Het kasteel van Edinburgh ligt op een prehistorische plek die dateert uit de ijzertijd en zegevierde over de skyline van de stad Edinburgh, Schotland. Veel mensen geloven dat het de meest spookachtige stad op aarde is. Als we teruggaan naar zijn geschiedenis, zien we dat het kasteel in zijn tijd ontelbare gruwelijke martelingen, bloedige veldslagen en doden heeft meegemaakt.
Tegenwoordig wordt het kasteel gebruikt als een geweldige toeristische bestemming. Maar bezoekers en personeel beweren vaak dat ze het gevoel hebben te worden aangeraakt en getrokken wanneer er niemand in het kasteel is. Sommigen van hen melden ook vreemde verschijningen in de kasteelzaal te hebben gezien.
Geesten waarvan herhaaldelijk getuige is geweest, waaronder: een oude man in het schort, een onthoofde drummer en een doedelzakspeler die ooit op mysterieuze wijze een einde aan zijn leven maakte nadat hij was verdwaald in de tunnels onder het kasteel.
Maar achter deze spookachtige Castle Rock is er nog een andere vervloekte plek die een aantal van de donkerste verledens van de Europese geschiedenis in de bodem verbergt. De plaats staat algemeen bekend als het Nor 'Loch.
The Nor 'Loch - A Dark Past Behind The Edinburgh Castle:
Het Nor Loch, ook wel bekend als het Nor 'Loch en het North Loch, was een meer dat vroeger in Edinburgh, Schotland lag, in het gebied dat nu wordt bezet door Princes Street Gardens, dat tussen de beroemde Royal Mile Street en Princes Street ligt.
De geschiedenis van The Nor 'Loch:
De precieze oorsprong van de Nor 'Loch wordt veel betwist. Er zijn aanwijzingen dat er al 15,000 jaar geleden een grote hoeveelheid water in de vallei ten noorden van de Castle Rock bestond - de diepe vallei is een product van de laatste ijstijd.
Op een gegeven moment lijkt het er echter op dat het meer zich moet hebben teruggetrokken of volledig moet zijn verdwenen, aangezien er pas in de late 14e eeuw, toen de stad Edinburgh al honderden jaren bestond, er geen duidelijke vermelding van werd gemaakt.
Daarom is de meest algemeen aanvaarde overtuiging dat het meer door mensen is aangelegd. Er zijn aanwijzingen dat het werd aangelegd op bevel van koning James II, rond het midden van de 15e eeuw, om de verdediging van de stad te versterken tegen de altijd aanwezige dreiging van een invasie.
Schotland, en met name Edinburgh, leed regelmatig aan Engelse invasies tijdens de periode van intermitterende Anglo-Schotse oorlogen van de 13e tot 16e eeuw.
Hoe het ook zij, het meer, dat zich uitstrekte van de Castle Rock tot aan de lijn van de huidige Market Street, zou de inwoners van Edinburgh zeker extra bescherming hebben geboden tijdens de late middeleeuwen.
Terwijl de oude stad in de middeleeuwen steeds drukker werd, raakte het Nor Loch op dezelfde manier vervuild door rioolwater, huishoudelijk afval en algemeen afval dat van de heuvel werd gegooid. Alle denkbare soorten afvalwater, inclusief afval van de vele slachthuizen in de stad, zouden in de stilstaande wateren van het meer zijn terechtgekomen. Daarom zijn historici verdeeld over de vraag of het meer ooit werd gebruikt voor drinkwater.
Behalve dat het een stortplaats was en een belangrijk onderdeel van het verdedigingssysteem van de stad, vervulde het Nor 'Loch in deze periode verschillende andere duistere rollen:
Zelfmoorden:
Prince Street Gardens was ooit de locatie van het Nor 'Loch, een veel voorkomende plek voor zelfmoordpogingen.
Misdaden:
Het meer lijkt te zijn gebruikt als smokkelroute en het was in die periode getuige van talloze gewelddadige moorden.
Executies en heksenprocessen:
Het is een populaire legende dat het Nor 'Loch de locatie was van' heksenduiken 'in Edinburgh. 'Witch ducking' of 'the swim test' werd gebruikt door aanklagers van hekserij in sommige delen van Europa als een methode om vast te stellen of een verdachte al dan niet schuldig was aan hekserij.
Executies en openbare rechtszaken waren veel voorkomende dingen, met enorme menigten die zich verzamelden om getuige te zijn van de gebeurtenis. Een van de meer gruwelijke verhalen betrof een heer Sinclair en zijn twee zussen die in 1628 ter dood werden veroordeeld wegens incest.
Het verhaal gaat dat de beklaagden werden opgesloten in een kist met gaten erin en in het meer werden gedumpt. Twee eeuwen later, in het voorjaar van 1820, toen arbeiders bezig waren met het graven van een afvoer tijdens de aanleg van West Princes Street Gardens, werd een grote doos met de overblijfselen van drie mensen ontdekt, diep ingebed in de modder.
The Witches 'Well herdenkt de Schotse vrouwen die werden beschuldigd van hekserij en vermoord tussen de 15e en 18e eeuw. Hoewel deze 'satanische paniek' wijdverspreid was in heel Europa, heeft Schotland de twijfelachtige eer de meeste mensen onder deze beschuldiging te hebben geëxecuteerd. Dit is grotendeels te danken aan de beroemde haat en obsessie van koning James VI van Schotland met de duistere kunsten: hij verordende dat iedereen die ervan wordt verdacht een heks te zijn, in bondgenootschap moet staan met de duivel zelf, en dus ter dood moet worden gebracht.
Deze hysterie rond heksen leidde echter tot massale gerechtelijke dwalingen. Degenen die van hekserij beschuldigd werden, kregen nooit een eerlijk proces en gaven hun schuld meestal pas toe nadat ze aan gruwelijke martelingen waren onderworpen.
Een van de bekendste gevallen was de North Berwick Witch Trials, waarin James VI, toen hij terugkeerde naar Schotland nadat hij zijn nieuwe bruid uit Denemarken had opgehaald, stormen kreeg die zo verschrikkelijk waren dat zijn schip moest terugkeren. Hij raakte ervan overtuigd dat de stormen het werk waren van heksen in North Berwick, destijds een klein, onbeduidend dorpje aan de Schotse kust. Ongeveer 70 vrouwen werden ervan beschuldigd heksen of hun medeplichtigen te zijn, en werden vervolgens opgehangen of op de brandstapel verbrand.
In werkelijkheid waren de vrouwen die ervan werden beschuldigd heksen te zijn, meestal bekwame kruidendokters, die aan een psychische aandoening leden of gewoon iemands wrok koesterden.
Voorafgaand aan de Schotse Verlichting werden naar schatting meer dan 300 mensen (voornamelijk vrouwen) veroordeeld voor berechting wegens tovenarij en hekserij, hetzij in het Nor 'Loch zelf of rond de oevers ervan. Het proces was barbaars, waarbij de slachtoffers duim aan teen werden vastgebonden, van de modderige helling naar het meer werden gesleept en als ratten in het water werden gegooid. Het heet "Trial by Water."
Als ze verdronken en omkwamen, werden ze onschuldig verklaard, maar als ze het overleefden, werd 'bewezen' dat ze heksen waren en vermoord. De dood was hoe dan ook gegarandeerd. In 1685 verbood de wet van Schotland verdrinking echter als een vorm van executie. Maar daarvoor waren al veel levens genomen.
Aftappen van de renovatie van het Nor 'Loch en de stad:
Het droogleggen van de Nor Loch begon aan het oostelijke uiteinde om de bouw van de North Bridge mogelijk te maken. Het droogleggen van het westelijke uiteinde werd uitgevoerd tussen 1813 en 1820, onder toezicht van de ingenieur James Jardine om de aanleg van Princes Street Gardens mogelijk te maken. Nog tientallen jaren nadat het droogleggen van het Loch begon, bleven stadsmensen naar het gebied verwijzen als het Nor Loch.
Later in de late 19e eeuw verbeterde de beroemde sociale hervormer en stedenbouwkundige Sir Patrick Geddes de omstandigheden van de sloppenwijken in de oude binnenstad van Edinburgh door veel van de smalle straatjes en sluitingen te verbouwen, waardoor het zonlicht en de luchtstroom verbeterden. Hij gaf zijn vriend en kunstenaar John Duncan de opdracht om in 1894 een openbare drinkfontein bij het kasteel te ontwerpen om de vrouwen te herdenken die zinloos werden vervolgd vanwege hekserij.
Laatste woorden:
Hoewel het Nor Loch in de 19e eeuw werd gedempt, zijn noch zijn erfenis, noch zijn naam volledig vergeten. Tijdens de bouw van Waverley Station en de spoorlijnen door het gebied werden een aantal botten blootgelegd. Princes Street Gardens zijn aangelegd in de jaren 1820 en beslaan nu een groot deel van de vroegere omvang van het meer. Als u ooit de kans heeft gehad om deze prachtige stad te bezoeken, moet u deze historische plek bezoeken en de tijd voelen die het heeft achtergelaten.
