De Olifantspoot - een 'monster' dat zelfs vandaag de dag de dood verspreidt, is verborgen in de ingewanden van Tsjernobyl. Het is een massa van ongeveer 200 ton gesmolten nucleaire brandstof en afval dat werd verbrand en gevormd tot een vorm die doet denken aan een 'olifantenpoot'. Deze massa blijft radioactief en wetenschappers kunnen er niet bij.
Tsjernobyl, de naam van een stad in de toenmalige Sovjet-Unie of het huidige Oekraïne die wordt herinnerd als een vreselijke ramplocatie, omdat het een van de donkerste delen van de menselijke geschiedenis is.
De ramp in Tsjernobyl:
Het was in de nacht van 26 april 1986, toen de vierde reactor explodeerde in een kerncentrale in de stad Tsjernobyl. Binnen enkele seconden veranderde het in een nucleaire ramplocatie die dodelijke radioactiviteit veroorzaakte in Rusland, Oekraïne en zelfs Wit-Rusland.
De explosie was 500 keer intenser dan de ontploffing van atoombommen in Hiroshima en Nagasaki. Volgens de officiële verslagen waren 31 mensen omgekomen bij de ramp en stierven ongeveer 30,000 tot 80,000 mensen later bij verschillende gelegenheden aan kanker. Ongeveer 1 miljoen mensen werden onmiddellijk geëvacueerd en de stad werd al snel volledig verlaten. Sinds de tragedie plaatsvond, is Tsjernobyl uitgeroepen tot een onbewoonbaar land voor mensen voor de komende 3000 jaar. Tot op de dag van vandaag zijn meer dan 7 miljoen mensen getroffen door blootstelling aan straling als gevolg van de kernramp in Tsjernobyl.
De ramp in Tsjernobyl zou zijn veroorzaakt door menselijke fouten - een gebrekkig reactorontwerp dat werd bediend met onvoldoende opgeleid personeel. Lees dit voor meer informatie over de ramp in Tsjernobyl en de huidige toestand dit artikel.
De voet van de olifant:
De Olifantspoot is een massa Corium gevormd tijdens de ramp in Tsjernobyl. Het werd voor het eerst ontdekt in december 1986, ongeveer acht maanden nadat het nucleaire ongeval plaatsvond.
Het object heeft een schorsachtige structuur die in meerdere lagen vouwt en een zwartachtige kleur heeft omdat het grafiet bevat. De populaire naam "Olifantspoot" komt van zijn gerimpelde uiterlijk en vorm, die lijkt op de voet van een olifant. The Elephant's Foot bevindt zich op de stoomverdeelgang van de kerncentrale van Tsjernobyl, 6 meter boven de grond, net onder reactor nr. 4 onder reactorkamer 217.
Samenstelling van de olifantenpoot:
De Olifantspoot is eigenlijk een massa Corium - een lava-achtige nucleaire brandstof met materiaal dat is ontstaan in de kern van een kernreactor tijdens een meltdown-ongeval. Corium is ook bekend als het brandstofhoudende materiaal (FCM) of lava-achtige brandstofhoudende materiaal (LFCM). Het bestaat uit een mengsel van nucleaire brandstof, splijtingsproducten, regelstaven, constructiematerialen van de reactor en verschillende gangbare producten die bij de chemische reactie worden geproduceerd, zoals stoom, water, lucht enz.
De Olifantspoot bestaat voornamelijk uit siliciumdioxide, de belangrijkste verbinding van zand en glas, met sporen (2-10%) van de nucleaire brandstof uranium. Andere samenstellingen dan siliciumdioxide en uranium zijn onder meer titanium, magnesium, zirkonium, nucleair grafiet, enz.
Nucleair grafiet is over het algemeen elk type synthetisch grafiet van hoge zuiverheid dat specifiek is gemaakt om te worden gebruikt als neutronenmoderator of neutronenreflector in de kernen van een kernreactor. Grafiet is een belangrijk materiaal in kernreactoren, vanwege zijn extreme zuiverheid en zijn vermogen om extreem hoge temperaturen te weerstaan. Een hoge zuiverheid is nodig om de opname van laag-energetische neutronen en de vorming van ongewenste radioactieve stoffen te voorkomen.
De dichtheid van de Olifantspoot als substantie was extreem hoog, en het was moeilijk genoeg om de boor te accepteren voor bemonstering die op de afstandsbedieningrobot was gemonteerd, dus werd de sluipschutter uiteindelijk ter plaatse geroepen en met een Kalashnikov-pistool van een afstand. Het onderdeel is vernietigd en er is een monster verzameld voor onderzoek naar onderdelen.
De massa is grotendeels homogeen, hoewel gedepolymeriseerd silicaatglas af en toe kristallijne korrels zirkoon bevat. Deze zirkoonkorrels zijn niet langwerpig, wat duidt op een matige kristallisatiesnelheid. Omdat uraniumdioxide-dendrieten zich snel ontwikkelden bij hoge temperaturen in de lava, begon zirkoon te kristalliseren tijdens de langzame afkoeling van de lava.
Hoewel de verdeling van uraniumdeeltjes niet uniform is, is de radioactiviteit van de massa gelijkmatig verdeeld. Tijdens het ongeval was het beton onder reactor 4 dampend heet, en werd het doorbroken door gestolde lava en spectaculaire onbekende kristallijne vormen genaamd "Tsjernobylites'.
Vanaf juni 1998 begonnen de buitenste lagen van de Olifantspoot af te brokkelen en in stof te veranderen, en de hele massa begon te barsten.
Dodelijkheid van de voet van de olifant:
In de context van dodelijkheid wordt de Olifantspoot tot op de dag van vandaag beschouwd als de meest giftige massa ter wereld. Op het moment van zijn ontdekking was de radioactiviteit nabij de Olifantspoot ongeveer 8,000 röntgenstraling, of 80 grijzen per uur, wat een dodelijke dosis van 4.5 grijzen afleverde in minder dan 300 seconden.
Sindsdien is de stralingsintensiteit voldoende afgenomen zodat in 1996 de Olifantspoot werd geobserveerd door de adjunct-directeur van de Nieuw opsluitingsproject, Artur Korneyev die foto's nam met een automatische camera en een zaklamp om de anders donkere kamer te verlichten. Zelfs vandaag de dag straalt de Olifantspoot hitte en dood uit, hoewel zijn kracht is verzwakt. Korneyev kwam deze kamer vaker dan wie dan ook binnen. Wonder boven wonder leeft hij nog.
De Olifantspoot was vanaf de plaats in het verleden door minstens 2 meter beton gedrongen. Er bestond bezorgdheid dat het product dieper in de bodem zou blijven doordringen en in contact zou komen met grondwater, waardoor het drinkwater van het gebied zou worden verontreinigd en zou leiden tot ziekten en sterfgevallen. Tot 2020 is de massa echter niet veel verplaatst sinds zijn ontdekking en wordt geschat dat het slechts iets warmer is dan zijn omgeving vanwege de warmte die vrijkomt door de voortdurende desintegratie van zijn radioactieve componenten - het proces staat bekend als het radioactieve verval.
Wat is radioactief verval?
Radioactief verval is het proces waarbij een onstabiele atoomkern energie verliest door straling. Een materiaal dat onstabiele kernen bevat, wordt als radioactief beschouwd. Drie van de meest voorkomende soorten verval zijn Alfa-verval, Beta-verval en Gamma-verval, die allemaal gepaard gaan met het uitzenden van een of meer deeltjes of fotonen.
Wat doet straling met het menselijk lichaam?
Niet alle radioactieve reacties zijn gelijk. Wanneer overmatige hoeveelheden radioactief materiaal het lichaam binnendringen of aanraken, kunnen we worden blootgesteld aan verschillende soorten fysieke en mentale problemen. Radioactieve stralen die in contact komen met mensen vernietigen levende cellen of veroorzaken abnormaal gedrag in cellen. Alfa- en bètastralen reageren op de externe delen van ons lichaam, terwijl de gammastraling vervormingen veroorzaakt in de cellen, inclusief interne microdelen van ons lichaam.
Ons DNA zit vast in chromosomen van elke cel - pakketten van miljarden genetische blokken in de keten, met verbazingwekkend precieze sequenties. Deze structuren bevatten de exacte gegevens van wat, wanneer, waar of hoe een bepaald ding in ons lichaam moet worden gedaan. Maar gammastraling kan de ketting doorbreken en de bindingen die het DNA bij elkaar houden, vernietigen of veranderen. Het zou uiteindelijk een kankercel in ons lichaam kunnen ontwikkelen die zich dan keer op keer onvoorspelbaar repliceert.
Een kleine hoeveelheid straling maar een langer verblijf kan schadelijk zijn voor mensen. De hoeveelheid straling is iets hoger, maar door een kort verblijf is het mogelijk niet schadelijk voor de mens. Het risico op het ontwikkelen van kanker en leukemie is hoog vanwege radioactieve activiteit. Bovendien is radioactiviteit ook verantwoordelijk voor de fysieke en mentale aandoeningen van pasgeborenen en kinderen. De opname van verschillende niveaus van straling door ons menselijk lichaam op één dag heeft tot talloze reacties geleid. Hoewel het varieert afhankelijk van fysieke capaciteiten, kunnen de volgende twee lijsten worden gebruikt voor benaderende ideeën als algemene capaciteit.
Reacties op ons lichaam na het nemen van stralingsniveaus voor één dag:
- Niveau 0 - 0.25 Sv (0 - 250 mSv): Volkomen veilig, niemand zal fysiek of mentaal problemen hebben.
- Niveau 0.25 - 1 Sv (250 - 1000 mSv): Mensen die lichamelijk zwak zijn, zullen last hebben van indigestie, misselijkheid en verlies van eetlust. Sommigen kunnen pijn of depressie en afwijkingen in het beenmerg of de lymfeklieren of andere interne delen van het lichaam ervaren.
- Niveau 1 - 3 Sv (1000 - 3000 mSv): Misselijkheid, verlies van eetlust komt vaak voor, huiduitslag treedt op over de hele lichaamshuid. Er zal een gevoel van pijn, depressie en afwijkingen in het beenmerg of de lymfeklieren of delen van het lichaam worden waargenomen. Een juiste behandeling kan te zijner tijd bijna al deze problemen genezen.
- Niveau 3 - 6 Sv (3000 - 6000 mSv): Er zal regelmatig overgeven en verlies van eetlust zijn. Bloeden, huiduitslag, diarree, verschillende huidaandoeningen en brandwondenvlekken komen voor. De dood is onvermijdelijk als deze niet onmiddellijk wordt behandeld.
- Niveau 6 - 10 Sv (6000 - 10000 mSv): Alle bovenstaande symptomen zullen verschijnen en het zenuwstelsel zal verslechteren. De kans op overlijden is bijna 70-90%. De patiënt kan binnen een paar dagen sterven.
- Level 10 Sv (10000 mSv): Dood is onvermijdelijk.
Om meer te weten wat er precies gebeurt met een dodelijk stralingsslachtoffer, leest u hierover Hisashi Ouchic, het ergste slachtoffer van nucleaire straling dat 83 dagen tegen zijn wil in leven werd gehouden.
Conclusie:
Hoewel het niet mogelijk is om het laagste schadelijke niveau van radioactiviteit te bepalen, wordt het veilige niveau van menselijke straling beschouwd als 1 millisievert (mSv). Nucleaire straling wordt beschouwd als een vreselijke vloek voor biologische levens. Het schadelijke effect wordt ook waargenomen bij de generatie op generatie van planten, dieren en mensen. Het effect van dergelijke radioactiviteit kan leiden tot de geboorte van kinderen met genetische afwijkingen en vreemde mutaties. Daarom vormt radioactief afval een bedreiging voor zowel de menselijke beschaving als de natuur.
