Lake Bodom Murders: Finland's meest beruchte onopgeloste drievoudige moorden

Sinds het begin zijn mensen getuige van misdaden en geen wonder dat deze vloek voor altijd bij ons zal blijven. Misschien is dat de reden waarom de termen 'God' en 'Zonde' in de mensheid zijn geboren.

Bijna elke misdaad vindt plaats in het geheim, maar de meeste criminelen worden te vroeg ontmaskerd. Er zijn echter enkele misdaden die nooit worden opgelost, en de zaak van de Lake Bodom Murders is slechts zo'n perfect voorbeeld.

Het onopgeloste mysterie van de Lake Bodom-moorden:

De Lake Bodom-moorden waren een geval van meerdere moorden die plaatsvonden in Finland in 1960. Lake Bodom is een meer bij de stad Espoo, ongeveer 22 kilometer ten westen van de hoofdstad van het land, Helsinki. In de vroege ochtenduren van 5 juni 1960 kampeerden vier tieners aan de oevers van het Bodomeer.

Tussen 4 uur 's ochtends en 6 uur' s ochtends vermoordden een of meer onbekende mensen drie van hen met een mes en een stomp voorwerp waarbij de vierde werd verwond.

Op 5 juni 1960 werden drie tieners vermoord aan het Bodomeer in Finland. Vroeg in de ochtend van die dag hadden vier tieners aan de oevers van het meer gekampeerd toen ergens tussen 4:00 en 6:00 uur een onbekende verdachte of een onbekend aantal verdachten hen alle vier aanviel.

De vier tieners werden zowel met een mes als met een stomp voorwerp aangevallen en terwijl drie van de vier omkwamen bij deze meervoudige moord, overleefde een van de tieners. De enige overlevende van de aanslagen was Nils Wilhelm Gustafsson.

Gustafsson zette zijn leven voort tot 2004, toen hij het onderwerp werd van het onderzoek naar de moorden. Gustafsson werd beschuldigd van de moorden, maar in oktober 2005 vond de rechtbank hem niet schuldig. Twee van de drie slachtoffers waren slechts 15 jaar oud op het moment van hun overlijden en de derde was 18 jaar oud, net als Nils Wilhelm Gustafsson.

De drie moordslachtoffers werden allemaal neergestoken en neergeslagen. Gustafsson liep een hersenschudding, kaak- en aangezichtsfracturen op, evenals veel blauwe plekken.

Slachtoffers van de zaak Lake Bodom Murders:

• Maili Irmeli Björklund, 15. Gestoken en doodgeslagen.
• Anja Tuulikki Mäki, 15. Gestoken en doodgeslagen.
• Seppo Antero Boisman, 18. Gestoken en doodgeslagen.
• Nils Wilhelm Gustafsson, 18. Hij overleefde met een aanhoudende hersenschudding, breuken aan de kaak en gezichtsbeenderen en blauwe plekken in het gezicht.

De misdaadscènes:

Vreemde wendingen in de zaak:

Na de moorden op Lake Bodom waren er een aantal verdachten, waaronder Pauli Luoma, een wegloper van een plaatselijke werkafdeling. Luoma kreeg later een schone lei in de moordzaak nadat zijn alibi was bevestigd.

Een andere verdachte van het misdrijf was Pentti Soininen, die al veroordeeld was voor een aantal geweldsmisdrijven en vermogensdelicten. Hij zou hebben toegegeven de moorden te hebben gepleegd terwijl hij in de gevangenis zat. Er was enige scepsis over de schuld van Soininen, maar de waarheid zou nooit echt bekend worden sinds hij zichzelf in 1969 ophing bij een transportstation voor gevangenen.

Valdemar Gyllstrom was ook een hoofdverdachte in de Lake Bodom-moorden. Gyllstrom was een kioskbewaarder uit Ottawa en stond bekend om zijn agressieve gedrag en had blijkbaar voor zijn dood de moorden bekend als gevolg van verdrinking in het Bodomeer in 1969.

Er werd echter geen bewijs gevonden dat Gyllstrom betrokken was bij de moorden, hoewel zijn vrouw wel toegaf dat zijn alibi voor de misdaad een leugen was, aangezien haar man had gedreigd haar te vermoorden als ze de waarheid vertelde over zijn afwezigheid in de nacht van de moorden. .

Uiteindelijk is geen van de verdachten in de meervoudige moordzaak ooit veroordeeld en is de zaak nog steeds niet opgelost.

Was de moordenaar een KGB-spion?

Nadat de getuigenis van de vrouw van Gyllström hem van de officiële verdachtenlijst had gehaald, keerde de verdenking zich naar een andere man, Hans Assmann. Hans Assmann, een vermeende KGB-spion en voormalig nazi, verscheen op de ochtend van 6 juni 1960, de dag na het incident, op de radar van de politie.

Assmann kwam het chirurgisch ziekenhuis van Helsinki binnen, zijn vingernagels zwart van het vuil en zijn kleren bedekt met rode vlekken. Het ziekenhuispersoneel zei dat hij zich erg nerveus en agressief gedroeg en zelfs bewusteloosheid had geveinsd.

Afgezien van een kort verhoor achtervolgde de politie Assmann niet verder en beweerde dat ook hij een solide alibi had. Daarom hebben ze zijn bevlekte kleding nooit meegenomen voor onderzoek, ondanks de aandrang van de doktoren dat het bloed was.

Afgezien van zijn verdachte ziekenhuisbezoek, wierp Assmann nog andere rode vlaggen met betrekking tot de zaak. Na het zien van een nieuwsbericht over de moorden, waarin ze de beschrijving van de jonge jongens vrijgaven van de man die ze de plaats delict zagen verlaten, knipte Assmann zijn lange blonde haar af - een kenmerk dat Nils Wilhelm Gustafsson later bevestigde over de moordenaar terwijl hij onder hypnose was.

Velen beschouwen Assmanns mogelijke politieke connecties als de reden voor zijn ontslag.

Een koude zaak ging naar zijn oude plek:

Assmann was de favoriete verdachte van het publiek tot 2004, toen onderzoekers besloten de zaak na 44 jaar te heropenen, omdat ze beweerden dat meer geavanceerde technologie nieuw bloedonderzoek had gevonden op een paar schoenen en de plotselinge getuigenis van een vrouw die beweerde in de buurt te hebben gekampeerd.

Deze nieuwe DNA-analyse leidde tot de arrestatie van een verrassende verdachte: enige overlevende Nils Wilhelm Gustafsson. Gustafsson leidde tot die dag een normaal leven, maar nu werd hij tot ieders verbazing de hoofdverdachte en werd vervolgens aangeklaagd.

Eind maart 2004, bijna 44 jaar na de gebeurtenis, werd Nils Gustafsson door de politie gearresteerd op verdenking van moord op zijn drie vrienden.

Begin 2005 verklaarde het Finse Nationale Onderzoeksbureau dat de zaak was opgelost op basis van een nieuwe analyse van de bloedvlekken.

Volgens de officiële verklaring barstte Gustafsson uit in jaloerse woede over zijn gevoelens voor Björklund, zijn nieuwe vriendin. Ze werd na de fatale slag meerdere keren gestoken, terwijl de twee andere tieners minder brutaal werden gedood. Gustafsson's eigen verwondingen, hoewel opmerkelijk, waren minder ernstig.

Het proces:

Het proces begon op 4 augustus 2005. De aanklager eiste levenslange gevangenisstraf voor Gustafsson. Het voerde aan dat het heronderzoek van het oude bewijsmateriaal met behulp van moderne technieken zoals DNA-profilering argwaan wekt jegens Gustafsson.

De verdediging voerde aan dat de moorden het werk waren van een of meer buitenstaanders en dat Gustafsson niet in staat zou zijn geweest om drie mensen te doden, gezien de omvang van zijn verwondingen. Op 7 oktober 2005 werd Gustafsson vrijgesproken van alle aanklachten.

Bij zijn vrijspraak betaalde de Finse staat hem € 44,900 voor psychisch lijden veroorzaakt door de lange voorarrest. In oktober 2005 oordeelde een rechtbank dat Gustafsson niet schuldig was aan alle aanklachten tegen hem. En de cold case gaat weer naar zijn oude plaats.L