Hiroo Onoda, een Japanse soldaat die na het einde van de Tweede Wereldoorlog weigerde zich over te geven, bracht tientallen jaren door in de jungle van het eiland Lubang bij Luzon, op de Filippijnen, omdat hij niet geloofde dat de oorlog al 29 jaar geleden was geëindigd. Hij werd uiteindelijk overgehaald om in 1974 tevoorschijn te komen, nadat zijn bejaarde voormalige commandant was ingevlogen om hem te zien. Bij zijn terugkeer naar Japan werd hij als een held begroet.
Het verhaal van de decennialange guerrillaoorlog van Hiroo Onoda
Toen de Tweede Wereldoorlog zijn einde naderde, werd Onoda, toen een luitenant, afgesneden op Lubang toen Amerikaanse troepen naar het noorden trokken.
De jonge soldaat had bevel zich niet over te geven - een bevel dat hij bijna drie decennia lang gehoorzaamde. "Elke Japanse soldaat was voorbereid op de dood, maar als inlichtingenofficier kreeg ik de opdracht een guerrillaoorlog te voeren en niet te sterven," Zei Onoda. “Ik werd officier en kreeg een bevel. Als ik het niet kon uitvoeren, zou ik me schamen. Ik ben erg competitief. "
Terwijl hij op het eiland Lubang was, onderzocht Onoda militaire faciliteiten en voerde hij sporadische botsingen met lokale bewoners. Drie andere soldaten waren bij hem aan het einde van de oorlog. Eén kwam in 1950 uit de jungle tevoorschijn en de andere twee stierven, één tijdens een botsing met lokale troepen in 1972.
Onoda negeerde verschillende pogingen om hem over te geven. Hij zei later dat hij zoekacties die naar hem waren gestuurd, en pamfletten die door Japan waren gedropt, als trucs had afgewezen. "De folders die ze lieten vallen, zaten vol fouten, dus ik vond dat het een complot van de Amerikanen was," Zei Onoda.
Hiroo Onoda werd uiteindelijk gevonden in de jungle van het eiland Lubang
In 1974 zocht en vond Norio Suzuki, een Japanse ontdekkingsreiziger en avonturier, Hiroo Onoda, een van de laatst overgebleven Japanse holdouts die hadden geweigerd zich over te geven na het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945.
In 1972, na vier jaar rondzwerven over de wereld, besloot de 23-jarige Suzuki terug te keren naar Japan en werd hij omringd door Hiroo Onoda's verspreide verhaal, wat hij als 'nep' voelde.
Twee jaar later berichtten de Japanse media dat een Japanse keizerlijke soldaat Kinshichi Kozuka op 19 oktober 1972 werd doodgeschoten op een eiland in de Filippijnen. Kozuka maakte deel uit van een guerrillacel die oorspronkelijk uit hemzelf en drie andere soldaten bestond. .
Van de vier was Yuichi Akatsu in 1949 weggeglipt en gaf hij zich over aan wat hij dacht dat geallieerde soldaten waren. Vijf jaar later werd Siochi Shimada gedood tijdens een vuurgevecht met een lokale patrouille op het strand van Gontin.
Hiroo Onoda was allang dood verklaard, de Japanse autoriteiten gingen ervan uit dat hij en Kozuka al die jaren in de jungle niet hadden kunnen overleven. Ze werden gedwongen hier opnieuw over na te denken toen Kozuka's lichaam naar Japan werd teruggebracht. Dit leidde tot een reeks zoekinspanningen om Lt. Onoda te vinden, die allemaal op een mislukking uitliepen.
Suzuki besloot toen de officier te zoeken. Hij drukte zijn beslissing als volgt uit: hij wilde zoeken naar "Luitenant Onoda, een panda en de Verschrikkelijke Sneeuwman, in die volgorde."
In 1974 ontmoette Suzuki Onoda, die een gescheurd militair uniform droeg op het eiland Lubang in de Filippijnen. Hij had twee jaar een eenzaam leven overleefd nadat hij de laatste van zijn twee kameraden had verloren.
Toen Onoda voor het eerst werd ontdekt, was hij klaar om Suzuki op het eerste gezicht neer te schieten, maar gelukkig had Suzuki alles over de voortvluchtige gelezen en zei hij snel: "Onoda-san, de keizer en de bevolking van Japan maken zich zorgen om je." Onoda beschreef dit moment in een interview uit 2010: “Deze hippiejongen Suzuki kwam naar het eiland om te luisteren naar de gevoelens van een Japanse soldaat. Suzuki vroeg me waarom ik niet uit de kast zou komen ... "
Onoda zou niet van zijn taken worden ontheven, tenzij dit officieel werd bevolen. Na lange gesprekken stemde Onoda ermee in te wachten tot Suzuki terugkwam met zijn voormalige commandant (die nu een oude man was die in een boekwinkel werkte) om het bevel te geven zich over te geven. Onoda zei, "Ik ben een soldaat en blijf trouw aan mijn plichten."
"Ik geloofde oprecht dat Japan zich niet zou overgeven zolang één Japanner in leven zou blijven." ... "Plots werd alles zwart. er woedde een storm in mij. Ik voelde me een dwaas omdat ik onderweg zo gespannen en voorzichtig was. Erger nog, wat had ik al die jaren gedaan? " - Hiroo Onoda
In maart 1974 keerde Suzuki eindelijk terug met de voormalige commandant van Onoda, die hem officieel van zijn taken ontsloeg. Toen gaf hij zich over, kreeg gratie van de Filippijnse president Ferdinand Marcos en werd vrij om naar Japan terug te keren. Hoewel velen in Lubang hem de 30 mensen die hij tijdens zijn campagne op het eiland heeft gedood, nooit hebben vergeven.
Onoda salueerde de Japanse vlag en overhandigde zijn Samoeraizwaard terwijl hij nog steeds zijn gescheurde legeruniform droeg.
Nadat hij Onoda had gevonden, vond Suzuki snel een wilde panda en beweerde dat hij in juli 1975 een yeti van een afstand had gezien tijdens een wandeling in het Dhaulagiri-gebergte van de Himalaya. Suzuki stierf in november 1986 in een lawine tijdens het zoeken naar de yeti. Zijn stoffelijk overschot werd een jaar later ontdekt en teruggegeven aan zijn familie.
Hiroo Onoda's latere leven
Onoda was zo populair na zijn terugkeer naar Japan dat sommige mensen er bij hem op aandrongen zich kandidaat te stellen voor de Nationale Diet (Japanse wetgevende macht met twee kamers). Hij bracht ook een autobiografie uit, Geen overgave: mijn dertigjarige oorlog, kort na zijn terugkeer, over zijn leven als guerrillastrijder in een oorlog die al lang voorbij was.
De Japanse regering bood hem een grote som geld aan, maar dat weigerde hij. Toen geldwensen hem opdrongen, schonk hij het aan de Yasukuni-tempel.
In april 1975 volgde hij het voorbeeld van zijn oudere broer Tadao en verliet hij Japan naar Brazilië, waar hij een boerderij oprichtte. Hij trouwde in 1976 en kreeg een leidende rol in Jamic Colony, de Japanse gemeenschap in Terenos, Mato Grosso do Sul, Brazilië. Onoda stond de Braziliaanse luchtmacht ook toe om trainingen te geven in het land dat hij bezat.
Na te hebben gelezen over een Japanse tiener die zijn ouders in 1980 had vermoord, keerde Onoda in 1984 terug naar Japan en richtte het educatieve kamp "Onoda Nature School" voor jongeren op, dat op verschillende locaties in Japan werd gehouden, waar hij ook een reeks overlevingstrainingen gaf. Daar.
Dood van Hiroo Onoda
Op 16 januari 2014 stierf Hiroo Onoda aan hartfalen in het St. Luke's International Hospital in Tokio, als gevolg van complicaties door longontsteking.
Onoda was een van de laatste Japanse soldaten die zich aan het einde van de Tweede Wereldoorlog overgaf. Soldaat Teruo Nakamura, een soldaat uit Taiwan die in het Japanse leger diende, werd in december 1974 in zijn eentje gewassen verbouwd op het Indonesische eiland Morotai. Nakamura werd gerepatrieerd naar Taiwan, waar hij in 1979 stierf.
