Kapitein Frederick Marryat was op de hoogte van de spookverhalen in verband met Raynham Hall. De Engelse Royal Navy-officier en auteur van verschillende populaire nautische romans verbleef in 1836 in Raynham.
Hoewel hij sceptisch was, had Marryat erop gestaan om in de spookkamer van de hal te slapen, waar volgens geruchten de geest van Dorothy Walpole zich zou manifesteren. Lady Walpole was een van de voormalige bewoners van de hal en er hing een portret van haar in de zogenaamde spookkamer. Er werd gezegd dat haar ogen in het flakkerende kaarslicht voortdurend iemand leken te observeren die zo roekeloos was om daar de nacht door te brengen.
Marryat had met een revolver onder zijn kussen geslapen voor het geval dat het angstaanjagende fantoom zich zou laten zien, hoewel de geest tot dusver niet was uitgekomen. Maar op de derde nacht zou dat allemaal veranderen. Terwijl de rest van het huishouden zich in bed had teruggetrokken, zocht de kapitein zijn eigen weg terug naar de zogenaamd spookkamer, terwijl hij met zijn vertrouwde revolver door een sombere onverlichte gang liep.
Plots zag hij een griezelig licht aan de andere kant van de gang. Terwijl het gestaag naar hem toe kwam, kon Marryat onderscheiden dat het licht kwam van een lamp die werd gedragen door een mysterieuze vrouwelijke figuur. Alleen gekleed in zijn nachtkleding besloot de kapitein zich te verstoppen achter de deur van een aangrenzende kamer. Niettemin was hij nieuwsgierig naar de identiteit van deze vrouw, dus besloot hij haar door de opening van de deuropening te observeren.
Toen de figuur zich op dezelfde hoogte bevond als Marryats schuilplaats, stopte hij abrupt en, alsof hij zich ervan bewust was dat hij in de gaten werd gehouden, draaide hij zich langzaam om naar de toeschouwer. Marryat kon zien dat dit vreemde vrouwtje gekleed was in een jurk van bruin brokaat en terwijl ze de lamp voorzichtig naar haar gezicht tilde, deinsde de kapitein in afschuw terug toen deze vreemde, onaardse vrouw naar hem grijnsde op wat hij beschreef als een kwaadaardige en duivelse manier. Dit maakte de kapitein zo woedend dat hij uit zijn schuilplaats sprong en zijn revolver op de vrouw op korte afstand schoot. De kogel ging echter dwars door de verschijning heen en nestelde zich in een nabijgelegen deur. De geest verdween ondertussen in het niets.
Raynham Hall is een prachtig landhuis in Norfolk, Engeland. Het is gelegen nabij de stad Fakenham en is de zetel van de familie Townshend. Met een aantal geesten heeft Raynham een jarenlange reputatie voor buitenaardse activiteiten. Bekend om de 17e-eeuwse hal te achtervolgen, is het spook van de slechte hertog van Monmouth en enkele spookkinderen. De bekendste geest is echter die van Dorothy Walpole, de Brown Lady of Raynham Hall.
Kapitein Marryat was niet de enige die getuige was van de Brown Lady van Raynham Hall. Een kolonel Loftus en zijn vriend Hawkins hadden ook een gruwelijke ontmoeting met haar toen ze in de hal bleven. Op een avond zag Loftus plotseling een vrouw op de overloop. Hij herkende haar niet en toen hij op onderzoek uit ging, verdween ze prompt.
Geïntrigeerd bleef de kolonel de volgende nacht waken en had geluk toen hij de mysterieuze vrouw weer in het oog kreeg. Maar toen hij haar naderde, kreeg hij een vreselijke schok toen hij zag dat er maar twee gapende zwarte gaten waren waar de ogen van de dame hadden moeten zijn. Loftus maakte een schets van het gruwelijke fantoom en er werd een onderzoek ingesteld, hoewel dit niets opleverde.
De meest dramatische waarneming was echter ongetwijfeld in 1936, een hele eeuw na de huiveringwekkende ontmoeting van kapitein Marryat met de Bruine Dame. Twee in Londen gevestigde fotografen hadden een shoot gedaan in Raynham Hall voor een artikel in het tijdschrift Country Life. Ze hadden hun camera aan de voet van de hoofdtrap opgesteld toen een van hen plotseling een onaardse figuur op de trap zag verschijnen. Hij waarschuwde zijn assistent en de man maakte een foto. Het resulterende beeld toont een mistige vrouwelijke vorm die de grote eikenhouten trap afdaalt.
Sinds de publicatie ervan in Country Life van 26 december 1936 is de authenticiteit van deze foto heftig besproken tussen gelovigen en sceptici van het bovennatuurlijke. Het voormalige kamp beweert dat het een overtuigend bewijs is van het bestaan van geesten, terwijl de laatsten vermoeden dat er met de film is geknoeid. Hoe dan ook, de beroemde spookfoto is nooit effectief ontkracht.
Als je deze lezing leuk vond, bezoek dan hier om meer beklijvende verhalen van de auteur te lezen Ben Wright.
