De mythe van reuzen als de eerste bewoners van landen is een gemeenschappelijke legende die wordt gedeeld door verschillende culturen over de hele wereld. Velen geloven dat reuzen ooit echt op aarde rondzwierven terwijl anderen niet zo overtuigd zijn van dit buitengewone bestaan. De wetenschap accepteert de reuzen maar via een andere weg genaamd 'gigantis'. En het is ook waar dat reguliere archeologen nooit enige overblijfselen van zogenaamde 'oude reuzen' hebben geaccepteerd of gevonden. Maar is dit helemaal waar?
In maart 2012, een stukje sensationeel nieuws werd gepubliceerd door de Duitse editie van Bild waarin stond dat de overblijfselen van een reus werden gevonden op het grondgebied van Egypte. Het was een gemummificeerde vinger van een wezen dat lijkt op een mens, maar veel groter is dan zijn grootte.
De Egyptische reuzenvinger
De Egyptische reuzenvinger bereikt een lengte van 38 centimeter. Om het formaat te vergelijken staat er een bankbiljet naast. Volgens de publicatie dateren de foto's uit 1988, maar zijn ze bovendien voor het eerst exclusief voor deze Duitse krant verstrekt.
Deze foto's zijn gemaakt door een Zwitserse ondernemer en een gepassioneerd bewonderaar van de geschiedenis van het oude Egypte, Gregor Spoerri. Volgens hem beloofde een van de particuliere leveranciers in Egypte in 1988 een ontmoeting te organiseren met de dief van oude graven. De ontmoeting vond plaats in een klein huis in Bir Hooker, honderd kilometer ten noordoosten van Caïro. Hij liet de Spoerri een vinger zien die in lompen was gewikkeld.
Volgens Spoerri was het een sterk ruikende, langwerpige tas, en de inhoud was geweldig. Spoerri mocht het relikwie vasthouden en een paar foto's maken omdat hij ze er $ 300 voor betaalde. Ter vergelijking legde hij naast een bankbiljet van twintig Egyptische ponden. De vinger was erg droog en licht. Spoerri merkte op dat het ongelooflijk was, het wezen waartoe het behoorde had minstens 20 meter hoog moeten zijn.
Om de authenticiteit te bewijzen liet een grafrover een foto zien van een röntgenfoto van de gemummificeerde vinger, gemaakt in de jaren zestig. Het certificaat van echtheid van de vondst was van dezelfde leeftijd. Spoerri vroeg hem het relikwie te verkopen, maar de inbreker weigerde en zei dat de waarde ervan erg belangrijk was voor zijn familie. Om maar te zeggen: het was zijn familieschat. Daarom moest Spoerri met niets uit Egypte vliegen.
Later liet Spoerri deze foto's zien aan vertegenwoordigers van verschillende musea, maar ze wuifden hem alleen maar weg. Volgens Spoerri zeiden ze allemaal dat de vinger niet past in moderne theorieën.
In 2009 bezocht Spoerri Bir Hooker opnieuw om die gigantische mummievinger te herontdekken. Maar helaas kon hij die grafrover niet vinden. Al die tijd bestudeerde Spoerri enthousiast informatie over de oude reuzen.
Leefden reuzen echt in het oude Egypte?
In 79 na Christus schreef de Romeinse historicus Josephus Flavius dat de laatste van het ras van reuzen leefde in de 13e eeuw voor Christus, tijdens het bewind van koning Joshua. Hij schreef verder dat ze enorme lichamen hadden en dat hun gezichten zo anders waren dan gewone mensen dat het geweldig was om naar hen te kijken, en het was eng om te luisteren naar hun luide stem die leek op het brullen van een leeuw.
De Egyptische reuzenvinger inspireerde Spoerri zelfs tot het schrijven van een boek
De vondst had een grote impact op Spoerri. In 2008 stopte hij met zijn baan en begon hij een boek over reuzen te schrijven, en al snel publiceerde hij het boek met de titel "Verloren God: Dag des Oordeels." Het is een mystieke historische thriller gebaseerd op Spoerri's fantasieën. Hij merkt op dat hij niet specifiek in een wetenschappelijke stijl over de vondst heeft geschreven, waardoor de lezers zelf kunnen beslissen wat ze hiervan denken.
Is het waar dat er in een ver verleden ooit reuzen op aarde leefden?
Hoewel wetenschappers altijd hebben gepionierd dat mensachtige wezens die 20 voet of meer worden, fictief zijn, en zelfs ver in het verleden is er geen bewijs dat mensachtigen ooit veel groter zijn geworden dan wij nu zijn, roepen sommige raadselachtige ontdekkingen een grote vraag op. Hieronder staan enkele van de vreemde bevindingen die prevaleren boven ons conventionele begrip.
De reuzen van New York
In 1871 werden bij een archeologische opgraving op een inheemse Amerikaanse begraafplaats 200 gigantische skeletten opgegraven, waarvan sommige tot 9 ft lang zijn. Er werd ook geschat dat de overblijfselen wel 9,000 jaar oud kunnen zijn. De ontdekking van deze overblijfselen werd destijds breed uitgemeten in de media; maar vandaag zijn de overblijfselen verdwenen. Niemand weet waar ze zijn.
De gigantische voetafdrukken
Een van de beroemdste Giant Footprints werd gevonden buiten Mpuluzi, Zuid-Afrika. Het werd 100 jaar geleden gevonden door een jager en de lokale bevolking noemde het 'de voetafdruk van God'. De afdruk is 1.2 meter lang en als de rest van het lichaam de afmetingen had in verhouding tot de voet, zou de reus die hem heeft gemaakt tussen de 24 en 27 voet lang zijn. Geschat wordt dat de afdruk ergens tussen de 200 miljoen en 3 miljard jaar oud kan zijn.
Over de hele wereld zijn er soortgelijke voetafdrukken gevonden ingebed in eeuwenoud gesteente. In San Hose werd een voetafdruk van 2.5 meter gevonden in de buurt van een lokale boerderij (wat het ook maakte, het zou zelfs boven de reus uit Mpuluzi uittorenen); in dezelfde stad werd nog een voetafdruk van 1.5 meter gevonden op een klif.
In augustus 2016, in Guizhou, China, werd een reeks voetafdrukken ontdekt, met elke afdruk bijna 2 voet lang en bijna 3 cm ingesprongen in massief gesteente. Wetenschappers hebben berekend dat wat de afdrukken ook maakte, meer dan 13 meter hoog zou moeten zijn.
In 1912 werd in Zuid-Afrika een 4 meter lange prent opgegraven, die meer dan 200 miljoen jaar oud was. Welke humanoïde de afdruk ook heeft gemaakt, de afdruk moet meer dan 27 meter lang zijn geweest. Een vergelijkbare voetafdruk werd gevonden in de jungle van Lazovsky, Rusland.
De reuzen van Death Valley
In 1931, een arts met de naam van F. Bruce Russell ontdekte enkele grotten en tunnels in Death Valley, en besloot ze te verkennen met Daniel S. Bovey. Wat ze aanvankelijk aannamen als een klein grottenstelsel, bleek 180 vierkante mijl lang te zijn. Een van de eerste dingen die ze ontdekten was een soort rituele of religieuze hal bedekt met vreemde hiërogliefen. Maar nog vreemder was de ontdekking van 9ft lange mensachtige skeletten.
Het verhaal was voor het eerst officieel gerapporteerd in een krant in San Diego in 1947. De overblijfselen werden gemummificeerd en werden geschat op ongeveer 80,000 jaar oud. Het verhaal vervaagde echter snel, samen met de overblijfselen van de reus.
De reuzen van Wisconsin
Wetenschappers zwijgen koppig over een verloren race van reuzen die in mei 1912 in sommige grafheuvels bij Lake Delavan in Wisconsin zijn gevonden. Zoals gerapporteerd in de New York Times van 4 mei 1912, vertoonden de 18 skeletten die door de gebroeders Pearson werden gevonden, verschillende vreemde en grillige kenmerken. Hun hoogte varieerde van 7.6 voet - 10 voet, en hun schedels zijn veel groter dan die van alle mensen die tegenwoordig in Amerika wonen. Ze hadden meestal een dubbele rij tanden, langwerpige hoofden, zes vingers, zes tenen, en net als mensen kwamen ze in verschillende rassen. Dit is slechts een van de vele verslagen van gigantische skeletten die in Wisconsin zijn gevonden.
Lovelock Cave-reuzen
Van 2,600 voor Christus tot het midden van de 1800e eeuw was Lovelock Cave in Nevada vermoedelijk in gebruik door een ras van roodharige, kannibalenreuzen. In 1911 kregen James Hart en David Pugh de rechten om de guano - die in die tijd werd gebruikt om buskruit te maken - uit de Lovelock-grot te graven en te verkopen. Ze waren nog maar een meter de grot in gegaan toen ze het lichaam van een man van 6 meter lang vonden. Zijn lichaam was gemummificeerd en zijn haar was duidelijk rood. Ze ontdekten veel andere mummies van normale grootte, maar een paar waren 6-8 voet lang. Er waren ook veel gigantische handafdrukken ingebed in de grotwanden.
Conclusie
Uiteindelijk is het heel duidelijk dat de Egyptische reuzenvinger geen andere grond of basis heeft dan de foto's en beweringen van Gregor Spoerri. Er zijn echter zoveel andere verslagen over de ontdekking van overblijfselen van de oude reuzen. Met al deze verhalen blijven de vragen: waar zijn ze nu? Waar is hun feitelijke historische basis? Waarom worden de historici, die deze verboden archeologie proberen op te graven, pseudo-historici genoemd? Houd in gedachten dat de wijze samenleving Galileo ooit in zo'n groep pseudo-wijze mensen plaatste. Hebben we helemaal gelijk over onze kennis van de oude geschiedenis?
