Bijna twee decennia geleden, toen een team van ontdekkingsreizigers werkte aan een verkennings- en onderzoeksmissie voor de westkust van Cuba, pakte hun sonarapparatuur een verbijsterende reeks stenen constructies op die zo'n 650 meter onder het oppervlak lagen.
De structuren leken volledig analoog tegen de kale 'woestijn' van de oceaanbodem en leken symmetrisch georganiseerde stenen te vertonen die doen denken aan een stedelijke ontwikkeling. Tabloids en onderzoeksinstellingen explodeerden met het nieuws van deze opwindende onderwaterontdekking, wat duidt op de "verloren stad Atlantis."
Ontdekking van de onderwaterstad Cuba
In 2001 vonden Pauline Zalitzki, een scheepsingenieur en haar wederhelft Paul Weinzweig bewijs van ongelooflijke door de mens gemaakte structuren diep in de Atlantische Oceaan.
Paul had een Canadees bedrijf genaamd Geavanceerde digitale communicatie (ADC) die in nauwe samenwerking met de Cubaanse regering werkte aan een onderzoeksmissie. Het was een van de vier firma's die de zee aftasten op zoek naar met schatten beladen schepen uit het Spaanse koloniale tijdperk. De verkenning werd uitgevoerd langs de kust van het schiereiland Guanahacabibes in de provincie Pinar del Río in Cuba.
Het ADC-team gebruikte geavanceerde Sonar-apparatuur om de Cubaanse wateren te bestuderen toen ze vreemde rotsen en granieten structuren op de zeebodem opmerkten. De objecten waren symmetrische en geometrische steenvormen in tegenstelling tot wat je zou verwachten dat sterk lijkt op overblijfselen van een stedelijke beschaving. De zoekopdracht besloeg een gebied van 2 vierkante kilometer met een diepte tussen 2000 voet en 2460 voet.
Voor een nader onderzoek stuurde het team een visuele onderwaterrobot die beelden van de structuren opnieuw opnam met een betere resolutie en helderheid. De nieuwe afbeeldingen bepaalden formaties die enigszins piramidaal waren, terwijl andere cirkelvormig waren, gemaakt van massieve gladde stenen die op uitgehouwen graniet leken. De grootte van de piramides was naar verluidt ongeveer 8 voet bij 10 voet hoog en breed. Sommige stenen waren op elkaar gestapeld, andere niet en op veel grotere afstand.
Het was verrassend voor de onderzoekers om te zien dat stenen die lijken op een stedelijk complex zo diep in de zee kunnen worden verzonken. Hoe een enorme reeks stenen naar de bodem van de zee is verplaatst, was een mysterie dat niemand zou oplossen.
Wat vond het team van de onderzoekers na een diepgaand onderzoek?
Het ADC-team wilde geen conclusies trekken, aangezien de beelden verkeerd konden worden geïnterpreteerd. Ze waren terughoudend om het erover eens te zijn dat ze zonder verder onderzoek de overblijfselen van een verzonken stad konden zijn. Fragmenten van de site werden verzonden naar Manuel Iturralde, een mariene geoloog, die de stukken bestudeerde om te concluderen dat de testresultaten zeer ongebruikelijk waren.
Bevindingen suggereren dat het 50,000 jaar of langer zou hebben geduurd voordat zo'n prachtig metselwerk tot zulke diepten van de zee was gezonken. "Het was niet mogelijk voor culturen uit die tijd om dergelijke complexe structuren tot stand te brengen," zei Manuel Iturralde. "Het is erg moeilijk om deze monsters geologisch uit te leggen" Hij voegde eraan toe.
Persbureaus beweerden dat het de 'Lost City of Atlantis' was
Al snel meldden persbureaus overeenkomsten tussen de recente ontdekking en de verloren stad Atlantis. Het ADC-team heeft dergelijke speculaties echter weggegooid en verklaarde dat de ontdekking niet kan worden vergeleken. "Het verhaal is een mythe," zei Zalitzki, "Wat we hebben gevonden, zijn waarschijnlijk de overblijfselen van de lokale cultuur."
Onderzoekers waren er snel bij om lokale legendes van Maya en de inheemse Yucatecos te delen die een nederzetting beschrijven die door hun voorouders werd bewoond. Hun hele eiland werd weggespoeld door de golven van de zee. Iturralde was niet bereid om theorieën te aanvaarden die de ontdekking in verband brengen met verloren beschavingen.
Iturralde zei dat de rotsformaties wonderbaarlijke creaties van Moeder Natuur konden zijn en niets meer. Een specialist in onderwaterarcheologie aan de Florida State University toegevoegd “Het zou gaaf zijn als ze gelijk hadden, maar het zou echt geavanceerd zijn voor alles wat we in die periode in de Nieuwe Wereld zouden zien. De structuren zijn uit de tijd en misplaatst. "
Is de onderwaterstad Cuba een mythe?
Hoofdauteur van het onderzoek, professor Julian Andrews, van de School of Environmental Sciences van de University of East Anglia's, vertelde CNN: "De suggestie dat het archeologische overblijfselen waren, werd veroorzaakt door toeristen die rondzwommen en deze dingen zagen en dachten dat het metselwerk was."
De Griekse autoriteiten hebben de site onderzocht, maar ze vonden geen ondersteunend bewijs dat dit een oude stadshaven was die verloren was gegaan in de zee. Na uitgebreid onderzoek kwamen ze tot de conclusie dat de onderwaterstructuren een fossiel element zijn uit het Plioceen, dat sindsdien is opgegraven door zeestromingen.
Reactie van de Cubaanse regering
De Cubaanse regering onder leiding van president Fidel Castro raakte ook sterk betrokken bij het vinden van de waarheid achter de vreemde ontdekking, samen met de National Geographic Society en Cuba's National Museum. Een enorme interesse onder de burgers van het land en de media wilden eindelijk de punten met elkaar verbinden en de ontdekking als iets ouds en magnifieks verklaren.
Conclusie
Het is bijna twintig jaar geleden dat de ontdekking werd gedaan. De publiciteit en het enthousiasme over de mysterieuze diepzeestad Cuba zijn uit de media en roddelbladen verdwenen. Het onderzoek staat nu stil en zonder aanvullende gegevens lijkt het erop dat alle antwoorden in onzekerheid zijn vertroebeld. Maar de eerste sonarbeelden van wat een verloren stad werd genoemd, hadden een enorme impact op de Cubaanse regering en haar bevolking.
De wereld is altijd gefascineerd door het mysterie van een oude beschaving, en een tijdlang was de "Onderwaterstad van Cuba" een van de meest onverklaarbare en vreemde onderwerpen. Het ligt nog steeds in vrede in de diepten van de oceaan en is net zo raadselachtig als altijd.
Een vergelijkbare ontdekking werd gedaan in 1986, voor de kust van het eiland Yonaguni in Japan. Het staat bekend als de "Yonaguni Monument" of de "Yonaguni Submarine Ruins" dat is een prehistorische ondergedompelde rotsformatie gevormd in vreemde grote clusters tot 5 verdiepingen hoog en er wordt sterk aangenomen dat het een 'volledig door de mens gemaakte' kunstmatige structuur is.
