In 2010, toen geoloog Amilcar Adamy van de Brazilian Geological Survey besloot om de geruchten over een eigenaardige grot in de staat Rondonia, ten noordwesten van Brazilië, te onderzoeken, ontdekte hij het bestaan van verschillende kolossale holen.
In feite hadden onderzoekers al talloze soortgelijke kolossale holen ontdekt in heel Zuid-Amerika die zo groot en netjes zijn gebouwd dat je zou denken dat mensen ze in de oudheid als een doorgang door het bos hadden gegraven.
Ze zijn echter veel ouder dan ze lijken, naar schatting minstens 8,000 tot 10,000 jaar oud, en geen enkel bekend geologisch proces kan ze verklaren. Maar dan zijn er de enorme klauwsporen die langs de muren en plafonds lopen - men denkt nu dat een uitgestorven soort gigantische grondluiaard achter ten minste enkele van deze zogenaamde paleoburrows zit.
Onderzoekers zijn al sinds de jaren dertig van de vorige eeuw op de hoogte van deze tunnels, maar toen werden ze beschouwd als een soort archeologische structuur - misschien overblijfselen van grotten die door onze oude voorouders zijn uitgehouwen.
De grotstructuur in de staat Rondonia was enorm, en het is nog steeds de grootste bekende paleoburrow in de Amazone, en is twee keer zo groot als de op een na grootste paleoburrow in Brazilië.
Er zijn nu meer dan 1,500 bekende paleoburrows die alleen in het zuiden en zuidoosten van Brazilië zijn gevonden, en er lijken twee verschillende soorten te zijn: de kleinere, die een diameter tot 1.5 meter bereiken; en de grotere, die tot 2 meter hoog en 4 meter breed kunnen worden.
Op het plafond en de binnenmuren kregen onderzoekers hun eerste grote idee over wat er achter hun constructie zou kunnen zitten - kenmerkende groeven in de verweerde graniet-, basalt- en zandsteenoppervlakken, die hij identificeert als de klauwafdrukken van een enorm, oud wezen.
De meeste bestaan uit lange, ondiepe groeven evenwijdig aan elkaar, gegroepeerd en blijkbaar geproduceerd door twee of drie klauwen. Deze groeven zijn meestal glad, maar sommige onregelmatige groeven kunnen zijn veroorzaakt door gebroken klauwen.
De ontdekking leek een van de al lang bestaande vragen in de paleontologie te beantwoorden met betrekking tot de oude megafauna die tijdens het Pleistoceen over de planeet zwierf, van ongeveer 2.5 miljoen jaar geleden tot 11,700 jaar geleden: waar waren alle holen?
Op basis van de grootte van de structuren en de klauwafdrukken die in hun muren zijn achtergelaten, zijn onderzoekers er nu zeker van dat ze de megafauna-holen hebben gevonden en hebben ze de eigenaren teruggebracht tot gigantische grondluiaarden en gigantische gordeldieren.
Volgens hen is er geen geologisch proces ter wereld dat lange tunnels produceert met een cirkelvormige of elliptische doorsnede, die vertakken en stijgen en dalen, met klauwafdrukken op de muren.
Hieronder ziet u een afbeelding die laat zien hoe de verschillende tunneldiameters overeenkomen met bekende soorten oude gordeldieren en luiaards:
De onderzoekers vermoeden dat de grootste paleoburrows zijn gegraven door gigantische Zuid-Amerikaanse grondluiaards van het uitgestorven Lestodon-geslacht.
