de beelden er altijd zijn geweest. Dit ontkracht de versie van archeologen die de site dateert rond 1300 na Christus.
